Δυτική Ελλάδα: H συγκινητική ιστορία του 17χρονου Χουσείν από τη Συρία που έγινε βιβλίο από μαθητές δημοτικού

Μία λέξη, λίγες γραμμές που βγαίνουν μέσα από την ψυχή κάποιου είναι πολλές αρκετά για να εκμηδενίσουν την απόσταση και να καταδείξουν ότι σε αυτό τον κόσμο υπάρχει κάποιος που σε σκέφτεται, που σου συμπαραστέκεται ακόμη και από μακριά… Υπάρχει κάποιος που κατανοεί, αισθάνεται και η σκέψη του είναι εκεί, σύντροφος στον αγώνα που δίνεις για ένα καλύτερο σήμερα και ένα ποιο ευοίωνο μέλλον…

Αυτό έκαναν και οι μαθητές του 4ου δημοτικού σχολείου Αμαλιάδας για έναν ασυνόδευτο ανήλικο πρόσφυγα, για ένα παιδί που θα μπορούσαν να είχαν βρεθεί στην ίδια θέση με αυτό… Ένα παιδί που έχασε τον κόσμο του από τη μια μέρα στην άλλη εξαιτίας του πολέμου, που αναθεώρησε πράγματα, που αναγκάστηκε να πάρει το δρόμο της φυγής, αλλά δεν το έβαλε κάτω.

Στην Ελλάδα βρήκε τον πρώτο καιρό καταφύγιο και άνοιξε τα φτερά του για ένα καλύτερο μέλλον. Και στην Ελλάδα βρήκε έναν συνδετικό κρίκο που θα τον ενώνει για πάντα. Γιατί τα γράμματα των μαθητών του 4ου δημοτικού σχολείου Αμαλιάδας προς τον Hussien, θα αποτελούν πάντα ένα γερό συνδετικό κρίκο.

Ευαισθητοποίηση για το προσφυγικό

Στο πλαίσιο των ομαδικών δραστηριοτήτων που πραγματοποιήθηκαν καθ’ όλη την διάρκεια του σχολικού έτους στο 4ο δημοτικό σχολείο της Αμαλιάδας από τους εκπαιδευτικούς και τον κοινωνικό λειτουργό, με στόχο την ενίσχυση των κοινωνικών δεξιοτήτων και του σεβασμού στη διαφορετικότητα των μαθητών, τα παιδιά των Δ´ και Ε´ τάξεων διάβασαν το δημοσίευμα από το  περιοδικό του Συλλόγου για την Ψυχική Υγεία ΣΟΨΥ Πάτρας «Τα ΣΟΨΥχα μας» που αφορούσε στη ζωή του Hussien.

O Hussien είναι ένας ασυνόδευτος ανήλικος πρόσφυγας από  την Δαμασκό της Συρίας. Πριν από περίπου δύο χρόνια, έμεινε στο Κέντρο Φιλοξενίας της Praksis στην Πάτρα. Όλοι μιλούσαν για το μεγάλο ταλέντο του στη ζωγραφική και την ευγένεια της ψυχής του… Οι μαθητές ένιωσαν την ανάγκη να επικοινωνήσουν με τον νεαρό πρόσφυγα και αποφάσισαν να του στείλουν γράμματα δίνοντας ένα μήνυμα συμπαράστασης, αγάπης και ελπίδας. Και φυσικά, η χαρά τους δεν περιγράφεται όταν πήραν την απάντηση του Hussien.

Όπως ανέφερε ο δάσκαλος της Δ1’ τάξης Άγγελος Μιχαλόπουλος, με αφορμή τα γεγονότα στην Συρία οι εκπαιδευτικοί αποφάσισαν να κάνουν μία αναφορά στους μαθητές και αναφέρθηκαν και στην ιστορία του Hussien, την οποία γνώριζε καλά ο κοινωνικός λειτουργός του σχολείου Λάμπρος Αραπάκος.

Η ιστορία έγινε βιβλίο

Αρχικά έγινε μία παρουσίαση στους μαθητές των Δ’ και Ε’ τάξεων του σχολείου και στην συνέχεια τα παιδιά απέστειλαν τα δικά τους γράμματα στον Hussien.

Και δεν άργησε να έρθει και η απάντηση του ανήλικου πρόσφυγα, που στάθηκε η αφορμή για να καταγραφεί η ιστορία του από τα παιδιά, τα οποία συμπεριλαμβάνοντας και άλλες ιστορίες από πρόσφυγες, έφτιαξαν ένα βιβλίο με τίτλο: «Το ταξίδι του Χουσεΐν- Η αληθινή ιστορία ενός ασυνόδευτου πρόσφυγα».

«Τα παιδιά είχαν κάποιες εικόνες από τον πόλεμο, τους μιλήσαμε και σε συνδυασμό και με τις ειδήσεις που έβλεπαν, συγκινήθηκαν, ευαισθητοποιήθηκαν και μάλιστα κάποια παιδιά που κατάγονται από την Αλβανία και φοιτούν στο σχολείο, είπαν τις δικές τους ιστορίες. Στόχος μας ήταν να ευαισθητοποιήσουμε τα παιδιά, να τα φέρουμε πιο κοντά μεταξύ τους, να καταλάβουν ότι όλοι είμαστε άνθρωποι και να συνειδητοποιήσουν και τι γίνεται έξω από τα όρια του σχολείου και νομίζω ότι τα πήγαμε καλά. Ευτυχώς είχαμε και τον Λάμπρο τον Αραπάκο στο σχολείο και η συμβολή του ήταν τεράστια» θα πει στην ‘Π’ ο κ. Μιχαλόπουλος.

Συγκλονιστική περιγραφή

Ο 17χρονος Hussien είναι από την Δαμασκό της Συρίας και μεγάλωσε στην γειτονιά Ρέκν Αλ Ντιν. Πήγαινε στο σχολείο του, έκανε ότι κάθε νέος της ηλικίας του, τα καλοκαίρια εργαζόταν… όλα αυτά μέχρι που ο πόλεμος οδήγησε στην καταστροφή της χώρας. Όπως περιγράφει ο ίδιος:  «Στη Συρία, κάθε οικογένεια έχασε ένα τουλάχιστον μέλος της και η ζωή με τον πόλεμο έγινε πιο δύσκολη, πιο επικίνδυνη, ενώ οι πόλεις καταστρέφονταν.  Οι άνθρωποι άρχισαν να διακρίνονται σε καλούς και κακούς, σε πρόσφυγες, σε αγνοούμενούς, σε νεκρούς».

Αναγκάστηκε να φύγει από την χώρα του και πήγε στην Τουρκία για να αναζητήσει μόνος του ένα καλύτερο μέλλον.  «Στην Τουρκία, έμαθα ότι ο σεβασμός έρχεται μόνο αν έχεις λεφτά. Είδα τι σημαίνει να πεθαίνεις στον κόσμο της εκμετάλλευσης, εξαιτίας της πείνας. Δούλευα 12 ώρες την ημέρα, για να πάρω λίγα χρήματα, τα οποία δεν επαρκούσαν. Είχα πλέον χάσει τις ελπίδες μου! Έψαχνα να βρω την αξιοπρέπεια! Αποφάσισα  να επιβιβαστώ στη βάρκα του θανάτου, ακόμη κι αν μου κόστιζε τη ζωή. Είχα την ελπίδα, πως θα ξεχάσω ό,τι μου είχε συμβεί. Η μικρή βάρκα ήταν σαν ένα αστέρι στο σκοτάδι της νύχτας…» συγκλονίζει η περιγραφή του.

Φιλοξενία στην Ελλάδα

Από εκεί βρέθηκε στη Χίο, όπου η κατάσταση ήταν ελαφρώς καλύτερη στο σημείο υποδοχής και από εκεί βρέθηκε στην Πάτρα, στο Κέντρο Φιλοξενίας  ΣΤΕΓΗ PLUS, όπου έμεινε 8 μήνες.

Σε αυτό το διάστημα βελτίωσε τα Αγγλικά του και άρχισε τα μαθήματα ζωγραφικής. Μάλιστα, πήρε μέρος σε μία ομαδική έκθεση ζωγραφικής και έκανε πράξη αυτό που αγαπούσε

« Όταν ζωγραφίζω δεν νιώθω τίποτα, νιώθω ότι είμαι σ’ έναν άλλον πλανήτη μόνος μου. Ξεχνώ τα πάντα και ηρεμώ… Έχω ζωγραφίσει και σκηνές πολέμου από τη Συρία…» θα πει ο ίδιος.

Τον τελευταίο καιρό ζει στο Βέλγιο, δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει το μέλλον, αλλά θέλει να σπουδάσει κάτι που θα σχετίζεται με γλώσσες.

«Το όνειρό μου είναι να επιστρέψω στο σπίτι και να δω τη μητέρα μου να με περιμένει μ’ ένα έτοιμο μεσημεριανό φαγητό. Θέλω να κάτσω στο ίδιο τραπέζι με τη μητέρα, τον πατέρα, τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Να είναι το φαγητό που θα μας ενώσει ξανά. Τα πιο όμορφα πράγματα της ζωής μου περιστρέφονται όλα γύρω από τη Συρία και όσα έχω εκεί. Ονειρεύομαι να ξαναζήσω αυτή τη ζωή!», είναι τα λόγια του και οι μαθητές του 4ου δημοτικού σχολείου της Αμαλιάδας, του εύχονται αυτό το όνειρο να γίνει πράξη, δηλαδή… να γίνει πράξη το αυτονόητο για όλα τα παιδιά αυτού του κόσμου.

πηγη