ΑΠΟΨΕ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ Ο «ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΑΣ» - ΜΙΛΗΣΕ ΣΤΟ THEBEST Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΝΚΟΓΛΟΥ

Στην Πάτρα όπου έγιναν οι πρόβες του «Αγαμέμνονα» επιστρέφει στις 6 Σεπτεμβρίου ο Γιάννης Στάνκογλου, όπως και όλοι συντελεστές, για μια παράσταση που θα ανέβει στο Ρωμαϊκό Ωδείο, στις 9.15 μ.μ. Με την πρεμιέρα να γίνεται στις αρχές Ιουλίου στην Επίδαυρο και με μια περιοδεία ανά την Ελλάδα, σε εξέλιξη, ο «Αγαμέμνων», κάνει στάση στην Πάτρα και παρουσιάζεται στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ. Ο Γιάννης Στάνκογλου σε ένα διάλειμμα μιλά στο thebest.gr για την πρόκληση να ενσαρκώσει τον Αγαμέμνονα και τον Αίγισθο, για την εξουσία, τον έρωτα, το χρήμα, τα παιδιά.

Παραδέχεται ότι του αρέσουν οι ακρότητες, αλλά με υποσημείωση στον τρόπο που αυτές γίνονται, αποκαλύπτει τι θα έλεγε στον Αλέξη Τσίπρα αν τον συναντούσε, δεν κρύβει την απαισιοδοξία του όταν η κουβέντα πηγαίνει στην πολιτική και την εξουσία και δεν διστάζει να χαρακτηρίσει τους γονείς, μάστιγα για τα παιδιά.

Της Ελευθερίας Μακρυγένη

Το πρώτο έργο της τριλογίας της Ορέστειας του Αισχύλου, Αγαμέμνων, σκηνοθετεί ο Τσέζαρις Γκραουζίνις . Ο Αγαμέμνων επιστρέφει στο Άργος, μετά το τέλος του Τρωικού πολέμου. Η υποδοχή της Κλυταιμνήστρας μοιάζει θερμή, όμως κρύβει ένα οργανωμένο σχέδιο εκδίκησης, που έχει καταστρώσει μαζί με τον Αίγισθο, προκειμένου να εκδικηθεί τη θυσία της Ιφιγένειας, που σφαγιάστηκε για να ξεκινήσουν τα πλοία προς την Τροία. Καθώς η Κλυταιμνήστρα δολοφονεί τον Αγαμέμνονα και την αιχμάλωτη πριγκίπισσα Κασσάνδρα, ακολουθεί τον κύκλο του αίματος του οίκου των Ατρειδών που ξεκίνησε με την Ιφιγένεια και συνεχίζεται στις επόμενες τραγωδίες της τριλογίας

«Υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό, δέχτηκε θερμά  την παράστασή μας και είναι μεγάλη μας  χαρά  για το γεγονός ότι ασχολούμαστε σχεδόν καθημερινά με το συγκεκριμένο κείμενο».

Υπάρχουν κριτικές για την παράσταση οι οποίες είναι κακές. Σας επηρεάζουν;

«Οι κακές κριτικές δεν με επηρεάζουν. Εμείς ως ομάδα και ο Τσέζαρις Γκραουζίνις προσπαθήσαμε όσο γίνεται να μείνουμε πολύ κοντά στο κείμενο, από εκεί και πέρα πάντα θα υπάρχουν κριτικές οι οποίες δεν συμφωνούν  με τη δική μας άποψη. Δεν γίνεται βέβαια μια παράσταση να αρέσει σε όλους. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά, όπως ήταν το «Επτά επί Θήβας» όπου ο κόσμος γέμιζε τα θέατρα και μας έλεγε θετικά πράγματα, αλλά κάποιες κριτικές δεν ήταν τόσο καλές».

Ενσαρκώνετε τον Αγαμέμνονα, ο οποίος θυσιάζει την κόρη του Ιφιγένεια στην Αυλίδα. Έχετε θυσιάσει κάτι πολύ σημαντικό στο βωμό της προσωπικής σας ζωής ή στoνβωμό του ίδιου του εαυτού σας;

«Στις μέρες μας  δεν ξέρω πόσοι κάνουν θυσίες. Σίγουρα όλοι σίγουρα κάνουμε μικρές θυσίες, αλλά όχι κάτι ουσιαστικό, και ίσως να είναι αυτό που λείπει από τις μέρες μας ,από τους ανθρώπους, από το δικό μας θάρρος. Λίγο πολύ όλοι ζούμε σε μια κοινωνία φοβισμένη, σε μια κοινωνία που μας έχει υπνωτίσει με κάποιο τρόπο. Παρόλα αυτά θέλω να πιστεύω ότι κάνοντας τη δουλειά που κάνω , με τον τρόπο που θέλω να την κάνω, σίγουρα θυσιάζω κάποια άλλα πράγματα στη ζωή μου».

Υπάρχει μια πρόκληση σε αυτή την παράσταση καθώς ενσαρκώνετε και τον Αίγισθο, όπου ο ένας ήρωας είναι εναντίον του άλλου…

«Ήταν ένα στοίχημα, ένα ρίσκο και νομίζω ότι μας βγήκε σε καλό. Αυτό που θέλαμε να καταδείξουμε με τον Τσέζαρις Γκραουζίνις ήταν ότι τελικά η εξουσία, δεν αλλάζει. Τα πρόσωπα μπορεί να αλλάζουν, αλλά η εξουσία παραμένει ίδια. Μπορεί να είναι ένας εξουσιαστής σίγουρος για τον εαυτό του, να νικάει μετά από δέκα χρόνια πολέμους στην Τροία, αλλά να έχει θυσιάσει ήδη την κόρη του, να τον περιμένει η γυναίκα του και μετά να έρχεται ένας καινούργιος, όπως είναι ο Αίγισθος, ο οποίος σκοτώνει τον Αγαμέμνονα. Την ίδια ώρα όμως και ο ίδιος να μην ξέρει πώς να ασκήσει την εξουσία του, γιατί πολλά πράγματα μένουν ίδια και ο δύσκολα ο κόσμος αλλάζει».

Παρακολουθείτε τα πολιτικά τεκταινόμενα; Aνήκετε στη γενιά στην οποία ανήκει και ο νυν Πρωθυπουργός. Αν τον συναντούσατε τι θα του λέγατε;

«Αυτό που βλέπω και στις μέρες μας και με τους ανθρώπους που μας διοικούν, είναι ότι κάποια στιγμή υπήρχε ελπίδα, κάποια στιγμή χάνεται. Δυστυχώς φτάνω στην κουβέντα που είπα πριν .Ο φόβος μας κάνει να μην γυρίσουμε σελίδα, να μην δούμε τα πράγματα κατάματα, να μην πάρουμε τα μαθήματά μας και να φοβόμαστε να ανοίξουμε ένα νέο κεφάλαιο, το οποίο μπορεί να εμπεριέχει πόνο, αλλά την ίδια στιγμή θα μπορούσε  να δώσει μεγάλη χαρά και μεγάλες προοπτικές σε ανθρώπους, που είναι νεότεροι από εμάς. Αυτό θα  του έλεγα. Να κοιτάξει λίγο περισσότερο τις νέες γενιές, να βρεθούν σε έναν κόσμο και σε μια χώρα που να είναι πιο ελεύθερη, η οποία δίνει στον πολίτη δυνατότητες  να βρει αυτό που θέλει και να χαίρεται όσο το δυνατόν περισσότερο αυτό το φώς, αυτή τη θάλασσα και αυτόν τον αέρα».

Είστε αισιόδοξος ότι αυτό μπορεί  έστω και σε μικρό βαθμό να επιτευχθεί αυτό;

«Δεν είμαι πολύ αισιόδοξος είναι η αλήθεια, αλλά αν γίνει ποτέ μια κίνηση τέτοιου είδους, που πραγματικά θα ξεριζώσει πεπαλαιωμένα πράγματα που έχουν να κάνουν με την παιδεία, η οποία πιστεύω ότι παίζει ρόλο για τα πάντα, ίσως κάποια στιγμή να γίνω. Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξος, αλλά δυστυχώς στις μέρες μας είμαι».