Δέκα και ένας συντάκτες του thebest.gr θυμούνται αξέχαστες διακοπές τους

Ελευθερία Μακρυγένη

«Ποιος να μου το έλεγε ότι κάποιες από τις καλύτερες διακοπές μου θα ήταν το 2006. Για τις οποίες έφυγα έχοντας στον «σάκο» μου αγωνία για το αν θα έχω δουλειά όταν γυρίσω…Ένας ακόμα τηλεοπτικός σταθμός κλυδωνιζόταν, μέχρι που κάποια στιγμή έριξε τελικά μαύρο..

Προορισμός η Κέρκυρα. Βάση η Δασιά και ένα ξενοδοχείο μέσα στο πράσινο. Τα μεσημέρια που εγώ δεν ήθελα να κοιμηθώ, απολάμβανα να διαβάζω «Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας», δίπλα στην πισίνα του, διακόπτοντας την ανάγνωση για μερικές βουτιές.

Θυμάμαι δε και το εξής σπάνιο σε εκείνες τις διακοπές. Τη θάλασσα στην Παλαιοκαστρίτσα ζεστή! Τα νερά εκεί σπανίως είναι ζεστά. Αυτό συμβαίνει, μόνο όταν περνούν θερμά ρεύματα. Έτσι μας είχε πει πριν την αναχώρηση, ένας μετεωρολόγος. Και πετύχαμε εκείνη τη συγκυρία.

Τα καντούνια της Κέρκυρας, οι παραλίες της,  το Ποντικονήσι,  η παρέα φυσικά, όλα συνέβαλαν στο να χαλαρώσω. Όπως και η κυρία στο bar του ξενοδοχείου, που μου είπε να μην ανησυχώ για το τι θα βρω όταν γυρίσω και να έχω πίστη ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, όλα θα πήγαιναν καλά.

Και πήγαν.  Και καλύτερα μάλιστα. Γιατί οι αλλαγές όσο και να τρομάζουν στην αρχή, σε φέρνουν πολλές φορές κοντά σε κάτι που ήθελες πολύ, αλλά είχες ξεχάσει…»

Καλοκαίρι 2009. Μύκονος. Η μαγεία του τοπίου και οι αντιφάσεις της. Από την «τρέλα» του super paradise ως τα υπέροχα μεσημέρια στην πολύ πιο ήσυχη παραλία του Ορνού, με τσίπουρο και ποικιλία δίπλα στη θάλασσα, η Μύκονος σε αποζημιώνει. Για ό,τι θες. Η Μικρή Βενετία, οι ανεμόμυλοι, η Ελιά, το αιγαιπελαγίτικο χρώμα της, τα Ματογιάννα και κυρίως το φως της, σε κάνουν να κατανοείς γιατί μάγεψε ως και τον νομπελίστα συγγραφέα Αλμπέρ Καμύ.

«Βεράντα» με θέα

Λίγο πιο πίσω τώρα. Αύγουστος 2002 στην Ύδρα. Εκεί που τα οχήματα δεν έχουν καμία θέση και το σκηνικό είναι σαν να έχει βγει από πίνακα. Και αν ένα μαγαζί προσέφερε προνομιακή θέα αυτό ήταν η «Βεράντα». Διαθέσιμη από το πρωί με υπέροχα πρωινά και καφέ, ως το βράδυ, με καλό φαγητό και κρασί, είχες σε κάθε περίπτωση «πρώτο τραπέζι» την Ύδρα από ψηλά».

Τάκης Μαρτάτος

Τραβάμε φωτογραφίες λένε, για να σταματήσουμε τον χρόνο, τη στιγμή. Και τι πιο «μαγικό» να γυρνάς πίσω, «ψάχνοντας» μία φωτογραφία από αξέχαστη καλοκαιρινή στιγμή σε περίοδο διακοπών.

Δεν ανήκω στους πολυταξιδεμένους ούτε σε αυτούς που έχουν κάνει πολυήμερες διακοπές. Θυμάμαι τον Αύγουστο του 2004 στο καράβι για Σάμη Κεφαλονιάς. Αντίσαμος, Αίνος, ποδήλατο έως τον Καραβόμυλο στον δρόμο για την Αγία Ευφημία και αν υπήρχε μεταφορικό μέσο, μπάνιο στην άγριας ομορφιάς παραλία του Μύρτου. Εκείνο το καλοκαίρι θυμάμαι πως στη Σάμη είχαμε συναντήσει έως και τον Νικόλαο, το γιο του τέως βασιλιά με την αγαπημένη του Τατιάνα αλλά και την Μαριάννα Βαρδινογιάννη στην περαντζάδα του παραλιακού δρόμου της Σάμης. Ανεμελιά, χαμόγελα, ο ήλιος να σ’ ακουμπά και ο επιβλητικός Αίνος να σε χαιρετά από μακριά με τη σκιά του. Και κάθε φορά στο φεύγα ο ίδιος κόμπος και ένα έντονο συναίσθημα αλλά και η υπόσχεση της επιστροφής.

Η φωτογραφία είναι από ένα τριήμερο εξπρές στην Μύκονο τον επόμενο Αύγουστο του 2005. Δεν έχω έκτοτε ξαναπάει. Θυμάμαι ότι είχα περάσει περιπετειώδη αλλά όμορφα. Για μπάνιο στην πιο ήσυχη παραλία της Ελιάς, για φαγητό στο «Νίκο» με τις λογικές τιμές και για ύπνο στην Άνω Μερά στο ισόγειο ενός ωραίου σπιτιού ενός Μυκονιάτικου ζευγαριού. Στην Άνω Μερά μιας και ήταν τα εννιάμερα της Παναγίας έπεσα πάνω και στο πανηγύρι του χωριού, άναψα το κεράκι στην εκκλησία, χαιρέτισα τον Μητροπολίτη Σύρου και Μυκόνου κ. Δωρόθεο αλλά και την κούκλα Βίκυ Κουλιανού που έτυχε να είναι κι αυτή εκεί.

Είναι κι άλλα καλοκαίρια, στιγμές, σύντομα ταξίδια και ανάπαυλες που χαρίζουν όσο κι αν συχνά το υποτιμούμε, «διέξοδο» και χαρά στην ψυχή. Και τα «κρατάμε» στις αναμνήσεις του μυαλού μας αλλά και στα ξεθωριασμένα φωτογραφικά ενσταντανέ.

Προτάσεις

Για κρέπα και δροσιστικά κοκτέιλ στους καναπέδες και τις σεζλόνγκ του Acqua Marina & του Cosi στη Σάμη της Κεφαλονιάς

Στον παραλιακό δρόμο της Σάμης στην Κεφαλονιά εδώ και σχεδόν 25 χρόνια λειτουργεί το καφέ Acqua Marina, ιδανικό για λαχταριστή κρέπα και βάφλα παγωτό, για δροσερές μπύρες και αναψυκτικά και φυσικά για πολλές υπέροχες γεύσεις παγωτού. Πλάι του από τους ίδιους ιδιοκτήτες που έχουν σχέση με την Πάτρα, άνοιξε τρία χρόνια αργότερα και το «αδελφάκι» του, το Cosi με ποτά και κοκτέιλ αλλά και σνακ όπως κλαμπ σάντουιτς και μπέργκερ, με τις κρέπες να είναι και εδώ το δυνατό σημείο, αλμυρές ή γλυκές με ζύμη χειροποίητη.

Τα δύο αυτά μαγαζιά με την μοναδική θέα στον κολπίσκο της Σάμης όπου συχνά πυκνά αράζουν και πολυτελή σκάφη που αποτελούν το φωτογραφικό φόντο πολλών ντόπιων και τουριστών, διαθέτουν στην πλευρά της παραλίας και φοίνικες κι άλλα φυτά αλλά και σεζλόνγκ για χαλάρωση εκτός από τους αναπαυτικούς καναπέδες και τις καρέκλες.

Το καλοκαίρι του 2000 τα δύο όμορφα αυτά μαγαζιά έτυχε μαζί και με άλλα του ίδιου οικοδομικού τετραγώνου (μέχρι πριν κάποια χρόνια λειτουργούσε εκεί και το ξενοδοχείο «Το Κάστρο») να «κρυφτούν» για κοντά τρεις μήνες πίσω από τα σκηνικά του παλιού Αργοστολίου που στήθηκαν για τις ανάγκες της ταινίας εποχής του Τζον Μάντεν «Το Μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι»  με τον Νίκολας Κέιτζ, την Πενέλοπε Κρουζ, τον Τζον Χερτ, τον Κρίστιαν Μπέιλ και την Ειρήνη Παππά. Ένα καλοκαίρι που οι ντόπιοι θυμούνται πάντα μιας και τότε στη Σάμη της Κεφαλονιάς είχαν θεαθεί από τον Τομ Χανκς έως και την Μαντόνα που κατέβηκε στην προκυμαία της γραφικής Σάμης και αναζήτησε ταξί. Ακόμα και σήμερα μπροστά από το Cosi & το Acqua Marina υπάρχουν ταμπλό με φωτογραφίες από την ταινία που είχε βασιστεί στο μυθιστόρημα του Λουί Ντε Μπερνιέρ ενώ στο εσωτερικό των μαγαζιών δεσπόζουν και δύο μεγάλων διαστάσεων ζωγραφικοί πίνακες με τα σκηνικά του «Κορέλι».

Αξίζει περνώντας από εκεί, είτε πηγαίνοντας με το πλοίο από το λιμάνι της Πάτρας είτε επιστρέφοντας, είτε ακόμα και με το καράβι του Αστακού, να κάνετε μία στάση στο Acqua Marina και να χαρείτε λίγη από την μεγαλειώδη ομορφιά και χάρη της Κεφαλονιάς.

Άντυ Μπακοπούλου

«Δύσκολο να διαλέξω το αγαπημένο μέρος των διακοπών μου, αφού η Ιθάκη είναι μόνιμος έρωτας και στη χώρα της Άνδρου ένιωσα λες και είμαι μέρος του μυθιστορήματος «Μικρά Αγγλία». Θα προτείνω λοιπόν την Ίο, γιατί είναι παρεξηγημένο νησί και αποτέλεσε για μένα μια πραγματική αποκάλυψη. Κουκλίστικη και περπατίσιμη η χώρα της, με λίγα αλλά εκλεκτικά στέκια και τις παραλίες της να μαγεύουν πραγματικά- για μένα είναι τέλειες: Στο Μυλοπότα μένεις και μπαινοβγαίνεις στη θάλασσα όλη μέρα πανεύκολα ενώ έχεις παραγγείλει από το πρωί το ψάρι σου στην ταβέρνα «Δράκος» στην άκρη του πέταλου της ακροθαλασσιάς. (Αν μένεις και στο Ios Palace ακόμα καλύτερα) Το Μαγγανάρι είναι μια διπλή παραλία –παράδεισος, που αποτελείται από δυο κόλπους με χρυσές αμμουδιές, μιλάμε για Χαβάη! Όσο για το «χύμα» νεαρόκοσμο, που κινείται με λεωφορεία και «γουρούνες» ακολουθούν άλλο ωράριο και δεν τους συναντάς: πάνε για μπάνιο μετά τις 4 λόγω ξενυχτιού και βγαίνουν μετά τις 2 τα μεσάνυχτα (για μπύρες, πάρτυ με μπουγέλα κ.λπ). Έτσι το νησί είναι τελικά δυο ταχυτήτων και το κάνεις δικό σου».

Προτάσεις

Η καντίνα – beach bar με τα άχυρα σε ύφος ναυαγού στην παραλία «Γιδάκι» της Ιθάκης (πρόσβαση μόνο με το καραβάκι) και σίγουρα η mix & mach ταβέρνα «Lord Byron» στην Ίο (δεν έχω ποτέ ξεχάσει το διάκοσμο και τα πεντανόστιμα ροφομακάρονα) αλλά και το ιταλικό ρεστοράν «Agosto» στο ίδιο νησί».

Νεκταρία Ντούκα

«Όταν το θέμα του ρεπορτάζ είναι οι πιο αξέχαστες διακοπές σου, νομίζω υποχρεούσαι να γράψεις αυτές που σου έρχονται πρώτες στο μυαλό. Αν μάλιστα όταν τις θυμάσαι αυθόρμητα γελάς, τότε δεν χωρά αμφιβολία. Για μένα αυτές οι διακοπές με πάνε πολλά χρόνια πίσω και θυμίζουν το κινηματογραφικό «Hangover». Κυριολεκτικά.

Η παρέα κολλητοί, εφηβικοί φίλοι και τόπος προορισμού η Κέρκυρα. Ήταν η εποχή της Μακαρένα, του θρυλικού beach bar Chipie Chipie στην παραλία της Γλυφάδας, όπου όλοι χόρευαν κάθε μεσημέρι πάνω και κάτω από το μπαρ, των χωρίς λόγο ατελείωτων γέλιων, του Λευτέρη Πανταζή σε αρπαχτή στο νησί, ήταν οι εποχές που από τις διακοπές ξεμεθούσες τον Δεκέμβριο…

Θυμάμαι δύο σκηνές : Τον Νίκο να δίνει τον ρυθμό χορεύοντας μακαρένα ένα μεσημέρι στην παραλία και από πίσω του …μπαλέτο πάνω από 100 άτομα με τα μαγιό σε άψογο συγχρονισμό και την ατάκα της Τζίνας «ευτυχώς που σωθήκαμε» στην επιστροφή. Πάνω από δύο δεκαετίες μετά όταν την θυμόμαστε ακόμα κλαίμε…

Μεγαλώνοντας όσο αυξάνεται η λίστα των διακοπών σου, γίνεσαι συλλέκτης εμπειριών, ηλιοβασιλεμάτων, γεύσεων, στιγμών, αλλά όπως συμβαίνει με όλες τις εμπειρίες στη ζωή, οι διακοπές των νεανικών χρόνων είναι ανεπανάληπτες.

ΥΓ

Εξυπακούεται ότι οι φωτογραφίες από εκείνες τις διακοπές έχουν καεί... Πάρτε μια γεύση όμως από την σελίδα του chipie chipie στο Facebook. Παρότι έχει κλείσει εδώ και πολλά χρόνια έχει μείνει αξέχαστο στους επισκέπτες του καλοκαιριού που μοιράζονται ακόμη και σήμερα καλοκαιρινές αναμνήσεις του τότε.

Προτάσεις

Πολλά χρόνια αργότερα στην Κέρκυρα ανακάλυψα το «Βενετσιάνικο Πηγάδι» ένα από τα ομορφότερα εστιατόρια του νησιού σε μια κρυμμένη πλακόστρωτη πλατεία που θυμίζει έντονα Ιταλία. Νοιώθεις πραγματικά λες και βρίσκεσαι σε σκηνικό ταινίας και το φαγητό είναι τέλειο.

Αν επισκεφθείτε το γραφικό Λιμένι της Μάνης να πάτε οπωσδήποτε στην ψαροταβέρνα «Τάκης». Τα ψάρια καθαρίζονται μπροστά σου στο κύμα, ψήνονται στο αλάτι και είναι ολόφρεσκα.

Στους Παξούς είδα το καλύτερο ηλιοβασίλεμα στον «Ερημίτη». Το location είναι απίστευτο με εκπληκτική αύρα, ο γκρεμός, η μουσική, όλα είναι εμπειρία. Δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για απογευματινό προσέκο μετά το μπάνιο, παρότι αρχικά σου δίνει την αίσθηση του τουριστίκ…

Καλές διακοπές».

Γωγώ Παπαδάκου

Τέλη Ιουνίου 2015. Ημέρα Παρασκευή. Σύσσωμη η οικογένειά ετοιμάζει μπαγκάζια για ένα ακόμη ταξιδι στην Κατερίνη. Εκεί που το Σαββατοκύριακο για μια ακόμη χρονιά θα διεξαγόταν ο δημοφιλής αγώνας ορεινού τρεξίματος Olympus Marathon. Τηλεόραση και ραδιόφωνο δεν ανοίγει το βράδυ της Παρασκευής εν μέσω προετοιμασιών της τελευταίας στιγμής. Αργά το βράδυ, πέφτει στο τραπέζι η ιδέα προμήθειας μετρητών για το ταξίδι… Όπως και συμβαίνει. Με 300 ευρώ στην τσέπη, η οικογένεια ξεκινά το πρωί της επομένης από την Πάτρα για την Βόρεια Ελλάδα. Στη διαδρομή, λίγα μόλις χιλιόμετρα από την Πάτρα ανοίγω τα δεδομένα στο κινητό τηλέφωνο για να δω τις καιρικές συνθήκες που θα συναντήσουμε. Και βρίσκομαι μπροστά στην είδηση της επιβολής capital control… πάνω στη γέφυρα Χαρίλαος Τρικούπης.

Στάση αμέσως δεξιά στο πάρκινγκ και αλλεπάλληλα τηλέφωνα με τη δουλειά, με συγγενείς και φίλους . Επανεκτίμηση της κατάστασης και βουρ στο ψητό… Ό,τι μας βρήκε, μας βρήκε … θα στριμωχτούμε και θα δούμε πώς θα τη βγάλουμε τουλάχιστον το διήμερο. Με δυο μικρά παιδιά στο πίσω κάθισμα η επί τόπου αναστροφή και η επιστροφή στην Πάτρα δεν φάνταζε καλή επιλογή…  Είναι γνωστό άλλωστε «μην τάξεις του Άγιου κερί και του παιδιού… κουλούρι»…

Κυριακή επιστροφή από Κατερίνη με 20 ευρώ στην τσέπη. Κάπου στη Λαμία ένα αυτοκίνητο ανάβει τα φώτα και μας ζητά να σταματήσουμε στην άκρη του δρόμου. Από τη θέση του οδηγού βγαίνει αδελφικός φίλος που επίσης συμμετείχε στον αγώνα. Ξεμένει από βενζίνη και δεν μπορεί να βγάλει χρήματα από πουθενά αφού τα ΑΤΜ έχουν… στερέψει. Του δίνουμε το 20ευρω, ευχόμαστε καλή τύχη και συνεχίζουμε για Πάτρα, με ένα μισόλιτρο μπουκάλι νερό και μια συσκευασία κριτσίνια μισή για… προμήθειες…

Δεν χρειάζεται να εξηγήσω γιατί αυτές οι διακοπές μου έχουν μείνει… αξέχαστες…

*Παρόλα αυτά η Κατερίνη είναι μια εξαιρετική επιλογή για οικογενειακές διακοπές. Καθαρές θάλασσες, πολλές επιλογές για φαγητό, όμορφα καταλύματα και ο υπέροχος Όλυμπος είναι μερικά μόνο από τα πλεονεκτήματά της.

Γιάννης Πομώνης

2 χρόνια πριν... προορισμός Πάρος. Είχα πάει άλλη μια φορά και είχα περάσει όσο τέλεια πάει. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ατελείωτο κόσμο στην κεντρική πισίνα στο PUNDA BAR να χορεύει, ο Dj να παίζει -κλασικά πριόνια- και όλοι να διασκεδάζουν. Αναπόφευκτο - αν και μεσημέρι - αρκετές μπύρες, σφηνάκια κι όλα αυτά γύρω και ακόμη μέσα στην πισίνα.

Μαγική στιγμή όταν σε κάθε νέο hit που έκανε αλλαγή ο DJ όλοι όσοι βρίσκονταν μέσα στην ξέβαθη πισίνα πετούσαν το νερό στον αέρα με τα χέρια τους, μετατρέποντας ένα μεγάλο υπαίθριο bar σε ένα άτακτο συντριβάνι. Κι όλο αυτό το έχω καταγράψει σε βίντεο με μια κάμερα εγκαταλειμένη κάπου σε ένα τραπεζάκι.

Ωρα 7 και μια όμορφη μέθη από όλα όσα έχουν συμβεί, γνωρίζοντας κόσμο που απλά έπεφτε πάνω σου και γελούσε, που σε κερνούσε, που τον κερνούσες, που φορούσε λευκές περούκες, έλληνες, ξένοι ένα κουβάρι και όλοι να γελούν και να παίζουν. Χωρίς βαρετές ασχολίες όπως ένα κινητό μόνιμα στα χέρια!

Και μετά άλλο ένα μπάνιο. Στην καλύτερη παραλία -και αυτό είναι πρόταση- στη Santa Maria, να περιφέρομαι σαν τον τελευταίο SURVIVOR... (το έχω και σε φωτό αυτό... )

Συνέχεια... στην Παροικιά για φαγητό. Μαγική η Παροικιά. Το βράδυ ανήκε βέβαια στην Νάουσα. Τι να πεις και για τη Νάουσα; Θέλεις ψαροταβέρνα, έχει τις καλύτερες σε ένα υπέροχο λιμανάκι, θέλεις μπαράκι, τα έχει όλα μαζεμένα.

Με θυμάμαι τον Αύγουστο του 2016 να τραβάω φωτογραφίες και βίντεο τα πάντα. Κι ας τα είχα ξαναδεί πριν λίγα χρόνια. Ήταν τόσο όμορφα. Κάθε φωτογραφία, σαν καρτ ποστάλ. Τα καντούνια, τα καφέ δίπλα στο κύμα. Επιανα τον εαυτό μου να τραβάω φωτογραφίες σαν κινέζος τουρίστας. Με τέτοια μανία, με τέτοια συχνότητα. Ηταν τόσα πολλά που άξιζαν να παγώσουν στο χρόνο!

Μου φαίνεται θα ξαναπάω και φέτος...

Τάσσος Σταθόπουλος

«Κύρια διευθύντρια σύνταξης,

Δεν είναι δουλειά αυτή που κάνουμε, να καθόμαστε καλοκαιριάτικα να γράφουμε πως περνάγαμε τα παλιά καλοκαίρια. Να σας πω; Υπέροχα τα πέρναγα γιατί πήγαινα για μπάνιο και διακοπές, και δεν καθόμουν ντάλα μεσημέρι να γράφω τι ωραία ήταν τότε. Του χρόνου που θα μου ζητήσετε κάτι παρόμοιο, με όλο τον σεβασμό που σας έχω, θα σας πω πως πέρυσι δεν πήγα διακοπές, γιατί έγραφα αφιερώματα στο thebest.

Eν πάση περιπτώσει, σεβόμενος την ιεραρχία, υποκύπτω και σας αναφέρω, με νοσταλγία είναι αλήθεια, πως το καλύτερο μπάνιο -κάτι σα διακοπές- το είχα κάνει το καλοκαίρι του 1990, στρατιώτης ων, στη Χίο. Ήταν λίγο μετά το Πάσχα, ήταν σε εξέλιξη μια άσκηση, στο πλαίσιο της οποίας βρισκόμουν επί μία εβδομάδα, μαζί με έναν ακόμα πολυβολητή, σε ένα όρυγμα επί της ακτής, στη νότια Χίο. Κάθε πρωί περνούσε ένα τζιπ και μας άφηνε το φαγητό της ημέρας και τα συνθηματικά. Τη δεύτερη μέρα, δεν το πολυσκεφτήκαμε. Αφήσαμε τα όπλα εντός του ορύγματος (μαζί κι ένα πολυβόλο) και βουτήξαμε στη θάλασσα. Ήταν Μάης, απέναντι ήταν η Σμύρνη και θυμάμαι ακόμα την εντύπωση που μου έκανε πως μπορεί να είναι τόσο κρύο το νερό!

Σας επισυνάπτω φωτογραφία της περιοχής, δεν έχω άλλη από κείνο το μπάνιο. Σε ένοπλη υπηρεσία ήμουν, δεν κουβάλαγα την …κόντακ 100 που είχαμε τότε.

Υ.Γ.

Η παραλία ήταν ο Άγιος Αιμιλιανός

Προτάσεις

Κυρία διευθύντρια σύνταξης,

Επανέρχομαι με νέο άρθρο, που αφορά σε μια καλή ψαροταβέρνα που οι συντάκτες του thebest πέρασαν αλησμόνητα.

Εικάζω πως αυτό το παιχνίδι θα σταματήσει κάπου εδώ και δεν θα συνεχίσουμε με την καλύτερη πισίνα, το καλύτερο μπιτσόμπαρο, την καλύτερη αμμουδιά, την καλύτερη μέδουσα που συναντήσαμε κ.ο.κ.

Δοθέντος ότι είστε προϊστάμενή μου, το παύω εδώ και σας αναφέρω αυτό που ζητήσατε.

Καλοκαίρι 2009, πρώτη μέρα αδείας, Δευτέρα μάλιστα και πρωί - πρωί αναχωρώ με την παρέα για ένα μπάνιο, στο στιλ μονοήμερης εκδρομής. Προορισμός το γνωστό κάμπινγκ «Τσόλις» σε ένα σημείο (Παναγοπούλα) με σπάνια φυσική ομορφιά. Άδειο από κόσμο, ήταν μια παραδεισένια στιγμή να είσαι στην ξαπλώστρα πλάι στο κύμα και να έχεις φυσικό ίσκιο από τα πεύκα!

Μετά από σχεδόν τέσσερις ώρες πλατσουρίσματος με τα κύματα και βουτιών από την εξέδρα, φάγαμε από το εστιατόριο του κάμπινγκ. Ελληνικό φαγητό, χωριάτικη σαλάτα, τυρί φέτα και σουβλάκια με πατάτες τηγανητές.

Υ.Γ.

Να μαζευτούμε μια μέρα, κι εκτός γραφείου, να μας κάνετε το τραπέζι στο Τσόλις, για να επιβεβαιώσετε και μόνη σας πόσο αληθινό είναι το ρεπορτάζ!

Μετά τιμής

Τάσσος Σταθόπουλος»

Κωνσταντίνα Τσίχλα

"Αξέχαστες καλοκαιρινές διακοπές, για εμένα, μένουν εκείνες που χαρίζουν ελευθερία, ξεγνοιασιά, ασφάλεια, ήλιο, θάλασσα, πολλές εμπειρίες και εικόνες που θυμάσαι για πολλά χρόνια. Από τότε που ήμουν μικρή όλα αυτά τα έβρισκα σταθερά στην Ναύπακτο η οποία έγινε σημείο αναφοράς.

Κάθε καλοκαίρι, όταν έκλεινε το σχολείο, ανυπομονούσα να βρεθώ στο μικρό σπιτάκι που γεννήθηκε ο παππούς μου. Ένα σπίτι με τεράστια αυλή με μία μουριά, λίγα μόνο μέτρα από την παραλία της Ψανής (για την ακρίβεια από τη θάλασσα μας χώριζαν κυριολεκτικά πέντε βήματα).

Πρόγραμμα δεν υπήρχε. Στην τεράστια αυλή μαζευόμασταν αδέλφια, ξαδέλφια, συγγενείς και ρολόι δεν κοιτούσαμε ποτέ. Δεν υπήρχε η αίσθηση του χρόνου. Ούτε χρειαζόταν, ως παιδιά, να ζητήσουμε άδεια για κάτι αφού ιδιαίτεροι  κίνδυνοι δεν υπήρχαν. Ακόμα και ο δρόμος μπροστά από το σπίτι τα καλοκαίρια έκλεινε και δεν περνούσαν οχήματα. Παιχνίδι, αστεία, ποδήλατο, κολύμπι ήταν οι βασικές μας ασχολίες. Οι "μάχες" με τις φουσκωτές βάρκες "έδιναν και έπαιρναν". Τα απογεύματα μας άρεσε να χαζεύουμε τους ψαράδες, να τρώμε φρεσκοψημένο καλαμπόκι και να βλέπουμε τα βιβλία που υπήρχαν προς πώληση σε έναν υπαίθριο πάγκο. Μας άρεσε επίσης να ανεβαίνουμε στα παρατηρητήρια για τους ναυαγοσώστες και να καθόμαστε για ώρες. Το βράδυ απλώναμε στην παραλία ψάθες και παρατηρούσαμε τα αστέρια. Αργότερα, στην εφηβεία, μας κέρδιζαν οι βόλτες στο λιμανάκι. Τα πρώτα ξενύχτια, οι συζητήσεις μέχρι το πρωί είναι από τις ωραίες αναμνήσεις που έχω.

Και για να είμαι ειλικρινής, μέχρι και σήμερα, δεν έχω «καλό καλοκαίρι» αν δεν περάσω από αυτό το μέρος κι αν δεν μείνω για λίγες μέρες βλέποντας εικόνες που μου φέρνουν στο μυαλό αυτές τις γλυκές αναμνήσεις που έκαναν τις καλοκαιρινές διακοπές των παιδιών μου χρόνων αξέχαστες".

Θάνος Χριστακόπουλος

«Μήλος Αύγουστος 2003. Πέρασαν ήδη 15 χρόνια κι όμως το μυαλό τρέχει ακόμα σ’ εκείνες τις υπέροχες, ξέγνοιαστες διακοπές, σ’ εκείνο το ξεχωριστό και πανέμορφο νησί με τα καταγάλανα νερά, τις δυσπρόσιτες παραλίες, τις σπηλιές, τα ιδιαίτερα πετρώματα και τους φιλόξενους ανθρώπους. Μια παρέα Πατρινών ξεκίνησε με κέφι και διάθεση ν’ ανακαλύψει τις ομορφιές της Μήλου και νομίζω τα κατάφερε. Από την πρώτη στιγμή όλα έδειχναν ιδανικά. Το κάμπινγκ στην Χιβαδολίμνη καθαρό, οργανωμένο, γεμάτο νέους ανθρώπους, το κατάλληλο ορμητήριο των πρωινών μας εξορμήσεων. Ο Αδάμαντας και η Πλάκα οι ιδανικοί προορισμοί για τα νυχτοπερπατήματα. Εκείνο όμως που σε κερδίζει σε αυτό το νησί είναι οι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, παραδεισένιες παραλίες. Το Τσιγκράδο: Ένας μικρός κολπίσκος με σπηλιές και ωραία αμμουδιά στην οποία για να φτάσεις πρέπει πραγματικά να κάνεις τον Ταρζάν. Το Σαρακήνικο: Εκεί οι βράχοι κυριολεκτικά «αιχμαλωτίζουν» μια στενή λωρίδα αμμουδιάς. Ο Παπαφράγκας, το Κλέφτικο αλλά και το Θειωρυχείο όπου απολαμβάνεις την κιτρινωπή (από το θείο) παραλία σε ένα «Χιτσκοκικό» σκηνικό. Όμως πέραν των άλλων τις διακοπές τις φτιάχνει η παρέα. Η παρέα που με τα γέλια της και την καλή της διάθεση ξεσήκωσε το κάμπινγκ αλλά και το νησί. Η παρέα που στις 17 του μήνα δεν ξέχασε τα γενέθλιά μου κάνοντας εκείνη την βραδιά ακόμα πιο συγκινητική. Υπέροχες στιγμές που μένουν πάντα στο μυαλό κι όταν τις ανακαλείς θα ήθελες σίγουρα να τις ξαναζήσεις.

Υ.Γ. Ατάκα των διακοπών εκείνων… «Τι δεν έχετε πατάτες;». Έγραψε ιστορία. Συγνώμη Λία έπρεπε οπωσδήποτε να το αναφέρω…

Προτάσεις

Ένα από τα καλύτερα μπαράκια που έχω ποτέ επισκεφθεί είναι το «Swing Bar» που βρίσκεται στην χώρα της Νάξου. Με θέα το γραφικό λιμάνι, το παλιό κάστρο καθώς και την επιβλητική Πορτάρα του νησιού, αποτελεί πραγματικά ιδανική επιλογή για χαλάρωση και διασκέδαση. Ωραίος κόσμος, Freestyle μουσική, προσεγμένη διακόσμηση, μα πάνω από όλα τα τόσο ξεχωριστά cocktails του, κάνουν το Swing μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση Bar. Οι bartenders του Swing δίνουν πάντα τον καλύτερό τους εαυτό κι εντυπωσιάζουν τους τουρίστες με τα… μοριακά τους cocktails που δύσκολα βρίσκεις κάπου αλλού. Βότκα, βατόμουρο, λευκό ροδάκινο, τζιν, φραγκόσυκο, φράουλα, ανανάς, ρούμι, μαστίχα, ρόδι, πορτοκάλι κ.α., συνδυάζονται υπέροχα δίνοντας ένα γευστικό αποτέλεσμα που σε απογειώνει. Καπνοί βγαίνουν από τα ποτήρια, τα καλαθάκια, τα κοχύλια, τα «μπρίκια», τα βάζα ή ότι άλλο ευφάνταστο δοχείο μπορεί να επιλέξουν για να σου σερβίρουν το λαχταριστό σου κοκτέιλ. Απίθανη εμπειρία που όποτε βρεθείτε στη Νάξο, πρέπει να την ζήσετε…»