Το αισθαντικό καλοκαιρινό ρομάντζο «Μεκτούβ, Αγάπη μου» από 28/3 στην Ελλάδα

Η νέα ταινία του Αμπντελατίφ Κεσίς με τίτλο «Μεκτούβ, Αγάπη μου» που συμμετείχε στο 74^ο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας, βγαίνει από τις 28 Μαρτίου 2019 στις Ελληνικές αίθουσες σε διανομή της Weird Wave.

Πρωταγωνιστούν οι: Σαϊν Μπουμεντίν, Σαλίμ Κεσιούς, Οφελί Μπο, Αφσία Ερζί, Λου Λουτιώ, Αλεξία Σαρντάρ.

Πρόκειται για Γαλλική παραγωγή.

Διάρκεια: 174 λεπτά.

Το χάρισμα του νατουραλισμού που διακρίνει τον Κεσίς δίνει τη δύναμη στους πρωταγωνιστές να σε παρασύρουν στον κόσμο τους. SUNDAY TIMES (UK)

Ένας υπέροχος σκηνοθέτης για τους ηθοποιούς, με την οικειότητα και την αυθεντικότητα στις λήψεις τους να «ζωντανεύουν» τον πόθο και τη λαγνεία. EMPIRE MAGAZINE

Ο Κεσίς είναι μοναδικός στο να αξιοποιεί τον χρόνο ώστε να δίνει χώρο στους χαρακτήρες του να αναπνέουν και να εξελίσσονται. OBSERVER (UK)

Ένα ειδυλλιακό καλοκαιρινό ρομάντζο της δεκαετίας του ’90, πολύ αισθαντικό και λουσμένο στον ήλιο. GUARDIAN

ΣΥΝΟΨΗ

«Mektoub, αγάπη μου», λέγεται η νέα ταινία του βραβευμένου με τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών για την ταινία «Η Ζωή της Αντέλ», σκηνοθέτη Αμπντελατίφ Κεσίς και είναι ένα νατουραλιστικά σκηνοθετημένο αισθαντικό χρονικό της δαιδαλώδους φύσης των ανθρωπίνων σχέσεων, ιδίως κατά την ηδονιστική αφύπνισή τους, βασισμένο, σε ελεύθερη απόδοση στο μυθιστόρημα «La Blessure, La Vraie»,  του συγγραφέα του «Ανάμεσα στους Τοίχους», Φρανσουά Μπεγκοντό.

Με κύρια συστατικά της τον ήλιο, τη θάλασσα, την ξεγνοιασιά, τον διάχυτο ερωτισμό του καλοκαιριού και τους χάρμα ιδέσθαι πρωταγωνιστές της, η ταινία κέρδισε υποψηφιότητα Χρυσού Λέοντα καλύτερης ταινίας και ο σκηνοθέτης, το βραβείο Mouse d’ Oro στο Φεστιβάλ Βενετίας.

Καλοκαίρι, 1994: Ένας νεαρός σεναριογράφος, ο Αμίν, μετά από ένα χρόνο διαμονής του στο Παρίσι, επιστρέφει στη γενέτειρά του, μια παραλιακή πόλη της Γαλλίας, για να δει συγγενείς και φίλους. Εκεί παρέα με τον ξάδερφό του, τον Τόνι και την παιδική του φίλη Οφελί, ο Αμίν περνάει τον χρόνο του μεταξύ του τυνησιακού εστιατορίου των γονιών του, των διαφόρων μπαρ και βέβαια της παραλίας. Κι ενώ ο Αμίν, αρχικά, μένει παρατηρητής της νεανικής, καλοκαιρινής, ανεμελιάς, όταν έρχεται η ώρα να ερωτευτεί, μονάχα το πεπρωμένο μπορεί να καθορίσει την πορεία της ζωής του, καθώς οι πειρασμοί είναι πολλοί…

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Όταν, το 2010, διάβασα το “La Blessure, la vraie”, ενθουσιάστηκα. Πρόκειται για μια ιστορία για το ξεκίνημα της ζωής, με έναν καθαρά μυθιστορηματικό βασικό χαρακτήρα-με την πιο παραδοσιακή έννοια του όρου. Ένας ρομαντικός νεαρός άνδρας που γράφει ποιήματα αναζητά τον εαυτό του. Θα μπορούσε να γίνει μυθιστοριογράφος ή και σκηνοθέτης. Μας φέρνει στο μυαλό χαρακτήρες του Σταντάλ, του Μπαλζάκ ή του Φλομπέρ…

Στο κλασικό γαλλικό μυθιστόρημα ο ήρωας συχνά είναι ένα αγόρι που έρχεται από την επαρχία, εγκαθίσταται στο Παρίσι και ασχολείται με την τυπογραφία, τις εκδόσεις, τον κόσμο της λογοτεχνίας.

Κάτι ακόμα που με άγγιξε στο μυθιστόρημα του Μπεγκοντό είναι η ατμόσφαιρα καλοκαιριού και διακοπών, ο δισταγμός απέναντι στις επιθυμίες και τα συναισθήματα. Ι χαρακτήρας, που στην ταινία μου μετονομάσαμε σε Αμίν, είναι ο Φρανσουά. Το μυθιστόρημα λαμβάνει χώρα στο βόρειο τμήμα της Γαλλίας, ενώ εμείς το μεταφέραμε στον Νότο, στην πόλη Σετ. Ο βασικός λόγος ήταν ότι κατάγομαι από αυτήν την περιοχή και τη γνωρίζω καλά.

*Η ταινία αυτή χαρακτηρίζεται λιγότερο από ένα πολιτικό και κοινωνικό υπόβαθρο. Σαν να έχετε επιλέξει να αφεθείτε στην καθαρή ευφορία του σινεμά, στον αισθησιασμό των σωμάτων…

Αυτό ήταν λίγο έως πολύ αυτό που σχεδίαζα. Ίσως και να ήταν μια αντίδραση στις προηγούμενες ταινίες μου, όπου είχα, κατά κύριο λόγο, αγγίξει δύσκολα και πιο επώδυνα θέματα, όπως το ζήτημα του χωρισμού στην ταινία «Η Ζωή της Αντέλ». Από την άλλη, μπορεί να είναι και μια αντίδραση απέναντι σε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Θεωρώ την εποχή μας πολύ αγχωτική. Μου προκαλεί μεγάλη δυσφορία.

Το φιλμ αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να ξαναβρώ μέσα μου την ελαφρότητα. Αισθανόμουν την ανάγκη να ξεφύγω λίγο, να κινηθώ προς μια πιο ουτοπική περίοδο της ζωής μου.