Ταπεινώνοντας το θρόνο και την εξάρτηση από το σεξ
Με ασεβή και σαρδόνια μαεστρία ο διεθνούς φήμης Ελληνας σκηνοθέτης Γιώργος Λάνθιμος ταπεινώνει ισοπεδωτικά το αξίωμα και την επιρροή του θρόνου και της μοναρχίας στην ιστορία. Βασισμένος στην αληθινή φιγούρα της βασίλισσας Αννας – ένα ζωντανό «κουρέλι» αρρώστιας, κατάθλιψης, παλιμπαιδισμού, ανικανότητας και χειραγώγησης- αλλά και την εξάρτηση των ανθρώπων από το σεξ και τη δίψα για εξουσία και κοινωνική ανέλιξη, πλάθει μια σατιρική ταινία εποχής «άλλου τύπου». Με εμφανή τη διάθεση ανατροπής, οι γυναίκες του- σε αντίθεση με τα ήθη του παρελθόντος- κινούν τα νήματα και ρυθμίζουν τις εξελίξεις.
Είδαμε το φιλμ στα Odeon της Veso, όπου παίζεται σε τρεις αίθουσες. Τίποτα ρομαντικά μεγαλοπρεπές και ωραιοποιημένο στο πελώριο παλάτι. Οι διάδρομοι, τα παρασκήνια, η βασιλική κρεβατοκάμαρα είναι σκοτεινά, τα ρούχα πομπώδη στα όρια της γελοιοποίησης και έξω λάσπη, πολύ λάσπη. (Πίσω από όλες αυτές τις λεπτομέρειες πολύς συμβολισμός και νοήματα, αν κάτσεις να τα καλοσκεφτείς μετά). Το σεξ παρουσιάζεται με ωμότητα και σαρκασμό, είτε μέσα από τις λεσβιακές περιπτύξεις των δυο «ευνοούμενων» λαίδης Σάρα και Αμπιγκέιλ με τη βασίλισσα, είτε μέσα από τον αυνανισμό των ανίσχυρων, «φτιασιδωμένων» και επιφανειακών στη σκέψη ανδρών. Ασυζητητί η δολοπλοκία και η ίντριγκα αποτελούν γυναικεία υπόθεση με εξπέρ μια αριστοκράτισσα με αρρενωπή συμπεριφορά και μια φιλόδοξη ξανθούλα υπηρέτρια, που όταν αντιλαμβάνεται το «παιχνίδι» το παίζει ανελέητα για να ξεφορτωθεί τη φτώχεια της.
Ακόμα και τα αιώνια κλισέ των εραστών «ρομαντικό τρέξιμο στην ύπαιθρο» και «χορός στη βασιλική σάλα», δείχνουν φαιδρά και άξεστα. Επιπλέον, όπως συνέβαινε και στις προηγούμενες ταινίες του Λάνθιμου, ο «εγκλεισμός» έχει μεγάλη σημασία στις παραβατικές συμπεριφορές και την υπαρξιακή οντότητα των ατόμων.
Κατά την άποψή μας, η «Ευνοούμενη» διαθέτει κορυφαίο προσόν την ερμηνεία της Ολίβια Κόλμαν. Είναι συντριπτική και μόνο με το βλέμμα της. Τόσο πιστευτή που σε επηρεάζει. Δικαιωματικά έχει «σαρώσει» τα βραβεία. Από εκεί και πέρα σου μένει η όλη αισθητική και η αποστασιοποιημένη, σκηνοθετική ματιά που χλευάζει με τα γεγονότα.
Όμως σίγουρα δεν πρόκειται για μια ταινία που θα αγαπήσεις και θα θέλεις να ξαναδείς. Μονότονη, με επαναλαμβανόμενες εικόνες και μπαρόκ ήχους, ούτε αναστατώνει, ούτε συγκινεί, ούτε συνεπαίρνει. Οι ρυθμοί είναι κουραστικοί- εσκεμμένα. Ετσι, αντιληφθήκαμε γιατί οι αποθεωτικές κριτικές απέχουν τόσο από τις εντυπώσεις του κοινού διεθνώς. Και πραγματικά νοσταλγήσαμε τον «παλιό» Λάνθμο, τον ξεκάθαρα αλλόκοτο και νοσηρό, μέσα από τα «παρανοικά» παιχνιδιάρικα σενάρια του Ευθύμη Φιλίππου. (Εστω κι αν ευχόμαστε να θριαμβεύσει ως κορυφαίος ελληνας καλλιτέχνης στα Οσκαρ)
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
