TO "ΠΡΑΣΙΝΟ ΒΙΒΛΙΟ" ΕΙΝΑΙ ΙΣΩΣ ΤΟ ΠΙΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΦΙΛΜ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

O 62χρονος Αμερικανός σκηνοθέτης Πίτερ Φαρέλι είπε σε μία πρόσφατη συνέντευξη του πως με την μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία της ταινίας του «Green Book – To Πράσινο Βιβλίο» αντιλήφθηκε πόσο λίγο σεβασμό έτρεφαν για τον ίδιο ορισμένοι θεατές και οι άνθρωποι του χώρου κατά το παρελθόν.

Ωστόσο χάρη στο συγκινητικό, καλογραμμένο και πολύ ανθρώπινο φιλμ «Το Πράσινο Βιβλίο» που παίζεται και στην Πάτρα ο Πίτερ Φαρέλι, γνώριμος μας κυρίως από κωμωδίες συχνά…ακραίου χιούμορ όπως το επιτυχημένο «Κάτι τρέχει με την Μαίρη» και «Dumb and Dumber – O Hλίθιος και ο πανηλίθιος» που είχε κάνει μαζί με τον αδελφό του Μπόμπι Φαρέλι, πλέον δείχνει να κατέκτησε και το σινάφι του, τους συναδέλφους του σκηνοθέτες και ηθοποιούς με σίγουρη σχεδόν την υποψηφιότητα στα Όσκαρ αλλά και το κοινό που πλέον θα τον αντιμετωπίζουν διαφορετικά και με τον πρέποντα σεβασμό.

Η ιστορία που περιγράφει η ταινία που έχει φτάσει σε εισπράξεις τα 42 εκατομμύρια δολάρια είναι αληθινή και εκτυλίσσεται στη διάρκεια μίας τρίμηνης τουρνέ ενός φημισμένου κλασικού πιανίστα, του μαύρου ή αφροαμερικάνου Ντον Σίρλει που έζησε από το 1927 έως το 2013. Ο Σίρλει λοιπόν, ένας ευγενής αλλά κάπως μοναχικός άνθρωπος, ένας εξαίρετος καλλιτέχνης που έπαιζε μοναδικά έργα κλασικών μουσουργών όπως ο Σοπέν, στις αρχές του ’60 επί προεδρίας Κένεντι θέλησε να αφήσει για λίγο το σπίτι του στον πρώτο όροφο του Κάρνεγκι Χολ στη Νέα Υόρκη και να κάνει μία περιοδεία παίζοντας μαζί με δύο ακόμα μουσικούς σε ξενοδοχεία και συνεστιάσεις πλουσίων σε περιοχές των ΗΠΑ φτάνοντας έως τον βαθύ Αμερικάνικο Νότο όπως Λουιζιάνα, κ.α.

Ο Σίρλει, τον οποίο υποδύεται ο 45χρονος Μαχερσάλα Αλί σε μία θαυμάσια ερμηνεία με πολλή εσωτερικότητα κι ένα φινάλε που σου ζεσταίνει την καρδιά, θα προσλάβει έναν μάγκα Ιταλοαμερικανό, λίγο άξεστο στους τρόπους και όχι ιδιαίτερα μορφωμένο, τον Τόνι Λιπ (επίσης υπαρκτό πρόσωπο), ο οποίος και θα τον βοηθήσει και θα τον σώσει από πολλές δύσκολες και απρόοπτες καταστάσεις.

Η ταινία του Πίτερ Φαρέλι πέρα από το ότι πετυχαίνει τους σωστούς ρυθμούς (οι δύο ώρες και κάτι κυλούν σαν νερό) καταφέρνει κάτι ακόμα σημαντικό. Θίγει ένα θέμα που παραμένει ταμπού στην Αμερική του 2019, αυτό του ρατσισμού και της μεταχείρισης των μαύρων – αφροαμερικανών. Ο Σίρλει μπορεί εκ πρώτης όψης να δείχνει έναν δυναμικός και άκρως επιτυχημένος καλλιτέχνης που καμιά σχέση δεν έχει με τους άλλους μαύρους της εποχής του, ωστόσο όπως θα αποδειχθεί δεν φτάνει η καλλιτεχνική του αποδοχή καθώς με το που κατεβαίνει από τη σκηνή, μόλις τελειώνει το χειροκρότημα, γίνεται κι αυτός έρμαιο των απαίσιων και ανήκουστων ρατσιστικών διαφορών και συμπεριφορών.

Είναι δυνατόν ο άνθρωπος αυτός να γίνεται δεκτός μετά βαίων και κλάδων σε μία πολυτελή έπαυλη του Νότου για να παίξει πιάνο και μόλις ζητήσει να πάει στην τουαλέτα, ο οικοδεσπότης να του υποδείξει μία υπαίθρια, άθλια τουαλέτα με τον Σίρλει να σηκώνει ανάστημα και να του απαντά «τότε θα πάω μισή ώρα δρόμο έως το ξενοδοχείο μου, να κάνω την ανάγκη μου και θα επιστρέψω να τελειώσω τη συναυλία μου»!

Η ταινία μας δείχνει κι άλλα παρόμοια, έχει και μία σκηνή αποκαλυπτική ως προς τον Σίρλει που δεν θα σας πούμε ενώ το ξέσπασμα του σε μία στιγμή αλλά και η ατάκα του «δεν φτάνει μόνο η αξιοπρέπεια για να κάνεις την διαφορά και να προσπαθήσεις ν’ αλλάξεις τα πράγματα αλλά χρειάζεται και θάρρος» απογειώνουν την ταινία. Μία ακόμα ξεχωριστή σκηνή είναι αυτή όπου σταματούν με το πολυτελές αυτοκίνητο τους ο Σίρλει και ο Τόνι Λιπ στη μέση του δρόμου, σε μία φυτεία και οι μαύροι «δούλοι» που εργάζονται εκεί κοιτάζουν απορημένοι τον καλοσιδερωμένο Σίρλει και τον λευκό οδηγό του.

Όσο για το φινάλε, τα είπαμε, από τα καλύτερα της φετινής χρονιάς. Εξαιρετικός και ο Βίγκο Μόρτενσεν πλάθει πράγματι έναν ολόκληρο ρόλο ως Τόνι Λιπ - Bαλελόνγκα, έχει πάρει και κάποια κιλά (στην ταινία «σαβουρώνει» συνεχώς) και γενικά η ταινία όπου εκ των παραγωγών είναι και η μαύρη ηθοποιός Οκτάβια Σπένσερ, δικαίως κέρδισε το βραβείο του κοινού στο Φεστιβάλ του Τορόντο, τις 3 Χρυσές Σφαίρες και λογικά θα έχει καλή τύχη στα Όσκαρ.

Δείτε το οπωσδήποτε. Παίζεται στη 2^η αίθουσα του Πάνθεον και στα Odeon Veso Mare.

*Η βασική φωτ. είναι από το Entertainment Weekly.

Επιμέλεια: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ