ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Κάθε κοινωνία ορίζει ένα πλαίσιο κανόνων οι οποίοι ρυθμίζουν την ομαλή της λειτουργία. Σε μια λοιπόν, ιεραρχική κοινωνία όπως η καπιταλιστική, οι κανόνες τίθενται από τους από τα πάνω και δεν μπορούν παρά να έχουν εξουσιαστικό χαρακτήρα στο σύνολο τους. Το νομοθετικό πλαίσιο μορφοποιεί και κανονίζει τη ζωή, διακρίνει στη συνείδηση των ανθρώπων το σωστό και το λάθος και δημιουργεί πρότυπα συμπεριφοράς καθυποτάσσοντας σε ένα προκατασκευασμένο μοντέλο ζωής. Επιπρόσθετα, ο φόβος της τιμωρίας λειτουργεί κατασταλτικά και δημιουργεί μια συλλογική συνείδηση φοβική απέναντι στην έννοια της ελευθερίας σφυρηλατώντας την ενδυνάμωση της εμπιστοσύνης και της πίστης των κοινωνιών στο δίκαιο της εξουσίας.
Σε αυτήν την κατεύθυνση, οι διάφορες μορφές εγκλεισμού αποτελούν μια πρακτική του κράτους για να ορίσει την κοινωνική κανονικότητα και να διασφαλίσει την κυριαρχία του.Η φυλακή, συγκεκριμένα, συγκεντρώνει και απομονώνει τους αποκλίνοντες/ουσες από τη νόρμα της κοινωνικής συνύπαρξης και αποτελεί τον χώρο που στεγάζει τη φυσική και πνευματική εξόντωσή τους, την τιμωρία τους. Στην ουσία, η φυλακή αποτελεί την υλική συμπύκνωση της εφαρμογής του νόμου, της αποτύπωσης του «δικαίου και αδίκου» και η λειτουργία της είναι ταυτόσημη με τη συνεχή αναζήτηση και την εφαρμογή νέων τρόπων και μεθόδων που στόχο έχουν την καταστολή και τον κοινωνικό έλεγχο. Η λειτουργία της φυλακής στηρίζεται στις ιδέες της  αναμόρφωσης και του σωφρονισμού  μέσα από τις οποίες το υποκείμενο που παρανομεί και αποκλίνει από το δικαϊικό σύστημα και τις κοινωνικές νόρμες που έχει ορίσει η εξουσία απομακρύνεται από το κοινωνικό σύνολο- προς αποκατάσταση του αισθήματος ασφαλείας- με σκοπό την αναμόρφωσή του, ώστε να μπορέσει να επανενταχθεί σε αυτήν. Η διαδικασία αυτή βαφτίζεται κοινωνικοποιητική και πραγματώνεται μέσα στα αναμορφωτήρια, τα ψυχιατρεία, τις φυλακές.
Οι παραβάτες των νόμων πέρα από τον εγκλεισμό βρίσκονται αντιμέτωποι με το κανιβαλιστικό περιβάλλον της φυλακής, αφού αυτή αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας με όλες τις παθογένειές της. Οι σχέσεις μέσα στη φυλακή διακατέχονται από ιεραρχία, αναπαράγουν καπιταλιστικές σχέσεις και σχέσεις εξουσίας. Από την ομαδοποίηση με κριτήριο τη φυλή, το παραεμπόριο και την ισχύ που επιφέρει ο έλεγχός του, μέχρι την επιβράβευση από πλευράς υπηρεσίας της  ρουφιανιάς εις βάρος του συγκρατουμένου/ης, είναι προφανές ποιές αξίες των σύγχρονων κοινωνιών η φυλακή στοχεύει να ενσταλάξει στον άνθρωπο.
Το κράτος για να εναρμονιστεί με τις επιταγές του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου πρέπει να περιορίσει τον ιστορικό του σχηματισμό του κράτους πρόνοιας και να μετατραπεί σε ένα ολοκληρωτικό κράτος έκτακτης ανάγκης. Κοινή επιδίωξη εξ’άλλου όλων των επίδοξων διαχειριστών του, είτε αυτοί προέρχονται από το συντηρητικό τόξο είτε από το φιλελεύθερο, είναι ο εξορθολογισμός του κρατικού μηχανισμού και της λειτουργίας του.  Πάνω σε αυτήν την κατεύθυνση έρχεται να προστεθεί μεταξύ άλλων και ο νέος σωφρονιστικός κώδικας. Ένας κώδικας ο οποίος στοχεύει στον ευρύτερο έλεγχο μέσα στην  φυλακή, στο σπάσιμο των αγώνων και των αντιστάσεων εντός της και τον κατακερματισμό του αγωνιστικού υποκειμένου της ,ενώ ταυτόχρονα απλώνει τα όρια της κατάστασης εξαίρεσης απέναντι στους κρατούμενους αγωνιστές, με ιδιαίτερη έμφαση σε όσους παίρνουν θέση λόγω και έργο στον κοινωνικό/ταξικό πόλεμο, με τα δικά τους πολιτικά χαρακτηριστικά και περιεχόμενα. Παράλληλα ικανοποιεί το αίτημα για ασφάλεια, που τίθεται έντονα από τα πιο αντιδραστικά κομμάτια της κοινωνίας. Εν τέλει ο νέος σωφρονιστικός, συμπυκνώνοντας τις κρατικές εξουσίες  διευρύνει την επικράτεια του σωφρονισμού και εκτός της φυλακής εξαπλώνοντας την καταστολή του πάνω στο σώμα της κοινωνίας. Ας δούμε κάποια βασικά σημεία του νέου αυτού κώδικα, αποκωδικοποιώντας σύντομα την ουσία τους:

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΙΔΙΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΚΡΑΤΗΣΗΣ/ΠΤΕΡΥΓΩΝ ΤΥΠΟΥ Γ – ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
Με τον νέο σωφρονιστικό κώδικα εισάγεται με απόφαση του συμβουλίου της φυλακής η δυνατότητα ύπαρξης ειδικών συνθηκών κράτησης για οποιονδήποτε κρατούμενο/η “συντρέχουν λόγοι που συνδέονται με την ασφάλεια της χώρας ή την δημόσια τάξη ή την τάξη  και την ασφάλεια στα καταστήματα κράτησης” (άρθρο 11, παρ.4). Προφανώς, το σημείο αυτό αφορά κρατούμενους του 187,187Α αλλά και οποιονδήποτε προσπαθήσει να αντιδράσει εντός φυλακής. Επί της ουσίας, πέραν της φωτογραφικής διάταξης που μονιμοποιηθεί το καθεστώς απομόνωσης του Νίκου Μαζιώτη και οδηγεί εκεί και την Πόλα Ρούπα, ως οργανωτές αποδράσεων(παρ. 6 σημ. ε), επανέρχεται η δημιουργία πτερύγων τύπου Γ σε αστυνομικά τμήματα. Σε αυτά θα μπορούν να “φιλοξενούνται” κρατούμενοι/ες  κατά την μεταγωγή τους ή μέχρι να γίνει η δίκη τους αλλά και αν συντρέχουν οι λόγοι που αναφέρθηκαν στην αρχή  και περαιτέρω για να επιτευχθεί η “αποφυγή της επικοινωνίας του με κρατούμενους άλλων κατηγοριών”. Συνεπώς με αυτή την διάταξη επιφυλάσσουν την απομόνωση σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους εντός των αστυνομικών τμημάτων και την κράτηση εκεί με υπουργική απόφαση, όποιου/ας  βρίσκεται στην φυλακή με τον 187, 187Α, αλλά και όποιου/ας  αποτελεί πρόβλημα για τη σταθερότητα εντός των καταστημάτων κράτησης. Έτσι, κάθε “επικίνδυνος/η” έγκλειστος/η είτε ανήκει στην ευρύτερη κατηγορία των πολιτικών κρατουμένων είτε αποτελεί ένα ενεργό πολιτικό υποκείμενο που επιλέγει να κοινωνικοποιείται και να δραστηριοποιείται πολιτικά μέσα στις φυλακές, θα απομονώνεται και δεν θα μπορεί να “επηρεάσει” την υπόλοιπη έγκλειστη κοινότητα.
ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΣΗ/ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ-ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΑ
Συνδυαστικά, στο άρθρο 63, παρ. 1 νομοθετείται για πρώτη φορά η χρήση βίας κατά κρατουμένων και από σωφρονιστικούς υπαλλήλους σε κάθε περίπτωση όπως ‘‘η ενεργητική ή παθητική φυσική αντίσταση σε νόμιμη διαταγή’’ ή σε ‘‘περιπτώσεις νόμιμης άμυνας’’, γεγονός που καταπατά βασικά δικαιώματα των κρατουμένων που κατακτήθηκαν με αγώνες ετών, όπως και αυτό της απεργίας. Ενώ, μέσω της παρ. 2 επιτρέπεται και η κλήση βοήθειας από εξωτερικές αστυνομικές δυνάμεις ώστε να διατηρηθεί η ευταξία. Επιπλέον, με τον νέο κώδικα τιμωρούνται με εξοντωτικό τρόπο οι εξεγέρσεις και οι όποιες αντιδράσεις μπορεί να υπάρξουν μέσα στις φυλακές αφού όλες οι ποινές για συγκεκριμένα αδικήματα εντός του σωφρονιστικού καταστήματος (π.χ. μια στάση διαμαρτυρίας) θα αρχίσουν να εκτίονται μετά την ολοκλήρωση της αρχικής ποινής χωρίς την δυνατότητα συγχώνευσης των ποινών (αθροιστική έκτιση της ποινής).

Η ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΙ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΥΠΕΡΕΞΟΥΣΙΑ – ΑΔΕΙΕΣ/ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΙ ΟΡΟΙ
Πέραν όλων αυτών των άρθρων, που σε διάσπαρτα σημεία εισάγουν τον διαχωρισμό των κρατουμένων και ουσιαστικά καταργούν τα ίσα δικαιώματα, υπάρχουν και συγκεκριμένες διατάξεις, όπως είναι το άρθρο 2, που στην παρ. 4 αναφέρει τις “εξαιρετικές περιπτώσεις όπου τα μέτρα είναι δυνατόν να συνεπάγονται περιορισμούς στους συνήθεις όρους διαβίωσης των κρατουμένων οι οποίοι καθορίζονται κατά περίπτωση με απόφαση εισαγγελέα”. Επίσης, στο άρθρο 15,παρ. 3 προβλέπεται με απόφαση του υπουργού Δικαιοσύνης “να εντάσσονται οι κρατούμενοι σε νέες κατηγορίες για λόγους επιτρεπόμενης ειδικής μεταχείρισής τους”. Συνεπώς, δίνεται στον εκάστοτε υπουργό και κυρίως στον εισαγγελέα μια υπερεξουσία την οποία μπορεί να χρησιμοποιεί σε όποια κατάσταση επιθυμεί.
Οι αιτήσεις άδειας κατατάσσονται, πλέον ξεκάθαρα, κάτω από αυτό το καθεστώς «ειδικών» κριτηρίων και ελέγχου. Για τους πολιτικούς κρατούμενους/ες, ήδη εδώ και χρόνια ζητούνται φρονηματικές δηλώσεις μετάνοιας και αποκήρυξης του αγώνα που διεξάγουν. Ο εισαγγελέας μπορεί να παρεμβαίνει και να διακόπτει αυτές τις διαδικασίες για όσους κρίνονται ως «επικίνδυνοι» και «ανυπότακτοι», για όσους/ες εκκρεμούν πειθαρχικά, αμβλύνοντας την όποια προσπάθεια αντίδρασης εντός των καταστημάτων κράτησης. Αυτή η συνθήκη συνοδεύεται από τη ρύθμιση για την «αθροιστική έκτιση της ποινής του κρατούμενου για παραπτώματα εντός των φυλακών ή κατά τη διάρκεια της άδειας» που προείπαμε. Το δικαίωμα στην άδεια των κρατούμενων, είναι μια κατάκτηση πολύχρονων και αιματηρών αγώνων και όχι “ευεργέτημα” των εισαγγελικών αρχών και των συμβουλίων της φυλακής. Βάσει του νέου κώδικα, θα αποκλείονται από τη διαδικασία αίτησης και χορήγησης άδειας όσοι κρατούμενοι/ες εκτίουν ποινές για “πράξεις βίας” που υπερβαίνουν τα 15 έτη, συμπεριλαμβανομένων και όσων εμπίπτουν στον 187Α(“αντιτρομοκρατική” νομοθεσία). Επιπλέον, για τις τακτικές και εκπαιδευτικές άδειες, εφόσον αυτές χορηγηθούν, συνοδεύονται από όρους κατ’ οίκων περιορισμού και επιτήρησης με ηλεκτρονικό βραχιόλι. Το ίδιο επιδιώκεται να εφαρμοστεί και για τις αποφυλακίσεις, όπου μέχρι τώρα εφόσον το αίτημα γινόταν δεκτό, ο κρατούμενος/η αποφυλακιζόταν κανονικά. Επί της ουσίας, δημιουργείται μια μόνιμη συνθήκη φυλάκισης που ακολουθεί τους κρατούμενους/ες, οι όποιοι/ες μάλιστα για να καταφέρουν να βγουν θα πρέπει να έχουν και την οικονομική δυνατότητα να «αγοράσουν» στο ηλεκτρονικό βραχιόλι έναντι 15 ευρώ την ημέρα καθώς τα διαχειρίζεται ιδιωτική εταιρία (όμιλος Group 4).

ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ
Παύει πλέον, να είναι δεδομένο ότι τα παιδιά έως τριών ετών θα μένουν μαζί με την κρατούμενη μητέρα τους. Αυτό, όπως και θέματα επιμέλειας σε περιπτώσεις που η μητέρα- κρατούμενη εκτίει ποινή άνω των δέκα ετών, θα εξαρτάται από την κρίση του δικαστηρίου. Ένας τεχνοκρατικός μηχανισμός καθίσταται δηλαδή, αρμόδιος να συντηρήσει ή να διακόψει τη σχέση μητέρας-παιδιού, με βασικό κριτήριο την καταδίκη και την ποινή της κρατούμενης (άρθρο 13).

Διαβάζοντας το άρθρο 21 παρ. 7 και την ξεκάθαρη πρόβλεψη για γύμνωση, βρισκόμαστε μπροστά στην επαναφορά και του κολπικού ελέγχου στις γυναίκες κρατούμενες, κάτι που χτυπά πολλαπλάσια την αξιοπρέπεια και την επιβαρυμένη ψυχική υγεία ανθρώπων που βρίσκονται ήδη σε συνθήκες εγκλεισμού.

ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ – “ΦΑΚΕΛΩΜΑ” ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΤΟΥΣ ΕΠΑΦΩΝ
Ένα ακόμη σημείο-αιχμή του νέου κώδικα αποτελεί το άρθρο 51, που αφορά την επικοινωνία των κρατουμένων με τα συγγενικά και φιλικά τους πρόσωπα. Οι τηλεφωνικοί αριθμοί επικοινωνίας θα πρέπει να δηλώνονται στην φυλακή προς έγκριση και καταχώρηση σε ηλεκτρονικό τηλεφωνικό κέντρο, φακελώνοντας έτσι όποιον/α έχει επαφές με κρατούμενους και αποτρέποντας όποιον/α επιθυμεί να έχει.1
ΘΕΣΜΟΘΕΤΙΣΗ ΤΟΥ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΣΙΤΙΣΗΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ
Με το άρθρο 31(παράγραφος 3) και το άρθρο 29,περί ιατρικών πράξεων,  επικυρώνεται το βασανιστήριο της υποχρεωτικής σίτισης των απεργών πείνας. Η επιλογή της απεργίας πείνας, είναι μια συνειδητή επιλογή ως έσχατο μέσο αγώνα, που έχουν πραγματοποιήσει διαχρονικά πολιτικοί κρατούμενοι και φυλακισμένοι αγωνιστές/τριες. Η παραβίαση αυτής της απόφασης του κρατούμενου/ης είναι μια εντελώς ανήθικη πράξη, που επί της ουσίας αψηφά το ίδιο το γεγονός, αλλά και τους λόγους για τους οποίους ο έγκλειστος/η επέλεξε να θέσει την υγεία του σε κίνδυνο και τον αφοπλίζει.

Ο νέος σωφρονιστικός δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως κάτι ξεκομμένο. Αποτελεί κομμάτι ευρύτερης αλλαγής του οπλοστασίου του κράτους και φαίνεται να είναι ένα βήμα που προετοιμάζει το έδαφος για την αναδιάρθρωση και του ποινικού κώδικα. Το διακύβευμα είναι η παντοδυναμία του κράτους και η διασφάλιση πως αποτελεί το μοναδικό ρυθμιστή της κοινωνικής οργάνωσης και ζωής. Για να συνεχίσει την αναπαραγωγή της παραπάνω συνθήκης, εγκαθιδρύει ένα καθεστώς σύγχρονου ολοκληρωτισμού, στη βάση της διατήρησης από μεριάς του του μονοπώλιου της βίας, τόσο υλικά, σε νούμερα και μέσα, όσο και νομικά μέσω της δημιουργίας όλο και περισσότερων νόμων. Οι αλλαγές που προτείνονται στο νέο σωφρονιστικό κώδικα στοχεύουν ευθέως στην καταστολή, την επιβολή του φόβου, τον έλεγχο, τη φυσική, πολιτική, ψυχολογική εξόντωση όσων περισσεύουν, όσων αντιδρούν και αγωνίζονται ριζοσπαστικά ενάντια στο κράτος και την καπιταλιστική αφήγηση που αυτό εξυπηρετεί. Τέλος, ο κώδικας αυτός αποτελεί ένα ακόμα ανάχωμα προστασίας του  επενδυτικού περιβάλλοντος που πλάθεται, των μεταρρυθμίσεων, των σκληρών ταξικών μέτρων, συνολικά είναι μια ακόμη κομμάτι στο ψηφιδωτό επιβολής του καπιταλισμού ως του μοναδικού βιώσιμου συστήματος και του ταξικού/κοινωνικού πολέμου που διεξάγει συνεχώς εξοπλιζόμενο ιδιαίτερα απέναντι σε μια πιθανή κοινωνική έκρηξη και την επαναστατική προοπτική.

Εμείς από την πλευρά μας, αντιλαμβανόμενοι ότι ο νέος σωφρονιστικός κώδικας  είναι μία επίθεση που δέχονται τα κεκτημένα με αγώνες δικαιώματα των φυλακισμένων, στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα που διεξάγουν οι κρατούμενοι και οι αναρχικοί, μέλη του Επαναστατικού Αγώνα, απεργοί πείνας Π.Ρούπα και Ν.Μαζιώτης. Αγωνιζόμαστε πλάι τους με τα δικά μας μέσα  και αναλυτικά εργαλεία. Η αλληλεγγύη αποτελεί πολιτικό πρόταγμα, βασικό μέσο αγώνα και πυλώνα της πολιτικής μας κουλτούρας και είναι και προωθητική σχέση μεταξύ των αγωνιστών/τριών στην κατεύθυνση της ατομικής και συλλογικής αυτοδιεύθυνσης, στην πάλη για την καταστροφή του κράτους και του κεφαλαίου και την οικοδόμηση ενός κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ

 

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ ΚΑΙ ΝΙΚΟ ΜΑΖΙΩΤΗ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 11/11

ΠΟΛΕΜΟ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ