ΣΙΩΠΗ...

ΣΙΩΠΗ...

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε … και  η μνήμη δικαιολογείται  να έχει εξασθενίσει, όχι όμως σε βαθμό που να έχει διαγράψει τα  συγκλονιστικά γεγονότα που σημάδεψαν την  αθλητική  Ιστορία του τόπου εκείνης της εποχής (2004-2009). θα ήθελα να  πιστευω ότι κάποτε θα υπάρξει μια ανώτερη πνεματικά αθλητική ηγεσία και θα σπάσει αυτήν την κατάρα που θέλει τη μη απόδοση  τιμής στην αξία οσο αυτή αναπνέει.

Αναρωτιέμαι αν μπορεί άραγε ο αθλητικός κόσμος να ξεχάσει την «αδιάφθορη» και «δίκαιη» διακύβερνηση στο χώρο του Αθλητισμού με αθλητικά δρώμενα  που δεν έγιναν ποτέ και στοιχιζαν στο ελληνικό κράτος δεκάδες εκατομύρια ευρώ, όπως π.χ. η υπόθεση RAM των 14.000.000  …

Αναρωτιέμαι αν μπορεί  να ξεχάσει την επιλεκτική στοχοποίηση των αθλητικών και πολιτικών αντιπάλων με στόχο όχι μόνο τον προσωπικό τους εξωστρακισμό, αλλά και τη διάλυση του «Συστήματος ΠΑΣΟΚ στον αθλητισμό» , όπως η καρατόμηση μελών ΕΟΕ , Προέδρων Ομοσπονδιών, Προέδρων αθλητικών οργανισμών κτλ.  Ειδικά αυτό, εκπορεύονταν σχεδόν εμμονικά  από εκείνους που είχαν δυστυχώς για τον αθλητισμό, τη δυνατότητα επιβολής τέτοιων αποφάσεων σε βαθμό αλλοίωσης της αλήθειας  με τρόπο  ανέντιμο και ανήθικο. Τα ανώτατα αθλητικά νομικά όργανα μετατράπηκαν σε ανθρώπινες κρεατομηχανές  που μέσα σε λίγα λεπτά κονιορτοποιούσαν  προσωπικότητες  με ανυπόστατες κατηγορίες.

Κι αν αυτό αρχικά προκαλούσε έντονα  συναισθήματα  θυμού,  λίγα λεπτά  μετά, αυτός  ο ίδιος  θυμός  μετατρέποταν σε ένα αίσθημα απόλυτης  ψυχικής ισορροπίας, γιατί καθένας από εμάς  ήξερε και τι έπραξε και τι δεν έπραξε,  ανεξαρτήτως κατηγορητηρίου.

Ένα από αυτά τα παραπεμτικά έγραφε : Εθεάθη ντελιβεράς στα σκαλιά μεγάλου αθλητικού οργανισμου, κρατουσε μια βαλίτσα, ηταν Samsonite καμπινας τυπου Bon- Air 44222 τροχήλατη και είχε χρώμα βυζαντινό ερυθρό, οπότε κατα λογική συνέπεια περιείχε δεσμίδες υποκίτρινες  και πρασινωπές κι αυτό διότι ο παραλήπτης θα έπρεπε να είναι αυτός ο αξιοματούχος που ΕΜΕΙΣ πιστεύουμε ότι εχει κάνει την κακοδιαχείρηση. Αυτό δε, το πληροφορηθήκαμε μέσω τρίτου, ο οποίος το είχε ακούσει τυχαία μέσα στο μετρό από έναν αγνωστο που κατέβηκε στη στάση Δουκίσσης Πλακεντίας, και το έλεγε πριν, εμπιστευτικά, σε ένα φίλο που θα πήγαινε στο αεροδρόμιο με πιθανό προορισμό Φρανκφούρτη.

Κι όμως τέτοιου τύπου πρακτικές , ακλόνητες και αυταπόδεικτες δωροδοκίες  ε !, επαρκούσαν όχι για να  κινητοποιηθεί ο μηχανισμός -αυτό ήταν προαποφασισμένο-  αλλά και  να διαγραφεί  κάθε ίχνος  αθλητικού γεγονότος που είχε θετική ανταπόκριση στην κοινωνία πριν από  αυτούς. Τελικά η περίοδος αυτή ήταν και κακόγουστη και μοχθηρή και χυδαία.

Και ποιοί ηταν τελικά οι εμπνευστές και χειριστές αυτών των μηχανών εξόντωσης; ήταν οι άνθρωποι  που κινούνταν στα περιθώρια της κοινωνίας και στον αστερισμό της ανυπολυψίας από προσωπική ανικανότητα  και  αποτυχία. Είναι οι ίδιοι και οι όμοιοι  τους που σήμερα θέλουν  να ‘’ξανατρυπώσουν’’όπως έλεγε και ο Κώστας Βουτσάς, διότι το πάν είναι να τρυπώσεις…

Τα χρόνια όμως πέρασαν, ήρθαν άλλοι καιροί και η πολιτική νομοτέλεια  επιβάλλει  σήμερα τη σιωπή και την αποδοχή από τους προηγούμενους στους νυν  … Όπως και η σημερινή αθλητική και όχι μόνο ηγεσία, οφείλει να διασφαλίσει τη νόμιμη εφαρμοφή των νόμων και των κανόνων του αθλητισμού και να μην διαπράξει το ίδιο λάθος με τους προηγούμενους  που τους  χρησιμοποίησαν κατά το δοκούν με καταστροφικά αποτελέσματα .

Σε αντίθετη περίπτωση θα  τρυπώσουν πάλι οι προηγούμενοι και με τη σειρά τους και δικαίως θα επιβάλλουν τη σιωπή …κι αυτός ο φαύλος κύκλος δεν θα κλείσει ποτέ !!

Μετα τιμής

Δημήτρης Δημητρόπουλος