Ο Δημήτρης και ο Μιχάλης Κουρέτας μίλησαν στο περιοδικό Best για το πόλο, τη βιοχημεία και το θαυματουργό κέικ

Η ενασχόλησή τους με τον αθλητισμό σε μικρή ηλικία είναι ένα από τα κοινά τους σημεία. Τα αδέλφια Κουρέτα, ο Δημήτρης και ο Μιχάλης «χάραξαν» όμως μεγαλώνοντας δύο διαφορετικές, αλλά εξίσου αξιοζήλευτες πορείες, ο καθένας στο χώρο του. Αφετηρία τους η Πάτρα.

Έχοντας ζήσει 40 χρόνια γεμάτα αθλητισμό, ο Μιχάλης Κουρέτας που έχει συνδυάσει το όνομα του τόσο με τον πρωταθλητισμό όσο και με την διαιτησία, δε σταματά να βάζει στόχους, περιμένοντας να «σφυρίξει» σε μία Ολυμπιάδα. Ο Δημήτρης Κουρέτας, καθη­γητής του Τμήματος Βιοχημείας και Βιοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Δημήτρης γνωρίζει τεράστια επιτυχία και αναγνώ­ριση μέσα από τις πατέντες του που απασχολούν παγκοσμίως.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΡΕΤΑΣ

Οι επαγγελματικές υποχρεώσεις σας κρατούν μακριά από τη γενέτειρα… Τι σας λείπει από αυτή; Υπάρχουν φιλίες που αντέχουν ακόμα;

Έχω φύγει 34 χρόνια από την Πάτρα, αλλά προσπαθώ να συναντώ κάποιους ανθρώπους που είναι φίλοι μου και που με συνδέουν με το παρελθόν μου στην πόλη. Συμμαθητές μου, συναθλητές μου από τον στίβο. Μου λείπει έντονα, ειδικά τα τελευταία χρόνια που και λόγω της αναγνωρισιμότητας της δουλειάς μου «γυρίζω» διάφορα μέρη στον κόσμο.

Έχω σκεφτεί να επιστρέψω στην Πάτρα

Σκέφτομαι τα μέρη που μεγάλωσα, τα μέρη που έπαιζα μικρός, τα μέρη που πήγαινα ραντεβού με κοπέλες όταν ήμουν φοιτητής. Περνάω από εκεί, βλέπω πως είναι εκείνα τα μέρη τώρα και αναπολώ.

Ξεκινήσατε από τα Προσφυγικά της Πάτρας… ποιες είναι οι αναμνήσεις σας από την παιδική σας ηλικία;

Η ζωή μου στα προσφυγικά νομίζω ότι έχει παίξει καθοριστικό ρόλο. Απλοί άνθρωποι, προκλητικά έντιμοι ήταν ο κόσμος που συναντούσα μικρός. Δεν χωρούσε «στραβή» γιατί λόγω του μικρού της κοινωνίας, αν έκανα κάτι κακό  εκείνη θα με απέβαλε. Αυτό νομίζω με έμαθε πολλά… κάτι που σήμερα, στις μεγάλες πόλεις που ζούμε, δεν υπάρχει. Μπορείς να κάνεις κάτι πολύ άσχημο και επιλήψιμο κοινωνικά αλλά χάνεσαι στην ανωνυμία της μεγάλης πόλης.

Θα μπορούσατε ποτέ να επιστρέψετε μόνιμα στη γενέτειρα;

Το έχω σκεφτεί… και έχω δεχθεί και προτάσεις αλλά είναι δύσκολο. Έχω δημιουργήσει ένα σωρό πράγματα στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και δεν είναι εύκολο να φύγω. Αλλά ποτέ δεν λέω όχι τελικά. Το αφήνω γιατί ακόμη έχω 11 χρόνια μέχρι να βγω στη σύνταξη. Είναι πολύς χρόνος.

Τις τύχες της κοινωνίας τις αναλαμβάνουν άνθρωποι, συνήθως άσχετοι με τα προβλήματα

Η απόφαση για τους νέους Έλληνες επιστήμονες να παραμείνουν στην Ελλάδα είναι εύκολη στον καιρό της κρίσης;

Όχι, δεν είναι εύκολη. Αλλά δεν υπάρχει ένα πρόγραμμα από τότε που μπήκαμε στην κρίση, το οποίο  έχει συμφωνηθεί από όλα τα κόμματα για να προχωρήσει η πατρίδα μας.  Τις τύχες της κοινωνίας τις αναλαμβάνουν άνθρωποι, συνήθως άσχετοι με τα προβλήματα.

Για παράδειγμα, στην αγροτική ανάπτυξη, που είναι το πεδίο μου τα τελευταία χρόνια, ο μέσος όρος «ζωής» των υπουργών γεωργίας είναι εννέα μήνες. Διορίζονται εκεί δικηγόροι, μηχανικοί, οικονομολόγοι κλπ., άσχετοι με το θέμα, απλά επειδή βολεύει ένα κόμμα. Αυτοί ταλαιπωρούν και τον εαυτό τους, και τον κόσμο. Είναι σαν να μου που έμενα να γίνω γραμματέας νησιωτικής πολικής… και να δεχτώ.

Ε, τότε θα ξεφτιλίζομαι κάθε μέρα, πρώτα στα μάτια του ιδίου μου του εαυτού. Κάτι τέτοιο συμβαίνει ακόμη. Άρα η παραμονή στη χώρα συμβάδιζε με τη διαχείριση της χώρας έπο ανθρώπους σχετικούς με το πρόβλημα. Επομένως αυτό δυσκολεύει να προγραμματίσει κάποιο νέο άτομο να μείνει άδω.

Μετανιώνετε ποτέ, όταν βρίσκεστε αντιμέτωπος με το ελληνικό κράτος, που μείνατε στην Ελλάδα;

Πάρα πολλές φορές έχω πικραθεί και απογοητευτεί, αλλά νομίζω ότι έχω μάθει να αντιμετωπίζω τα προβλήματα εδώ πλέον.

Έχετε ασχοληθεί με τις επιδράσεις που έχουν τα τρόφιμα στην υγεία του ανθρώπου… Μιλήστε μου για το θαυματουργό σας κέηκ και τι είναι αυτό που σας έχει εντυπωσιάσει περισσότερο σε σχέση με αυτό;

Η επιστημονική ομάδα μου μελέτησε τη σύσταση του υποπροϊόντος και κατάφερε να εκμεταλλευτεί τις ευεργετικές ιδιότητες του με μια παγκόσμια πατέντα, τη δημιουργία πρωτεϊνικών μπισκότων, που παράγονται σχεδόν εξ’ ολοκλήρου από την επεξεργασία του τυρόγαλου και παρουσιάζουν εξαιρετικά αποτελέσματα στον ανθρώπινο οργανισμό:

Μέσα στη χώρα πρέπει να ξεπεράσουμε πολλά εμπόδια που έξω είναι λυμένα

Συγκεντρώνουν  την πρωτεΐνη που χρειάζεται το ανθρώπινο σώμα, καθώς και  απαραίτητες θερμίδες που χρειάζεται ο οργανισμός. Επίσης σε κλινική μελέτη που θα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Food and Chemical Toxicology το 2013, απεδείχθη ότι μαραθωνοδρόμοι που κατανάλωσαν για 15 ημέρες το προϊόν παρουσίασαν μειωμένο οξειδωτικό στρές κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, αφού έτσι συμπληρώνεται η θετική επίδραση του προϊόντες στην κλινική μελέτη που εχει ήδη δημοσιευτεί σε ποδηλάτες με τα ίδια αποτελέσματα (Food and Chemical Toxicology 2012, 50(8): 2805-10).

Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται η απορρύπανση των  περιοχών που αντιμετώπιζαν σημαντικό πρόβλημα, την ίδια στιγμή που δημιουργείται ένα επισιτιστικό προϊόν μεγάλης διατροφικής αξίας.

Έτσι με την διατροφή των πρωτεινικών μπισκότων επιτυγχάνεται ταυτόχρονα: απορρύπανση περιοχών με τεράστια περιβαλλοντικά προβλήματα, τόνωση της «πράσινης επιχειρηματικότητας», ενίσχυση της καινοτομίας και προσθήκη επιπλέον «προστιθέμενης αξίας» στα ελληνικά προϊόντα, διάθεση σε πρόσφυγες την περίοδο  που διαβιούν σε δύσκολες συνθήκες και η διατροφή τους δεν είναι η ενδεδειγμένη.

Αυτό που οραματίζομαι είναι η μετατροπή του ακαδημαϊκού πόρου σε οικονομικό πόρο, επωφελεία της κοινωνίας

Πιστεύετε ότι το μέλλον της Ελλάδας περνάει μέσα από τον τομέα της επιστήμης και της καινοτομίας;

Νομίζω ότι η προσέγγιση αυτού του ερωτήματος έχει απάντηση. Είναι η ανάπτυξη της τοπικοποίησης της εφαρμογής της γνώσης. Δηλαδή κατά πόσον η παραγόμενη γνώση μπορεί να συνδυαστεί με την πραγματική οικονομία σε περιφερειακό η εθνικό επίπεδο. Θα γίνω πιο συγκεκριμένος.

Κάθε περιφέρεια της χώρας εχει 5-10 τοπικά, μοναδικά αγροτικά προϊόντα. Η Θεσσαλία πχ έχει το αμύγδαλο Συκουρίου Λάρισας, τα κάστανα της Μελιβοίας, τα φρούτα Τυρνάβου, τις τοπικές ποικιλίες ψυχανθών και δημητριακών Φαρσάλων (που μπορούν να δώσουν τα νέα αγροδιατροφικά προϊόντα με ισχυρισμούς υγείας σύμφωνα με τον κανονισμό 1924/2006), προϊόντα από τυρόγαλα ( μυζήθρα, ανθότυρο, μανούρι) και κάποια άλλα. Αυτά σε κάθε περιφέρεια είναι επίσης μοναδικά και δημιουργούν μια ομπρέλα 70-80 προϊόντων.

Αυτά πρέπει σε κάθε περιφέρεια της χώρας να γίνει ένα πρότυπο αγρόκτημα σε συνεργασία Υπουργείου-Περιφέρειας-Πανεπιστημίου-ΤΕΙ που να μπορούν να μαθαίνουν οι τοπικοί παραγωγοί να τα καλλιεργούν και να τα μεταποιούν πρότυπα, και να τα εξάγουν.

Το αποτέλεσμα θα είναι να γίνουν οι εξαγωγές τροφίμων από 5 δίς , 10 δίς σε 3 χρόνια. Αν τα προϊόντα αυτά συνδυαστούν με τον πολιτισμό και τον ποιοτικό τουρισμό ( βλέπε Napa Valley), σύμφωνα με τις μελέτες McKINSEY/ ΣΕΒ / ΙΟΒΕ, στα επόμενα 10 χρόνια υπάρχουν σοβαρές δυνατότητες αύξησης Α.Ε.Π. κατά 55 δισ. €  από τους τομείς : α) Τουρισμό + 20 δισ. €, β) Αγροτική Οικονομία + 13 δισ. και γ) Ενέργεια + 8 δισ. € τομείς στους οποίους αναμένεται να δημιουργηθούν έως και 500.000 νέες θέσεις εργασίας.

Βλέπουμε ότι πολλοί Έλληνες επιστήμονες διαπρέπουν στο εξωτερικό… Τι είναι τελικά αυτό που μας μπλοκάρει εντός των τειχών;

Μέσα στη χώρα πρέπει να ξεπεράσουμε πολλά εμπόδια που έξω είναι λυμένα. Αυτά είναι η αναξιοκρατία και η διαφθορά. Εδώ υπάρχουν σε μεγαλύτερο βαθμό από έξω. Όμως έξω υπάρχουν και εκεί προβλήματα. Αυτό που θα έβλεπα είναι ότι τα επιστημονικά εργοστάσια (τα ερευνητικά εργαστήρια εννοώ) έξω είναι και αυτά σκλαβοπάζαρα σε μεγάλο βαθμό με ότι αυτό σημαίνει.

Τι υπάρχει στα άμεσα σχέδια σας;

Αυτό που οραματίζομαι είναι η μετατροπή του ακαδημαϊκού πόρου σε οικονομικό πόρο, επωφελεία της κοινωνίας. Δηλαδή η σύνδεση της γνώσης με την πραγματική οικονομία. Είναι κάτι που πασχίζω από τότε που γύρισα στην Ελλάδα το 1996. Και θα πασχίζω όσο ζω.

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΡΕΤΑΣ

Μία ζωή συνυφασμένη με τον αθλητισμό… Πώς και γιατί μπήκε στη ζωή σας;

Όπως ακριβώς το αναφέρετε, μια ζωή στον αθλητισμό. Όπως θα ξέρετε τα προηγούμενα χρόνια -όχι ότι τώρα υπάρχει και μεγάλη διαφορά-η ενασχόληση με τον αθλητισμό γινόταν κάπως τυχαία η με την προτροπή κάποιων φίλων η με κάποια παρέα κυρίως από το σχολειό, όπου θα πηγαίναμε στο στάδιο τότε, η στη πισινά.

Η κορυφαία στιγμή στη αθλητική μου καριέρα ήταν όταν φόρεσα για πρώτη φορά το σκουφάκι της Εθνικής Ελλάδο

Έτσι ακριβώς έγινε και στη δική μου περίπτωση. Μια παρέα από παιδιά τότε, πήγαμε στη πισίνα για να μάθουμε σωστή κολύμβηση εν έτη 1978. Αυτό ήταν η αφορμή, γιατί αίτιες υπήρχαν λίγο πιο πριν, αφού ο πατέρας μας και εμένα και τον αδελφό μου μας έπαιρνε μαζί του στο γήπεδο της Παναχαϊκής για να δούμε τη μεγάλη ομάδα της τότε εποχής.

Το μικρόβιο είχε κολλήσει και έγινε αυτό που λέμε «η συνήθεια  που έγινε λατρεία». Από τότε μέχρι και σήμερα, 40 συναπτά έτη, βρίσκομαι στον αθλητισμό. Από αυτά τα 36 σε επίπεδο πρωταθλητισμού, είτε ως αθλητής όντας διεθνής, είτε ως διεθνής διαιτητής.

Είναι περισσότερο δύσκολη η ζωή για έναν αθλητή στην Ελλάδα;

Ο αθλητισμός στην Ελλάδα, είτε πρόκειται για ερασιτεχνικό αθλητισμό είτε για επαγγελματικό, είναι μια έκφανση η οποία έχει οικονομικό, κοινωνικό, πολίτικο, πολιτιστικό ,ακόμα και ιστορικό ενδιαφέρον. Άρα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια δραστηριότητα μέσα από την οποία θα μπορούμε να δώσουμε, κυρίως στη νεολαία, παραδείγματα αυτοπεποίθησης, αυταπάρνησης ,σκληρής δουλειάς, πόνου και κακουχίας της καθημερινότητας ενός αθλητή ή μιας ομάδας.

Μου λείπει η ίδια η καθημερινότητα ενός αθλητή

Παρ' όλα αυτά βλέπουμε μόνο τα αποτελέσματα, και αν είναι καλά, έχει καλώς. αν όχι, αρχίζουμε την κριτική σαν παντογνώστες, χωρίς να εστιάσουμε πως ένας αθλητής ή μια ομάδα, θέλουν να φτάσουν στο στόχο τους αδιαφορώντας για το ότι βρίσκονται ώρες καθημερινά στους αγωνιστικούς χώρους με τεράστια προβλήματα που στις περισσότερες φορές η λύση ,είναι πολύ,μα πολύ δύσκολη.

Βιώνουμε δύσκολες περιόδους και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό είτε ερασιτεχνικά είτε επαγγελματικά να έχουν να αντιμετωπίσουν κυρίως προβλήματα που έχουν να κάνουν με το οικονομικό.

Οι επιτυχίες που έχουμε τα τελευταία χρόνια σε πολλά επίπεδα και σε πολλά αθλήματα- είτε ατομικά είτε ομαδικά- οφείλονται σε πολύ μεγάλο ποσοστό στην προσωπική προσπάθεια των ίδιων των αθλητών και των εμπλεκόμενων σε αυτή τη προσπάθεια (Ομοσπονδίες, γονείς, τοπικές επιτροπές, προπονητές) και με τη  πολιτεία να είναι απούσα σε πολλά επίπεδα. Άρα η ζωή του αθλητή θα έλεγα ότι όχι μόνο είναι δύσκολη αλλά σε πολλές περιπτώσεις δυσβάστακτη στην Ελλάδα.

Ποια είναι η πιο ξεχωριστή στιγμή της αθλητικής σας διαδρομής; Και τι σας λείπει περισσότερο τα χρόνια που ήσασταν ως αθλητής του πόλο στις πισίνες;

Η κορυφαία στιγμή στη αθλητική μου καριέρα ήταν όταν φόρεσα για πρώτη φορά το σκουφάκι της Εθνικής Ελλάδος. Ήταν κάτι συγκλονιστικό.

Μου λείπει η ίδια η καθημερινότητα ενός αθλητή, να ετοιμάσεις τη τσάντα της προπόνησης, να μη ξέρεις τι και πόσα χιλιόμετρα  θα κάνεις, και όταν ήταν πολλά τα χιλιόμετρα να λες τα δικά σου ,τα ταξίδια με τη ομάδα,και οι πλάκες στα ξενοδοχεία με τα παιδιά, αυτοσυγκέντρωση όταν τελείωναν τα αστεία και οι πλάκες και έπρεπε να εστιάσεις στον στόχο σου.

Η καθημερινή τριβή με τα προβλήματα που προέκυπταν στην προπόνηση, η αγωνιά μέσα στο ίδιο το παιχνίδι για την έκβαση του και κυρίως αυτή η απίστευτη εναλλαγή συναισθημάτων μέσα σε έναν αγώνα  που από τη μια στιγμή στην άλλη, άλλαζαν τη ψυχή σου και βρισκόσουν από το ζενίθ στο ναδίρ, και πάλι πίσω. Έχω στο μυαλό μου απίστευτες καταστάσεις και περιστατικά στις διάφορες αποστολές τόσων χρόνων που αν καθίσουμε να τις αναφέρουμε θα χρειαστεί να γράψουμε ολόκληρο βιβλίο.

Να με ευλογήσει ο Θεός να σφυρίξω σε μια Ολυμπιάδα

Η μακρά παράδοση που είχε η Πάτρα στο πόλο συνεχίζεται σήμερα;

Πολύ ωραία ερώτηση, με πολλούς αποδέκτες. Η Πάτρα ήταν η πρωτεύουσα του υγρού στίβου για πολλές δεκαετίες. Ήταν το κέντρο του πόλο. Όμως, όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και με μας υπήρξε ακμή και παρακμή. Τα τελευταία χρόνια, κυρίως στους άνδρες  παρατηρείται μια στασιμότητα σε μέτριο επίπεδο και κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει όραμα και σχεδιασμός για την επομένη δεκαετία για να μπορέσουμε να θερίσουμε ότι σπείρουμε. Έχουμε ευθύνη όλοι εμείς που ασχολούμαστε με το υγρό στοιχείο και θα πρέπει γρήγορα να αλλάξουμε ρότα γιατί θα χάσουμε το τραίνο των εξελίξεων αν δεν το έχουμε χάσει ήδη.

Πρώτα απ' όλα δεν θα πρέπει να μας απασχολούν τα αποτελέσματα και η βιτρίνα, αλλά οι υποδομές γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουμε να επανδρώσουμε τις ομάδες μας με παιδιά από την Πάτρα. Τώρα, αν κάποιος  αθλητής  φαίνεται ότι μπορεί κάτι να κάνει, φεύγει για την Αθήνα και τις Αθηναϊκές ομάδες γιατί βλέπει ότι άδω δεν υπάρχει μέλλον ,και ειλικρινά δε τον αδικώ

Αυτά για τους άνδρες, διότι για τις γυναίκες έχουμε μια πάρα πολλή καλή εικόνα με συμμέτοχη στη Α1 κατηγορία σε επίπεδα γυναικών και πολλές επιτυχίες στις υποδομές και στις ηλικιακές κατηγορίες με την κατάκτηση μεταλλίων στις τελικές φάσεις πανελληνίων πρωταθλημάτων κάθε χρόνο. Αποκορύφωμα το χρυσό μετάλλιο των νεανίδων το 2017. Και νομίζω ότι η δουλειά που γίνεται είναι εξαιρετική και τα αποτελέσματα θα φαίνονται κάθε χρόνο και καλύτερα. Εδώ νομίζω ότι έχουμε μέλλον και προοπτική για πολλά ωραία πράγματα. Υγεία και όρεξη χρειαζόμαστε και φυσικά οικονομικούς πόρους που είναι δύσκολοι.

Πώς ήταν η μετάβαση του αθλητή στη διαιτησία;

Το 1987 και ενώ ήμουν αθλητής στον Ολυμπιακό πέρασα τη σχολή διαιτησίας χωρίς να το σκεφτώ πάρα πολύ, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού, μου περνούσε η ιδέα ότι όταν και όποτε σταματήσω , θα ασχοληθεί με τη διαιτησία, και αυτό γιατί με  κάποιο τρόπο έπρεπε να μείνω στο χώρο. Θα γινόμουν ή προπονητής ή διαιτητής, γιατί σαν παράγοντας δε το σκεφτόμουν καθόλου. Οπότε μόλις σταμάτησα- σχετικά νωρίς την καριέρα μου λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων- στράφηκα αμέσως στη διαιτησία και έτσι εντάθηκα στις λίστες των Ελλήνων διαιτητών ξεκινώντας από την αρχή.

Η μετάβαση λοιπόν ήταν ομαλή και αναμενόμενη θα έλεγα. Ξέρετε χρειαζόμαστε παιδιά που να έχουν παίξει Water polo γιατί η διαιτησία είναι πολύ απαιτητική και δύσκολη σαν λειτούργημα. Έτσι και με μένα, θα έλεγα ότι αντιμετωπίστηκα  κατά κάποια τρόπο ευνοϊκά, από την κεντρική Διοίκηση των Ελλήνων Διαιτητών, περνώντας τις κατηγορίες κάθε χρόνε.

Όμως για να μην παρεξηγηθώ, αυτό έγινε, γιατί προφανώς διέκριναν μια ικανότητα, στο πρόσωπο μου και  θα είχαν πιο πολλές πιθανότητες να επιτύχουν στην επιλογή τους. Και αυτό έγινε. Εγώ δικαίωσα αυτούς που με εμπιστεύτηκαν και αυτοί δικαιωθήκαν με την επιλογή στο πρόσωπο μου για να προχωρήσω. Ετσι το 2002 πέρασα από εξετάσεις και έγινα Διεθνής διαιτητής. Ανέκαθεν είχα σαν αθλητές μια καλή σχέση με τους διαιτητές και ποτέ δεν είχα δημιουργήσει θέματα αντιπαλότητας η διένεξης.

Τι είναι αυτό που σας «τράβηξε» στο χώρο των ιατρικών και φαρμακευτικών ειδών;

Η επαγγελματική μου σταδιοδρομία  ξεκίνησε όντας αθλητής το 1992 σαν ιατρικός επισκέπτες μέχρι και το 2000 όταν και δημιούργησα μια μικρή εταιρεία ιατρικών και φαρμακευτικών ειδών που διατηρώ μέχρι και σήμερα .

Νομίζω ότι έχω ένα επικοινωνιακό χάρισμα πράγμα που με διευκόλυνε στην επικοινωνία και στη πώληση. Δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο που με τράβηξε, απλά ήταν μια ευκαιρία που μου παρουσιάστηκε και την εκμεταλλεύτηκα όταν έπρεπε, και όλα τα αλλά ήταν θέμα διαχείρισης.

Σας βοήθησε σε αυτό τον τομέα η εμπειρία της πρότερης διαδρομής σας;

Σαφώς και με βοήθησε η σχέση μου με τον αθλητισμό. Πρώτον, δε σας κρύβω ότι ο αθλητισμός και ειδικά ο πρωταθλητισμός είναι διαβατήριο για πολλά πράγματα στη ζωή μας.

Η αναγνωσιμότητα, σε κάνει μέχρι ένα βαθμό, πιο προσιτό και εύκολα αποδεκτό . Δεύτερον η ενασχόληση με τη διαιτησία και ειδικά στο πολύ υψηλό επίπεδα, σε κάνει να διαχειρίζεσαι τα πράγματα με μεγαλύτερη αμεσότητα και βλέποντας από καλύτερη οπτική γωνία τις καταστάσεις, και τούτο διότι σαν διαιτητής πρέπει να αποφασίσεις γρήγορα, απόλυτα και με σαφήνεια τι πρέπει να γίνει, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να έχεις ένστικτο και αντίδραση στον υπερθετικό βαθμό.

Τόσο σαν αθλητής και τώρα σα διαιτητής, βρέθηκα και βρίσκομαι ανάμεσα σε εξαιρετικά υψηλό ανταγωνισμό, οπότε καταλαβαίνετε ότι αυτό από μόνο του, φτάνει για να είσαι πάνα σε εγρήγορση, και ανά πάσα στιγμή έτοιμος, να ανταπεξέλθεις σε οποιαδήποτε δύσκολη στιγμή σου παρουσιαστεί, και όχι μόνο τυπικά αλλά να το κάνεις και με επιτυχία.

Ποιος είναι ο στόχος σας για το μέλλον;

Θα έλεγα ότι είναι πολλοί και διαφορετικοί οι στόχοι μου. Κατ' αρχήν το πρώτο που θα ήθελα είναι  να έχω υγεία εγώ, οι γονείς μου, η  γυναίκα μου και η κόρη μου, όπως και όλος ο κόσμος. Δεύτερον να έχω τους φίλους μου που μου δίνουν ζωή και δύναμη όπως και η οικογένεια μου.

Να διατηρήσω την υπομονή μου και την επιμονή μου στην επαγγελματική μου καθημερινότητα, και να έχω τη δυνατότητα να γυμνάζομαι όπως κάνω κάθε μέρα γιατί αυτό μου δίνει οξυγόνο και κουράγιο. Είναι το καλύτερο φάρμακο για τη ζωή.  Άφησα τελευταίο το κομμάτι της διαιτησίας γιατί εκεί ο στόχος είναι πολύ δύσκολο.

Έχοντες σφυρίξει, ή αν θέλετε έχοντας διαιτητεύσει τα πάντα, δηλαδή τελικούς Ελλάδος πρωταθλήματος και κυπέλλου, champions  leaque, Europa cup  συλλόγων και εθνικών ομάδων, και Ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα, έχοντας ακόμα τρεις τελικούς σε Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και ένα τελικό Παγκοσμίου κυπέλλου και έχοντας ταξιδέψει σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης μου μένει μόνο ένας.

Να με ευλογήσει ο Θεός να σφυρίξω σε μια Ολυμπιάδα. Έχω ακόμα περιθώριο λόγω ηλικίας να σφυρίξω σε δυο, το 2020 και 2024.Πιστευω να με αξιώσει ο Θεός να πετύχω αυτό το στόχο.

Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό Best που κυκλοφορεί

Η ταλαντούχα Μυρτώ Κιούρτη και ένα πολυσέλιδο αφιέρωμα στο σπίτι και τη διακόσμηση

Νέλλα Ιωάννου και Κωνσταντίνα Καμπισοπούλου - Patras Fashion Power

Η παιδική μόδα στο Best που κυκλοφορεί... Η πιο γλυκιά φωτογράφιση

Κάναμε πρόβα νυφικού και φορέσαμε τα καλύτερα μονόπετρα - ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ από το Best που κυκλοφορεί

Διαλέξαμε όλη τη μόδα των γιορτών από το περιοδικό Best που κυκλοφορεί - ΔΕΙΤΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

Γιορτάζουμε 10 χρόνια Best με το μεγαλύτερο τεύχος που βγάλαμε ποτέ

Τα καλύτερά μας χρόνια! Γιορτάζουμε τα 10 χρόνια BEST με το πιο προσωπικό και νοσταλγικό editorial