Παρασκευή 21 Απριλίου 1967: Οι αναμνήσεις ενός μαθητή της έκτης Δημοτικού

Γύρισα στο σπίτι. Η μάνα ήταν αναστατωμένη, αλλά δεν κατάλαβα γιατί. Βγήκα στο δρόμο. Βρήκα τα παιδιά της γειτονιάς. Κάποιος είπε ότι κάτι γίνεται στο σχολείο μας, το 15ο Δημοτικό. Πήγαμε να δούμε. Φαντάροι με όπλα έβαζαν συρματοπλέγματα γύρω-γύρω στα κάγκελα και κάποιοι μεγάλοι ήταν στην αυλή. Κοιτάγαμε από μακριά. Περίεργοι και λιγάκι φοβισμένοι.

Γυρίσαμε στη γειτονιά. Ήταν παράξενο. Καμιά όρεξη για παιχνίδι. Κάτι σοβαρό είχε γίνει, δεν ξέραμε τι. Οι μεγάλοι μας φώναζαν. Σπίτια σας, γρήγορα. Πήγα στο μαγαζί ενός γνωστού. Εκεί ήλθε ο μαστρο-Βαγγγέλης και φώναζε θυμωμένος για κάποιους πούστηδες που κάτι έκαναν. Λίγο μετά μετά μάθαμε ότι τον έπιασε η αστυνομία. Γύρισα προς το σπίτι. Στο δρόμο είδα ένα αυτοκίνητο έξω από το σπίτι του κυρ-Μάκη. Κάποιοι άντρες τον έβαλαν σηκωτό μεσα στο αυτοκίνητο που έφυγε με μεγάλη ταχύτητα.

Στο σπίτι ο πατέρας ήταν συννεφιασμένος κι αμίλητος. Έπρεπε να πάει βράδυ για δουλειά στο φούρνο αλλά χρειάζονταν να πάρει άδεια από την αστυνομία. Δεν ήθελε όμως να πάει στην αστυνομία, προτίμησε να κοιμηθεί στο φούρνο. Συνεννοήσεις με τη μάνα, που θα πάμε εμείς να περάσουμε εκείνη τη νύχτα. Αυστηρές οδηγίες σε εμάς, τα παιδιά. Να μείνουμε μέσα, υπήρχε απαγόρευση κυκλοφορίας.

Αυτά θυμάμαι από τις πρώτες ώρες της 21ης Απριλίου του 1967. Εκείνη τη χρονιά η μεγάλη εβδομάδα άρχισε δύο ημέρες νωρίτερα και κράτησε επτά χρόνια.