Back to Top
#TAGS ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ Αιγιάλεια Νάσος Νασόπουλος Ρούλα Πισπιρίγκου Βασιλιάς Κάρολος της Αγγλίας Κέιτ Μίντλετον
Αγγελίες
Μην ψάχνεις, βρες στο
THE BEST

ΑΠΟΨΕΙΣ

/

Για το στοίχημα της ΚεντροΑριστεράς

Για το στοίχημα της ΚεντροΑριστεράς

Του Γιάννη Λάμπρου

Η μεγάλη αντιπαράθεση στους κόλπους της Αριστεράς, και σε διεθνές επίπεδο, ήταν η αναγκαιότητα, για κάποιους, της προσθήκης της έννοιας της ελευθερίας δίπλα και ισότιμα με την έννοια της ισότητας.

Αυτή η αντιπαράθεση γέννησε μια διαφοροποιημένη αντίληψη για την ιδέα της προόδου, όχι πλέον ως αύξηση των μέσων παραγωγής αλλά ως σταδιακή πλήρωση της κοινωνίας με βάση τη διπλή δυναμική της ελευθερίας των ατόμων και της ισότητας των συνθηκών.

Έτσι, το ζήτημα της Δημοκρατίας κυριάρχησε όχι μόνο στην εσωτερική ζωή της Αριστεράς αλλά ευρύτερα στον δημόσιο λόγο. Ο φιλελευθερισμός έγινε η βάση πάνω στην οποία αναπτύχθηκαν πολιτικές και κοινωνικές συμμαχίες και η απουσία του το χάσμα που οριοθετούσε την «ορθόδοξη» Αριστερά – το ΚΚΕ και τα κομμουνιστικά αριστερίστικα κόμματα - από την ΚεντροΑριστερά.

Σήμερα, αυτή η αντιπαράθεση φαντάζει ανεπαρκής να εξηγήσει τη μονολιθικότητα που παρουσιάζει η «ορθόδοξη» Αριστερά στις εξελίξεις, στον ρου της Ιστορίας.

Έχει αναφερθεί ότι ο αγώνας για την εξουσία του λαού παραγνωρίζει το γεγονός ότι δυσκολευόμαστε να ορίσουμε σήμερα τι σημαίνει εξουσία αλλά και τι σημαίνει λαός. Το μοντέλο της κοινωνικής οργάνωσης σήμερα οδεύει προς ένα μοντέλο χωρίς λαϊκή κυριαρχία, χωρίς κράτος, χωρίς έδαφος. Οι μεγαλύτεροι σχηματισμοί του σύγχρονου κόσμου, οι ΗΠΑ και η Κίνα στηρίζουν την ανάπτυξή τους όχι σε τοπικά αλλά σε παγκόσμια σενάρια με προμετωπίδα την ιδιωτική πρωτοβουλία και όχι τον κρατικό μηχανισμό. Και, βέβαια, το μοντέλο της κοινωνίας – εργοστάσιο έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Η ελαστική εργασία, η εργασία από το σπίτι, η ανάθεση έργου έχει διαλύσει όσα γνωρίζαμε για την εργατική τάξη.

Η σύγχρονη αντιπαράθεση ορίζεται ως προς την τοποθέτηση στο ζήτημα της προόδου.

Τι εννοεί ως πρόοδο η «ορθόδοξη» Αριστερά; Προφανώς θα θέσει τα ζητήματα της υπεράσπισης των εργατικών κατακτήσεων, το 8ωρο, τα επιδόματα αδείας, την ασφάλιση, τη μόνιμη δουλειά, τη «δουλειά με δικαιώματα». Οι πιο διεθνιστές θα θέσουν πιθανά και το ζήτημα της ειρήνης, τα πιο ανοιχτά μυαλά το ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος. Θέματα που νομίζω ότι κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει.

Όμως, πέραν τούτου ουδέν. Πέρα από την υπεράσπιση των κεκτημένων, τι είναι αυτό που ορίζει εάν μια κοινωνία έχει κάνει έστω και ένα βήμα προς τα μπρος χωρίς να θυμίζει τη φωνή του εισπράκτορα στα λεωφορεία «Προχωρήστε προς τα πίσω, σας παρακαλώ»;

Ο λόγος, έλεγε ο Χάμπαρντ, ένας αμερικάνος σοσιαλιστής στις αρχές του 20ού αιώνα, που οι άνθρωποι αντιτίθενται στην πρόοδο δεν είναι επειδή μισούν την πρόοδο, αλλά επειδή αγαπούν την αδράνεια.

Αυτό πρέπει να αλλάξουμε. Πρέπει να μισήσουμε αυτή την αγάπη. Να μην αδρανήσουμε. Να βγούμε μπροστά με σχέδιο, με όραμα, με τόλμη, σε έναν κόσμο αβέβαιο που, όμως, δεν τον φοβόμαστε. Υπερασπιζόμενοι με αίμα τα κεκτημένα αλλά χωρίς να μας κρατάνε στην αδράνεια. Να μην σταματήσουμε ούτε λεπτό να βάζουμε στόχους, κερδίζοντας και χάνοντας μάχες, κυνηγώντας την ουτοπία. Μόνο έτσι θα προχωρήσουμε. Μόνο εμπλεκόμενη σ΄ αυτό το σχέδιο έχει ελπίδες η ΚεντροΑριστερά να κινήσει την Ιστορία.

 

Γιάννης Λάμπρου

Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr

* Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Απόψεις» του thebest.gr απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του portal.

Απόψεις