Περί ανέμων, υδάτων και σκανδάλων!

Η πολιτική ζωή της χώρας έχει από καιρό κατρακυλήσει στο βάραθρο της αναξιοπιστίας, της ανυποληψίας, της ασυνέπειας. Δεν είναι τα σκάνδαλα που την έριξαν εκεί ή τουλάχιστον δεν είναι τα σκάνδαλα μόνο. Είναι η ιδιοτέλεια που διαφαίνεται σε κάθε έκφραση ή έκφανσή της, είναι το ψέμα και η υποκρισία, είναι η προσκόλληση στην καρέκλα, είναι η αναλγησία των εφαρμοσμένων πολιτικών, είναι η διαπλοκή, είναι πολλά!

Ποιος αλήθεια πιστεύει στα σοβαρά σήμερα ότι ο Χ πολιτευτής ή πολιτικός διαπνέεται από αληθινά αισθήματα προσφοράς προς τον λαό και το έθνος και όχι κυρίαρχα από προσωπικές φιλοδοξίες ή ματαιοδοξίες ή σκοπιμότητες ατομικής οικονομικής αποκατάστασης;

Ποιος αλήθεια πιστεύει στα σοβαρά σήμερα ότι δεν υπάρχει ένα σύστημα που διαπερνά και ξεπερνά κόμματα, παρατάξεις, συνταγματικά κατοχυρωμένες εξουσίες, και αναδεικνύει πρόσωπα ή ομάδες στην πολιτική ζωή προκειμένου να ελέγχει πράγματα ή καταστάσεις;

Ποιος αλήθεια πιστεύει στα σοβαρά σήμερα ότι η πολιτική κονίστρα αποτελεί πεδίο αξιολόγησης και προκοπής των εντίμων, των ηθικών, των καλλιεργημένων, των αλτρουιστών, των αυθεντικών ανθρώπων; Οι περισσότεροι πολίτες αν όχι όλοι πιστεύουν πως ισχύει μάλλον το αντίθετο!

Ποιος αλήθεια μπορεί να πέφτει σήμερα από τα σύννεφα όταν ακούει ή διαβάζει για σκάνδαλα με εμπλοκή πολιτικών προσώπων αλλά και πλήθους γιατρών (NOVARTIS) ή επιχειρηματιών ή λειτουργών της δικαιοσύνης ή γενικώς των ατόμων εκείνων που κάθε φορά βρίσκονται στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη στιγμή;

Είναι βέβαιον ότι η ισοπέδωση αποτελεί πρώιμο στάδιο φασισμού και η γενίκευση αδικία. Όταν όμως μόνο μέσω της γενίκευσης μπορεί κανείς να περιγράφει την αλήθεια τότε καλώς κάνει! Και δυστυχώς η αλήθεια σήμερα είναι ότι στην πολιτική αλλά και ευρύτερα στην κοινωνική ζωή της χώρας, η εντιμότητα, η ειλικρίνεια, η προσφορά, οι αξίες, αναζητούνται με το κυάλι ενώ σε σπάνιες περιπτώσεις ανακαλύπτονται ή αποκαλύπτονται ή αναδεικνύονται. Αυτή η αλήθεια θα πρέπει πλέον να μην αποκρύπτεται επειδή μόνον έτσι θα φτάσουμε ως κοινωνία κάποια στιγμή σε ένα σημείο που θα αντιληφθούμε ποιοι είμαστε, που πάμε, ποιους εμείς οι ίδιοι προκρίνουμε τελικά ως αντιπροσώπους ή ταγούς μας. Επίσης η αλήθεια αυτή ως γενίκευση είναι ο μόνος τρόπος να πειστούν οι έντιμοι και ικανοί σε κάθε τομέα να διαχωρίσουν την θέση τους και να επαναστατήσουν ενάντια στην ανοχή και την μετριότητα!

Τέλος, σε ότι αφορά υπαρκτά σκάνδαλα ή θαμμένα σκάνδαλα ή επίκαιρα σκάνδαλα της πολιτικο-κοινωνικής ζωής, θα έλεγα πως όσο οι πολιτικοί μας αρνούνται να ισχυροποιήσουν θεσμούς και να προωθήσουν την πραγματική διάκριση των εξουσιών, αυτά (τα σκάνδαλα) θα αποτελούν όλο και περισσότερο μία ανούσια κουβέντα δημοσιογραφικού και ψηφοθηρικού ενδιαφέροντος. Όσο περνούν τροπολογίες και φωτογραφικές διατάξεις νύχτα, όσο η ασυλία των βουλευτών και οι «αμελητί» δικογραφίες από δικαιοσύνη προς βουλή υφίστανται, όσο νομοθετούνται και δεν καταργούνται απαράδεκτοι νόμοι όπως ο περί (μη) ευθύνης υπουργών, όσο η αντισυνταγματικότητα νόμων, κανονισμών, συμφωνιών, μνημονίων, κρίνεται κατά το δοκούν από τα ανώτατα δικαστήρια, τόσο περισσότερο θα βουλιάζουμε μέσα στην παρακμή και τόσο περισσότερο θα συζητάμε περί ανέμων, υδάτων και σκανδάλων!