Back to Top
#TAGS ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ Αιγιάλεια Νάσος Νασόπουλος Ρούλα Πισπιρίγκου Βασιλιάς Κάρολος της Αγγλίας Κέιτ Μίντλετον
Αγγελίες
Μην ψάχνεις, βρες στο
THE BEST

SPOTLIGHT

/

Παναγιώτης Μπουγιούρης: "Στην Πάτρα αισθανόμουν σαν φοιτητής" - Κάνει στάση στην πόλη με "Το σύνδρομο της άδειας φωλιάς" και μιλάει στο thebest

Παναγιώτης Μπουγιούρης: "Στην Πάτρα...

Στο θέατρο Λιθογραφείον

Στην Πάτρα βρίσκεται ο ηθοποιός Παναγιώτης Μπουγιούρης καθώς παρουσιάζει με την Ηρώ Πεκτέση την παράσταση «Το σύνδρομο της άδειας φωλιάς», στο θέατρο Λιθογραφείον. Πρόκειται για την πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια της Ζαχαρούλας Χρόνη και η Κωνσταντίνας Καλλιβωκά οι οποίες έγραψαν το έργο έχοντας εμπνευστεί από τον «Γυάλινο κόσμο».

Μέσα από το δικό τους κείμενο, προκύπτει μία καινούργια ιστορία και εν τέλει μία νέα οπτική για το μοντέλο της εύθραυστης, δυσλειτουργικής οικογένειας. Ο ψυχικός εγκλεισμός, η ελευθερία, η απώλεια και η πραγματική έννοια της αγάπης και του σεβασμού είναι έννοιες που συναντάμε στο έργο.

Μεταξύ των παραστάσεων ο ηθοποιός μίλησε στο thebest.gr για τη σχέση του με την Πάτρα, την παράσταση, το έργο αλλά και για τα μελλοντικά του σχέδια.

Της Κωνσταντίνας Τσίχλα

Η σχέση σου με την Πάτρα άρχισε αρκετά χρόνια πίσω…

Η σχέση μου με την Πάτρα ξεκίνησε το 2005 όταν έπαιζα στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας σε σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη στον «Δον Ζουάν». Πρωταγωνιστούσαν ο Αιμίλιος Χειλάκης και ο Γεράσιμος Γενατάς, η πρεμιέρα έγινε στο θέατρο «Απόλλων», παίξαμε στο Αρχαίο Ωδείο και κάναμε και μία περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.

 

Στην Πάτρα αισθανόμουν σαν φοιτητής

 

Είναι μία δουλειά στα πρώτα μου βήματα από την οποία έχω όμορφες και γλυκές αναμνήσεις. Θυμάμαι έμενα σε ένα ξενοδοχείο στην Αγίου Νικολάου οπότε πριν ή μετά την πρόβα είχα χρόνο να κάνω τις βόλτες μου να πιω τον καφέ μου, να κινούμαι στο κέντρο της πόλης και να ζω τον παλμό της.

Αισθανόμουν σαν να ήμουν φοιτητής εκείνο το διάστημα στην Πάτρα. Έκανα φίλους και πέρασα ωραία. Μου είναι πάντα ευχάριστο να επισκέπτομαι αυτή την πόλη.

Βρέθηκες αρκετές φορές στην Πάτρα, την τελευταία ως ‘Επιθεωρητής» στο Αρχαίο Ωδείο… Τι θα έλεγες για το κοινό της; Είναι απαιτητικό όπως λένε κάποιοι;

Πριν απ΄ όλα να πω ότι το Αρχαίο Ωδείο είναι ένα πανέμορφο θέατρο. Θεωρώ ότι είναι μέσα στα πέντε καλύτερα ανοιχτά θέατρα της Ελλάδας.

Όσο για το κοινό της Πάτρας δε ξέρω αν είναι απαιτητικό αλλά σίγουρα είναι πολύ φιλότεχνο και ενεργό. Δεν είναι τυχαίο ότι υπάρχουν πολλοί ερασιτεχνικοί θίασοι. Υπάρχει το «διαμάντι» που λέγεται «Απόλλωνας» κι ένα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. που όταν τα υπόλοιπα «άνθιζαν», εκείνο πρωτοστατούσε.

 

'Οταν άλλα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. άνθιζαν της Πάτρας πρωτοστατούσε

 

Ξέρω ότι στην πόλη υπάρχουν σχολές, εργαστήρια, θέατρα που δραστηριοποιούνται και γι αυτό θίασοι από την Αθήνα και την υπόλοιποι Ελλάδα έρχονται στην Πάτρα … Θεατρικά είναι μία ενεργή πόλη και αυτό κάτι σημαίνει.

Στην  Πάτρα λοιπόν  παρουσιάζετε το «Σύνδρομο της άδειας φωλιάς». Μίλησε μου για το έργο…

Είναι ένα έργο που ακροβατεί σε δύο άξονες- κολώνες. Η μία είναι η έμπνευση από την οποία γεννήθηκε αυτό το έργο. Είναι ένα έργο το οποίο εμπνεύστηκε από τον «Γυάλινο κόσμο» του Τένεσι Ουίλιαμς που έχει να κάνει με τις σχέσεις μέσα σε μία οικογένεια. Στο πρωτότυπο έργο είναι η σχέση της μητέρας με την κόρη και το γιο. Στην συνέχεια έρχεται κι ο επισκέπτης, ο φίλος του γιου.

 

Το έργο είναι εμπνευσμένο από τον «Γυάλινο κόσμο»

 

Στο δικό μας έργο υπάρχει ο πατέρας με την κόρη, τον γιο και τον επισκέπτη. Οι συγγραφείς μπορεί να έχουν εμπνευστεί λοιπόν από εκεί αλλά το έργο είναι αυτόνομο, ελληνικό και θεωρώ ότι έχει κερδίσει την αυτοτέλεια του. Ταυτόχρονα όμως είναι και ένα έργο που παρά τους τέσσερις χαρακτήρες που διατηρεί είναι γραμμένο για δύο ηθοποιούς.

Όταν διάβασα το έργο πείστηκα ότι πρόκειται για ένα καλογραμμένο έργο και ότι αξίζει να «βάλουμε αυτό το θεατρικό στοίχημα».

Δύο ηθοποιοί υποδυόμαστε και τους τέσσερις χαρακτήρες του έργου οπότε γίνεται ένα ιδιόμορφο θεατρικό παιχνίδι με αποτέλεσμα να αναδεικνύονται ο διάλογος, οι σχέσεις και να ξεφεύγει η κατάσταση από μία συμβατική ερμηνευτική θεατρική νοοτροπία που το μόνο που ενδιαφέρει είναι η ερμηνεία του κάθε ηθοποιού.

Ο θεατής πρέπει να είναι διαρκώς παρών

 

Αυτό το παιχνίδι δημιουργεί μια ευχάριστη εγρήγορση στο θεατή αλλά και στους ηθοποιούς.

Ο θεατής πρέπει να είναι διαρκώς παρών και να καταλάβει την εναλλαγή των χαρακτήρων. Κερδίζουμε την προσοχή του και αντιλαμβάνεται το κείμενο, το τι λέγεται από αυτούς τους ήρωες.

Είναι αυτό που σε «ιντρίγκαρε» περισσότερο σε αυτή την παράσταση  και είπες το «ναι»;

Σίγουρα είναι ένας σημαντικός λόγος. Πέρα από αυτό όμως αισθάνθηκα ότι έχω να κάνω με ένα καλογραμμένο κείμενο που δεν αντιγράφει με την κακή έννοια τον «Γυάλινο κόσμο» αλλά εμπνέεται και με μία γνήσια καλλιτεχνική δύναμη προχωράει και δίνει το στίγμα ενός έργου που πιστεύω ότι θα απασχολήσει για αρκετά χρόνια τις θεατρικές σκηνές, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά γενικότερα. Θα κερδίσει πολλούς συναδέλφους που θα θέλουν να παίξουν αυτό το παιχνίδι.

Σε αυτό το εγχείρημα εμπιστεύεσαι νέους σκηνοθέτες… Δεν το φοβήθηκες…

Δε σου κρύβω ότι είχα τους ενδοιασμούς μου. Δεν ήμουν σίγουρος για τον αν έχουν την κατάλληλη εμπειρία ή δεξιοτεχνία για όλο αυτό αλλά διαβάζοντας το κείμενο κατάλαβα ότι είναι πολύ ώριμες καλλιτεχνικά και νομίζω ότι αποδείχθηκε γιατί «Το σύνδρομο της άδειας φωλιάς έγινε και «Σύνδρομο γεμάτων θεάτρων».

Υπάρχουν συνεργασίες στο θέατρο ή στην τηλεόραση που έχεις μετανιώσει;

Δε θα το έλεγα. Έχω υπάρξει τυχερός και πιστεύω πως ότι προτάσεις έχω δεχτεί ή ότι όσες επιλογές έχω κάνει  ήταν επιτυχημένες. Σίγουρα μπορώ να θεωρήσω ότι ως ένα βαθμό είναι τυχαίο αλλά από εκεί και πέρα είμαι ένας άνθρωπος που παλεύει πολύ με τον εαυτό του μέχρι να πει το τελικό «ναι».

Συνήθως δυσκολεύομαι γιατί αν το αποφασίσω δίνομαι με όλη νου την ψυχή. Θέλω να είμαι σίγουρος γιατί δε θέλω οι ανασφάλειες- που έχει κάθε ηθοποιός- να θεριέψουν μέσα μου  σαν «αγριόχορτα» και να με αναγκάσουν να μην είμαι συγκεντρωμένος σε αυτό που έχω επιλέξει να κάνω…

Παλεύω πολύ με τον εαυτό μου μέχρι να πω το τελικό «ναι»

 

Για άλλη μία φορά μοιράζεσαι μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου…

Είμαι εκεί σε μία σειρά που συνεχίζεται για Τρίτη σαιζόν στην κυπριακή τηλεόραση οπότε πηγαινοέρχομαι για τα γυρίσματα. Πέρσι συνεργάστηκα με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου όπου ανεβάσαμε τη «Στέλλα με τα κόκκινα γάντια» του Ιάκωβου Καμπανέλλη στο οποίο βασίστηκε η ταινία «Στέλλα» του Μιχάλη Κοκαγιάννη. Από το Δεκέμβριο θα συνεργαστώ και πάλι με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου στο «Ριχάρδος Γ¨» του Σαίξπηρ.

Δεν τελειώνει λοιπόν αυτή η σχέση με την Κύπρο...

Εγώ προσωπικά ελπίζω να κρατήσει  για πολλά χρόνια… μέχρι το τέλος της καριέρας μας. Θεωρώ ότι η σχέση μας με αυτόν τον αδελφό-λαό πρέπει να ενισχύεται.

Οι πολιτικές συγκυρίες μας έφεραν στο σημείο να είμαστε δύο ξεχωριστά κράτη αλλά οι καλλιτεχνικοί μας δεσμοί βρίσκονται πολύ πίσω. Όχι μόνο στο θέατρο αλλά και σε άλλες μορφές τέχνης. Μεγάλα ονόματα των μουσικών σκηνών της Αθήνας είναι από την Κύπρο. Μου αρέσει να το βλέπω αυτό…

Φέτος σε βλέπουμε και στην τηλεοπτική σειρά «Η επιστροφή»...

Ναι… και παράλληλα σκηνοθετώ για πρώτη φορά στο θέατρο. Στο θέατρο «Από Κοινού» της Ελένης Γερασιμίδου θα ανέβει τις επόμενες μέρες ένα καινούργιο έργο, το "Con" της Ανθής Ζαχαριάδου και του Μάριου Νικολάου. Είναι κάτι που υπήρχε στο μυαλό μου εδώ και καιρό... δέχτηκα την πρόταση γι΄ αυτό το βήμα και θα κριθώ σύντομα και γι΄ αυτή μου την επιλογή.

 

Θα ήθελα να σταθούμε λίγο την τηλεόραση γιατί είσαι από τους ηθοποιούς που αγαπήθηκαν μέσα από αυτή… Μία χρoνιά όπου τα πράγματα άρχισαν να κινούνται ξανά, το κανάλι μέσα από το οποίο γνώρισες τη μεγάλη επιτυχία… έκλεισε.

Δεν είναι ευχάριστο. Έχουμε όλοι ωραίες αναμνήσεις αλλά από την άλλοι εδώ και καιρό γνωρίζαμε ότι αυτή θα είναι η κατάληξη. Δεν μας έπιασε κάποιος απροετοίμαστους αλλά όλοι ελπίζαμε ότι μέχρι την τελευταία στιγμή κάτι θα αλλάξει και ενδεχομένως δε θα χρειαστεί να γίνουν έτσι τα πράγματα.

Θεωρώ ότι οι όμορφες στιγμές που έχουμε μοιραστεί (και αναφέρομαι στη μυθοπλασία ο καναλιού και στο καλλιτεχνικό του κομμάτι) υπάρχουν και δε θα χαθούν με το τυπικό κλείσιμο του καναλιού. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτό το υλικό υπάρχει και θα το δούμε ξανά στις οθόνες μας  και ίσως αποτελέσει και έμπνευση για τους ανθρώπους που κάνουν αυτή τη δουλειά.

ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΦΩΛΙΑΣ

Η υπόθεση του έργου

Ο Φίλιππος αγωνίζεται να σπάσει τους οικογενειακούς δεσμούς και να φύγει μακριά από το σπίτι-κελί στο οποίο μεγάλωσε, όπου η κόντρα με τον πατέρα του είναι συνεχής. Ο Κωνσταντίνος Δημητρίου, αυστηρή και επιβλητική φιγούρα, τείνει να ελέγχει τις ζωές των παιδιών του, ενώ είναι υπερπροστατευτικός με την κόρη του.

Η Νεφέλη έχει μια σπάνια ασθένεια που κάνει τα κόκαλά της να σπάνε με το παραμικρό, γεγονός που προήλθε από την εγκατάλειψη της μητέρα της και που καθιστά τον πατέρα της μοναδικό στήριγμα. Όταν εμφανίζεται στη ζωή τους ο Γιώργος, οι ισορροπίες μεταξύ των τριών αλλάζουν. Ο έρωτάς του με τη Νεφέλη και ο τρόπος που θα τον διαχειριστεί ο πατέρας της, κάνει το σπίτι όλο και πιο εύθραυστο.

Συντελεστές:

Κείμενο, Σκηνοθεσία: Ζαχαρούλα Χρόνη, Κωνσταντίνα Καλλιβωκά
Κίνηση - Χορογραφία: Ελεάνα Νικολοπούλου
Σχεδιασμός φώτων: Μαρία Κούτσου
Πρωτότυπη μουσική: Βασίλης Λάμπρου

Ηθοποιοί: Παναγιώτης Μπουγιούρης, Ηρώ Πεκτέση

Ημέρες/ώρες παραστάσεων: Κυριακή 18/11 και Δευτέρα 19/11 στις 21.30 μ.μ.

Τιμή εισιτηρίων: 12€ γενική είσοδος, 8€ μειωμένο (φοιτητικά & ανέργων)

Διάρκεια: 80΄

Πληροφορίες/Κρατήσεις : Θέατρο Λιθογραφείον , Μαιζώνος 172Β

Τηλ 2610328394 / 6939835990

 

 

 

Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr

Spotlight