Στις 2 Μαΐου 2019 στην Ελλάδα το αξιόλογο φιλμ "O Kορσικανός"

Ως μία μεγάλη ταινία για την οργή & τον έρωτα χαρακτηρίζεται το φιλμ «O Kορσικανός - Α Violent Life» που θα βγει στις 2 Μαΐου 2019 στις Ελληνικές αίθουσες σε διανομή της Weird Wave.

Κορσική, δεκαετία ’90, ένα πεδίο πολύ βίαιων εθνικιστικών συγκρούσεων, που στόχο είχαν την αυτονόμηση του νησιού από τον έλεγχο της Γαλλίας. Δεκάδες νεκροί και ένα νησί παραδομένο στη βία.

Ο σκηνοθέτης, Τιερί ντε Περέτι, στη δεύτερη ταινία του, που προβλήθηκε στις Κάννες, θέλησε να καταδείξει τις ολέθριες επιπτώσεις που είχαν τα εθνικιστικά κινήματα στη γενέτειρά του, αφηγούμενος την ιστορία ενός νεαρού, ο οποίος αναγκάζεται να μεταναστεύσει στη Γαλλία, προκειμένου να ξεφύγει από το βίαιο παρελθόν του, καθώς υπήρξε ενεργό μέλος εθνικιστικών οργανώσεων.

Ο θάνατος ενός παλιού συντρόφου, του ξυπνά μνήμες και συνειδητοποιεί όλα όσα τον μεταμόρφωσαν από έναν νέο άνθρωπο της μεσαίας τάξης, γεμάτο όνειρα και σχέδια για το μέλλον σε έναν ριζοσπαστικό, ακτιβιστή επαναστάτη, που περνάει τη ζωή του μόνιμα καταδιωκόμενος. Η απόφαση στο δίλημμα να παραστεί ή όχι στην κηδεία του συντρόφου του στο νησί όπου είναι καταζητούμενος, είναι αυτή που θα καθορίσει το υπόλοιπο της ζωής του.

Πρόκειται για ένα ανατριχιαστικό πορτρέτο της ανόδου και της πτώσης ενός νεαρού άνδρα, εκφραστή μιας χαμένης γενιάς, που κινηματογραφικά ισορροπεί περίτεχνα μεταξύ των ταινιών «Γόμορρα» και «Ο Νονός».

Σκηνοθεσία: Thierry De Peretti

Πρωταγωνιστούν οι: Jean Michelangeli, Henri-Noel Tabary, Cedric Appietto, Marie Pierre Nouveau, Delia Sepulcre-Nativi, Dominique Colombani, Paul Garette.

Πρόκειται για Γαλλική παραγωγή διάρκειας 107 λεπτών.

Το φιλμ είναι κατάλληλο για ανηλίκους άνω των 15 ετών.

Η βία είναι, θαρρείς, μια μορφή αυτοδικίας, αλλά το τι καθίσταται Δίκαιο συνεχώς εξελίσσεται. Screen International

Ο φακός ακολουθεί το ρυθμό της δράσης χωρίς να υπερβάλει με την handycam, προσδίδοντας αυτή ακριβώς τη φυσική ζωτικότητα και την ενάργεια που είναι και από τις μεγαλύτερες αρετές. Variety

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κορσική και ακόμα περνάω σχεδόν το μισό χρόνο μου εκεί. Εξακολουθώ να έχω ισχυρούς δεσμούς με το νησί. Η οικογένειά μου, κάποιοι από τους φίλους μου και πολλά αγαπημένα μου πρόσωπα ζουν εκεί.

Πάντοτε μου ήταν πολύ δύσκολο να εξηγήσω στους φίλους μου, στους ανθρώπους που γνώριζα ή τους συνεργάτες μου στο Παρίσι ή αλλού, από πού καταγόμουν και δεν ήταν μονάχα το γεωγραφικό κομμάτι.

Δεν μεγάλωσα σε ένα παλιομοδίτικο μέρος. Αντιθέτως, όπως πολλοί άνθρωποι της γενιάς μου άκουγα Smiths, έβλεπα ταινίες όπως TheRight Stuff (Οι Κατάλληλοι Άνθρωποι) του Phillip Kaufman, A Nightmare on Elm Street (Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες) του Wes Craven, Police του Maurice Pialat. Ό,τι έκανε ο υπόλοιπος κόσμος το ίδιο έκανα κι εγώ.

Παρόλα αυτά η παιδική και εφηβική μου ηλικία στιγματίστηκαν από ένα κλίμα πολιτικής βίας και πλήρους σύγχυσης.

Όλοι οι Κορσικανοί της γενιάς μου αν δεν έχουν βιώσει οι ίδιοι από πρώτο χέρι, τουλάχιστον έχουν γίνει μάρτυρες, σε διάφορα επίπεδα, βίας και δολοφονιών, ξεκαθαρίσματος λογαριασμών και ενεδρών, αποδεκατισμών. Είχαμε όλοι φίλους που επέλεξαν επικίνδυνα μονοπάτια, γνώρισαν τους λάθος ανθρώπους ή, ακόμα, έχασαν με απάνθρωπο τρόπο ή και αναίτια, τη ζωή τους.

Προσπάθησα να δώσω όσο γίνεται ακριβέστερα την εικόνα αυτών των δύο κόσμων που «αλληλομπλέκονται». Στην μια πλευρά έχουμε μια κοινωνία που επηρεάζεται, όπως όλος ο κόσμος, από τα συμβάντα που λαμβάνουν χώρα παγκοσμίως και την περιρρέουσα σύγχυση. Και από την άλλη, ένας τρόπον τινά υπόκοσμος, προβληματικός και σκοτεινός με μια κοινωνία που μαστίζεται από αιματοχυσίες, τρέλα και πόλεμο επικράτειας.

Ενδιαφέρομαι για εκείνη την περίοδο όταν δεκάδες νεαροί Κορσικανοί δολοφονήθηκαν βάναυσα, συχνά για άγνωστους λόγους, μολονότι φαίνεται πως είχαν επιλέξει το δύσβατο δρόμο του πολιτικού εξτρεμισμού και ή του εγκλήματος. Το ότι γυρίζω μια ταινία που λαμβάνει χώρα εκείνη την εποχή σημαίνει πως καταπιάνομαι με θέματα όπως η πηγή της όλης αυτής της βίας και υποβάλω προς ευρύτερο προβληματισμό έναν σκεπτικισμό για εκείνους που ορίζουν και σήμερα το νησί. Η ταινία δεν έχει κάποια συγκεκριμένη ιστορική αναφορά, εντούτοις καταπιάνεται επί της ουσίας με την Ιστορία και την Πολιτική, όπως και με τη Γαλλία.

Η ταινία μου είναι ένα αφιέρωμα σε όλους τους νέους που είτε χάθηκαν είτε δολοφονήθηκαν. Συνάμα είναι και μια υπόσχεση για κάποιου είδους διαλόγου μεταξύ μιας ξεχασμένης, χαμένης και δολοφονημένης γενιάς και μιας άλλης, γεμάτης ζωής και ξεγνοιασιάς.

Η ταινία ήταν στην Εβδομάδα Κριτικής του 70ου Φεστιβάλ Καννών.