Εκβιαστικοί τακτικισμοί χωρίς προτάσεις ουσίας στην πλάτη εκατοντάδων φοιτητών.

Οι συζητήσεις και εξαγγελίες περί παιδείας -ως να βρισκόμαστε σε μία ουτοπική «εκπαιδευτική» σφαίρα - δίνουν και παίρνουν. Οι έμμεσοι εκβιασμοί περί της μη έγκρισης Νομικής Σχολής στην Πάτρα, αν δεν γίνει δεκτή η κατάργηση τμημάτων του ΤΕΙ και η συγχώνευση με το Πανεπιστήμιο, σε πρώτη προτεραιότητα.

Ο κύριος Υπουργός θεωρεί προοδευτικό να αναδεικνύει εκβιαστικά διλήμματα - χωρίς προγραμματισμό - όταν η κατάργηση του ΤΕΙ λογιστικής, για παράδειγμα, δεν έχει κανένα νόημα. Την ίδια στιγμή που η ίδρυση Νομικής Σχολής δεν είναι το πρώτο ζητούμενο. Το αντίθετο μάλιστα. Εκτός αν ο κύριος Γαβρόγλου σκέπτεται την οικονομική «στήριξη» της Πάτρας και την προώθηση νέων στις καφετέριες με τις μερικές εκατοντάδες νέων φοιτητών της υπό συζήτηση Νομικής.

Ως να μην έχουν αντιληφθεί οι κυβερνητικοί παράγοντες, πως η ουσιαστική και μακροπρόθεσμη ανάπτυξη θα προέλθει μετά από σοβαρό και μακροπρόθεσμο προγραμματισμό και όχι από πολιτικά τσιτάτα και πρόσκαιρες εξαγγελίες. Την ίδια στιγμή που οι φοιτητές δεν έχουν στέγη αλλά «ζουν» στην φοιτητική εστία ως σύγχρονοι τρωγλοδύτες.  Η ανάπτυξη λοιπόν θέλει παιδία. Η παιδία όμως, συνθήκες αξιοπρέπειας που να εμπνέουν την απαιτούμενη.

Η ανάδειξη του προβλήματος στέγασης των φοιτητών στις περισσότερες φοιτητικές εστίες και όχι μόνον παραμένει  επίκαιρο όσο κανένα. Παθογένεια θεσμική, λειτουργική και εκπαιδευτική. Μία πραγματικότητα που συγκρινόμενη με την εκπαιδευτική βάση άλλων χωρών μοιάζει με ψυχολογικό μαρτύριο για αυτούς που στην ουσία θα πρέπει να αποτελούν το εφαλτήριο της επόμενης μέρας για την χώρα μας. Ειδικά για τους οικονομικά ασθενέστερους. Ειδικότερα για εκείνους που με την συγχώνευση του ΤΕΙ με το Πανεπιστήμιο και την κατάργηση σχολών θα πρέπει να αναζητούν αλλού ακριβή φοιτητική στέγη.

Η κρίση και η μείωση των προϋπολογισμών των Πανεπιστημίων έχει αποδυναμώσει ουσιαστικά  την ικανότητά τους ακόμα και για την προώθηση αυτονόητων παρεμβάσεων στις υποδομές. Δυστυχώς, ακόμα η ιδιωτική πρωτοβουλία απαγορεύεται να περάσει τις πόρτες των ΑΕΙ. Η παρούσα φάση όμως θα μπορούσε να αποτελέσει την απαρχή αποδοχής της διεξόδου στήριξης των ΑΕΙ από την ιδιωτική πρωτοβουλία μέσω ειδικού τύπου χορηγιών αλλά και κινήτρων. Αναγκαία όμως μία συνολική αλλαγή νοοτροπίας για την παιδεία ως πρωτογενή αναπτυξιακό μοχλό. Δυστυχώς, το «άβατο» για την φαινομενική πολλές φορές προστασία της ελευθερίας της γνώσης έχει εξελιχθεί σε άβατο κάθε διεξόδου που θα προήγαγε την ανάπτυξη των ΑΕΙ.

Είναι ανάγκη να εκπονηθεί ένα νέου τύπου μεταβατικό πεδίο «συνεργασίας» για την χρηματοδότηση σε πρώτη φάση των βασικών αναγκών των ΑΕΙ σε πεδίο υποδομών. Ειδικά μετά τις συγχωνεύσεις. Από την στιγμή που οι φοιτητικές εστίες διαλύονται, λύση θα αποτελούσε η απένταξη τους από την καθαρά Πανεπιστημιακή δικαιοδοσία και η δημιουργία ενός ενιαίου Πανελλαδικού δικτύου (cluster) διαχείρισης φοιτητικών εστιών ως μεικτό σχήμα  στο οποίο θα συμμετείχε η ιδιωτική πρωτοβουλία, κάθε Πανεπιστήμιο με τον υφιστάμενο προϋπολογισμό του, καθώς και η φοιτητική κοινότητα.

Το καινοτόμο της πρότασης έγκειται στην συμμετοχή της φοιτητικής κοινότητας μέσω της ίδρυσης κοινωνικών επιχειρήσεων προώθησης προϊόντων του Πανεπιστημίου αλλά και συν διαχείρισης των εστιών – όπως ρουχισμό, προωθητικά αντικείμενα και υπηρεσίες- χωρίς να αποκλείετε η συμμετοχή των επιχειρήσεων αυτών στις δραστηριότητες λειτουργίας των εστιών. Μέρος δε των κερδών του συνολικού αυτού διαχειριστικού προγράμματος θα διατίθενται για υποτροφίες. Κατά τον τρόπο αυτό αποκλείονται κάθε λογής μεσάζοντες και κλειστού τύπου αναθέσεις που μόνον λίγους ευνοούσαν. Σίγουρα δε όχι την φοιτητική κοινότητα.

Εναλλακτικά, εάν στην φάση αυτή δεν προκριθεί η συμμετοχή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, οι εστίες θα μπορούσαν να κατηγοριοποιηθούν ανά Περιφέρεια και μέσω της ίδρυσης «ενιαίων περιφερειακών ταμείων εστιών» με την χρηματοδότηση των Περιφερειών, σε πρώτη φάση θα προχωρούσε η λειτουργική αποκατάσταση των εστιών. Πάντα με την συμμετοχή μικρών φοιτητικών κοινωνιών επιχειρήσεων.

Το γενικότερο πρόβλημα της στέγασης των φοιτητών είναι διαχρονικό. Δυστυχώς όμως, ελάχιστα αναδεικνύεται από τους πολιτικούς του Νομού. Ισως, εν όψει Δημοτικών και Περιφερειακών εκλογών να διεκδικήσουν οι φοιτητές και οι φοιτητικές οργανώσεις να ενταχθεί στην ατζέντα και τον προγραμματικό λόγο των υποψηφίων. Ετσι για…αλλαγή.