H ΠΕΓΚΥ ΤΡΙΚΑΛΙΩΤΗ ΣΤΟ ΠΑΝΘΕΟΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΒΡΑΔΥ: "ΔΕΝ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ" ΕΙΠΕ ΣΤΟ thebest.gr

Ποια η σχέση και οι αναμνήσεις που μπορεί να έχετε από  την Πάτρα;

Η Πάτρα για μένα ήταν η στιγμή που ξεκινούσαν ή τελείωναν οι διακοπές μου

Από τα οχτώ μου χρόνια και κατά τη διάρκεια της εφηβείας μου πηγαίναμε στην Κυλλήνη με την οικογένεια μου. Κάναμε διακοπές εκεί αλλά και στην Αμαλιάδα. Πάντα περνούσαμε από την Πάτρα και η πόλη ήταν πάντα ένα σημείο στο οποίο βρισκόμασταν κάθε καλοκαίρι, έστω και για λίγες ώρες. Δεν την είχα ζήσει πιο πολύ, αλλά για μένα ήταν η στιγμή που ξεκινούσαν ή τελείωναν οι διακοπές μου.

Γύρισα στην Πάτρα με παραστάσεις «Αντιγόνη» με τον Γιώργο Κιμούλη, με τις «Τρωάδες» σε σκηνοθεσία του Διαγόρα Χρονόπουλου αλλά και με την «Άννυ Σάλιβαν».

Τι εντυπώσεις σας έχει αφήσει το κοινό της;

Είναι ένα εκπαιδευμένο κοινό. Δεν είναι ένα κοινό που δεν έχει δει θέατρο. Έχει άποψη και κατά τη γνώμη μου, από τον τρόπο που αντιδρά και που έχω μάθει ότι αντιδρά, το ένστικτό του είναι σωστό.

Αυτή τη φορά θα παρουσιάσετε τον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν»… Λίγα λόγια για την παράσταση και τον ρόλο σας…

Ένα σπουδαίο έργο του Μπρεχτ που πραγματεύεται το καλό και το κακό και το κατά πόσο μπορεί ένας άνθρωπος να παραμείνει καλός όταν γύρω του είναι όλα τόσο ακριβά. Μιλάει για την καλοσύνη σε έναν διεφθαρμένο κόσμο

Είναι ένα σπουδαίο έργο του Μπρεχτ που πραγματεύεται το καλό και το κακό και το κατά πόσο μπορεί ένας άνθρωπος να παραμείνει καλός όταν γύρω του είναι όλα τόσο ακριβά. Μιλάει για την καλοσύνη σε έναν διεφθαρμένο κόσμο.

Στο Σετσουάν κατεβαίνουν στον κόσμο τρεις θεοί και αποφασίζουν ότι αν δεν βρουν έστω και έναν καλό άνθρωπο, θα καταστρέψουν την πόλη. Βρίσκουν αυτόν τον καλό άνθρωπο στο πρόσωπο μιας πόρνης. Την βοηθάνε δίνοντας της κάποια λεφτά για να μπορέσει να ορθοποδήσει και εκείνη φτιάχνει ένα καπνοπωλείο. Εμφανίζονται όμως στην πορεία πολλοί άνθρωποι στο μαγαζί και την «πνίγουν» ζητώντας της κάτι και μάλιστα κατηγορώντας την άδικα για κάτι.

Για να επιβιώσει και να υπάρξει και την επόμενη μέρα, βρίσκει το alter ego της που είναι ο ξάδελφος της. Πρόκειται για έναν κακό άνδρα ο οποίος είναι σκληρός αλλά και δίκαιος. Η ηρωίδα δε μπορεί να πει όχι σε τίποτα, αλλά αυτός ο άνδρας (ο κακός της εαυτός) λέει κατά βάση όχι. Κάποια στιγμή η ηρωίδα ερωτεύεται και αυτός ο έρωτας της αλλάζει τη ζωή.

Η δική σας προσωπική θεωρία για το καλό και το κακό σε αυτόν τον κόσμο, ποια είναι;

Δυστυχώς ένας καλός άνθρωπος σήμερα, στο βαθμό που δείχνει ο Μπρεχτ μέσα από το έργο του, θεωρείται αφελής. Και αυτό είναι κακό για τι έχουμε σχεδόν «δαιμονοποιήσει» την καλοσύνη. Για εμάς είναι φυσιολογικό να έχουμε δεύτερες και τρίτες σκέψεις για το οτιδήποτε γιατί έτσι έχουμε μάθει να επιβιώνουμε.

Δεν μπορεί ένα καλός άνθρωπος, μόνος του, να επιβιώσει στη σημερινή κοινωνία

Οπότε κατά τη γνώμη μου, ναι, δεν μπορεί ένα καλός άνθρωπος, μόνος του, να επιβιώσει στη σημερινή κοινωνία. Πρέπει να βγάλει και τον πονηρό και τον κακό εαυτό του αλλά και τον παράξενο… γιατί διαφορετικά θα τον πατήσουν. Αν όλοι μαζί αποφασίσουμε να είμαστε καλοί, υπάρχει περίπτωση να συμβεί και ο καλός άνθρωπος να επιβιώσει.

Όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεστε στον χώρο της υποκριτικής έχετε παίξει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις αλλά και σε τηλεοπτικές σειρές… Τι είναι αυτό που αγαπάτε σε αυτά τα δύο;

Στο θέατρο ο ηθοποιός, έχει τον απόλυτο έλεγχο

Η αλήθεια είναι ότι στην τηλεόραση έχω υπάρξει λιγότερο … θέατρο κάνω τα τελευταία 25 με 26 χρόνια. Στην πραγματικότητα δεν μπορώ να επιλέξω ποιο είναι αυτό που με «τραβάει» περισσότερο. Από τις επιλογές μου όμως καταλαβαίνω ότι μάλλον είναι το θέατρο. Έχει μία άμεση ανταπόκριση με το κοινό και είναι δουλειά του ηθοποιού. Η τηλεόραση και το σινεμά είναι δουλειά του σκηνοθέτη.

Ο ηθοποιός δεν έχει κανέναν έλεγχο σε ένα μοντάζ για παράδειγμα. Δεν ξέρει ποια αλήθεια θα κρατηθεί και ποια όχι. Μπορεί σε μία λήψη να έχει παίξει πάρα πολύ καλά και να μην τη δει ποτέ το κοινό. Στο θέατρο όμως, έχει τον απόλυτο έλεγχο.

Σας έχει λείψει η τηλεόραση; Φέτος σας είδαμε σε ένα επεισόδιο του «Ου φονεύσεις»…

Ο τρόπος που φωτίζει, που «πλανάρει», που τραβάει και κινεί την κάμερα ο Πάνος Κοκκινόπουλος, έχει μία κινηματογραφική ματιά

Μου έχει λείψει η καλή τηλεόραση, αυτή που σου επιτρέπει να δουλεύεις κάτω από καλές συνθήκες. Να έχεις ένα καλό σενάριο, έναν καλό σκηνοθέτη. Τα γυρίσματα του Πάνου Κοκκινόπουλου για παράδειγμα, είναι κινηματογραφικά. Ο τρόπος που φωτίζει, που «πλανάρει», που τραβάει και κινεί την κάμερα έχει μία κινηματογραφική ματιά.

Πώς νιώσατε που βρεθήκατε ξανά;

Πάντα περνάω πολύ καλά σε αυτά τα γυρίσματα, είτε είναι ο Πάνος είτε είναι κάποιος άλλος (γιατί δεν τα γυρίζει όλα ο Πάνος). Υπάρχουν κι άλλοι σκηνοθέτες που δουλεύουν όμως πάντα υπό τις οδηγίες του. Το συνεργείο του αποτελείται από ανθρώπους που ξέρει χρόνια και που μπορούν να συνεννοηθούν. Δημιουργούν μία τρομερή ασφάλεια και οικειότητα.

Τις πρώτες μέρες στα γυρίσματα του «Ου φονεύσεις» είχα μία αγωνία

Όπως ένιωθα τότε, ένιωσα και τώρα. Τις πρώτες μέρες είχα μία αγωνία γιατί είχα πάρα πολύ καιρό να βρεθώ μπροστά σε κάμερα και το σώμα μου, η φωνή μου, το πρόσωπό μου, είχαν συνηθίσει να παίζουν θεατρικά.

Άλλα όταν τον άκουσα να λέει «πάμε», όταν ερχόταν να μου κάνει τις παρατηρήσεις του και να μου δώσει τις οδηγίες του, ένιωθα χαρούμενη. Περάσαμε ωραία, γελάσαμε, κλάψαμε…

Σε αυτές τις σειρές επειδή αυτά που παίζεις είναι πολύ άγρια, τις στιγμές των γυρισμάτων χρειάζεται απόλυτη συγκέντρωση και σεβασμός, αλλά όταν τελειώσει αμέσως μετά, όλοι γελάμε. Είναι τόσο σκληρά αυτά που γυρίζεις που μετά θέλεις να αποφορτιστείς. Μετά υπάρχει πολύ γέλιο…

Έχετε δηλώσει στο παρελθόν ότι πάντα θέλατε να κάνετε οικογένεια και παιδί αλλά φοβόσασταν αν θα μπορέσετε να τα συνδυάσετε όλα… Τελικά τα καταφέρατε ή είναι ένας καθημερινός αγώνας;

Η μητρότητα για μία εργαζόμενη γυναίκα είναι ένας καθημερινός αγώνας

Είναι όντως ένας καθημερινός αγώνας που δίνουν όλες οι μανούλες που δουλεύουν με έντονους ρυθμούς για πολλές ώρες. Πριν μπεις σε αυτόν τον αγώνα πιστεύεις ότι τα εμπόδια είναι μεγαλύτερα από ότι είναι. Επίσης τα εμπόδια είναι διαφορετικά από αυτά που νόμιζες ότι θα αντιμετωπίσεις.

Πώς είναι η ζωή με την κόρη σας τώρα που έχει μεγαλώσει αρκετά;

Δεν μετάνιωσα που μίλησα για τη δυσκολία να αποκτήσω παιδί

Κάνουμε παρέα. Πάει στην πρώτη δημοτικού και μπορούμε να πάμε κάπου να παραγγείλουμε και να φάμε οι δυο μας. Νομίζω πως όσο μεγαλώνει θα γίνεται πιο έντονο αυτό. Κι επειδή εγώ είμαι και λίγο «κοριτσάκι» είμαστε κάπως έτσι… σαν δύο κοριτσάκια που κάνουν παρέα.

Από εκεί και πέρα είμαι μία μητέρα που ενθουσιάζεται με ότι κάνει το παιδί της, μιλάω σε όλους για τα «κατορθώματα» της και δείχνω φωτογραφίες. Και νομίζω ότι αυτό είναι το φυσιολογικό για μία μητέρα και έναν πατέρα. Νομίζω ότι οφείλουμε να είμαστε «χαζομαμάδες» και «χαζομπαμπάδες» γιατί είναι μέρος όλης της διαδικασίας.

Δε διστάσατε να μιλήσετε δημόσια για τη δυσκολία που είχατε να αποκτήσετε ένα παιδί… Το μετανιώσατε ποτέ;

Είμαι μία μητέρα που ενθουσιάζεται με ότι κάνει το παιδί της

Δεν το έχω μετανιώσει ποτέ. Πολλές φορές στεναχωριέμαι γιατί μπορεί να έχω δώσει μία συνέντευξη για μια παράσταση και να με ρωτάνε και γι΄αυτό… και να βγάζουν ότι έχω πει για την παράσταση και να κρατάνε μόνο αυτό. Είναι κάτι που με στεναχωρεί.

Είμαι όμως τόσο χαρούμενη για κάτι άλλο. Έρχομαι σε επαφή με γυναίκες, και μέσω των social media, που μου στέλνουν μηνύματα και νιώθω ότι με ένα τρόπο έχω βοηθήσει. Υπάρχουν γυναίκες, με παρόμοια προβλήματα, που με έχουν πάρει τηλέφωνο να μου πουν ότι τα κατάφεραν. Πολλές φορές παίρνουν και τηλέφωνο στο θέατρο που παίζω. Το βιώνω συνέχεια.

Νομίζω ότι σε αυτή τη ζωή η μεγαλύτερη χαρά είναι να βοηθάμε τους άλλους

Νομίζω ότι σε αυτή τη ζωή η μεγαλύτερη χαρά είναι να βοηθάμε τους άλλους. Εγώ τουλάχιστον από αυτό παίρνω μεγάλη χαρά. Αν μπορώ να κάνω κάτι για κάποιον, γιατί να μην το κάνω απλόχερα και με μεγάλη ευγνωμοσύνη.

Να λοιπόν ένα χαρακτηριστικό του καλού ανθρώπου, για να επιστρέψουμε στον «καλό άνθρωπο του Σετσουάν»...

Δεν μπορεί να ζούμε αυτή τη ζωή χωρίς ενσυναίσθηση

Βέβαια αυτό θα έπρεπε να είναι το χαρακτηριστικό ενός κανονικού ανθρώπου. Πρέπει να κοιτάμε τους ανθρώπους διπλα μας, να «μπαίνουμε στα παπούτσια τους». Δεν μπορεί να ζούμε αυτή τη ζωή χωρίς ενσυναίσθηση. Αν κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας και «τα του οίκου μας», κάποια στιγμή όταν το πρόβλημα θα έρθει πάνω μας, θα είμαστε μόνοι μας.

Το θέμα είναι να μην είμαστε μόνοι μας στις δυσκολίες. Να υπάρχει κάποιος, να σου δώσει το χέρι του και να σου πει ότι δεν είσαι μόνος. Υπήρχαν κι άλλοι πριν από εσένα με το ίδιο πρόβλημα και έχω να σου δώσω μία λύση. Αυτό δεν είναι καλοσύνη, είναι απλή λογική, ενσυναίσθηση.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος σας φόβος ή αγωνία από εδώ και πέρα;

Όταν κάνεις παιδί όλοι οι φόβοι και οι αγωνίες είναι σχετικά με αυτό. Αν δεν είχες ποτέ φόβο στη ζωή σου, όταν αποκτήσεις παιδί έχεις τρομερή αγωνία να είναι καλά. Και αυτό βγαίνει και προς τα έξω. Θέλεις να είναι καθαρό το περιβάλλον που ζει, να είναι πιο καθαρά τα πράγματα που τρώει… οπότε αν είσαι νοήμων άνθρωπος μπαίνεις στη διαδικασία να προσέξεις το περιβάλλον γύρω σου.

Αν δεν είχες ποτέ φόβο στη ζωή σου, όταν αποκτήσεις παιδί έχεις τρομερή αγωνία να είναι καλά

Αν το κάναμε όλοι και προσπαθούσαμε να καθαρίσουμε την μικροσυνθήκη μας, τη γειτονιά μας, όλα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Δεν μας φταίει καμία κυβέρνηση αν κάτω από το σπίτι μας έχει σκουπίδια… Θα έπρεπε να τα πάρει, αλλά αν δε τα παίρνει πρέπει να τα πετάξω εγώ. Πρέπει όλοι να κάνουμε κάτι. Όχι μόνο να γκρινιάζουμε και να ρίχνουμε το φταίξιμο αλλού.

Τι άλλο υπάρχει στα σχέδιά σας;

Το καλοκαίρι θα είμαι στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας με τον κ. Τσακίρη. Θα κάνω την Ιω στον «Προμηθέα Δεσμώτη». Ξεκινάμε πρόβες όταν ολοκληρωθεί η περιοδεία με τον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν» ο οποίος τον χειμώνα θα συνεχιστεί για δύο μήνες.

Το καλοκαίρι στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας

Μετά θα κάνω πάλι την «Μαρί Κιουρί» γιατί της το οφείλω. Έχει τελειώσει με λίστες αναμονής και μάλιστα θα ήθελα να την ταξιδέψω σε κάποιες κεντρικές πόλεις. Η μυθιστορηματική ζωή της αφορά όλες τις γυναίκες

Λίγα λόγια για το έργο:
Έργο τρυφερό, αστείο όσο και σκληρό, ρομαντικό όσο και ρεαλιστικό, ο «Καλός άνθρωπος του Σετσουάν» αποτελεί το έργο του Μπρεχτ με τις περισσότερες απευθύνσεις στο κοινό, με τις περισσότερες τομές στην δράση του. Οι ηθοποιοί ερμηνεύουν πολλαπλούς ρόλους, παραμένουν διαρκώς στη σκηνή συνθέτοντας ένα βουβό θίασο που σχολιάζει και υπογραμμίζει τα δρώμενα της εκάστοτε σκηνής. Τέλος, ερμηνεύουν ζωντανά την μουσική και τα τραγούδια της παράστασης. Δεν πρόκειται για διδακτικό έργο. Στο κέντρο του βρίσκεται ένα ηθικό πρόβλημα: Μπορεί ο καλός να επιβιώσει σε μια κοινωνία διεφθαρμένων;

«Πως μπορείς να είσαι καλός όταν όλα γύρω σου είναι τόσο ακριβά;»
Σεν Τε

Κεντρική θέση κατέχουν από την μία ο έρωτας, ως μια σαρωτική δύναμη που υπερβαίνει την λογική της ηρωίδας, από την άλλη η μητρότητα, που φέρνει την ηρωίδα αντιμέτωπη με την πιο ακραία εκδοχή της σκληρότητάς της - για να σώσει το παιδί της υιοθετεί ένα ακόμα σκληρότερο προφίλ. Η έγκυος Σεν Τε είναι η σκληρότερη και πιο αδίστακτη στιγμή της μεταμόρφωσής τηςως Σουι Τα.

Τους εμβληματικούς ρόλους του έργου ενσαρκώνουν:
Πέγκυ Τρικαλιώτη, Ηρώ Μουκίου, Νίκος Πουρσανίδης, Γεράσιμος Σκαφίδας, Κωνσταντίνος Κάππας, Μπέτυ Αποστόλου, Γιάννης Καλατζόπουλος, Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, Ηλέκτρα Σαρρή.

Υπόθεση:
Στον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν» (έργο γραμμένο την περίοδο 1930-1941, κατά τη διάρκεια της εξορίας του Μπρεχτ στην Σκανδιναβία) τρεις Θεοί έρχονται στην γη, με σκοπό να βρουν αρκετούς καλούς ανθρώπους που να ζουν με αξιοπρέπεια ώστε να δικαιολογήσουν την θεϊκή ύπαρξή τους και να διατηρηθεί ο κόσμος ως έχει. Έπειτα από πολλές δυσκολίες, εντοπίζουν τον μοναδικό καλό άνθρωπο: μια πόρνη στην επαρχία Σετσουάν της Κίνας, την Σεν Τε.

Οι Θεοί την ανταμείβουν με ένα μεγάλο χρηματικό ποσό κι εκείνη ανοίγει ένα μικρό καπνοπωλείο. Προκειμένου να αντιμετωπίσει τους συμπολίτες της που την εκμεταλλεύονται, η Σεν Τε εφευρίσκει ένα alter ego, έναν «φανταστικό» ξάδερφο, τον σκληρό Σουί Τα, παίρνοντας την μορφή του όποτε οι περιστάσεις το απαιτούν. Πόσο καιρό, όμως, θα αντέξει να παίζει αυτόν τον διπλό ρόλο;

Η μουσική παίζεται ζωντανά από τους ηθοποιούς

Συντελεστές:
Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης
Πρωτότυπη μουσική *: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Δραματολογική συνεργασία/Απόδοση στίχων: Μαριλένα Παναγιωτοπούλου

Σκηνικά - Κοστούμια: Άννα Μαχαιριανάκη

Κινησιολογία: Ειρήνη-Ερωφίλη Κλέπκου

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Τόνια Καζάκου
Βοηθός παραγωγής: Αναστασία Γεωργοπούλου
Φωτογραφίες: Αγγελική Κοκκοβέ

ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΝΘΕΟΝ

Διάρκεια: 120 λεπτά (με διάλειμμα)
Παράσταση: Παρασκευή 22 Μαρτίου, Ώρα 21.00
Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ γενική είσοδος και 13 μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων)
Ειδικές τιμές για ομαδικές κρατήσεις και συλλόγους άνω των 10 ατόμων (Τηλ. 6986713300)
Προπώληση: Ταμείο Θεάτρου «Πάνθεον»
Πληροφορίες – Κρατήσεις: 2610325778, 2310257218, 6986713300