ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΡΜΑΤΑ: ΠΟΣΟ ΠΙΑ… OUTLET; Η ΝΕΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΤΑΚΤΙΚΗ, ΜΑΣ ΠΑΡΟΤΡΥΝΕΙ ΓΙΑ ΠΕΡΣΙΝΕΣ ΣΤΟΛΕΣ

Τη «Βασίλισσα» ως βάλτο με αμφίβια. Το παιδικό «Ζουζουνο-όχημα» που φτιάχθηκε για το Καρναβάλι των Μικρών. Μαζί τους οι Βασιλιάδες Καρνάβαλοι της περασμένης διετίας, ξεκάθαρα πιο επιβλητικά πλαισιωμένοι, ώστε ο κόσμος να μπερδεύεται με το ποιος είναι τελικά ο φετινός Βασιλιάς. Ναι, ακριβώς ήταν τα παλιά άρματα που κυκλοφόρησαν πάλι δίχως την παραμικρή δικαιολογία. Εχουμε συνηθίσει βέβαια τα τελευταία χρόνια τις επαναλήψεις αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Κρατούσαν στο Συνεργείο τα «προσχήματα» διατηρώντας κεφαλές στις οποίες γίνονταν κάποιες παραλλαγές, συν το ότι έφτιαχναν κάποια καινούρια σατιρικά άρματα ώστε να μη φθίνει το θέαμα. Τώρα το παράδειγμα που δίνεται στον κόσμο είναι «βγείτε στην παρέλαση με τις παλιές σας στολές είναι ο.κ.». Ας δούμε τα ίδια και τα ίδια, δεν βλάπτει.

Στο Καρναβάλι των Μικρών έχουμε πια συμβιβαστεί να βλέπουμε ξανά και ξανά, το λύκο, τον τραγουδιστή, το πειρατικό καράβι χρόνια τώρα… Το αποδεχθήκαμε σαν εσωτερικό «μυστικό» με την ελπίδα πως θα τηρηθούν οι αρχές της δημιουργικότητας το τελευταίο σαββατοκύριακο των επισκεπτών. Όμως χρόνο με το χρόνο, τα άρματα λιγοστεύουν και επανεμφανίζονται σαν ξαναζεσταμένο φαγητό. Στις παιδικές καρναβαλουπόλεις τα στοιχεία του Συνεργείου είναι σχεδόν ανύπαρκτα, δηλαδή καταστρατηγείται ο στόχος για τον οποίο ξεκίνησαν: πόλεις από κατασκευές με διαδραστική επιρροή στα παιδιά, κάτι σαν προάγγελος της carnival land που συζητούσαμε παλιά ως το πιο ελπιδοφόρο αξιοθέατο της πόλης. Φέτος είδαμε στα Ψηλαλώνια ένα πατάρι για σκετς σχολείων και face painting, ό,τι κάνουν σε αθηναικές συνοικίες, δίχως κατασκευές, ούτε σόου όπως παλιά. Αποδεχθήκαμε και πάλι μια τελετή έναρξης δίχως άρμα. Υπομένουμε την καταθλιπτική, προπαγανδιστική θεματική. Είδαμε την τελευταία Κυριακή πληρώματα να υποκαθιστούν το Δήμο ακόμα και στις κατασκευές δρόμου, ως φυσική κατάληξη ενός απόλυτα διεκπεραιωτικού προγράμματος δίχως καμία εκδήλωση-πρόταση. Μήπως το Πατρινό Καρναβάλι δεν είναι πια …Πατρινό; Μήπως να ξεχάσουμε όσα ξέραμε; Αναρρωτιόμαστε.