Γεμάτη νοσταλγικές σινεφίλ αναφορές "Η θυσία του Αβραάμ"
Ο Πατρινός λογοτέχνης και νομικός, τιμημένος το 2013 με το Ειδικό Κρατικό βραβείο για το μυθιστόρημα του «Παιχνίδια Κρίκετ», Βασίλης Λαδάς έγραψε ένα πολύ ενδιαφέρον αφήγημα – δοκίμιο 100 σελίδων με τίτλο «Στην Ηλικία του Αβραάμ» (κυκλοφόρησε τα Χριστούγεννα από τις εκδόσεις Αnima Libri του Λεωνίδα Πανόπουλου) όπου μ’ έναν ωραίο, ρέοντα λόγο κάνει πολλές σινεφίλ αναφορές, μιλά για το πώς στήθηκε και οργανώθηκε η Κινηματογραφική Λέσχη της Πάτρας που το 2018 συμπληρώνει αισίως 40 έτη από τότε που πρωτοσυστάθηκε, ενώ το ξεχωριστό του συγκεκριμένου αφηγήματος πέρα από την μεγάλη γνώση του Β. Λαδά ιδιαίτερα σε ότι έχει να κάνει με το ευρωπαικό και παγκόσμιο σινεμά είναι ότι μέσα στις σελίδες του βιβλίου έχει και περιγραφές και αναφορές σε μίαν άλλη Πάτρα αυτή του παρελθόντος, ακόμη και σε πρόσωπα που την «σημάδεψαν», κι ας μην κατονομάζονται όπως ο Δήμαρχος των μεταπολιτευτικών χρόνων.
Πάνω απ’ όλα το βιβλίο «Στην Ηλικία του Αβραάμ» που αξίζει να πάρουν στα χέρια τους οι φίλοι της Κινηματογραφικής Λέσχης Πατρών αλλά και όλοι οι γνήσιοι σινεφίλ και όχι μόνο, στέκεται στη δημιουργία της παρέας της Λέσχης και για όσους ίσως δεν γνωρίζουν, είναι πραγματικά κατατοπιστικό το βιβλίο στο πώς αλήθεια φτιάχτηκε η Κινηματογραφική Λέσχη της Πάτρας και πώς έφτασε ακμαία και πάντα δημιουργική στο σήμερα.
Στο «Ολύμπια», ένα ζαχαροπλαστείο επί της Γούναρη, στο κέντρο της πόλης, κάτω από τον κινηματογράφο Πάνθεον, δίπλα από τον κινηματογράφο Ρεξ και απέναντι από την κινηματογραφική αίθουσα Αττικόν, όπου σύχναζαν μετά την πτώση τους χούντας το ’74 και νέοι διανοούμενοι Πατρινοί που επέστρεψαν στη γενέτειρα τους αλλά και μέτοικοι καθηγητές του Πανεπιστημίου και των ανωτέρων σχολών, έγιναν οι πρώτες συζητήσεις για τη δημιουργία της Λέσχης υπό την ευλογία των γειτονικών κινηματογράφων και υπό τους ήχους της Deutche Velle που εξακολουθούσε να ακούει ο ιδιοκτήτης του καφεζαχαροπλαστείου, κι ας είχε πέσει η Χούντα.
Το καταστατικό της Λέσχης, όπως γράφει ο Βασίλης Λαδάς (αφήνοντας και μία συγκρατημένη διάθεση νοσταλγίας να διαρρεύσει) υπογράφηκε από είκοσι δύο άτομα – μισοί πανεπιστημιακοί, μισοί Πατρινοί – στο καφεζαχαροπλαστείο «Ολύμπια». Χτυπήθηκε στα πλήκτρα μουσειακής γραφομηχανής με το στοιχείο του δ φθαρμένο στην οροφή έτσι που θύμιζε νότα. Διαβάζοντας κάποιος το καταστατικό μεγαλόφωνα θα μπορούσε να ψευδίζει.
Ανάμεσα στα ιδρυτικά μέλη οι νιόπαντροι Ηλίας Κούβελας, νευροεπιστήμων, καθηγητής Ιατρικής στα τριανταπέντε του, φιγούρα Γκρίνουιτς Βίλατζ, και η συγγραφέας Ρέα Γαλανάκη. Επελέγη ο κινηματογράφος Ομόνοια (είχε ανοίξει από το 1975) για την προβολή των ταινιών κάθε Πέμπτη, ώρες 8-10 και 10-12. Η συμφωνία με τον επιχειρηματία του κινηματογράφου έγινε στο διπλανό από τον κινηματογράφο ψητοπωλείο, «Βασίλης», παρουσία του πιτσιρικά γιου του ιδιοκτήτη του ψητοπωλείου.
Ο Βασίλης Λαδάς γράφει ακόμα πως το 1978 που δημιουργήθηκε η Κινηματογραφική Λέσχη Πάτρας, όλα ήσαν σχεδόν ρόδινα, η συμφιλίωση μεταξύ αντιθέτων πολιτικών στρατοπέδων φαινόταν να έχει επέλθει και χωρίς μεγάλους προβληματισμούς κι ανησυχίες για το μέλλον, θέλαμε να χαρούμε τις ωραίες ταινίες του παρελθόντος που δεν είχαμε δει ή που είχαμε δει μια φορά και άξιζε να τις ξαναδούμε.
Η Λέσχη ξεκίνησε με Ιταλικό κινηματογράφο της δεκαετίας του ’60 και πρώτη ταινία ήταν «Οι Αρραβωνιασμένοι» του 1963 του Ερμάνο Όλμι.
Τέλος ο Βασίλης Λαδάς γράφει ότι συμπληρώνοντας από τη δημιουργία της, η Λέσχη σαράντα έτη συνεχούς δραστηριότητας, υπερέβη κατά πολύ τον βιολογικό χρόνο των ιδιωτικών κινηματογραφικών λεσχών όπως και των οικόσιτων πρωτευόντων θηλαστικών (σκυλάκια, γατούλες). Αν ο βιολογικός χρόνος της ζωής των ανθρώπων είναι τα 70 έτη και των λεσχών, τα 15, η Κινηματογραφική Λέσχη της Πάτρας έχει την ηλικία του Αβραάμ που πέθανε, σύμφωνα με τη Βίβλο, εκατόν ογδόντα πέντε ετών, αφού μάλιστα μετά το θάνατο της Σάρας, στα εκατόν εικοσιεπτά της έτη, απέκτησε κι άλλα έξι αγόρια από την παλλακίδα του.
Ο κύριος λόγος που η Λέσχη έφτασε στην ηλικία του Αβραάμ ήταν η δραστηριότητα λίγων ανθρώπων, κυρίως οι δύο πρόεδροι της, ο Λάκης Φιλιππάτος από το 1981 έως το 1998 και η Ελένη Δασίου από το 1998 και μετά, οι οποίοι σήκωσαν το βάρος της. Αυτοί οι δύο, γράφει ο Βασίλης Λαδάς, στο βιβλίο του, έτρεχαν για την επιλογή των ταινιών, τις προβολές, τις εκδηλώσεις της Λέσχης που ήσαν πολλές, με καλεσμένους τους σημαντικότερους Έλληνες δημιουργούς όλων των εκφράσεων τέχνης και όχι μόνο καθώς η Λέσχη είχε φέρει και ξένους δημιουργούς όπως τον Ιάπωνα σκηνοθέτη Ναγκίσα Όσιμα.
Επιμέλεια κειμένου: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ
Διαβάστε ακόμα:
Πάτρα: Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Β. Λαδά, «Στην Ηλικία του Αβραάμ»
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
