Χορεύοντας με τις πρώην και τις επόμενες
Μεγάλη προσέλευση στην πιπεράτη κωμωδία εποχής «Ράφτης κυριών» το περασμένο τριήμερο στο Δημοτικό Θέατρο, καθώς ο κόσμος απέδειξε πως διψά για ένα πιο ανάλαφρο, ευχάριστο ρεπερτόριο με αναγνωρίσιμους πρωταγωνιστές της νεώτερης θεατρικής γενιάς και της τηλεόρασης, όπως οι Αλέξανδρος Μπουρδούμης και Ελένη Βαίτσου. Παρακολουθήσαμε τη sold out παράσταση της Κυριακής, μέσα σε ζεστή και αποπνικτική ατμόσφαιρα (αφού από πουθενά δεν ερχόταν δροσιά στο «Απόλλων») και ανακουφιστήκαμε που επιτέλους δεν επρόκειτο για ένα «βαρύ» έργο πολιτικής… κατήχησης. Το θέαμα ήταν κεφάτο, γεμάτο εκφραστικές υπερβολές και διαρκή κίνηση, έτσι ώστε να αναδειχθεί το είδος της λαικής γαλλικής φαρσοκωμωδίας.
Ο γοητευτικός Αλέξανδρος Μπουρδούμης κλήθηκε να ενσαρκώσει τον ερωτύλο, «άτακτο» γιατρό Ζεράρ Μουλινό, ο οποίος για να απιστήσει με .. άνεση στη σύζυγό του επιλέγει για ερωτική φωλιά ένα παλιό ραφτάδικο. Εκεί, εξελίσσονται διάφορα μπερδέματα και παρεξηγήσεις που τον οδηγούν σε συνεχή ψέματα και τρεχαλητά με το σήμα κατατεθέν τις πόρτες που ανοιγοκλείνουν. Πλαισιωμένος από τον κατεργάρη υπηρέτη του, πρώην και νυν «περίεργους» συζύγους τωρινών και παλιότερων φιλενάδων, την τρομακτική πεθερά του και την στωική γυναίκα του πασχίζει να τα βγάλει πέρα. Η παράσταση αποδίδεται με ακρότητες (πολλές φωνές, χειρονομίες, χοροπηδητά, γκριμάτσες, «ροζ» αγγίγματα, επαναλαμβανόμενες ατάκες, συμπεριφορές καρικατούρας) που κουράζουν σε κάποια σημεία, με τη μουσική και το χορό όμως να «φτιάχνουν κλίμα».
Αυτό που μας εντυπώθηκε ήταν κυρίως το ότι ο σκηνοθέτης αξιοποίησε έξυπνα την μεγάλη άνεση και εμπειρία του Μπουρδούμη στο μουσικό θέατρο, καθώς χορεύει με μεγάλο «αέρα» και τραγουδάει με στυλ, μπρίο και κέφι. Αλλα στοιχεία είναι η μεταμόρφωση της πεθεράς σε Κρουέλα ντε Βιλ αλλά και η εμφάνιση της Ελένης Βαίτσου ως παθιάρας σπανιόλας. Στην έναρξη ο «υπηρέτης» συνομίλησε πειστικότατα με τον κόσμο ώσπου να κάτσει στις θέσεις του και να σβήσει τα κινητά.
Δεν θα λέγαμε πως είδαμε κάτι αξιομνημόνευτο, αλλά μια καλοκουρδισμένη, ακραία εξωστρεφή απόδοση ενός θεατρικού είδους που πρέπει να ξέρεις όταν παρακολουθείς θέατρο- και είναι χρέος του ΔΗΠΕΘΕ να μας «εκπαιδεύει» συστηματικά με όλα τα κλασικά είδη. Ο «Ράφτης κυριών» (1887) είναι η πρώτη μεγάλη επιτυχία του πολυγραφότατου Ζορζ Φειντό που καθιέρωσε τη φάρσα «της κρεβατοκάμαρας» εμπαίζοντας τα ήθη της αστικής τάξης. Είχαμε λοιπόν μια ατμόσφαιρα Κομεντί Φρανσέζ στην πλατεία Γεωργίου, δεν είναι λίγο!
*Στα καμαρίνια Μπουρδούμης- Βαίτσου υπέγραψαν πολλά αυτόγραφα σε νεαρά κυριως κορίτσια, πολύ ευγενικοί και φιλικοί.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
