Ο διαολής του Αγίου Βαλεντίνου

Τα βρώμικα μικρά δάχτυλα του χτυπούν το λιγδιασμένο τουμπερλέκι, δημιουργώντας ρυθμό πάνω σε μια ιδιότυπη παρτιτούρα.

Ταυτόχρονα γέρνει με περίσσιο σκέρτσο το μικρόσωμο λεπτό κορμί του, πότε μπρος και πότε πίσω, σαν παλιό εκκρεμές και με γεμάτα βήματα περνά ανάμεσα απ΄ τα τραπεζάκια «μορφάζοντας» τον καμπόσο.

Ο κοφτός  ήχος απ το τουμπερλέκι ανακατεύεται με το  βουητό των συζητήσεων.

Όμως μάταιος ο κόπος και ο θόρυβος. Τα «σπαρταριστά» μάτια του πλήθους είναι αλλού. Κανένας δεν του δίνει ιδιαίτερη  σημασία. Ο καφές και τα ζεστά ροφήματα, παραμένουν προτεραιότητα στην σημερινή κρύα μέρα. Καταμεσήμερο  στο πεζόδρομο της ρήγα Φεραίου .

Όμως τα μικρό γυφτάκι δεν πτοείτε.

Γνωρίζει καλά, με τον δικό του τρόπο, ότι οι δουλειές δεν πάνε καλά.

Βάση αυτής της λογικής  «τα δίνει όλα». Κάθε φορά ένα ερώτημα είναι σφηνωμένο στο λιγδιασμένο του κεφάλι. Πόσο θα αξιολογηθεί  το πρόγραμμα του. « Είκοσι  λεπτά μόνο κυρία για τα τραγούδια αγάπης;!» δεν κρύβει σκέψεις, δυσανασχετεί για την μικρή αμοιβή του, «κάνω και αυτό» κι αρπάζοντας ένα μεταλλικό κουτάκι αναψυκτικού  απ το τραπέζι, το ισορροπεί στο βρώμικο κεφάλι του, σνομπάροντας την άσχετη παρέα  απομακρύνεται χορεύοντας και παίζοντας ταυτόχρονα   τσιφτετέλι με το τουμπερλέκι.

Ο διαολής του αγίου βαλεντινου .

Να ξέρετε ότι αν τον συναντήσετε μην του δώσετε θάρρος, γιατί.. το παίρνει από μόνος του!