NTINOΣ ΠΕΤΡΑΤΟΣ: ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΗ Η ΠΑΤΡΑ, ΟΜΩΣ ΕΓΩ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΩ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ, ΚΙ ΕΤΣΙ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑ

Ζωγράφος με αρκετά έργα του να βρίσκονται στην Δημοτική Πινακοθήκη, αλλά και σε ιδιωτικές συλλογές σε Ελλάδα και Εξωτερικό. Σκηνογράφος αρκετών σήριαλ της ιδιωτικής τηλεόρασης όπως «Τρεις Χάριτες», «Το Δις εξαμαρτείν», «Ντόλτσε Βίτα»,  Εγκλήματα» κ.α., αλλά και θεατρικών παραστάσεων. Δημιουργός επίσης εξώφυλλων Βιβλίων, δίσκων, αφισών, λογότυπων, επίσης έχει εικονογραφήσει βιβλία και περιοδικά.

Η συνάντηση με το Ντίνο Πετράτο ήταν μια στιγμή μοναδική, μια πορεία που η αφετηρία της υπήρξε η γειτονιά που μεγάλωσα και αυτό ήταν η πρώτη έκπληξη στις πρώτες μας κουβέντες. Μετά έμαθα, για το πώς η ζωή υπήρξε γενναιόδωρη απέναντι στο Ντίνο, αλλά και ο ίδιος όπως λέει «έπρεπε να διεκδικήσω τα όνειρά μου», γνωρίζοντας, ταξιδεύοντας, δημιουργώντας, μέσα από τα έργα του και ανακαλύπτοντας την ομορφιά της Τέχνης.

Αύριο ξεκινάει μια ακόμα έκθεση του στην Gallery Kontaki Design, όπου παρουσιάζονται αντιπροσωπευτικά έργα του.

Παραφράζοντας το τέλος από τη σειρά «Τρεις Χάριτες», η ζωή δεν τελειώνει σε ένα σήριαλ, η ζωή συνεχίζεται, έτσι και αυτή η έκθεση αποτελεί τη συνέχεια μιας ενδιαφέρουσας πορείας στο χρόνο ενός ανθρώπου, που έχει καταθέσει στο μέγιστο βαθμό το λιθαράκι του - μέσα από τις δουλειές του - στην Τέχνη και στην Αισθητική.

Γεννηθήκατε στην Πάτρα, ο Κώστας Λογαράς στο βιβλίο του «Πάτρα: Μια πόλη στη λογοτεχνία» την χαρτογραφεί σε 4 περιοχές´ Είσοδος, Κάτω πόλη, Πάνω πόλη, Περιαστικός χώρος, πριν φύγετε από την πόλη για σπουδές είχατε ανακαλύψει όλες αυτές τις περιοχές, ποιες οι μνήμες σας ;

Γεννήθηκα στην Κόρινθο, στην Πάτρα όμως έφτασα ως το τέλος της εφηβείας. Το πρώτο σπίτι που θυμάμαι ήταν ανάμεσα στις οδούς Δωδεκάτου και έκτου συντάγματος στα Ταμπάχανα. Θυμάμαι το ψιλικατζίδικο του μπάρμπα Πούφ γεμάτο ζαχαρωτά και κουτσούνια (φιγούρες θεάτρου σκιών), τον φούρνο του Χαρίση και απέναντι το ψαράδικο της αρρενωπής Γεωργίας με το χρυσό δόντι. Με την θεία Σοφία στη Δροσιά για καραγκιόζη και κουκλοθέατρο με ήρωα τον Περικλέτο και αργότερα θερινό θέατρο στην πλατεία Μαρούδα. Όταν η εξ’ αγχιστείας θεία Αρχοντούλα μ’ έπαιρνε μαζί της κρατώντας με από το χεράκι ξεσήκωνε το αντρομάνι περνώντας έξω από καφενεία και μαγαζιά. Ήταν πανέμορφη και πολλή μύωψ που το έκρυβε όμως  (έτσι εξήγησα πως ερωτεύτηκε τον σύζυγο της). Κάτω από την πλατεία Μαρούδα το καφέ της Πιπίας, εκεί είδα έκπληκτος το σινεμπόξ ένα τζουκ-μποξ με μια οθόνη  πάνω του που έβλεπες κάτι σαν βίντεο κλιπ. Δεν το ξανάδα ποτέ μου ούτε άκουσα να το αναφέρει κανείς σε σημείο να αρχίσω να αμφιβάλω αν υπήρξε ή το φαντάστηκα. Και πριν μερικά χρόνια να το μπροστά μου στο ίντερνετ. Ακριβώς όπως το θυμόμουν. Το μαγαζί μας που διηύθυνε ο μεγάλος ετεροθαλής αδερφός Τάκης ήταν Γεροκωστοπούλου & Ηφαίστου και ειδικευόταν σε περιελίξεις μοτέρ  (ο Τάκης ήταν μάγος των κινητήρων) και ηλεκτρικές εγκαταστάσεις. Από τα 13 μου πάνω κάτω τη Γερμανού. Ήταν πολύ γοητευτική πόλη η Πάτρα, όμως εγώ έπρεπε να διεκδικήσω τα όνειρα μου, και έτσι την εγκατέλειψα.

Υπήρξατε μαθητής του Γιάννη Τσαρούχη, τι έχει αποτυπωθεί στη μνήμη και στην καρδιά σας από αυτή τη μαγική συνάντηση ;

Δεν ξέρω αν γι’ αυτόν υπήρξα μαθητής του, για μένα όμως υπήρξε μέγας δάσκαλος. Έβλεπε τα έργα μου και μου έλεγε την γνώμη του χωρίς να με καθοδηγεί. Σίγουρα εκτιμούσε τις εργασίες μου διότι κάποια στιγμή μου ζήτησε να γίνω βοηθός του στην αναδημιουργία του έργου του το ""μαρτύριο του Σεβαστιανού". Χαμογελάω ακόμα και σήμερα όταν θυμάμαι ότι μου ξεκαθάρισε "τα χρώματα θα τα φτιάχνω εγώ!". Το έργο ευτυχώς δεν έγινε ποτέ. Στο προσχέδιο που είχε σχεδιάσει οι φιγούρες ήταν σε φυσικό μέγεθος και μου φάνηκε πως το έργο έχανε πολύ απ’ το πρωτότυπο. Στο Παρίσι είμαι για κάποιους λόγους στο ξενοδοχείο  George V με μια επιταγή και χωρίς να μιλάω γρι Γαλλικά. Του τηλεφώνησα. Ήρθε σύντομα πήγαμε  στην τράπεζα του όπου όλοι ενθουσιάστηκαν με την παρουσία του. Στην πόρτα υπήρχε και αφίσα του για συμμετοχή του στην fiac τεράστια έκθεση των γκαλερί στο  Grand Palais. Κατέθεσε την επιταγή και μου έδωσε τα χρήματα. Φύγε αμέσως απ’ αυτό το πανάκριβο ξενοδοχείο. Περιττή συμβουλή, έτσι κι αλλιώς έψαχνα κάτι φτηνό.

Και βρήκα στο  Sain Michel είχε και ένα καφέ εκεί το clue de paris γεμάτο πάντα με Έλληνες φοιτητές. Όπου κι αν πήγαμε τον αντιμετώπιζαν με σεβασμό. Σε ένα γερμανικό εστιατόριο νομίζω κάποιους σήκωσαν για να καθίσουμε. Η αγορά των τεσσάρων εποχών από τον Κλοντ Μπερνάρ έγινε με δική μου παρότρυνση. Είχε χαρεί πολύ που τα έργα ήρθανε στην Ελλάδα. Το ‘81 έρχονται στην Αθήνα δυο κυρίες γκαλερίστες από την Θεσσαλονίκη ζητώντας κάποια έργα του Τσαρούχη για να κάνουν ταυτόχρονες εκθέσεις στις γκαλερί τους. Έγινα άλογο κούρσας, και που δεν πήγα. Έχοντας βέβαια πίσω μου την πινακοθήκη Πιερίδη στην οποία ήμουν υπεύθυνος οι πόρτες άνοιγαν εύκολα. Τα έργα που συγκεντρώθηκαν δεν χωρούσαν στις γκαλερί των κυριών. Τα ευρήματα της Βεργίνας εκτίθονταν στη Νέα Υόρκη πράγμα που σήμαινε ότι στο αρχαιολογικό μουσείο υπήρχε χώρος. Υπουργός πολιτισμού η Μελίνα. Η έκθεση έγινε στο μουσείο με τεράστια επιτυχία. Η μεγαλύτερη του ως τότε και για πολλά χρόνια αργότερα.

Μια αγαπημένη μου φράση είναι “Δεν το είχα φανταστεί ποτέ μου”, εσείς αυτά που καταφέρατε στη ζωή σας τα είχατε ονειρευτεί ;

Ήταν αρκετά αυτά που είχα ταξινομήσει συνειδητά στο χώρο του ονείρου. Όμως η ζωή μου είχε κέφια (μπορεί και να τα έπινε ταχτικά) και μου έκανε πολλές ανατροπές. Όχι μόνο έγιναν πραγματικότητα πράγματα που είχα ονειρευτεί αλλά και κάποια ξεπέρασαν το όνειρο. Δεν έχω παράπονο από την ζωή μου.

Στην κινηματογραφική ταινία «Θεόφιλος» του Λάκη Παπαστάθη, ο ζωγράφος ψάχνει να βρει το φάντασμα μιας Ελλάδας που φεύγει, πριν από 3 μήνες ο φίλος σας Μάνος Ελευθερίου έφυγε από τη ζωή, ποια Ελλάδα άφησε πίσω ;

Τον Μάνο τον κυνηγούσαν 1000 δαίμονες,  είναι πολύ τυχεροί όσοι μπορούν να βρουν τις κρυψώνες του.

Είναι πολύ ωραία να ξυπνάς το πρωί και να δημιουργείς έναν κόσμο μέσα από τη ζωγραφική, να γνωρίσεις ένα πρόσωπο, να δεις ένα χαμόγελο, να ακούσεις ένα ωραίο τραγούδι έχετε δηλώσει, γιατί πιστεύετε ότι χάσαμε την επαφή μας με τα απλά και όμορφα πράγματα ;

Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν οι σύγχρονοι νέοι έχουν έναν κώδικα και επικοινωνούν κάτω από τη μύτη μας,  διότι δεν θέλουν να μοιραστούν την ευτυχία τους. Σενάρια συνωμοσίας θα μου πεις.

Τι σημαίνει Κάλλος, Συμμετρία, Καλαισθησία και γιατί δυστυχώς δεν γνωρίζουμε τις έννοιες και το περιεχόμενό τους ; Που οφείλεται ;

Μην γενικεύουμε, γνωρίζω πολλούς που γνωρίζουν πολύ καλά αυτές τις έννοιες. Αν εννοείτε το χυδαίο πλήθος που συναντάμε καθημερινά στο δρόμο, στο μετρό, στα εστιατόρια, δεν έχω ιδέα που οφείλεται όχι μόνο η άγνοια  αλλά και η υπονόμευση αυτών των εννοιών. Δεν θα καταλάβω ποτέ μου πως αποφασίζει κάποιος να διακοσμήσει το σώμα του με γελοία τατουάζ κάνοντας το να μοιάζει με τσιγγάνικο κάρο. Ίσως αν στεκόταν για πέντε λεπτά μπροστά στο άγαλμα του Ερμή να εγκατέλειπε την ιδέα του τατουάζ. Όμως είναι πολλοί αυτοί που  τα μόνα αγάλματα που συναντούν είναι στα νεκροταφεία.

H Pamela Howard σκηνογράφος και σκηνοθέτης του θεάτρου,  στον επίλογο του βιβλίου της «Τι είναι σκηνογραφία» λέει, "σημαίνει πολύ περισσότερα από το να διακοσμείς ένα φόντο για να παίξουν μπροστά του οι ηθοποιοί. Απαιτεί ισότητα ανάμεσα στους δημιουργούς, που ο καθένας τους έχει ξεχωριστό ρόλο, ευθύνες και ικανότητες". Εσείς τι πιστεύετε ;

Σωστά το διατυπώνει η κυρία Howard. Η σκηνογραφία είναι συνδημιουργία σε μια παράσταση. Ο καλός σκηνοθέτης θα δουλεύει με ότι του προτείνεις, ο κακός θα σου λέει τι να κάνεις μου έλεγε ο Τσαρούχης. Συνεργάστηκα και με τα δυο είδη σκηνοθετών.

Στο Βιβλίο του Μένη Κουμανταρέα «Δύο Φορές Έλληνας», δύο οικογένειες διασχίζουν το χρόνο (1949-1990), το έχετε διαβάσει και πως έχει χαραχτεί  μέσα σας  η ιστορία & ο συγγραφέας ;

Ο Κουμανταρέας είχε δει τα πρώτα μου σχέδια σε λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής ("Δένδρο" "Λέξη" ) και ζήτησε να με γνωρίσει για πιθανή συνεργασία, έτσι διάβασα "τα μηχανάκια" και την "κυρία Κούλα". Ήταν συμπαθής τύπος με λίγη έπαρση παραπάνω, λόγο κοινού μας φίλου βλεπόμαστε αραιά και που, δεν με ενθουσίασε σαν συγγραφέας, δεν έχω διαβάσει το βιβλίο που αναφέρεις.

Έχω δει έργα σας με κολλάζ, είναι μια μορφή τέχνης και έχουν τη δυνατότητα να παρουσιάσουν μια ιστορία και έναν καινούργιο κόσμο ;

Η τεχνολογία δεν είναι το φόρτε μου. Δυο συσκευές τηλεφώνου έχω σπάσει επειδή δεν συνεργάζονταν. Κάνοντας σκηνογραφία σ’ ένα σήριαλ βρέθηκα σε ένα στούντιο για την κατασκευή των τίτλων. Ένα κορίτσι χειριζόταν το πρόγραμμα και δείχνοντας μου μια ζωγραφική μακέτα μου σε μια οθόνη με ρώτησε, να πολλαπλασιάσω αυτές τις παπαρούνες ; Έκπληκτος παρακολούθησα το μαγικό τρικ που διαφοροποιούσε μια εικόνα. Σε ένα μήνα χειριζόμουν σε δικό μου υπολογιστή ένα ανάλογο πρόγραμμα. Δουλεύω εντατικά ψηφιακές συνθέσεις και πιστεύω σύντομα να μπορώ να κάνω μια έκθεση με αυτές.

Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον κόσμο χωρίς μουσική, είναι η συντροφιά μας στη χαρά και στη λύπη´ Εσείς όταν ακούτε την αγαπημένη σας μουσική που σας ταξιδεύει ;

Μουσική ακούω από το πρωί-ξημέρωμα. Στα διάφορα  site του ίντερνετ μπορείς να φτιάξεις δικές σου λίστες άλλο ένα θαύμα της τεχνολογίας που μ’ ενθουσιάζει. Δεν είναι λίγες οι φορές που μου έχει δώσει ιδέα για μια ψηφιακή σύνθεση ένα μουσικό κομμάτι η ένα τραγούδι.

Ποιες λέξεις μάθατε και ανακαλύψατε το νόημα τους μέσα από την επαφή σας με την Τέχνη της ζωγραφικής & της σκηνογραφίας ;

Η ζωγραφική και η τέχνη γενικότερα δεν με έμαθαν νέες λέξεις, με βοήθησαν όμως να κατανοήσω το νόημα από πολλές γνωστές.

Φοβάστε τον θάνατο ;

Εδώ δεν φοβήθηκα να ζήσω θα φοβηθώ να πεθάνω;