Δήμαρχος Αθήνας με 149 ψήφους

Η Αθήνα εκείνη την εποχή δεν είχε αποχετευτικό δίκτυο και στα λιμνάζοντα νερά, στα ακαλλιέργητα εδάφη, στις άκρες των δρόμων φύτρωνε σε μεγάλες ποσότητες ο φλόμος. Οι δυσοσμίες από το «βερμπάσκο το μέλαν», κατά τον Διοσκουρίδη, μαζί με την αιθάλη από τα καμένα ξύλα στα τζάκια και τον κονιορτό που σηκώνονταν από τους χωμάτινους δρόμους της Αθήνας, δημιουργούσαν μια δυσάρεστη ατμόσφαιρα που φλόμωνε τους πρωτευουσιάνους. Έτσι προήλθε η φράση «μας φλόμωσε»…

Επιβεβλημένες ήταν, λοιπόν, στα προεκλογικά προγράμματα των υποψηφίων δημάρχων οι προτάσεις για τη σωτηρία από τον φλόμο που φύτρωνε παντού : «Η αποκοπή εις μέγα, εντός και πέριξ των Αθηνών, του φλόμου όστις ναρκώνει… είναι έργον σωτηριώδες». «Φλομώθηκαν» οι Αθηναίοι από τις προτεινόμενες ριζοσπαστικές λύσεις. Ο Καλλιφρονάς υποσχέθηκε, ανάμεσα στ’ άλλα, να ραντίσει με καυστική ποτάσα τις περιοχές που είχε φυτρώσει φλόμος.

Στο δικό του πρόγραμμα ο Πετράκης υποσχέθηκε ότι σε διάστημα μόλις τριών ημερών θα ξερίζωνε από παντού τον φλόμο, θα τον φόρτωνε σε καράμαξες και θα τον πέταγε στη θάλασσα. Ο αθεόφοβος θα ζάλιζε έτσι όλα τα ψάρια του Αργοσαρωνικού, αφού ο αποξηραμένος φλόμος χρησιμοποιούνταν από τους παραδοσιακούς ψαράδες για το «ζάλισμα» των ψαριών.

Ο φανατισμός κατά την προεκλογική περίοδο καλά κρατούσε. Τα δημοσιεύματα στον τύπο με παραινέσεις προς τους ψηφοφόρους δημιουργούσαν έντονο διπολικό εκλογικό περιβάλλον.

«Αποφύγετε τους ραδιούργους, τους βδελυρούς κόλακας, καταφρονήσατε τας απατηλάς υποσχέσεις…» και αλλαχού

«Ακούσαντες ότι σπουδαρχίδαι τινές κινούν πάντα λίθον για την εκλογή των, τους στηλιτεύομεν…».

Το αντιπολιτευτικό του μένος, ενάντια στον Κωλέττη, γραμματέα (υπουργό) των Εσωτερικών και οργανωτή των εκλογών, εκφράζει «εκ των υστέρων» στα απομνημονεύματά του ο Μακρυγιάννης: «Τότε άρχισε [ ο Κωλέττης] να κάμει και τις εκλογές τω δημάρχω σε όλο το κράτος. Αγρικηθήκαμεν παντού και δεν έλαβεν καμίαν εκλογή με το πνεύμα του.. Άρχισε και εις την Αθήνα…»

Ακόμη, τις ημέρες των εκλογών καταγγέλθηκαν παρατυπίες: «Ηκούσαμεν ότι τα παιδιά, τα προσδιορισθέντα δια να γράφουν τα ονόματα των υποψηφίων, εκ μέρους των αγράμματων δημοτών, έγραφαν άλλα αντί άλλων…» Από τις 13.000 περίπου κατοίκους, που αριθμούσε η Αθήνα το 1835, ψήφισαν μόλις 800. Δεν είχαν δικαίωμα ψήφου οι γυναίκες , οι υπερήλικες, οι ανάπηροι, οι άποροι και οι ζητιάνοι. Ψήφισαν τότε μόνο φορολογούμενοι άνδρες με ηλικία μεγαλύτερη των 25 χρονών.

Απ΄ αυτούς, ο αρεστός του Κωλέττη και της αντιβασιλείας Πετράκης πήρε 149 ψήφους και ο αντιπολιτευόμενος Καλλιφρονάς 651. Όμως, στο τέλος Δήμαρχος Αθηναίων έγινε ο Πετράκης. Ο Μακρυγιάννης γράφει στα απομνημονεύματά του: «Ψηφοφόρησαν οκτακόσοι και πήραν αυτήνοι από εκατόν πενήντα ψήφους, και το μέρος όπου ΄χα εγώ με τους νοικοκυραίγους πήραμεν όλους τους άλλους. Βάλαμεν τον Ανάργυρον δήμαρχον, τον Καλλεφουρνά πρόεδρον και εμείς σύμβουλοι». Ο αγωνιστής τα λέει όπως τον βολεύει για να μη τα χαλάσει με το βασιλιά. «Ο Βασιλέας είχε πίστη σ’ εμένα» γράφει λίγες σελίδες παρακάτω. Ο ίδιος δεν τηρεί την γνωστή ρήση του: «πες την αλήθεια ’στοριαγράφο». Ο Ανάργυρος Πετράκης διορίστηκε δήμαρχος από  τον Όθωνα και δεν τον έβαλε ο Μακρυγιάννης με τους δικούς του.

Σύμφωνα με τους νόμους της αντιβασιλείας ο δήμαρχος δεν εκλεγόταν απευθείας από το λαό. Μετά την εκλογή του δημοτικού συμβουλίου γινόταν η εκλογή του δημάρχου «υπό Δημαιρεσιακού Συμβουλίου συγκειμένου εκ των νεοεκλεγέντων συμβούλων και από ίσον αριθμόν εκ των πλέον φορολογουμένων δημοτών» οι οποίοι διορίζονταν από το υπουργό των Εσωτερικών, που τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ήταν ο Κωλέττης. Το συμβούλιο έπρεπε να προτείνει στο βασιλιά τρεις υποψήφιους για το αξίωμα του δημάρχου από τους οποίους αυτός διόριζε τον έναν. Έτσι, το συγκεκριμένο συμβούλιο, μια εβδομάδα μετά από τις εκλογές, συνεδρίασε στο ναό της Αγίας Ειρήνης και πρότεινε στον Όθωνα τον Καλλιφρονά, τον Πετράκη και κάποιον άλλον. Ο εικοσάχρονος βασιλιάς «προς έκπληξιν όλων» διόρισε τον Ανάργυρο Πετράκη πρώτο δήμαρχο της Αθήνας με μόλις 149 ψήφους αντί του πλειοψηφήσαντος Καλλιφρονά με πρόφαση την νεαρή ηλικία του τελευταίου γι’ αυτό το αξίωμα! Ο Ανάργυρος Πετράκης ήταν τότε 42 χρονών και ο Δημήτριος Καλλιφρονάς 35.