Τομέας Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων-Για την ταμπακιέρα...ουδέν σχόλιο

Τις τελευταίες ημέρες είδε το φως της δημοσιότητας η επιχειρούμενη προσπάθεια του Υπουργείου  Μεταρρύθμισης για την μελλοντική παύση της λειτουργίας του ΤΑΣ και κατ΄ επέκταση τη διαθεσιμότητα του υπαλληλικού προσωπικού (τεχνικού και διοικητικού).  Η προσπάθεια αυτή  ομολογουμένως δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία και κατά τη γνώμη μου για δύο λόγους ήταν αναμενόμενη:

Πρώτον εξαιτίας της  γενικότερης προσπάθειας ένταξης  ποσοστού υπαλληλικού προσωπικού του ευρύτερου δημοσίου τομέα σε καθεστώς διαθεσιμότητας και εν μέρει μελλοντικής τους απόλυσης και,

Δεύτερον επειδή η υπηρεσία του ΤΑΣ  ως μια ιδιαίτερη περίπτωση και ειδικού καθεστώτος  έχει ως μοναδικό αντικείμενο την αποκατάσταση των σεισμόπληκτων κτιρίων  υπό συγκεκριμένου  χρονικού διαστήματος που απαιτείται για την ολοκλήρωση του προγράμματος χρηματοδότησης ,εκτός και αν στο μεσοδιάστημα αυτό προκληθεί νέος δυσμενής σεισμός κρίνοντας έτσι αναγκαία τη συνέχισή του και την παράταση του χρόνου, σενάριο το οποίο φαντάζει πιθανό  λαμβάνοντας υπόψη τη σεισμική συχνότητα στην ευρύτερη περιοχή μας και την ταυτόχρονη καθυστέρηση που παρατηρείται στις διαδικασίες αποκατάστασης.

Γνωρίζουμε βεβαίως ότι η χώρα μας έχει την υψηλότερη σεισμικότητα της Δυτικής Ευρασίας  και την 6^η θέση διεθνώς ,δηλ. στην Ελλάδα και στις γύρω περιοχές γίνονται συχνότερα ισχυροί σεισμοί από όλες τις άλλες περιοχές που ανήκουν στην Ευρώπη, Δυτική Ασία και Αφρική.

Το σπουδαιότερο όμως είναι ότι η μεγαλύτερη σεισμικότητα βρίσκεται στην περιοχή της κεντρικής Δυτικής Ελλάδος και των Ιονίων Νήσων,  περιοχή που κατατάσσεται στην πιο ενεργή σεισμικά  ακόμη και της Δυτικής Ευρασίας.

Επομένως  η συχνότητα σεισμών που επιφέρουν επιπτώσεις στα κτίρια και την  τοπική κοινωνία είναι μεγάλη όπως άλλωστε έχει επιβεβαιωθεί κατά  το  παρελθόν.

Και το ζητούμενο σήμερα  δεν είναι να παύσουμε τους σεισμούς, αυτό δεν μπορεί να συμβεί, αλλά να αντιμετωπισθούν τα κτίρια υπό μιας ολοκληρωμένης αντισεισμικής πολιτικής που θα μειώσει σε μετασεισμικό επίπεδο τις επιπτώσεις και επιπλέον η χρηματοδότηση αποκατάστασης να  έχει συνεχή ροή ανάλογα με τις ανάγκες ώστε να ολοκληρώνεται σε εύλογο χρονικό διάστημα.

Δυστυχώς μέχρι σήμερα, αυτό όχι μόνο δεν έχει επιτευχθεί αλλά αντιθέτως 4,5 χρόνια μετά το σεισμό του 2008 έχουν διατεθεί 125 εκ. ευρώ  επί συνολικών εκτιμήσεων  περίπου 180-200 εκ. ευρώ που απαιτούνται  για την ολοκλήρωση της ανασυγκρότησης των σεισμοπλήκτων περιοχών.

Από την άλλη πλευρά δεν πρέπει να παραβλεφθεί ότι όσο οι υποθέσεις βαίνουν προς ολοκλήρωση και μειώνεται η ανάγκη  χρηματοδότησης από την Ελληνική Πολιτεία τόσο βεβαίως μειώνονται και οι ανάγκες της υπηρεσίας σε στελεχιακό δυναμικό. Προκύπτει φυσικά σε αυτή την περίπτωση το ερώτημα για την εφικτή η΄ μη  ύπαρξη και λειτουργία του ΤΑΣ  και βεβαίως το μέλλον του προσωπικού.

Για μια φορά ακόμη επιβεβαιώνεται  ότι η πολιτεία συνεχίζει να κοιτά το δένδρο αδιαφορώντας για το δάσος. Ουδέποτε έως σήμερα  υπήρξε  ουσιαστική αντιμετώπιση των επιπτώσεως ενός σεισμού σε μια περιοχή και  ολοκλήρωση των ενεργητικών και παθητικών μέτρων προστασίας που απαιτούνται (σχεδιασμός μέτρων προ σεισμού και εφαρμογή τους πριν αλλά και μετά το σεισμό).

Για την αντιμετώπιση της κατάστασης απαιτείται  μια ολοκληρωμένη  πολιτική που θα μειώνει τις  επιπτώσεις του σεισμού και  θα λαμβάνει υπόψη  ταυτόχρονα ,τόσο την αποκατάσταση του στελεχιακού δυναμικού της υπηρεσίας  όσο και την μείωση των κοινωνικών και οικονομικών μετασεισμικών επιδράσεων μια και  στη περιοχή μας  υφίσταται σημαντικό ποσοστό κτιρίων που χρήζουν μικρότερου η΄ και μεγαλύτερου βαθμού επισκευής και επεμβάσεων.

Να θυμίσω ότι το ποσοστό κτιρίων που έχει κατασκευαστεί πριν το έτος 1985 και που υπόκειται στις πιο σημαντικές ζημιές σε κάθε δυσμενή σεισμό αγγίζει για την Πάτρα  το 70% ενώ για το νομό Αχαίας το 50% . Ως πρόεδρος του συλλόγου πολιτικών μηχανικών, είχα τονίσει επανειλημμένα ,κατά το παρελθόν, ότι  η ανάγκη προσεισμικού ελέγχου των κτιρίων, ιδιαίτερα αυτών πριν το 1985 ώστε να υποδειχθεί ο βαθμός επικινδυνότητας και κατ΄ επέκταση ο αναγκαίος βαθμός επισκευής είναι σε σχέση με τη μετασεισμική επέμβαση ,επ΄ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου  αφ΄ ενός γιατί  εξικονομείται  μέρος των μετασεισμικών απωλειών(ανθρώπινες ζωές, δομικός πλούτος, ψυχική υγεία) και αφ΄ ετέρου επειδή ισχύει η αρχή της συνταγματικής ισότητας για το προσδόκιμο  ζωής και ασφάλειας περιουσιών.

Αξίζει να αναφερθεί ότι η μετασεισμική επέμβαση ενός βλαβέντος  συνηθισμένου διωρόφου κτιρίου οπλισμένου σκυροδέματος   μπορεί να είναι 2/πλάσιου κόστους σε σχέση με την προσεισμική επέμβαση ,ενώ αντίστοιχα σε διώροφο λίθινο κτίριο το κόστος μπορεί να είναι ακόμη και 3/πλάσιο.

Η αποκατάσταση των σεισμοπλήκτων κτιρίων είναι ένα σύνθετο και πολύπλοκο  ζήτημα που απαιτεί ολοκληρωμένη αντιμετώπιση όλων των συνδεόμενων παραμέτρων επίδρασης της κοινωνίας και οικονομίας και δεν λύνεται αποσπασματικά υπό την πίεση των δυσμενών συγκυριών. Η μεμονωμένη αντιμετώπιση του ζητήματος με την ένταξη ποσοστού των υπαλλήλων σε διαθεσιμότητα και κατ΄ επέκταση  την παύση λειτουργίας του ΤΑΣ μετά το πέρας της χρηματοδότησης  υπό το βάρος της οικονομικής κατάστασης της χώρας δεν θα επιφέρει ουσιαστικά αποτελέσματα.

Είναι μια ευκαιρία να αντιμετωπισθεί το θέμα σφαιρικά λαμβάνοντας υπόψη τη συνεργασία  όλων των τεχνικών υπηρεσιών της περιοχής μας και τις ανάγκες τους.

Με αφορμή όλων των ανωτέρω  καταθέτω συγκεκριμένες  προτάσεις που μπορούν να αντιμετωπίσουν συνολικά  το ζήτημα της μετασεισμικής αποκατάστασης ελαχιστοποιώντας τις μελλοντικές κοινωνικές επιπτώσεις.

1. Συντονισμός και συνεργασία όλων των τεχνικών υπηρεσιών της περιοχής μας (ΟΤΑ, Περιφέρεια, οργανισμοί) ,ώστε να εκτιμηθούν οι ανάγκες σε προσωπικό και  να απορροφηθεί  το απαραίτητο προσωπικό από το ΤΑΣ.
2. Υπαρξη του ΤΑΣ ως διοικητική δομή , επαναλειτουργία  και επαναστελέχωσή του σε  μελλοντικό δυσμενή σεισμό από το τεχνικό προσωπικό των υπηρεσιών.(πρώην υπάλληλοι ΤΑΣ ,κ.λ.π)
3. Ελεγχοι και καταγραφή  των παλαιών κτιρίων από  επιτροπές τεχνικού προσωπικού  του ΤΑΣ , αξιολόγηση του βαθμού επικινδυνότητας-τρωτότητας και κατάταξή τους σε κατηγορίες ανάλογα με την απαίτηση και την προτεραιότητα επισκευής τους.
4. Δανειοδότηση των επισκευών από την πολιτεία με ευνοικούς όρους

,φορολογικές ελαφρύνσεις στους ιδιοκτήτες.

Με τον τρόπο αυτό θα μειωθούν  οι μετασεισμικές οικονομικές υποχρεώσεις της Πολιτείας και  οι κοινωνικές επιπτώσεις .

Είναι θέμα πολιτικής προτεραιότητας και βούλησης και μια οργανωμένη πολιτεία οφείλει να ενεργεί  προληπτικά και όχι εκ των υστέρων με εμβαλωτική θεραπεία γιατί πρέπει να ενθυμούμαστε συνεχώς ότι η φύση έχει πολύπλοκους νόμους και δεν τιθασεύεται χωρίς πολιτική αντιμετώπισης.

Μια και η Ελλάδα αλλάζει ,όπως λένε οι …πολιτικοί μας είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να αντιμετωπισθεί επιτέλους  το σημαντικότατο ζήτημα της αποκατάστασης των σεισμοπλήκτων ολοκληρωμένα λαμβάνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους συνεισφοράς και των κοινωνικών επιπτώσεων.