O Ηγούμενος της Μονής Ταξιαρχών π. Καλλίνικος στο thebest.gr: "Πιστεύω ακράδαντα στην άλλη ζωή και στην κρίση Του Θεού"

Μήπως οι αδύναμοι γίνονται μοναχοί γιατί δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα; «Οταν κινδυνεύεις να χάσεις το τρένο, πετάς τις βαλίτσες για να τρέξεις.» Το λέει ο Αγ. Γρηγόριος, ο Νύσσης… Είναι δηλαδή οι αδυναμίες, προϋπόθεση του μοναχισμού; Εσείς πώς αμύνεστε;

Μοναχοί γίνονται μόνο οι δυνατοί, αυτοί που μπορούν να τολμήσουν να πετάξουν τις βαλίτσες τους, τα εγώ τους, να απαρνηθούν τον εαυτό τους και να ταξιδέψουν, να πετάξουν ψηλά , για την σωτηρία.  Οι αδυναμίες οι προσωπικές μας ακολουθούν αλλά όταν τις απαρνιόμαστε τότε δεν μας γίνονται εμπόδιο για τον αγώνα μας, είναι αυτό το πέταγμα της βαλίτσας, για να προλάβουμε το τρένο ή το αεροπλάνο που δεν παίρνει περισσότερο βάρος από το επιτρεπόμενο.  Αμύνομαι απαρνούμενος τον εαυτό μου και ό,τι κακό τον ακολουθεί, βιάζοντας τον εαυτό μου για αγρυπνία, για προσευχή, εργασία είτε χειρονακτική είτε πνευματική.

Τι πρεσβεύει ο μοναχισμός στις μέρες μας; Σήμερα τι διατηρούν οι μοναχοί;

Ο μοναχισμός στις μέρες μας όπως από την ίδρυσή του πρεσβεύει την αποξένωση από κάθε βαρίδιο που μας κρατά προσηλωμένους στην γη, είτε αυτό είναι η οικογένεια, συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, περιουσία, ηδονές κλπ. Πρέπει οι μοναχοί αυτά να τα διατηρούν διαφορετικά δεν είμαστε καλοί μοναχοί.

Μένετε στο μοναστήρι των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Αιγιαλείας.  Υπάρχουν επισκέπτες που σας θυμίζουν τις αδυναμίες για τις οποίες διάγετε αυτό το βίο; Πόσο μοναχός μπορεί να νιώθει κάποιος, όταν τον επισκέπτονται τόσοι πολλοί;

Οι επισκέπτες δεν μας επηρεάζουν γιατί εδώ στην μονή των Ταξιαρχών που εγκαταβιώ έρχονται άνθρωποι μόνο με ανώτερες πνευματικές αναζητήσεις, οπότε μας βοηθούν με τον τρόπο αυτό να αγωνιζόμαστε περισσότερο και να γινόμαστε αγιότεροι για να ανταποκρινόμαστε στις αναζητήσεις των πιστών.  Και βέβαια δεν δίνουμε περιθώρια με τον τρόπο μας να μας θυμίζουν αδυναμίες, εάν κάποιος θελήσει να μας ενοχλήσει απομακρύνεται από κοντά μας, εφ’ όσον επιμένει στα ίδια του.

Η εξομολόγηση πρέπει να είναι δοκιμασία για έναν μοναχό;

Η εξομολόγηση δεν είναι δοκιμασία για τον μοναχό είναι όπως το φαγητό και το νερό που παίρνει για να ζήσει, έτσι και αυτός πρίν κοιμηθεί καθημερινά πρέπει να εξομολογείται στον ηγούμενο τις αδυναμίες της ημέρας.  Εδώ να πω ότι δοκιμασία η εξομολόγηση είναι για τον έξω από την μονή άνθρωπο που δεν ταπεινώνεται και δεν εξομολογείται, και ενώ θέλει να εξομολογηθεί δεν το τολμά λόγω ντροπής πολλές φορές.

Πιστεύετε ότι οι αξίες με τις οποίες ζουν σήμερα στην Ελλάδα οι νεοέλληνες είναι τόσο νεωτερικές ώστε να αδυνατούν να επικοινωνήσουν με αυτά που πρεσβεύει η ορθόδοξη πίστη μας; Θέλω να πω ότι οι νέοι σε μια εποχή κρίσης πολλών θεσμών βρίσκονται περισσότερο κοντά στην Εκκλησία ή έχουν απομακρυνθεί; Τι θα τους συμβουλεύατε;

Δυστυχώς η νέα τάξη πραγμάτων είναι αυτή η οποία πλέον έχει καταργήσει ότι καλό είχαμε και γνωρίζαμε, πρίν μερικά χρόνια υπήρχε απόλυτος σεβασμός στις αξίες, τώρα όμως έχει αποδομηθεί ο σεβασμός στις αξίες και παρατηρούμε την θέση τους να έχουν πάρει κενά πράγματα ως προς την αξία.  Στο σκεπτικό αυτό κάποιοι για δικά τους οφέλη αποδομούν και την εκκλησία έτσι υπάρχει λίγο προβληματισμός ως προς την επικοινωνία με τους νέους, αλλά πιστεύω ότι αρκετοί είναι αυτοί οι νέοι που επικοινωνούν με την Εκκλησία, εκκλησιάζονται εξομολογούνται, κοινωνούν, βοηθούν την εκκλησία ως ιερός θεσμός στο πλαίσιο των Ιερών Μονών, ενοριακών ναών, κοινωφελές έργο κα.

Θα συμβούλευα τους νέους να πλησιάσουν την Εκκλησία και αυτό που τους προσφέρει, και, εάν πλησιάσουν και γνωρίσουν τότε αλήθεια δεν θα την εγκαταλείψουν όσες σειρήνες και αν υπάρχουν και τους φωνάζουν.

Μήπως υπάρχουν και οι "σκληροπυρηνικοί" ιερείς που κολλημένοι κατά γράμμα σε μια στείρα νοοτροπία και μια θρησκόληπτη προκατάληψη διώχνουν τους νέους από το δρόμο της Εκκλησίας;

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν και ιερείς τους οποίους κατονομάζουν οι άνθρωποι «σκληροπυρηνικούς» και οι οποίοι μπορεί να είναι κολλημένοι στο γράμμα του νόμου.  Αυτό δεν είναι κακό, την στιγμή κατά την οποία όλα αυτά τα κατά γράμμα τα τηρούν πρώτα στον εαυτό τους, και κατόπιν με πολύ διάκριση στους άλλους, να ξέρετε όμως ότι και αυτούς τους σκληροπυρηνικούς όπως τους λέτε υπάρχουν άνθρωποι που τους ακολουθούν και τους συμβουλεύονται, γι’ αυτό πρέπει κανείς αν θέλει να ζήσει πνευματικά μακριά από στείρες όπως λέγει ο κόσμος νοοτροπίες, υπάρχουν και ιερείς που βοηθούν πολύ τους νέους και εάν δεν θέλει κάποιος αυστηρό ιερέα για συμβουλές έχει την διακριτική δυνατότητα να επιλέξει τον κατάλληλο που θα τον βοηθήσει, αρκεί να θέλει ο νεός.

Το Ρήγμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία όλο και βαθαίνει. Μέσα σε τόσο σκοτάδι, ο λαός ψάχνει για λίγο φως αδιαφορώντας για τις πολυτελείς θεολογικές διαφορές μεταξύ των πρωτοστατούντων Αρχιερέων (η Ουκρανική Εκκλησία κήρυξε το Αυτοκέφαλο από την υπόλοιπη ορθόδοξη Ρωσία). Πώς η Oρθοδοξία μπορεί να συντρέξει αυτούς τους λαούς;

Η Ορθοδοξία πάντοτε ήταν, είναι και θα είναι η Τροφός Εκκλησία όλων των Χριστιανών.  Τώρα για το Ουκρανικό θέμα δεν μπορώ να απαντήσω (καίτοι έχω την προσωπική μου γνώμη) διότι η Εκκλησία της Ελλάδος δεν έχει ακόμα αποφανθεί.  Εγώ έχω εμπιστοσύνη στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος και στον Πρόεδρο αυτής Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο.

Ξέρετε υπάρχει και μια άποψη που υποστηρίζει ότι οι θρησκείες πάσχουν γιατί τους λείπουν οι στέρεες θεωρητικές αρχές. Ποια είναι η βασική αρχή της δικής μας ορθόδοξης πίστης;

Η Ορθόδοξη πίστη μπορεί να πάσχει από ηγέτες αλλά δεν πάσχει όπως λέτε από αρχές και βάση, γιατί έχει και αρχές σταθερές και αρχηγό και ακρογωνιαίο λίθο Τον Ιησού Χριστό και πάνω σε αυτόν στηρίζεται η Ορθόδοξη πίστη, κάτι που δεν συμβαίνει με άλλες θρησκείες, οι οποίες, δεν στηρίζονται στο Αίμα Του ιδρυτού της όποιας θρησκείας εκτός του Χριστιανισμού.

Μέσα από το δρόμο της επιφώτισης ή του μυστηρίου θα μπορούσε ο Θεός να αλλάξει ιδιότητες για τον κόσμο; Η ορθόδοξη θρησκεία μπορεί να βρει το "καθρέπτισμα" της βούλησης κάθε κοινωνίας;

Η Εκκλησία έχει την δυνατότητα να αλλάξει όλο τον κόσμο με τον φωτισμό Του Αγίου Πνεύματος και μέσω των μυστηρίων της, τα οποία διορθώνουν χαρακτήρες και προσωπικότητες προς το καλύτερο, γιατί η Εκκλησία Του Χριστού αποσκοπεί μόνο στην πνευματική καλυτέρευση των ατόμων και βέβαια της κοινωνίας η οποία μπορεί να καθρεπτίζεται (συγκρίνεται) μπροστά στην εικόνα Του Χριστού και να διορθώνεται εάν θέλει.

Θεωρείτε ότι τη σημερινή εποχή την εκφράζουν η θρησκεία ή το χρήμα με την τεχνολογία; Ο λαός μας νομίζετε ότι πρωτύτερα ένιωθε περισσότερο κοντά στο Θεό;

Ήθελα να πω ότι αυτό είναι διαχρονικό από τους πρώτους χρόνους της διδασκαλίας Του Χριστού υπήρχε το ερώτημα με ποιον θέλεις να είσαι με Τον Χριστό ή τον μαμμωνά;  Και ο λαός πάντοτε ακολουθούσε αυτό που πίστευε περισσότερο, και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ακράδαντα στον Χριστό και Τον ακολουθούν, αλλά, υπάρχουν και άνθρωποι που λατρεύουν το χρήμα και τα επακόλουθά του, άρα, έχουν κάνει την επιλογή τους στο ερώτημα ή με Τον Χριστό ή με τον διάβολον.

Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις ανθρώπων πλουσίων που πιστεύουν πολύ αλλά συγχρόνως είναι φιλεύσπλαχνοι και επιτελούν το καθήκον τους απέναντι στην ιδεολογία την χριστιανική, όπως επίσης και άνθρωποι επιστήμονες οι οποίοι πριν προχωρήσουν σε κάτι σηκώνουν τα μάτια στον ουρανό και προσεύχονται στον Ιησού Χριστό.  Ο λαός πάντως έτσι ήταν, λίγο λιγότερο, λίγο περισσότερο, ήταν πάντοτε και θα είναι κοντά στον Θεό, γιατί γνωρίζει κατά βάθος ποιο είναι το συμφέρον του.

Η πατρίδα μας βάλλεται από πολλούς «εχθρούς». Ανελευθερία στη Β. Ήπειρο, η ΠΓΔΜ πήρε το όνομα «Βόρεια Μακεδονία», η Τουρκία έχει βλέψεις για τα νησιά μας και όλοι οι «μεγάλοι» τους βοηθούν. Εκκλησία και Κράτος. Κατά πόσο αγαστή θεωρείτε πως μπορεί να είναι αυτή η σχέση; Υπάρχει αυτή η «μαγιά» των ιερέων που μπορεί να ενδυναμώσει το ρόλο της Εκκλησίας στην Ελλάδα και να κρατήσει ψηλά το φρόνημα των Ελλήνων;

Εμείς σαν Έλληνες και πατριώτες στενοχωριόμαστε για την κατάσταση αυτή στην οποία μας εμπλέκουν οι πολιτικοί μας ανάλογα με τα συμφέροντά τους και οι μεγάλες δυνάμεις όπως τις αποκαλούμε οι οποίες έχουν δημιουργήσει προβλήματα σε όλο τον κόσμο.  Η Εκκλησία πεισματικά εμμένει στις αρχές της να βοηθάει το κράτος και τους ανθρώπους του κράτους με την φωνή της διαφωτίζοντας μέσω της ιστορίας τους λαούς, δυστυχώς οι άρχοντές μας δεν μας αφήνουν περιθώρια γιατί πάντοτε μας βάζουν τρικλοποδιές.

Εμείς πάντοτε όμως είμασταν υπέρ τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ.  Ως προς την μαγιά των ανθρώπων πάντοτε υπήρχε και θα υπάρχει, και ένας να φωνάζει αυτός είναι ικανός να φέρει τα πάνω κάτω.  Όπως στην Σύνοδο Φερράρα Φλωρεντίας ένας δεν υπέγραψε για την ένωση των Εκκλησιών, ο Μάρκος ο Ευγενικός, και όταν ρώτησε ο Πάπας τους εκπροσώπους του τι έγινε είπαν, όλοι υπέγραψαν εκτός ενός, τότε ο Πάπας είπε «ουδέν εποιήσαμεν».  Η αλήθεια είναι ότι και στις μέρες μας υπάρχουν και αναπτύσσονται αναστήματα του κύρους του Μάρκου του Ευγενικού οι οποίοι και αγωνίζονται και θα αγωνίζονται.

Ελληνισμός και Oρθοδοξία... Κατά πόσο οι έννοιες αυτές είναι αλληλένδετες στις μέρες μας;

Εμείς μεγαλώσαμε με αυτές τις έννοιες.  Είναι το είναι μας, είναι η ζωή μας, γι αυτά ζούμε, προσπαθούν κάποιοι να τα διασπάσουν, μπορεί να τα καταφέρουν για λίγο, πάλι όμως θα επανέλθουμε με περισσότερη φλόγα και αγάπη, για τις έννοιες αυτές, το παρατηρούμε σε όλα τα κράτη καθεστώτων, που προσπάθησαν να διασπάσουν τις έννοιες αυτές.

Κατά τη γνώμη σας, οι μεγάλές προκαταλήψεις της κοινωνίας μας, ποιες είναι;

Οι προκαταλήψεις της κοινωνίας μας που είναι η άδικη κρίση και εύνοια κάποιου σε βάρος άλλου υπήρχαν και αυτές πάντοτε, στις ημέρες μας πιστεύω που δεν εκλίπουν αξίες, πολύ εύκολα μπορεί κάποιος να ρίξει λάσπη στον ανεμιστήρα για τα πιστεύω κάποιου, όπως π.χ. για την χριστιανική θρησκεία που πιστεύω διώκεται, για την Εκκλησία ως διοίκηση προσώπων, για την ηθική κλπ. βέβαια επικεντρώνομαι στα εκκλησιαστικά θέματα αλλά αυτό συμβαίνει και στην πολιτική και στην δικαιοσύνη και στην εκπαίδευση.

Σας φοβίζει ο θάνατος, η ματαιότητα των πραγμάτων;

Η ματαιότητα των πραγμάτων με κάνει να μελετώ τον θάνατον, εδώ στην μοναξιά της μονής έχω συνέχεια μνήμη θανάτου, δεν λέγω συχνά, αλλά, συνέχεια και αυτό είναι η αλήθεια, συμβιβάζομαι καθημερινά με την ιδέα του θανάτου λόγω της ματαιότητας των πραγμάτων και αυτό με κάνει να προσέχω περισσότερο την ζωή μου ως προς τα καθήκοντά μου απέναντι στον Θεό μου.

Ο θάνατος δεν με φοβίζει, αυτό που λίγο με κάνει να ανησυχώ και προσπαθώ να διορθώνομαι είναι η κρίση μετά το θάνατο, γιατί πιστεύω ακράδαντα στην άλλη ζωή και στην κρίση Του Θεού, που εύχομαι και επιθυμώ να είναι γεμάτη από αγάπη και έλεος.

Φέρατε σε πέρας την αναστύλωση και αναπαλαίωση του Παλαιομονάστηρου στο Ασκητήριο του Οσίου Λεοντίου. Ενα οίκημα του 17ου αιώνα δίνοντας την ευκαιρία να το επισκέπτεται πολύς κόσμος καθημερινά. Πώς το πετύχατε αυτό;

Εδώ να αναφερθώ, στην προστασία Των Αρχαγγέλων που βλέπω καθημερινά να με σκέπουν και να με ανακουφίζουν με την αγάπη Τους βλέποντας και ζώντας ένα καθημερινό θαύμα.

Πολλά τα δείγματα της αγάπης Τους, ένα από αυτά και η γνωριμία μου με την προϊσταμένη της υπηρεσίας Βυζαντινών αρχαιοτήτων την κα. Κουμούση, η οποία με την ευαισθησία που την διακρίνει για τα μνημεία της δικαιοδοσίας της, ανταποκρίθηκε στην παράκλησή μου να κάνουμε κάτι για το παλαιομονάστηρο και έκανε τις δέουσες ενέργειες, που έφεραν αυτό το αποτέλεσμα, από εδώ την ευχαριστώ πολύ, όπως και τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κ.κ. Αμβρόσιο για την ευλογία Του να κινηθώ ελεύθερα με όποιο τρόπο μπορώ για την υλοποίηση του έργου.  Τέλος να αναφερθώ ότι το όλο κτίσμα είναι του 15ου αιώνα και όχι του 17ου.

Και μια τελευταία ερώτηση, πείτε μου αλήθεια, Πατέρα Καλλίνικε, κάποια νύχτα που έπρεπε να ξυπνήσετε για τον Όρθρο, κάποιο απόγευμα , όπως μετά τον εσπερινό, κλείσατε την πόρτα του κελιού σας κουρασμένος νιώθοντας πως όλος αυτός ο αγώνας ίσως να είναι και λίγο μάταιος;

Σας διαβεβαιώ ότι ουδέποτε, παρ’ όλες τις δυσκολίες που πέρασα και περνώ, παρ’ όλες τις πίκρες και τα βάσανα που έχει η μοναχική ζωή δεν σκέφτηκα ποτέ μα ποτέ ότι ο αγώνας που έκανα, κάνω και θα κάνω είναι μάταιος.  Εάν μου περνούσε έστω για λίγο δεν θα συνέχιζα να ζω έτσι μέσα σε τόσες δυσκολίες που αντιμετωπίζω και εγώ και γενικώς οι μοναχοί που ζούμε στα μοναστήρια, γιατί να ξέρετε δυσκολία είναι να νηστεύεις, να προσεύχεσαι, να γίνεσαι υπηρέτης των άλλων, να κόβεις το θέλημα, να ζεις και να μην έχεις τίποτε δικό σου, να ζείς και να ελπίζεις…, αυτή η ελπίδα με κάνει κλείνοντας το βράδυ την πόρτα του κελιού μου, να αγωνίζομαι περισσότερο, να έχω όρεξη να σηκωθώ το πρωί ξημερώματα για προσευχή, για μένα, για τον κόσμο όλο…

Δώστε μας τις ευχές σας για το Άγιο Πάσχα που έρχεται…

Η Ανάσταση του Κυρίου μας και το «Άγιο Φως» που θα έρθει και φέτος από τον Πανάγιο Τάφο, να ζεστάνει τις καρδιές μας, να καθαρίσει τις ψυχές μας από κάθε αμαρτία, η αγάπη και η ελπίδα να «φωλιάσει» μέσα μας και να μας δώσει με τη χάρη του Θεού πίστη και υπομονή για να αγωνιστούμε σε αυτή τη δύσκολη καθημερινότητα της εποχής που ζούμε.

Η συνέντευξη δόθηκε στην δημοσιογράφο Ανθή Ροδοπούλου.