Δεν θα γίνει κηδεία για την Ντόρις Ντέι, ήταν η τελευταία της επιθυμία

Μπορεί να είχε σταματήσει να παίζει σε ταινίες του κινηματογράφου από τα τέλη του ’60 για να επιστρέψει με το τηλεοπτικό της σώου τη δεκαετία του ’70 που προβαλλόταν και στη χώρα μας στην ΕΡΤ, ωστόσο η Ντόρις Ντέι – Doris Day άφησε εποχή και παρέμεινε όλα αυτά τα χρόνια ένας θρύλος του παλιού Χόλυγουντ, μία γυναίκα πολύ όμορφη, με υπέροχη φωνή και μεγάλο ταλέντο. Η είδηση του θανάτου της στα 97 της χρόνια τη Δευτέρα 13 Μαΐου 2019 σκόρπισε ιδιαίτερη θλίψη και όλες οι εφημερίδες και στη χώρα μας έγραψαν γι’ αυτήν.

Όπως έγινε γνωστό η Ντόρις Ντέι που είχε συνεργαστεί με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ ενώ ήταν και γοητευτικό ζευγάρι με τον φίλο και συνάδελφο της Ροκ Χάντσον, λάτρευε τη ζωή και είχε δυσκολία στο να συμβιβαστεί με την ιδέα του θανάτου και γι' αυτό και είχε ζητήσει ως τελευταία της επιθυμία να μην κηδευθεί. «Όχι κηδεία, όχι μνημείο, όχι τάφο. Αυτή ήταν η επιθυμία της», είπε ο ατζέντης και στενός φίλος της εκλιπούσης ηθοποιού, Bob Bashara – Μπομπ Μπασάρα στο περιοδικό People. Έτσι η κηδεία της θρυλικής σταρ του Χόλιγουντ δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ καθώς αυτή ήταν η τελευταία της επιθυμία, η οποία μάλιστα είχε συμπεριληφθεί και στο κείμενο της διαθήκης της.

Η Ντόρις Ντέι ήταν κόρη δασκάλου μουσικής από το Σινσινάτι ενώ η μητέρα της ήταν νοικοκυρά και τραγουδίστρια σοπράνο. Στα πρώτα της βήματα είχε ασχοληθεί με το χορό, έπειτα όμως από ένα ατύχημα που είχε, στράφηκε στο τραγούδι και στην ηθοποιία κατακτώντας το Χόλυγουντ. Υπήρξε από τις πιο εμπορικές σταρ του ’50 και των αρχών του '60.

Η Ντόρις Ντέι είχε υποδυθεί την Calamity Jane στο ομώνυμο μιούζικαλ το 1953 σε σκηνοθεσία του David Butler ενώ 3 χρόνια αργότερα πρωταγωνίστησε στο «The Man Who Knew Too Much» του Άλφρεντ Χίτσκοκ με τον Τζέιμς Στιούαρτ όπου και ερμήνευσε το "Que sera sera" που κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού. H μοναδική της υποψηφιότητα για το Όσκαρ α’ γυναικείου ρόλου ήταν για την ταινία «Τα Απόρρητα της Κρεβατοκάμαρας - Pillow Talk» το 1960 σε σκηνοθεσία Μάικλ Γκόρντον όπου είχε παίξει με τον Ροκ Χάντσον. Λέγεται πάντως πως στη συνέχεια, είχε απορρίψει ρόλους όπως στην «Μελωδία της ευτυχίας» το 1965 που πήρε η Τζούλι Άντριους και στον «Πρωτάρη» που τελικά ερμήνευσε η Αν Μπάνκροφτ το 1967.

Aπό τις ωραίες εμφανίσεις της ήταν και το 1962 πλάι στον Κάρι Γκραντ στην κομεντί "Η Ωραία και ο εκατομμυριούχος - That touch of Mink" σε σκηνοθεσία Ντέλμπερτ Μαν.

Το 1989 της απονεμήθηκε το τιμητικό βραβείο Cecil B. DeMille για το σύνολο της καριέρας της στην απονομή των Χρυσών Σφαιρών.