1822 Θεόδ. Κολοκοτρώνης, από Σαραβάλι «εις την πολιορκίαν Πατρών». Βοηθείστε!

Ο Κολοκοτρώνης, φίλος των Λαλαίων υπερασπιστών του, είχε έρθει σε συζήτηση για συμφωνία και παράδοση του φρουρίου της  Πάτρας.

Δυστυχώς άλλες ήσαν οι βουλές των κοτσαμπάσηδων, μεγαλονοικοκυραίων της Πάτρας, που δεν ήθελαν  ισχυροποίηση του Κολοκοτρώνη, πιστού του Υψηλάντη και σύμμαχου των λαϊκών στρατιωτικών, των κοινώς λεγόμενων κλεφταρματωλών.

Ο ίδιος σαράντα γενεές κλέφτης κυνηγήθηκε από τους κοτσαμπάσηδες και την Εκκλησία του Φαναρίου στην Κωνσταντινούπολη, που συνεργάζονταν με τους Οθωμανούς και είχε δώσει εντολές για αφορισμό μκια ανασκολοπισμό του. Τον είχαν καταδικάσει σε θάνατο διά παλουκώματος, διότι σαν επαναστάτης αμφισβητούσε την ελέω Θεώ διοίκηση των κοτσαμπάσηδων, Οθωμανών και Γκρεκών .

Γλύτωσε φορώντας ανάποδα τα πέταλα στο άλογό του και από την Γλαρέντζα (Κυλήνη) πέρασε στην αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο, όπου εργάστηκε ως στρατιωτικός στο εκεί Σώμα των Άγγλων.

Εκεί πέθανε και η γυναίκα του και στα σαράντα της, της έκανε μνημόσυνο, με τα σπερνά που έφτιασε ο ίδιος με τα χέρια του, παρότι στρατιωτικός αξιωματικός. Σαν τον κάλεσε ο φωνή της επανάστασης του γένους προσέτρεψε από την αρχή της.

Κι όταν το 1822 πολιορκούσε το φρούριο της Πάτρας και ήταν έτοιμο να πέσει από την πείνα, οι προεστοί τον ζήτησαν σε άλλες αποστολές. Ο εμφύλιος που είχε ξεσπάσει μεταξύ κοτσαμπάσηδων και καραβονυκοκοιραίων για το γκουβέρνο, ζητούσε πρόσωπα με ισχυρό κύρος ανάμεσα στο λαό.

Κι αυτό ήταν του Κολοκοτρώνη.

Αποτέλεσμα ήταν μετά από επτά χρόνια να απελευθερωθεί η Πάτρα και το Ρίο, από το στρατό του Μαιζώνος, χωρίς να πέσει ντουφεκιά, ενώ μία γενιά κλεφτών αρχισαν να την παραμερίζουν οι ξένοι, μέχρι του σημείου να οδηγήσουν ακόμη και αυτόν τον Αρχηγό της επανάστασης στο μπουντρούμι μαζί με τον Πλαπούτα και παρολίγον στην γκιλοτίνα!

πηγη