Χριστουγεννιάτικα στολίδια

Τι μπορεί να σκαρώνουν κάτω από το τεράστιο χριστουγεννιάτικο έλατο ένας ναύτης, ένας πειρατής, ένας μάγειρας, ο παππούς, μια κούκλα και ένα ποντικάκι;

Μέρες τώρα ήθελε να συμμετάσχουμε όλοι μαζί σε ένα παιχνίδι. Ακροβολισμένοι στους καναπέδες μετά από το καθιερωμένο οικογενειακό τραπέζι, παραδομένοι στο φούσκωμα και στην δυσθυμία του κυριακάτικου απογεύματος προσπαθούσαμε να τον καταλάβουμε. « Ελάτε. Εσύ παππού θα είσαι ο νάπτης (έτσι τον έλεγε). Η γιαγιά το ποντικάκι. Ο θείος θα είναι ο παππούς. Ο μπαμπάς θα είναι ο μάγειρας και η μαμά η κούκλα»  έτσι είχε αποφασίσει ο μικρός σκηνοθέτης να μοιράσει τους ρόλους. Κάτι θα γνώριζε καλύτερα αυτός από εμάς. Αν διαφωνείς, έλα να τον πας εσύ κόντρα. Μας έπιανε από τα χέρια και μας σήκωνε από τον καναπέ. Όταν δεν του δίναμε σημασία φώναζε, βράχνιαζε και οι μικρές του φλέβες στον λαιμό φούσκωναν.

Η αίθουσα ήταν κατάμεστη από κόσμο. Φωτογραφικές μηχανές και έξυπνα κινητά είχαν ζεσταθεί και περίμεναν να πιάσουν δουλειά. Να αποθανατίσουν εικόνες και πρόσωπα για μελλοντική προβολή σε εορταστικά τραπέζια. Από το κάτω μέρος της πόρτας στην διπλανή αίθουσα ξεπρόβαλλαν δειλά – δειλά σκανδαλιάρικες φάτσες « Ευχαριστούμε που ήρθατε και φέτος στην όμορφη γιορτή του σχολείου μας. Λίγη ησυχία παρακαλώ. Αρχίζουμε» είπε από το μικρόφωνο η διευθύντρια του σχολείου.

Πρώτοι βγήκαν πέντε μικροί άγγελοι με χρυσά φορέματα και ασημένια στεφάνια. Χόρεψαν και απήγγειλαν ποιήματα. Όσοι από αυτούς δεν ντρέπονταν δηλαδή. Στην συνέχεια ένας μικροκαμωμένος Ιωσήφ κρατώντας από το χέρι μια γλυκιά Μαρία την οδήγησε στην αυτοσχέδια πάχνη για να φέρει στον κόσμο το μήνυμα της ελπίδας και της χαράς. Ακολουθούσαν οι τρεις μάγοι με δώρα στα χέρια, σοβαροί και βλοσυροί έχοντας πλήρη επίγνωση του ρόλου και της αποστολής τους. Ο καρυοθραύστης, ο μολυβένιος στρατιώτης, η μπαλαρίνα. Κάθε λίγο μικροί ήρωες ξεπηδούσαν από την πόρτα της φαντασίας των μεγάλων παραμυθάδων αυτού του κόσμου.

Κάποια στιγμή η σκηνή άδειασε. Στην μέση τοποθετήθηκε ένα δένδρο – σκάλα, καταπράσινο με ευφάνταστα πολύχρωμα στολίδια και ένα τεράστιο  αστέρι στην κορυφή. Επάνω του είχε σκαρφαλώσει ένα ζωηρό ποντικάκι. Συνεχώς έλεγε στον ποντικό – παππού πως θέλει να ανέβει ψηλά και να καταφέρει να αγγίξει το αστέρι. Μάταια προσπαθούσε να του εξηγήσει ο παππούς του ότι αυτό δεν γίνεται,  ο ξανθός ποντικός πάλευε με όλες του τις δυνάμεις να το κατορθώσει.  Όποιος περνούσε από κάτω κοιτούσε να τον δελεάσει και να του αλλάξει γνώμη. Ο μάγειρας του μιλούσε για λαχταριστές γεύσεις. Ο πειρατής για αμύθητους θησαυρούς και πλούτη. Ο ναύτης για συναρπαστικά ταξίδια σε μακρινές θάλασσες. Και μια πανέμορφη μικρή για ζεστές αγκαλιές και ζουμερά φιλιά. Η αλήθεια είναι ότι παραλίγο να τον ψήσει.  Στο τέλος ανέβηκε ψηλά και άγγιξε το αστέρι όπως ακριβώς και στην ιστορία του σύγχρονου ευγενή παραμυθά.

Το μυστήριο είχε λυθεί. Ένα παρατεταμένο χειροκρότημα, σφυρίγματα και φωνές ενθουσιασμού γέμισαν την σχολική αίθουσα. Οι περισσότεροι ηθοποιοί γελούσαν. Κάποιοι υποκλίνονταν, ενώ άλλοι με κατακόκκινα φουσκωμένα μάγουλα κοιτούσαν αμήχανα.

Παρόμοιες σκηνές θα στηθούν σε πολλές σχολικές αίθουσες αυτές τις ημέρες. Αν κατά τύχη περάστε έξω από κάποια μην διστάσετε, κτυπήστε το κουδούνι και μπείτε μέσα. Θα σας καλωσορίσουν, θα σας φιλέψουν με λογιών - λογιών γλυκίσματα και αναψυκτικά, θα σας φορτώσουν με όμορφες εικόνες και χαμόγελα και πριν αναχωρήσετε θα σας ευχηθούν ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ.