Πάτρα: Κάλεσμα συμπόρευσης με το ΚΚΕ από τον Θ. Χιώνη

Κάλεσμα συμπόρευσης των λαϊκών στρωμάτων με το ΚΚΕ απεύθυνε το μέλος της του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Θ. Χιώνης, μιλώντας στο βράδυ του Σαββάτου στην Πάτρα, στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ της ΚΝΕ που έγιναν στο Νότιο Πάρκο. Ολόκληρη η ομιλία Θ. Χιώνη έχει ως εξής:

«Φίλες και Φίλοι, Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Το Φεστιβάλ φέτος ξεχωρίζει, είναι μια μεγάλη γιορτή για τα 100 χρόνια ζωής και δράσης του κόμματος μας, του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και τα 50 χρόνια της ΚΝΕ.

Νιώθουμε τιμή και περηφάνια  μπροστά σε αυτή, τη συγκλονιστική 100χρονη πορεία αλλά και μεγάλη ευθύνη για το σήμερα και το αύριο του αγώνα.

«Ήταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ. Δύσκολος δρόμος! ...Σίγουρος δρόμος ...τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος...»...

Η Ιστορία του Κόμματος μας είναι η ιστορία της εργατικής τάξης, της πρωτοπορίας της, των αγώνων του λαού μας για να ξημερώσουν και στη χώρα μας καλύτερες μέρες. «Στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων».

Αποτελεί τμήμα της διεθνούς πάλης όλων «των ταπεινών της γης» για «να γίνουμε το παν εμείς»

Για το μοναδικό προορισμό που αντιστοιχεί στην εποχή μας. Την  κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για τη νέα κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, το σοσιαλισμό – κομμουνισμό.

Αυτή η προοπτική χάραξε το δρόμο, παρά τα ζικ – ζακ, τα μπρος – πίσω και πάλι μπροστά. Αυτό το δρόμο τον άνοιξαν, τον έστρωσαν με τα κορμιά τους χιλιάδες και χιλιάδες αγωνιστές, κομμουνιστές. Χωρίς να υπολογίζουν κόπους και θυσίες γιατί εμπνέονταν από ανώτερες αξίες και ιδανικά. Από ότι πιο πρωτοπόρο δημιούργησε η ταξική πάλη και "διανοήθηκαν τα πιο προοδευτικά  μυαλά της ανθρωπότητας". ‘Ότι θετικό έζησε ο λαός στο τόπο μας, κάθε μικρή η μεγαλύτερη κατάκτηση, μικρό ή μεγαλύτερο βήμα, συνδέεται με τη πρωτοπόρα δράση του ΚΚΕ, των μελών και στελεχών του, δημιουργώντας πρότυπα στάσης ζωής, σεμνότητας και ικανότητας στη διεξαγωγή του ταξικού αγώνα.

Δεν υπάρχει μέρος, σε όλη την Ελλάδα που να μην βρεις αυτό το αποτύπωμα.  Όπως κι εδώ στην Πάτρα, στην Αχαΐα.

Από την περίοδο του μεσοπολέμου στην οργάνωση της πάλης του λαού στις προσφυγικές συνοικίες και του εργατοκοσμου κόντρα στην εργοδοσία, το κράτος σε σκληρή διαπάλη με τον  ρεφορμισμό. Στους μεγάλους αγώνες  των σταφιδοπαραγωγών. Στην ένοπλη πάλη της δεκαετίας του 40 με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και τον ΔΣΕ στη συνέχεια, στην αλύγιστη στάση όπως των αγωνιστών που στάθηκαν ορθοί στο Γηροκομιό. Στην αναμέτρηση για την ύπαρξη και τη δράση του Κόμματος στις πιο αντίξοες συνθήκες, σε διαρκή αναμέτρηση με τη κρατική  καταστολή και την υπονόμευση. Όπως και τις επόμενες δύσκολες δεκαετίες και μέχρι τις μέρες μας το ΚΚΕ ήταν και είναι μαζί με το λαό, στήριξε και οργάνωσε τους αγώνες του.

Αυτός ο δρόμος δεν γινόταν να είναι σύντομος και εύκολος. Στρωμένος με ροδοπέταλα. Άνοιξε κόντρα σε «θεούς και δαίμονες». Στην αστική τάξη που είναι αντίπαλος αμείλικτος, αδίστακτος, που για να υπερασπίσει τη χλιδή, τα πλούτη και της εξουσία της χρησιμοποιεί κάθε μέσο, δε διστάζει μπροστά σε κανένα έγκλημα. Το ΚΚΕ πέρασε από φωτιά και από σίδερο, αντιμετώπισε θύελλες και μπόρες αλλά άντεξε, στάθηκε όρθιο.

Ανάμεσα στις δυσκολίες να χαρακτή σταθερά και σίγουρα αυτή η πορεία, δεν έλειψαν λαθεμένες επιλογές και στρατηγικές κατευθύνσεις. Ήταν μεγάλη  αναμέτρηση.  Για να μην χαθεί ο προορισμός σε ενδιάμεσους σταθμούς και στάδια, σε αυταπάτες,  να μη χαθεί η ιστορική αποστολή.

Το ΚΚΕ παρέμεινε προσηλωμένο στο δρόμο της πάλης για το δίκιο και την κοινωνική απελευθέρωση της εργατική τάξης, του εργαζόμενου λαού. Στο δρόμο της διεθνούς αλληλεγγύης στους λαούς που παλεύουν ενάντια στην εκμετάλλευση και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Της υπεράσπισης της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Η ανατροπή αυτής, της  πρώτης προσπάθειας οικοδόμησης του σοσιαλισμού, ήταν  μια μεγάλη ήττα, του επαναστατικού κινήματος. Προσωρινή οπωσδήποτε. Άλλωστε κι ο καπιταλισμός δεν εδραιώθηκε μια κι έξω.

Η επικαιρότητα όμως του σοσιαλισμού, η ανωτερότητα του σε σχέση με το καπιταλισμό, αποδείχτηκε, επιβεβαιώθηκε στη πράξη σε όλες τις πλευρές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Αποτελεί τη καλύτερη περίοδο μέχρι στιγμής που έζησε ο άνθρωπος.

Αυτό που δεν επιβεβαιώθηκε και γι αυτό ανατράπηκε είναι το μπέρδεμα του σοσιαλισμού με στοιχεία του καπιταλισμού και της αγοράς. Η υποτίμηση ότι η οικοδόμηση του σοσιαλισμού είναι μια διαδικασία πάλης ανάμεσα στο παλιό και το νέο που γεννιέται.

Ο δρόμος για ένα καλύτερο μέλλον δε χάθηκε γιατί όταν τα σκιάσε όλα η αντεπανάσταση, τότε που ΚΚ άλλαζαν όνομα και σημαίες, έχοντας είδη αλλάξει στρατηγική, το ΚΚΕ κράτησε ψηλά τη σημαία, κρατώντας ζωντανή την ελπίδα.

Τη  σημαία που απόκτησε το χρώμα της και το σύμβολο της, βουτηγμένη μέσα στους αγώνες,  στις νίκες και στις ήττες, για να γυρίσει ο τροχός της ιστορίας εμπρός.

« Τόσα χρόνια πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα / όλοι πεινάνε, όλοι σκοτώνονται και κανένας δεν πέθανε / πανου στα καραούλια λάμπουν τα μάτια τους / μια μεγάλη σημαία / μια μεγάλη φωτιά κατακόκκινη»

Το κόκκινο της αυγής του νέου κόσμου, της φλόγας, της λευτεριάς.

Αυτή τη τιμημένη κόκκινη σημαία μας την παρέδωσαν οι προηγούμενες γενιές χέρι με χέρι, για να συνεχίσουμε τον μεγάλο αγώνα. Αποτελεί από τα ελάχιστα φαινόμενα παγκόσμια, ότι το ΚΚΕ δεν έχασε την ιστορική του συνέχεια. Άντεξε, ανανεώθηκε , δυνάμωσε μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης. Με τη σύγχρονη επαναστατική στρατηγική του ενίσχυσε ακόμα παραπέρα τις δυνατότητές του να οργανώνει πρωτοπόρες εστίες αντίστασης κι αντεπίθεσης.

Μέσα σε αυτή την 100χρονη πορεία οι νέοι και οι νέες, τα παιδιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών δυνάμεων είχαν πάντα τη δικιά τους θέση. Από την ίδρυση του ΣΕΚΕ και στη συνέχεια της ηρωικής ΟΚΝΕ που πρόβαλε και ζύμωσε στη νεολαία πρωτόγνωρες, νέες ιδέες και συνθήματα για τη σημασία της γνώσης, της μόρφωσης και του πολιτισμού, για την αξία και το ρόλο της εργατικής τάξης, την ισοτιμία των δυο φύλων, την αποκάλυψη της υποκριτικής ηθικής της αστικής τάξης, στα ζητήματα του έρωτα, της οικογένειας, του γάμου. Από τις γραμμές της ΟΚΝΕ πέρασαν εκατοντάδες μεταγενέστερα στελέχη του Κόμματος και του εργατικού κινήματος, ήρωες και ηρωίδες του λαού μας. Οι νεολαίοι κομμουνιστές πρωτοστάτησαν στην οργάνωση των νέων στην αντίκατοχική πάλη μέσα από τις γραμμές της θρυλικής ΕΠΟΝ αλλά και μετά τα δύσκολα χρόνια των δεκαετιών του 1950 και 1960, συνδέθηκαν με τις  πιο ριζοσπαστικές και αγωνιστικές παραδόσεις της Ν. ΕΔΑ και της ΔΝΛ.

Η ίδρυση της ΚΝΕ μέσα στις σκληρές συνθήκες της δικτατορίας αποτέλεσε πρωτοβουλία του Κόμματος μεγάλης σημασίας και αποκατάστασης της συνέχειας που είχε διαταραχθεί με την αυτοδιάλυση της ΟΚΝΕ το 1943. Απόφαση άμεσα συνυφασμένη με τη μεγάλη μάχη που έδωσε το 1968 το Κόμμα  για την επιβίωση, την διατήρηση της φυσιογνωμίας και του χαρακτήρα του.

Η ΚΝΕ, ως νεολαία του ΚΚΕ, χτίστηκε στα γερά θεμέλια,  της ηρωικής ιστορίας και προσφοράς του, των επαναστατικών παραδόσεων, των κομμουνιστικών ιδεών.

 

Από τότε μέχρι σήμερα, Η 50χρονη πορεία της ΚΝΕ αποτυπώνει  τη νεανική έφοδο στο μέλλον. Μέσα στις γραμμές της ΚΝΕ βρίσκεται η ελπίδα, το αύριο του Κόμματος και του εργατικού – λαϊκού κινήματος.  Και η μελέτη της  ιστορίας του Κόμματος αποτελεί μεγάλο εφόδιο για να ανταποκριθείτε, να ανταποκριθούμε στις μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας.

Έχοντας εμπιστοσύνη στα παιδιά της εργατικής τάξης.  Δρώντας για να μπουν πιο πολλοί νέοι και νέες στον αγώνα για τη κοινωνία που μπορούμε να δημιουργήσουμε. Με γνώση, τόλμη, δύναμη κι ορμή.

Αυτό τον όμορφο δρόμο αξίζει να συνεχίσουν οι νέοι εργαζόμενοι, μαθητευόμενοι, οι μαθητές της Πάτρας, οι φοιτητές και σπουδαστές που δεν θέλουν, που δεν έχουν κανένα λόγο η ζωή τους να ξοδευτεί άσκοπα μέσα στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της ανεργίας.

Για να μην αφήσουμε στα χέρια των εκμεταλλευτών, στο σάπιο σύστημα τους, τις κυβερνήσεις τους,  να βάζουν τη ζωή μας  στο ζύγι των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων, των μεγάλων μονοπωλίων, να δουλεύουμε, να καλύπτουμε τις ανάγκες μας, να επιβιώνουμε μόνο στο βαθμό και για όσο αυτό δεν εμποδίζει την επιδίωξή  τους για όλο και μεγαλύτερα κέρδη.

Μπορούμε να δράσουμε μαζί πιο αποφασιστικά και να οργανώσουμε τη διεκδίκηση σε κάθε χώρο που ζει, σπουδάζει, εργάζεται και ψυχαγωγείτε η νεολαία.

Τη ζωή που έχουμε, που έχετε μπροστά σας παλεύουμε να τη ζήσουμε με αξιοπρέπεια, με σύγχρονα δικαιώματα.

Για να μορφώνονται ολόπλευρα και ουσιαστικά όλοι οι νέοι ανεξάρτητα από την τσέπη των οικογενειών τους. Κι όχι  τα σχολεία να λειτουργούν όπως σήμερα, ως σκληρά εξεταστικά κέντρα με περιορισμένη πρόσβαση στην πραγματική και ουσιαστική μόρφωση για τα παιδιά των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων. Γεγονός που επικυρώνει και το νέο ν/σ που ετοιμάζει η κυβέρνηση και εξήγγειλε τις προηγούμενες ημέρες.

Για να μαθαίνουν ολοκληρωμένα την επιστήμη ή την τέχνη που έχουν επιλέξει, θέτοντας της στην υπηρεσία των κοινωνικών και λαϊκών αναγκών, με υποδομές που αντιστοιχούν στα σημερινά δεδομένα και όχι σε δεδομένα προηγούμενων δεκαετιών, για τις ανάγκες της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.

Για να  δουλεύουν όλοι στο αντικείμενο που έχουν σπουδάσει, να έχουν όλοι σταθερή δουλειά, να εργάζονται λιγότερες ώρες απολαμβάνοντας πολύ καλύτερο επίπεδο ζωής, να μπορούν να απολαμβάνουν υψηλού επιπέδου αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν  Υγεία, Πρόνοια. Κι όχι να δουλεύουν  χωρίς δικαιώματα, με εργασιακές σχέσεις λάστιχο, να αναγκάζονται να μεταναστεύουν.

Για να έχουν όλοι ελεύθερο χρόνο που να μπορεί να αξιοποιείτε δημιουργικά, με  ψυχαγωγία, πρόσβαση και συμμετοχή στη πολιτιστική δημιουργία, τον αθλητισμό. Κι όχι τα πάντα να είναι εμπόρευμα, εκτόνωση, με σάπιες αξίες που σαπίζουν το μυαλό.

Οι νέοι άνθρωποι να μπορούν να αναπτύξουν ελεύθερα τις ικανότητες, τις κλίσεις  και τα ενδιαφέροντά τους, να συμμετέχουν ενεργά σε όλη τη κοινωνική δραστηριότητα, να έχουν τη ζωή πραγματικά στα χέρια τους.

Κι όχι να ζουν σε ένα σύστημα που  «ελευθερία» είναι η «ελευθερία» στο μέγιστο κέρδος, οπού όλα μπορείς να τα αμφισβητήσεις εκτός από το σύστημα και την εκμετάλλευση, όπου στο όνομα της ατομικής ελευθερίας «κουκουλώνεται» η πιο μεγάλη συλλογική σκλαβιά. Όπου καλούν τους νέους «ελεύθερα» να επιλέξουν πως θα διαχειριστούν  την φτώχεια, την ανασφάλεια, την ανεργία, τους  καλούν ακόμα και να ναρκωθούν,  ελεύθερα «για να την βρουν», αφού χάνουν τη πραγματική ζωή.

Υπάρχουν οι δυνατότητες για να ζήσουμε πολύ καλύτερα. Τις δημιουργούν συνεχώς οι εργαζόμενοι με τη δουλειά τους, η επιστήμη, η τεχνολογία τις διευρύνει. Όμως στη σημερινή κοινωνία οι ανάγκες των εργαζομένων, της νεολαίας μπαίνουν στην άκρη, τσακίζονται γιατί η καπιταλιστική κερδοφορία καθορίζει τι θα παραχθεί, με ποιους όρους, πότε, σε αντίθεση με τις ανάγκες αυτών που πραγματικά παράγουν, τις ανάγκες  της κοινωνίας. Άλλοι δηλαδή παράγουν και άλλοι αποφασίζουν τους στόχους και την οργάνωση της παραγωγής,  γιατί κρατούν στην ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής.

Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα της εποχής. Να απαλλαγεί η κοινωνία από το βραχνά, το παρασιτισμό, τη καπιταλιστική ιδιοκτησία . Να αλλάξει η τάξη που έχει στα χέρια της τα κλειδιά της οικονομίας και εξουσίας κι όχι απλά να φεύγει μια κυβέρνηση για να έρχεται μια άλλη, να «βάζει ο μανωλιός τα ρούχα του αλλιώς».

Για να απελευθερωθούν οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, οι δυνατότητες της τεχνολογίας, της επιστήμης από τις αλυσίδες ενός συστήματος που το τι παράγεται καθορίζεται από το αν φέρνει κέρδος σε κάποιους καπιταλιστές.

Για να αξιοποιούνται ολοκληρωμένα προς όφελος των εργαζομένων, της νεολαίας.

Κάνοντας κοινωνική ιδιοκτησία τα εργοστάσια, τα λιμάνια, τις υποδομές, της τηλεπικοινωνίες, όλους τους κλάδους στρατηγικής σημασίας και τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Αξιοποιώντας  όλο το εργατικό κι επιστημονικό δυναμικό και  τη συγκρότηση παραγωγικών συνεταιρισμών στην αγροτική παραγωγή.

Στα πλαίσια ενός επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού.

Μόνο έτσι μπορούμε να απολαμβάνουμε τον πλούτο που εμείς παράγουμε. Οι εργαζόμενοι να έχουν λόγο για το πώς, τι πόσο θα παραχθεί. Ποιοι κλάδοι πρέπει να αναπτυχθούν, με ποια προτεραιότητα.

Κίνητρο για την παραγωγή και την ανάπτυξη της οικονομίας, να είναι οι διευρυνόμενες λαϊκές ανάγκες, βάζοντας οριστικό τέλος στον εφιάλτη της ανεργίας. Ανοίγοντας το δρόμο να συμβαδίζει η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας με τη βελτίωση της ποιότητας ζωής. Το εκπαιδευτικό σύστημα να συνδέεται με αυτή την οικονομία, να εξασφαλίζει ουσιαστική γνώση, μόρφωση και παραγωγή υψηλά ειδικευμένου τεχνικού και  επιστημονικού δυναμικού.

Προκοπή θα δει ο λαός μόνο με ανατροπή εκ βάθρων αυτού του σάπιου συστήματος, ανατρέποντας την αστική εξουσία, καταργώντας όλους τους αστικούς θεσμούς και δημιουργώντας καινούργιους που θα γεννήσουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς.

Σας καλούμε  αυτό το δρόμο να τον περπατήσουμε μαζί.

Το Φεστιβάλ της ΚΝΕ αποτελεί ξεχωριστό κομμάτι προσφοράς του Κόμματος και της ΚΝΕ. Φέτος γίνεται για πρώτη φορά σ αυτό τον όμορφο χώρο δίπλα στη Θάλασσα. Στο νότιο παραθαλάσσιο πάρκο της Πάτρας, ένα έργο ανάσας για το λαό και τη νεολαία της πόλης.

Ένα έργο που μαζί με τόσα άλλα αφήνουν την σφραγίδα της διοίκησης του δήμου από τους κομμουνιστές. Ένα χειροπιαστό παράδειγμα της προσπάθειας που κάνουν οι κομμουνιστές κόντρα στον αρνητικό συσχετισμό, δουλεύοντας σε ένα αντιδραστικό θεσμό που είναι το τοπικό κράτος, με πολύ στενά όρια.

Από θέσεις συνεπούς σταθερής αντιπολίτευσης σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα και τους επιτρόπους του, ενεργοποιώντας, κινητοποιώντας παρεμβαίνοντας αποκλειστικά για τη λαϊκή οικογένεια. Απέναντι σε μια κυβέρνηση, που συνεχίζει τη βρώμικη δουλειά σε βάρος της πλειοψηφίας του λαού και των νέων ανθρώπων.

Στη Πάτρα φαίνονται ορισμένα σημαντικά στοιχεία από τα αποτελέσματα που φέρνει η συμπόρευση με το ΚΚΕ. Στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, στο δήμο, όπως αποτυπώνεται απ την καθημερινή δράση μελών και φίλων, των στελεχών του ΚΚΕ, ανάμεσά τους και του σ/φου Δημάρχου.

Φίλες και Φίλοι, Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Το ΚΚΕ μπορεί να κοιτάει στα μάτια τους εργαζόμενους, τους ανθρώπους του μόχθου, τους νέους και τις νέες σε όλη την Ελλάδα και στη Πάτρα.

Ξέρετε πως το ΚΚΕ ποτέ δεν είπε ψέματα στο λαό, ποτέ δεν υποσχέθηκε εύκολες λύσεις, μέσω εναλλαγής κυβερνήσεων εντός των τειχών του συστήματος.

Το ΚΚΕ με όσες δυνάμεις διαθέτει στο κίνημα είναι μπροστά σε κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα για να ανασάνει ο λαός.

Αντιπαλεύει τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τη συμμετοχή της χώρας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς.

Είναι η δύναμη που μπορεί και το έχει αποδείξει να ηγηθεί σε μεγάλους εργατικούς λαϊκούς αγώνες.

Η πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ μπορεί να απαντήσει στους προβληματισμούς και στα αδιέξοδα του σάπιου συστήματος, να τροφοδοτήσει τους αγώνες για μια καλύτερη, πραγματικά ευτυχισμένη ζωή.

Μόνο ένα ισχυρό ΚΚΕ μπορεί να κάνει τη διαφορά, γιατί αποτελεί το μοναδικό αντίπαλο στις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, την ΕΕ, τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών.

Για να δυναμώσει η ελπίδα και η προοπτική για τη μόνη «καθαρή διέξοδο για το λαό», που είναι η κατάργηση όλων των νόμων των μνημονίων, η ανάκτηση των τεράστιων απωλειών, η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών.

Η ελπίδα  για το λαό, τη νεολαία δεν βρίσκεται στα σχέδια που παρουσιάζουν αυτές τις μέρες, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ δίνοντας εξετάσεις στην αστική τάξη και τους συμμάχους της, για την επόμενη μέρα της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Η ελπίδα δεν βρίσκεται στη κάλπικη αντιπαράθεση της κυβέρνησης με τη ΝΔ, που βαφτίζει παροχές μέτρα που μοιράζουν τη φτώχια. Τα αν και εφόσον του ΣΥΡΙΖΑ, που παίρνουν από τη  μια τσέπη 10 και δίνουν 1, για να κρατήσουν τα 9.

Οι ομιλίες, οι συνεντεύξεις του κ Τσιπρα όλες αυτές τις μέρες αποτελούν ένα προκλητικό κάλεσμα στήριξης  της κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας του μεγάλου κεφαλαίου.

Η υπόσχεση ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη μπορεί να είναι δήθεν δίκαιη και φιλολαϊκή είναι η μεγαλύτερη απάτη.

Γιατί χτίζεται πάνω στο αντεργατικό - αντιλαϊκό έδαφος που έχουν διαμορφώσει.

Με τους εκατοντάδες μνημονιακούς νόμους που είναι εδώ σε πλήρη εφαρμογή.

Με τη διατήρηση κι επέκταση του αντεργατικού νομοθετικού πλαισίου των προηγούμενων κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Με την εργασιακή ζούγκλα, τη μείωση μισθών και συντάξεων, την καθιέρωση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, με τη κατάργηση των ΣΣΕ που έχει οδηγήσει μόλις το 10% των εργαζομένων να καλύπτονται από αυτές.

Με τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις που χρειαζόταν το μεγάλο κεφάλαιο, διευκολύνσεις, φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις  ξεζουμίζοντας το λαό.

Με τα ματωμένα πρωτογενή πλεόνασμα μέχρι το 2060 που έχει ψηφίσει η κυβέρνηση και τους δημοσιονομικούς στόχους, που στραγγίζουν το λαϊκό εισόδημα και περικόπτοντας δαπάνες για την Παιδεία, την Υγεία, την Πρόνοια κ.ά.

Με την αυστηρή εποπτεία και επιτροπεία που συνεχίζεται και τα μνημόνια διαρκείας που ισχύουν για όλες τις χώρες τις ΕΕ.

Με τη συμφωνία για το δυσβάστακτο χρέος που μας φόρτωσε κι ένα νέο μεταμνημονιακό μνημόνιο, που προβλέπει μείωση των συντάξεων, μείωση του αφορολόγητου, μείωση των δαπανών για την Υγεία, τσεκούρωμα των κοινωνικών παροχών, επιτάχυνση των πλειστηριασμών.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που απελευθέρωσε τις απολύσεις, τα δουλεμπορικά γραφεία, που ψήφισε τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και το 60ωρο στους νοσοκομειακούς γιατρούς, που έφερε το νόμο περιορισμού του απεργιακού δικαιώματος. Που με το νόμο Κατρούγκαλου,  αύξησε τα όρια συνταξιοδότησης, μείωσε της συντάξεις, μείωσε τις ασφαλιστικές εισφορές, έσπασε τις συντάξεις σε «εθνική» κι ανταποδοτική, βάζοντας φουρνέλο στο σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης.

Έχει το θράσος να αναγορεύεται σε «προστάτη της εργασίας».

Αυτή τη προστασία τη βίωσαν τη προηγούμενη βδομάδα οι εργαζόμενοι στις προβλήτες του Λιμανιού του Πειραιά, αντιμετωπίζοντας με το δίκαιο αγώνα τους, έναν ολόκληρο μηχανισμό που έπεσε πάνω τους από το κράτος και την εργοδοσία, το νομοθετικό πλαίσιο που έχουν διαμορφώσει οι προηγούμενες και η σημερινή κυβέρνηση. Με την «αγαστή» παρέμβαση του ΣΕΒ.

Το τι σημαίνει ανάπτυξη των κερδών το βιώνουν οι εργαζόμενοι στις Τουριστικές επιχειρήσεις με τα 12ωρα, την εντατικοποίηση, τους μισθούς φιλοδώρημα.

Τα περί επέκτασης των Κλαδικών Συμβάσεων είναι αδειανό πουκάμισο. Γιατί καμιά ουσιαστική επέκταση δεν μπορεί να υπάρξει από τη στιγμή που διατηρείται όλο το αντεργατικό πλαίσιο που επιτρέπει στους εργοδότες να μπλοκάρουν τη διαδικασία, να  παρακάμπτουν τις Συμβάσεις, να διατηρούν εργαζόμενους πολλών ταχυτήτων, να εντείνουν την εκμετάλλευση.

Ακόμα και την όποια αύξηση του κατώτατου μισθού των 586, θα την πάρουν πίσω με την μείωση του αφορολόγητου που θα φτάσει να πιάνει εισοδήματα από 500 ευρώ. Ενώ  σημαίνει ότι μπαίνει σε εφαρμογή ο αντεργατικός - μνημονιακός νόμος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, για να καθορίζεται ο κατώτατος με υπουργική απόφαση και κριτήριο την ανταγωνιστικότητα.

Η επόμενη μέρα είναι εδώ για τους αυτοαπασχολούμενους που παλεύουν να μη βάλουν λουκέτο, που αρμέγονται με τις ασφαλιστικές και φορολογικές εισφορές.

Η επόμενη μέρα είναι εδώ και καθορίζεται από τις εντολές του κεφαλαίου, από τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΔΝΤ. Από αυτούς που παίρνει τα εύσημα ο ΣΥΡΙΖΑ για τη βρώμικη αποστολή του.

Αυτό δεν μπορεί να το χωνέψει η ΝΔ. Βλέπει με αμηχανία τον ΣΥΡΙΖΑ, την « αριστερά του κεφαλαίου», να την ξεπερνά ακόμα και στο ρόλο του πρόθυμου σημαιοφόρου των επικίνδυνων σχεδίων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Φτάνει μέχρι και στον γελοίο αντικομμουνισμό, παρουσιάζοντας το ΣΥΡΙΖΑ σαν κάτι που δεν είναι, πράγμα που βολεύει κι αξιοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το ένα χέρι νίβει τ άλλο και τα δυο το  …σύστημα.   Σε συνδυασμό με τη προσπάθεια να κολλήσουν στον κομμουνισμό τη ρετσινιά της αντιλαϊκής πολίτικης που υλοποιεί η κυβέρνηση.

Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ συγκλίνουν στους στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου κι όσο δεσμεύονται γι αυτούς τόσο ανεβάζουν τους τόνους της κάλπικης αντιπαράθεσης, φτιάχνουν ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές. Μαζί με τα μπαλαντέρ του αστικού πολιτικού συστήματος, θέλουν να πείσουν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να αποδεχτούν τις θυσίες στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Όπως τα προηγούμενα χρόνια τις θυσίες στο όνομα της εξόδου από τη κρίση.

Στη περιοχή ιδιαίτερο ρόλο σ αυτή τη προσπάθεια, έχει η ηγεσία της περιφέρειας, που έχει γίνει μάλιστα «εκλεκτή» του κ Τσίπρα.

Η επιστροφή όμως στην καπιταλιστική ανάπτυξη δεν σημαίνει επιστροφή στο λαό όλων όσων έχασε στα χρόνια της κρίσης. Ενώ βρίσκεται σε πλήρη διάσταση με την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών.

Γιατί οι ανάγκες του λαού για σταθερή δουλειά με δικαιώματα, για δημόσια παιδεία, υγεία, πρόνοια, δε συμβιβάζονται με το καπιταλιστικό κέρδος.

Γι' αυτό κι όταν πιάνει φωτιά θα καιγόμαστε, όπως συνέβη με την τραγωδία στην Ανατολική Αττική. Όταν βρέχει θα πνιγόμαστε. Διόδια  δεν μπορούν να μπουν ούτε στα αντιπλημμυρικά, ούτε στα αντιπυρικά έργα. Γι' αυτό και δεν επιλέγονται. Όλα θυσιάζονται για την καπιταλιστική κερδοφορία ακόμα και η προστασία της ανθρώπινης ζωής.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη απαιτεί νέες θυσίες για τους εργαζόμενους, φτηνή εργατική δύναμη και απόλυτη ελευθερία δράσης στο μεγάλο κεφάλαιο για τις επενδύσεις του. Γιατί σημαίνει ανάπτυξη  των κερδών που καρπώνονται οι μονοπωλιακοί όμιλοι, μια χούφτα παράσιτα. Για τους εργαζόμενους και τη νεολαία σημαίνει βάθεμα της εκμετάλλευσης, αλλιώς δεν αυξάνονται τα κέρδη.

Σημαίνει εμπλοκή ακόμη πιο βαθιά στους ιμπεριαλιστικούς επικίνδυνους σχεδιασμούς για τα συμφέροντα των Ελλήνων  καπιταλιστών, για να πάρουν μεγαλύτερο κομμάτι από τη μοιρασιά της λείας στη περιοχή.  Αυτή είναι η περίφημη γεωστρατηγική αναβάθμιση. Αναβάθμιση της αστικής τάξης κι όλων των κινδύνων για αναβαθμισμένες εμπλοκές σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους, επεμβάσεις και συγκρούσεις.

Οι τιμώμενοι προσκεκλημένοι στη ΔΕΘ, οι επιχειρηματίες των αμερικάνικων μονοπωλίων, οι αξιωματούχοι και στρατιωτικοί των ΗΠΑ,  δεν νοιάστηκαν για τις ανάγκες και τη ζωή του λαού μας. Προωθούν τους σχεδιασμούς τους. Ακονίζουν τα μαχαίρια τους στους  σκληρούς ανταγωνισμούς που έχουν ιδιαίτερα με Ρωσία και ΚΙΝΑ. Για νέα πεδία κερδοφορίας, για πλουτοπαραγωγικές πηγές, ενεργειακούς αγωγούς, δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων, γεωπολιτικό έλεγχο.

Οι κίνδυνοι στην ευρύτερη περιοχή μεγαλώνουν. Τα Βαλκάνια χαρακτηρίζονται ως μια μπαρουταποθήκη έτοιμη να εκραγεί. Έχει ξεκινήσει η επαναραχάραξη συνόρων. Ο πόλεμος στη ΣΥΡΙΑ συνεχίζεται. Υπάρχουν απειλές για νέες επεμβάσεις. Συγκεντρώνονται τεράστιες στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή, με ασκήσεις και γυμνάσια, που παραπέμπουν σε πολεμικές συγκρούσεις μεγάλης κλίμακας, με τη συμμετοχή κι ελληνικών δυνάμεων.

Οξύνεται η Τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο και τη Κύπρο, τα γεωτρύπανα πιάνουν δουλειά και τα ακολουθούν πολεμικά πλοία.

Αυτά είναι ορισμένα από τα κομμάτια ενός γεωπολιτικού παζλ που διαμορφώνεται και απειλεί τους λαούς με πολεμικές εμπλοκές πιθανά και έναν γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για λογαριασμό της αστικής τάξης είναι «χωμένη μέχρι τα μπούνια» σε όλους αυτούς τους σχεδιασμούς.

Τα δίνει όλα στους Αμερικάνους και το ΝΑΤΟ.

Βάσεις, λιμάνια, αεροδρόμια. Εμπλέκει το λαό στα επικίνδυνα σχέδια των ιμπεριαλιστών. Κάνει υποκλίσεις και ξεπλένει τον «διαβολικά καλό» αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Καμαρώνει για τα κοσμητικά του αμερικάνου πρέσβη όπως  του «γεωπολιτικού μεντεσέ» και του «προτιμώμενου εταίρου». Τα ναυτάκια του 6ου στόλου νιώθουν σαν στο σπίτι τους. Με τις πλάτες της κυβέρνησης ο κύριος πρέσβης παρεμβαίνει επί παντός επιστητού.

Νέες βάσεις μπαίνουν στα σκαριά ενώ εκσυγχρονίζονται οι εγκαταστάσεις στον Άραξο για να φέρουν εδώ πυρηνικά όπλα, πιθανόν από τη βάση του Ιντσιρλικ.

Η κυβέρνηση, τα άλλα κόμματα, όπως η ΝΔ, στηρίζουν τη συμμετοχή στους ανταγωνισμούς και προβάλλουν την αισχρή προπαγάνδα ότι δήθεν η συμμετοχή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και σχεδιασμούς, οι συμμαχίες με κράτη δολοφόνους όπως το Ισραήλ,  αποτελεί εγγύηση για τη σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή.

Από πού κι ως πού τα σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ είναι σχέδια ειρήνης και ασφάλειας;

Το ΝΑΤΟ είναι πολεμική μηχανή. Ανοίγει ή κλείνει το δρόμο στις μεγάλες μπίζνες μονοπωλίων. Δεν υπάρχει ήπειρος που δεν την έχει βομβαρδίσει. ΝΑΤΟ και ΕΕ μακέλεψαν τους λαούς των Βαλκανίων τη δεκαετία του '90.

ΝΑΤΟ σημαίνει βάσεις και πόλεμοι. Αλλαγές συνόρων. Αξιοποίηση και δημιουργία μειονοτικών ζητημάτων, εθνικισμών, αλυτρωτισμών. Γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο. Παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων. Σημαίνει διαιρεί, σφάζε και βασίλευε. ΝΑΤΟ και ΕΕ σημαίνει διχοτόμηση της Κύπρου.

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα για τι είδους σχέσεις αναπτύσσονται στα πλαίσια του ΝΑΤΟ.

Η ένταξη χωρών των Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, όπως και με τη συμφωνία των Πρεσπών, όχι μόνο δεν διασφαλίζει τη σταθερότητα και την ειρήνη, αλλά ανοίγει δρόμους για την αποσταθεροποίηση σε ολόκληρη της περιοχή. Είναι μέρος του πολεμικού σχεδιασμού, προετοιμασία του ΝΑΤΟ απέναντι στη Ρωσία.

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις ένας δρόμος υπάρχει για το λαό, τη νεολαία. Να δυναμώσει η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, που στηρίζει ολόθερμα τις πολεμικές ενέργειες στην περιοχή και δίνονει όλες τις διευκολύνσεις για να μακελεύουν τους λαούς.

Να δυναμώσει η πάλη για την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, για να κλείσουν οι νατοϊκές βάσεις, να γυρίσουν πίσω οι Έλληνες στρατιωτικοί που βρίσκονται έξω από τα σύνορα της χώρας.

Να γυρίσει την πλάτη στα ύπουλα καλέσματα περί δήθεν «εθνικής ενότητας και συνεννόησης», που θέλουν να υποτάξουν την εργατική τάξη, το λαό, στα σχέδια του κεφαλαίου και των αμερικανοΝΑΤΟϊκών.

Να απομονωθεί στο λαό η ναζιστική Χρυσή Αυγή αυτοί οι μπράβοι  αφεντικών που όπως  σήμερα έτσι και σε συνθήκες πολέμου θα αξιοποιηθούν ενάντια στο εργατικό λαϊκό κίνημα.

Καμιά εμπιστοσύνη σε καμιά αστική κυβέρνηση και στην άρχουσα τάξη που εκπροσωπεί.

Εάν χρειαστεί θα παλέψουμε για να υπερασπίσουμε την δικιά μας ζωή, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας με στόχο να βάλουμε τέλος στο σύστημα της εκμετάλλευσης που φέρνει φτώχια, πολέμους, προσφυγιά.

Φίλες και Φίλοι, Συντρόφισσες και Σύντροφοι

Παίρνουμε δύναμη από την ηρωική ιστορία μας. Διδασκόμαστε και προχωράμε, με πυξίδα και σχέδιο, για να γίνει υπόθεση της ίδιας της εργατικής τάξης, του εργαζόμενου λαού, η οργάνωση, η υπεράσπιση και διεκδίκηση δικαιωμάτων, κόντρα σε όλες τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις, για την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος.

Δεν υπάρχει διέξοδος για το λαό, περιμένοντας λύσεις από τα πάνω, με το λαό στη γωνία. Αυτό το δοκιμάσαμε κι έχουμε πικρή γεύση. Δεν αποτελεί κάτι διαφορετικό η εναλλαγή των αστικών κυβερνήσεων που υπηρετούν την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Πραγματική αλλαγή είναι να αρχίσει να παίρνει την υπόθεση στα χέρια του ο εργαζόμενος λαός. Να οργανώνεται. Να αλλάξουμε την κατάσταση στις εργατικές οργανώσεις, πετώντας έξω τους ανθρώπους της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων. Να ριζώσει η κοινή δράση με την αγροτιά, τους φτωχούς επαγγελματίες της πόλης, τη νεολαία. Να φτιάχνει τη δική του Κοινωνική Συμμαχία. Να αμφισβητεί την εξουσία των λίγων, που δεν μας αφήνουν να ζήσουμε σε έναν κόσμο ειρηνικό με ευημερία, όπως θα μπορούσαμε να ζούμε.

Αυτά δεν είναι μόνο λόγια. …Προσπάθειες σε αυτή τη κατεύθυνση γίνονται κι υπάρχουν θετικά παραδείγματα. Τέτοιο παράδειγμα είναι η ανατροπή που έγινε από τους ίδιους τους εργάτες, μαζί με τους συνδικαλιστές και τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, στο Εργατικό Κέντρο της Πάτρας.

Δεν ήταν μια μάχη για τις καρέκλες, όπως θέλουν κάποιοι να το παρουσιάσουν. Τις καρέκλες και τα σαλόνια οι αγωνιστές από την πρώτη στιγμή τους τα χάρισαν. Ήταν μια μάχη για να γίνει το Εργατικό Κέντρο αληθινό μετερίζι των εργαζομένων της πόλης, ορμητήριο αγώνων και διεκδικήσεων για τα δικαιώματα και τις ανάγκες όλου του εργαζόμενου λαού, μαχητικό κέντρο οργάνωσης των εργατών. Με την ενεργή συμμετοχή, με συλλογικές μαζικές διαδικασίες, ζωντανό.

Όχι κέντρο ρουσφετιού κι εξαγοράς, διανομής καλοαμειβόμενων θέσεων εξυπηρέτησης εργοδοτών, φερέφωνο των αφεντικών και των κυβερνήσεων, κάθε λογής εργολάβων και δουλεμπόρων.

Έτσι το είχαν καταντήσει μια γραφειοκρατία εργατοπατέρων, εργοδοτικών και κυβερνητικών, που όπως αποκαλύφθηκε είχαν γίνει και οι ίδιοι εργοδότες, συστήνοντας Ανώνυμες Εταιρείες.

Για πρώτη φορά, ένωσαν τις δυνάμεις τους με τους συνδικαλιστές και τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, τίμιοι συνδικαλιστές που μέχρι τότε διατηρούσαν προκαταλήψεις, ήταν επηρεασμένοι έως και από συκοφαντίες.

Μόνο στη Πάτρα υπάρχουν τέτοια φαινόμενα, όπου οι εργατικές οργανώσεις βρίσκονται στα χέρια των εργοδοτών και του κράτους; Δυστυχώς, η υποχώρηση είναι μεγάλη, δεν είναι το μοναδικό φαινόμενο. Έγινε, όμως μια τέτοια αλλαγή με τη πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών, που δουλεύουν στα σωματεία, με τη συμπόρευση πολλών αγωνιστών συνδικαλιστών, με τους οποίους έχουμε και διαφορές.

Στο κίνημα και στον αγώνα είναι πεδίο δόξης λαμπρό να συζητάμε  τους προβληματισμούς μας, τις διαφωνίες μας για τη πορεία της πάλης. Πάντα, όμως με μέτωπο απέναντι στην εργοδοσία, τους καπιταλιστές, τα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους που μας καταδικάζουν στη φτώχεια την ανεργία, τη δουλειά χωρίς δικαιώματα.

Τώρα ο πήχης έχει ανέβει, τα εμπόδια που βάζει η εργοδοσία, το κράτος οι άνθρωποί τους είναι μπροστά. Όμως μπορούμε να τα ξεπεράσουμε.

Σας καλούμε να συνεχίσετε τη μάχη, σφίγγουμε το χέρι στους εργαζόμενους, στους συνδικαλιστές που τόλμησαν, αψήφησαν απειλές, εκβιασμούς, τραμπουκισμούς και στάθηκαν ορθοί.

Ότι μπορούμε να πετύχουμε θα το πετύχουμε με την πάλη, με την αντιπαράθεση με το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Ποτέ τίποτα δεν χαρίστηκε...

Όσο δυναμώνει η εργατική – λαϊκή πάλη, η διεκδίκηση,  όσο αποκτά πιο μαζικά χαρακτηριστικά, όσο βαθαίνει ο προσανατολισμός απέναντι στη καπιταλιστική ιδιοκτησία, το αστικό κράτος, τις κυβερνήσεις, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς,  τόσο θα είναι δυνατόν να βάζει εμπόδια, να ξηλώνει τον αρνητικό συσχετισμό, να αποσπά και να μετρά νίκες.

Όσο δυναμώνει η προοπτική ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης που στο επίκεντρο θα έχει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών κι όχι τη κερδοφορία των λίγων τόσο μεγαλύτερη δυναμική θα αποκτήσει ο αγώνας σήμερα.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι θα διαμορφώνονται οι όροι για ριζική αντιμετώπιση των προβλημάτων, για υπεράσπιση κατακτήσεων, με την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, ανοίγοντας το δρόμο για μια άλλη οργάνωση της κοινωνία και της οικονομίας, με την εργατική εξουσία.

Απευθυνόμαστε στους εργάτες της Πάτρας, στους άνεργους, τους αυταπασχολούμενους και φτωχούς αγρότες της Αχαΐας, στους νέους ανθρώπους και τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων.

Σας καλούμε να πάρετε θέση με βάση τη πραγματική  διαχωριστική γραμμή που υπάρχει στην κοινωνία.

Από τη μια είμαστε όλοι εμείς.

Από την άλλη μεριά, μια χούφτα παράσιτα, εκμεταλλευτές, καπιταλιστές και το πολιτικό τους προσωπικό.

Δεν μας ενώνει τίποτα με αυτούς.

Αντίθετα υπάρχουν πολλοί λόγοι για να ενωθεί η λαϊκή πλειοψηφία από τα κάτω, να συγκροτήσει τη συμμαχία της, εμποδίζοντας τα αντιλαϊκά μέτρα, διεκδικώντας σύγχρονα δικαιώματα, στοχεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο το κεφάλαιο και την εξουσία του .

Εδώ βρίσκεται η απάντηση στο τι πρέπει να γίνει.

Γερή οργάνωση και αγώνας παντού.

Οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας, με ενότητα από τα κάτω.

Συμπόρευση με το ΚΚΕ, δυναμώνοντας το παντού. Και στα σωματεία, στις λαϊκές οργανώσεις, στους συλλόγους,  παντού. Και στις βουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, στις ευρωεκλογές  και στις τοπικές εκλογές. Ανανεώνοντας πιο μαζικά την εμπιστοσύνη προς τους κομμουνιστές στο Δήμο της Πάτρας.

Δίνουμε το χέρι σε όποιον σηκώνεται και όποιον έχει διάθεση να σηκωθεί και να αγωνιστεί, ακόμα και αν διατηρεί επιμέρους επιφυλάξεις.

Σας καλούμε να πάρετε τη θέση σας στο πλάι του ΚΚΕ. Να συμπορευτείτε μαζί μας, μέσα στη δράση, στη πάλη.

Απευθυνόμαστε  σε εργατικές – λαϊκές δυνάμεις, σε αγωνιστές, που δεν πιστεύουν στην απάτη της « μεταμνημονιακής εποχής».

Σε όσους και όσες αγανακτούν με τη φθορά συνειδήσεων, την ηττοπάθεια που καλλιεργεί ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν θέλουν να δώσουν άφεση αμαρτιών στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Σε όλους εκείνους που κατανοούν ότι η μαχητική και συνεπής στάση του ΚΚΕ ήταν πραγματική ασπίδα προστασίας.

Καλούμε ειδικά τους ανθρώπους που νιώθουν προοδευτικοί, αριστεροί, όσους που αν και κάποια στιγμή συμπορεύτηκαν με το ΚΚΕ τα προηγούμενα χρόνια, στη συνέχεια βρέθηκαν σε άλλα μονοπάτια. Όσους κι όσες δεν ακολούθησαν, ούτε τώρα δέχονται να ακολουθήσουν το ΣΥΡΙΖΑ στα «yes man», στην οριστική κατρακύλα του.

Ο δρόμος που σας καλούμε είναι δύσκολος αλλά ο μόνος σίγουρος. Η θέση σας είναι εδώ με το ΚΚΕ.   «Μια καρδιά, ένα τόξο, ένα καράβι που σκίζε σίγουρα το χρόνο»,   γιατί υπάρχουν  ακόμα «κάποιοι στίχοι που έμειναν στη μέση για να τους τελειώσουμε».

Ζήτω τα 100 χρόνια του ΚΚΕ

«σεμνή υπογραφή του λαού μας  / στις λεωφόρους του μέλλοντος»

Ζήτω τα 50 χρόνια της ΚΝΕ

Εμπρός, προχωράμε  πάντα στην πρώτη γραμμή.

Με το Λαό για το σοσιαλισμό.

Κρατάμε  ψηλά, γερά τη κόκκινη σημαία που ποτίστηκε μέσα στους αγώνες για έναν ανθρώπινο κόσμο.

Μέχρι τη τελική νίκη. Συνεχίζουμε…»