Πάτρα: Ο αγαπητός ηθοποιός Φίλιππος Σοφιανός μίλησε στο thebest.gr: "Η Τρισεύγενη χτυπά χορδές της βαθιάς Ελληνικής ψυχής"

Στην θεατρική παράσταση «Τρισεύγενη» του Κωστή Παλαμά, ένα λυρικό, ρομαντικό παραμυθόδραμα με τραγική κατάληξη στο φινάλε που έχει ανέβει σε σκηνοθεσία του Κώστα Τσιάνου από το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, ο αγαπητός ηθοποιός Φίλιππος Σοφιανός υποδύεται ένα ρόλο κλειδί, αυτόν του Πάνου Τράτα που είναι ο κουμπάρος του ζευγαριού, της Τρισεύγενης και του Πάνου Φλώρη, στο έργο που εκτυλίσσεται σ’ ένα χωριό της Ρούμελης (το μοναδικό αυτό θεατρικό έργο του Κωστή Παλαμά γράφτηκε το 1903).

Όπως μας εξήγησε μιλώντας στο thebest.gr, ο κουμπάρος τότε ήταν ένας σοβαρός, θεσμικός παράγων που είχε την ευθύνη να προασπίζεται τα συμφέροντα και τις τύχες του ζευγαριού που ένωσε με τα δεσμά του γάμου. Ήταν κάτι σαν τοποτηρητής. Ωστόσο όταν ο σύζυγος της Τρισεύγενης (τον υποδύεται ο Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος) φεύγει για ταξίδι καθότι ναυτικός, η Τρισεύγενη (τον ρόλο κάνει η Αντιγόνη Κουλουκάκου) δεν θα καθίσει στο σπίτι αλλά θα βγει να διασκεδάσει στο πανηγύρι της περιοχής (το περίφημο πανηγύρι του Αη Συμιού) κάτι που δεν θα θεωρηθεί φυσιολογικό με τα σκληρά ήθη της εποχής.

Η Τρισεύγενη θ’ αναγκαστεί να πει ψέματα στον άνδρα της, ότι δεν πήγε στο πανηγύρι, αρνούμενη όλα όσα της προσάπτουν κι αυτό θα είναι και η αιτία του θανάτου της. Υπάρχει μία ύβρη που διαπράττει κι αυτό είναι το τραγικό στοιχείο του έργου ενώ ο Πάνος Τράτας προσπαθεί να την συνετίσει. Ο Τράτας στο τέλος συντρίβεται παραμένοντας ένα αγύριστο κεφάλι.

«Στο έργο υπάρχει μία κλασική σκηνή ανάμεσα στον Τράτα και την Τρισεύγενη που να ξέρετε πως διδάσκεται και στις δραματικές σχολές ως key study. Είναι μία σκηνή με τεράστια ένταση, συγκρουσιακή και ποιητικά γραμμένη από τον Κωστή Παλαμά. Είναι από τα ωραιότερα και δυνατότερα σημεία του έργου και ομολογώ πως ήταν το “τυράκι” στη φάκα για να δεχτώ την πρόταση του παλιού μου συμφοιτητή στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου Σταύρου Τσακίρη, νυν καλλιτεχνικού διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας να παίξω στο έργο», ανέφερε ο κ. Σοφιανός, ο οποίος τέλειωσε την σχολή του Εθνικού το 1980 έχοντας για καθηγητές μορφές του θεάτρου όπως ο Νίκος Τζόγιας, η Μαίρη Αρώνη, κ.α.

Η σκηνή λοιπόν αυτή όπως μας εξήγησε ο κ. Σοφιανός είναι φοβερά δοσμένη και θεωρείται κλασική στο ελληνικό θεατρικό ρεπερτόριο.

Στο ερώτημα τι εισπράττει ο σημερινός θεατής από το συγκεκριμένο έργο που είναι γραμμένο πριν από 115 χρόνια, ο κ. Σοφιανός εξέφρασε αρχικά τη χαρά του που καθημερινά ανάμεσα στο κοινό που γεμίζει το Δημοτικό θέατρο Απόλλων είναι και πολλά νέα παιδιά. «Ο θεατής», μας είπε, «νιώθει την βαθιά ελληνικότητα του κειμένου και με τον τρόπο που εμφανίζεται και απεικονίζεται από τον Κωστή Παλαμά είναι καλοδεχούμενη.

Ο λαός μας σήμερα κακά τα ψέματα ζει μέσα σε ένα πέλαγος Αγγλόφωνης, Ισπανόφωνης, κ.α. κουλτούρας και η Τρισεύγενη αποτελεί κατά τη γνώμη μου ένα ελληνικό έργο που αγαπάμε όπως τις παλιές ελληνικές ταινίες. Έχει μία οικειότητα, κάτι που νιώθουμε ως δικό μας και με τον τρόπο που παρουσιάζεται από τον σκηνοθέτη μας Κώστα Τσιάνο και την εξαιρετική μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη νομίζω πως χτυπά ευαίσθητες χορδές της βαθιάς Ελληνικής ψυχής. Μέσα από την Τρισεύγενη και την σπουδαία πένα του Κωστή Παλαμά που στις 13 Ιανουαρίου συμπληρώνονται ακριβώς 160 χρόνια από την γέννηση του εδώ στην Πάτρα, μπορούμε να θυμηθούμε και να αναλογιστούμε ότι ως λαός έχουμε μία ποίηση, έχουμε πει υπέροχες κουβέντες κατάμεστες από νοήματα.

Ο λαός μας έχει τραγουδήσει τον πόνο και στην παράσταση μας υπάρχουν νεκρικοί χοροί κι άλλα παραδοσιακά τραγούδια όπως οι παραλογές», ανέφερε ο Φίλιππος Σοφιανός, ο οποίος είναι Μεσσήνιος στην καταγωγή, από μικρό παιδί έζησε και μεγάλωσε στην Αθήνα, έκανε το τηλεοπτικό του ντεμπούτο στην σπουδαία τηλεοπτική σειρά της κρατικής τηλεόρασης «Το μινόρε της αυγής» σε σκηνοθεσία Φώτη Μεσθεναίου στις αρχές του ’80 και με την ωραία όψη και γοητεία του σύντομα εξελίχθηκε και χαρακτηρίστηκε ως ένας νέος ζεν πρεμιέ των δεκαετιών του ’80 και του ’90.

Μόλις του το αναφέρουμε, χαμογελά απαντώντας πως «πια μεγάλωσα».

Η δεκαετία του ’90 και του 2000 τηλεοπτικά, όπως μας είπε, ήταν πράγματι μία χρυσή εποχή για τους ηθοποιούς. Η τηλεόραση ήταν ο τροφοδότης, τα λεφτά μας. Όπως μας εξήγησε, υπήρχαν άνθρωποι όπως ο Κώστας Κουτσομύτης με τον οποίο ο Φίλιππος Σοφιανός είχε κάνει την εξαιρετική και ποιοτική τηλεοπτική σειρά «Πρόβα Νυφικού» βασισμένη στο βιβλίο της Ντόρας Γιαννακοπούλου, ή ο Φώτης Μεσθεναίος, ο Διαγόρας Χρονόπουλος, κ.α. που πραγματικά έκαναν τέχνη στην τηλεόραση.

«Η ιδιωτική τηλεόραση σαν μαγαζί που επιδιώκει να κερδοσκοπεί, δεν έχει κέρδος σήμερα γι’ αυτό και οι φτηνές παραγωγές για να γεμίζει ο τηλεοπτικός χρόνος το 24ωρο που εκπέμπει. Τον παλιότερο καιρό η ιδιωτική τηλεόραση κέρδιζε την ταυτότητα και οντότητα της παρέχοντας στους ηθοποιούς, τους σεναριογράφους, τους σκηνοθέτες δουλειές της προκοπής ενώ σήμερα έχουμε κατακλυστεί από παρουσιαστές, τηλεπερσόνες, μοντέλα, κριτικές επιτροπές, κ.α.

Θυμάμαι για παράδειγμα το Μega πως είχε στηρίξει την ταυτότητα του στους ηθοποιούς και στις σειρές», τόνισε ο κ. Σοφιανός ενώ αποκάλυψε πως του είχαν προτείνει να είναι σε κάποια εκπομπή/σώου αλλά το αρνήθηκε. Ωστόσο ήδη συζητά για μία τηλεοπτική σειρά που φιλοδοξεί να παιχθεί όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.

Στον κινηματογράφο έχει κάνει 7 ταινίες και χαίρεται για την μεγάλη επιτυχία του σκηνοθέτη Γιώργου Λάνθιμου που μοιάζει όπως είπε μεταφορικά σαν «καρφί στο μάτι». Παλιότερα όπως μας είπε, είχαμε τον Θόδωρο Αγγελόπουλο με τη διαφορά ότι οι ταινίες του ήταν περισσότερο για τις «σινεματέκ», τις λέσχεις σινεφίλ.

Χαίρεται που έρχεται σε επαφή με το κοινό της Πάτρας (είναι η 2^η φορά που παίζει εδώ και η 1^η στο εμβληματικό Δημοτικό θέατρο Απόλλων) και θεωρεί πως η Πάτρα είναι στο ίδιο επίπεδο με την Αθήνα από πλευράς κουλτούρας και πολιτισμού. «Βλέπω να υπάρχουν κι εδώ πολλές θεατρικές σκηνές που δουλεύουν και χαίρομαι πολύ με τα νέα παιδιά που έρχονται στο θέατρο», ανέφερε.

Η συζήτηση μας ολοκληρώνεται φυσικά με θέατρο και μία αναπόληση του σε παλαιότερες συνεργασίες του. Έχει κάνει όπως μας είπε, εξαιρετικές συνεργασίες που μετατράπηκαν και σε φιλίες αναλλοίωτες στο χρόνο. Μας ανέφερε ονόματα που πραγματικά μας προξένησαν δέος όπως τους Γιώργο Κωνσταντίνου, Βασίλη Τσιβιλίκα, Κώστα Ρηγόπουλο, τον Σταμάτη Φασουλή, την Άννα Παναγιωτοπούλου, κ.α.

«Ήσαν γόνιμες σχέσεις και συνεργασίες που μας έκαναν θαρρώ καλύτερους ανθρώπους».

*Να θυμίσουμε πως αυτό το σαββατοκύριακο 12 και 13/1 τιμώνται τα γενέθλια του Κωστή Παλαμά και η παράσταση της «Τρισεύγενης» το Σάββατο 12/1 στις 21.00 θα έχει επετειακό – τιμητικό χαρακτήρα. Μάλιστα πριν την παράσταση θα προηγηθούν σύντομες ομιλίες από τον ποιητή Γιώργο Κοζία και τον καλλιτεχνικό διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ και σκηνοθέτη Σταύρο Τσακίρη ενώ την Κυριακή 13/1 στις 11 το πρωί θ’ εγκαινιαστεί στη Στέγη Γραμμάτων Κωστής Παλαμάς στην οδό Κορίνθου έκθεση με ομιλία του Μιχάλη Βασιλάκη, υπεύθυνου του Μουσείου Τύπου της ΕΣΗΕΠΗΝ και παρουσίαση μελοποιημένων στίχων του Παλαμά από τον Παναγιότατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, από τον Πατρινό μουσικολόγο και ιεροψάλτη Παναγιώτη Ανδριόπουλο.

*H παράσταση "Τρισεύγενη" σε θεατρική απόδοση - προσαρμογή και σκηνοθεσία του Κώστα Τσιάνου, αναμένεται να συνεχιστεί στο Δημοτικό θέατρο Απόλλων της Πάτρας έως και την Κυριακή 3 Μαρτίου 2019.

Συνέντευξη – επιμέλεια κειμένου: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ