Του Διονύση Ζακυνθινού
Μια φορά κι έναν καιρό στο λιμάνι του Πειραιά περίμεναν οι πάντες με ανυπομονησία τον 6ο Αμερικανικό Στόλο.
Κυρίως, όμως, τον περίμεναν τα κορίτσια του αγοραίου έρωτα που… συνωστίζονταν (εδώ πάει κυρία Ρεπούση μου) στο περιβόητο κάγκελο της προκυμαίας (παρεμπιπτόντως, από εκεί βγήκε η φράση «της πουτάνας το κάγκελο»), περιμένοντας τους επίδοξους πελάτες.
Έσκαγαν λοιπόν μύτη τα ναυτάκια, ξέσκαγαν με τα κορίτσια σκορπίζοντας με γενναιοδωρία τα ωραία τους δολάρια, και η θρυλική Τρούμπα αναστέναζε όσο τα πλοία του 6ου Αμερικανικού Στόλου αγκυροβολούσαν στο Φάληρο.
Κι έπειτα, όταν τα πλοία έφευγαν, το λιμάνι του Πειραιά και η νυχτερινή Τρούμπα επέστρεφαν στη ρουτίνα της καθημερινότητας, περιμένοντας καρτερικά την επόμενη άφιξη του στόλου. Αυτά γίνονταν κάποτε.
Όμως, εκείνη την εποχή, εξ όσων γνωρίζω, καμία ευχαριστήρια εκδήλωση δεν έγινε για να τιμηθεί η γενναιοδωρία του 6ου Αμερικανικού Στόλου, που έθρεψε επί χρόνια οικογένειες ολόκληρες στον Πειραιά. Και κανένας ναύτης δεν παρασημοφορήθηκε για να τιμηθούν συμβολικά στο πρόσωπο του οι χιλιάδες Αμερικανοί ναύτες που άφησαν στο πέρασμα των χρόνων πολύτιμο για τη χώρα συνάλλαγμα, ακόμη και στη νυχτερινή Τρούμπα. Έτσι δεν είναι;
Τα χρόνια πέρασαν, οι καιροί άλλαξαν. Και στη χειμαζόμενη από την κρίση Ελλάδα του 2013, όσοι έρχονται να κάνουν δουλειές (όχι βέβαια για την ψυχή της μάνας τους) αντιμετωπίζονται πλέον σαν εθνικοί ευεργέτες.
Γιατί, όπως και να το κάνουμε, σαν ένα σύγχρονο Ζάππα, Συγγρό ή Αβέρωφ, αντιμετωπίσαμε τον κάπτεν Τζιαφού της κινεζικής Cosco. Του κάναμε ολόκληρη εκδήλωση, τον ευχαριστήσαμε, τον χαρακτηρίσαμε «μεγάλο φίλο της Ελλάδας», φτάσαμε δε στο σημείο ακόμη και να τον παρασημοφορήσουμε!
Κι όλα αυτά, γιατί; Γιατί ο άνθρωπος, ως επιχειρηματίας, ήλθε απλώς στην Ελλάδα για (χρυσοφόρες) δουλειές, πετώντας μας (τρόπος του λέγειν) στα μούτρα μια χούφτα ή αν προτιμάτε μια κούπα ρύζι!
Και εμβρόντητος μάλλον από τη δουλοπρέπεια μας, υποσχέθηκε μέσα στη τρελή χαρά ότι οι Κινέζοι θα κάνουν το Ελληνικό κάτι σαν Ντουμπάι! Άντε, να μας το κάνει και αυτό και τότε να του στήσουμε και άγαλμα! Γιατί όχι;
Η πατρίς ευγνωμονούσα ευχαριστεί παρασημοφορώντας με παράτες και πολλά ταρατατζούμ όλους αυτούς που έρχονται και μας πετάνε στα μούτρα ένα ξεροκόμματο ή μια χούφτα ρύζι για να κονομήσουν.
Κι έρχονται τώρα οι Κινέζοι επιχειρηματίες (άλλο ανέκδοτο κι αυτό πριν από κάποια χρόνια) να βγάλουν λεφτά με ουρά σε μια χώρα που επαιτεί, όπου έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα και τα εργασιακά δικαιώματα είναι ανύπαρκτα, οι δε (εξευτελιστικοί) μισθοί προσεγγίζουν πλέον αυτούς που παρέχονται στις πόλεις – εργοστάσια της Κίνας. Γιατί, ναι, αυτή είναι η σύγχρονη κούπα ρύζι που μας προφέρεται!
Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι τα κορίτσια της Τρούμπας τη δεκαετία του ’60 είχαν (πολύ μεγαλύτερη) αξιοπρέπεια από αυτούς που υποτίθεται ότι έχουν βαλθεί να σώσουν στις μέρες μας μια χώρα που δείχνει να μην σώζεται με τίποτα!
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
* Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Απόψεις» του thebest.gr απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του portal.