Ο Μίμης η ΚΥΠ και η… μεταδημοκρατία

Στην Αμερική ένας πρώην  Κ.Υ.Πατζής συνήθως αποσύρεται στο ράντσο του στην Αριζόνα όπου παίζει με τα εγγόνια του, αλλά και για να  φυλάξει και να "πάρει μαζί του" όλα εκείνα τα απόρρητα μυστικά και να μην τα κουβαλήσει στην επόμενη κυβέρνηση. Ιδιαίτερα αν ήταν ο εξ απορρήτων  ενός πρωθυπουργού.

Στην Ελλάδα όμως ο Μίμης Παπαγγελόπουλος ο αρχηγός της K.Υ.Π. επί κυβερνήσεων Νέας Δημοκρατίας, όχι μόνο έγινε υπουργός και μάλιστα υπουργός Δικαιοσύνης, αλλά έχει μετατραπεί και σε ιεροκήρυκα της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Θα μου πείτε πως τα θυμήθηκα όλα αυτά; Ο λόγος είναι, ότι ο ίδιος ο υπουργός θυμήθηκε να μας μιλήσει εντελώς απρόσμενα για ....Μεταδημοκρατία και σκοτεινούς κύκλους, σχεδόν παραεξουσίας. Ας θυμηθούμε κι εμείς λοιπόν κάποιες βασικές έννοιες. Στην Μεταδημοκρατία έχουμε μια κοινωνία που όλες οι μορφές δημοκρατίας - δηλαδή εκλογές, κόμματα, διάκριση εξουσιών, διάλογος, κ.λ.π. - ναι μεν συνεχίζουν να λειτουργούν, αλλά η πολιτική ενέργεια του συστήματος είναι εγκλωβισμένη στους κύκλους,  όπου η ελίτ των πολιτικών και οικονομικών παραγόντων διαπλέκεται και παίζει καθοριστικό ρόλο. Ιδιαίτερα όταν διαβιούμε σ' ένα περιβάλλον "μαρασμού" του έθνους - κράτους, με την εκχώρηση - εν τοις πράγμασι -  εξουσίας και κυριαρχίας σε υπερεθνικούς οργανισμούς ( ευρωπαϊκή ένωση, παγκόσμια τράπεζα κ.λ.π. ).

Επί του προκειμένου για την χώρα μας,  κάνεις δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι η διαφθορά δεν ήταν χαρακτηριστικό της ελληνικής δημόσιας και ιδιωτικής ζωής. Όμως το "παράδοξο" είναι ότι ενώ στις μέρες μας διογκώνεται και παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις, την ίδια στιγμή είμαστε μάρτυρες ατέλειωτων συζητήσεων για την επιτακτική,  την αδήριτη ανάγκη να τιμωρηθούν οι "ένοχοι". Βλέπουμε δηλαδή άτομα όχι απλώς αμφιβόλου ηθικής αλλά αποδεδειγμένης ανηθικότητος να επιδίδονται σε κυνήγι  μαγισσών για να εξοβελίσουν το κακό  και να στείλουν στα κάτεργα όλους αυτούς που κατά τη γνώμη τους "αμάρτησαν" Είναι εξοργιστικό βρε αδερφέ να βλέπεις όντα σαν τον Πολάκη ή και τον Μπαξεβάνη να ενδύονται τον χιτώνα και να υψώνουν  την ρομφαία των Αρχαγγέλων της κάθαρσης.

Βρίσκουν όμως πρόσφορο έδαφος - και αυτό είναι το πιο θλιβερό - ακόμα και σε παγιωμένες δημοκρατίες. Ιδιαίτερα εκεί όπου οι δημοκρατίες αυτές εμφανίζουν σημάδια "κόπωσης"  και τα κόμματα που τις υποστηρίζουν έχουν εσωστρεφή περιχαράκωση και έχουν ακόμα χαλαρώσει τους δεσμούς τους με την κοινωνία. Εκεί που οι κοινωνίες έχουν εθιστεί στο δηλητήριο του μιθριδατισμού.

Μια πραγματικότητα  εντελώς ανησυχητική και επικίνδυνη. Μια πραγματικότητα όμως και άκρως αποπροσανατολιστική, γιατί ενθαρρύνει την μίμηση τέτοιων συμπεριφορών από ευρύτερους κύκλους του πληθυσμού.

Το φάρμακο είναι εμείς οι πολίτες να μην χάνουμε και την παραμικρή ευκαιρία, για να αγωνιστούμε απέναντι σε όλους αυτούς για να κάνουμε τα πράγματα καλύτερα. Τώρα που έχουμε υποχωρήσει, έχουμε την καλύτερη ευκαιρία να πάρουμε φορά για να πραγματοποιήσουμε καλύτερα ένα άλμα προς τα μπρος. Διαφορετικά η αποτυχία μας περιμένει στην πρώτη στροφή του δρόμου.

Όλα αυτά καλά. Αλλά να μας κουνάει το δάχτυλο και να μας κάνει διάλεξη ο κύριος Μίμης για  Μεταδημοκρατία και σκοτεινές εποχές ε! πάει πολύ.