Πάτρα: Παρουσιάζεται το βιβλίο «Το Δημοτικό Τραγούδι. Αποτύπωση της ιδιοπροσωπίας του νεώτερου ελληνισμού»

Οι Εναλλακτικές Εκδόσεις και το βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία στην Πάτρα πραγματοποιούν εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου του Γιώργου Καραμπελιά με τίτλο «Το Δημοτικό Τραγούδι. Αποτύπωση της ιδιοπροσωπίας του νεώτερου ελληνισμού», την Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου στις 20.00.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

Αλέξης Γκλαβάς, ερευνητής-ραδιοφωνικός παραγωγός,

Στάθης Σταυρόπουλος, σκιτσογράφος – δημοσιογράφος,

Κωνσταντίνος Γιωτσόπουλος, ιστορικός-εκπαιδευτικός (Εκπαιδευτήρια Αναγέννηση)

και ο ίδιος ο συγγραφέας Γιώργος Καραμπελιάς.

Θα ακολουθήσει δημοτικό μουσικό πρόγραμμα.

Η εκδήλωση θα φιλοξενηθεί στο βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία, στην οδό Γεροκωστοπούλου 31-33 πάνω από την Κανακάρη, στην Πάτρα.

Γλῶσσα δὲ σ’ ἔχω γιὰ σπαθί, δὲ σ’ ἔχω γιὰ τουφέκι,

Σ’ ἔχω νὰ κλαῖς τὸ δίκιο σου, νὰ κλαῖς τὸ μερτικό σου

Το γεγονός πως, σήμερα, σε μια εποχή καθολικής παρακμής του ελληνισμού, ενισχύεται –επί τέλους– το ενδιαφέρον για το δημοτικό τραγούδι, και όχι μόνο ως κείμενο αλλά και ως μουσική, τραγούδι και χορός, από ένα αυξανόμενο τμήμα των νέων, ενώ πολλαπλασιάζονται και πάλι οι σχετικές μελέτες, δεν αποδεικνύει μόνο τη διαχρονική αξία του αλλά καταδεικνύει πως, όταν ένας πολιτισμός, όταν ένα έθνος αγγίζει κυριολεκτικά τα όρια της επιβίωσής του, τότε «επιστρέφει», βυθίζεται στα βαθύτερα στρώματα της ταυτότητάς του για να βρει ίσως τη δύναμη μιας ανάτασης, και πάλι.

Το δημοτικό τραγούδι, σε αντίθεση με πολλές τρέχουσες «απομυθοποιητικές» αποδομητικές θεωρίες, που επιθυμούν να το αντιμετωπίσουν ως «ένα μόνο τραγούδι», αποτελεί εν τέλει, σύμφωνα με τον Χρήστο Μαλεβίτση, «το περιεχόμενο της συνειδήσεως του ελληνικού λαού. Δηλαδή, είναι ο τρόπος που ο ελληνικός λαός έχει είδηση του κόσμου.»

Εξάλλου, όπως είχε πει ο Νομπελίστας Γιώργος Σεφέρης: «Μπορούμε να κάνουμε πολλές πικρές παρατηρήσεις πάνω στην άβυσσο που μπορεί κάποτε να χωρίσει τους μορφωμένους και τους καλλιεργημένους από τη φωνή της ζωής, όταν σκεφτούμε πως για πολλούς αιώνες ο μόνος πραγματικός ποιητής που έχει το Γένος είναι ο ανώνυμος και αναλφάβητος λαός…». Επίσης ο Γκαίτε χαρακτήριζε το δημοτικό τραγούδι χωρίς  προηγούμενο στην ποιητική παραγωγή ολόκληρης  της Ευρώπης

Το δημοτικό τραγούδι, αποδίδει με τον πιο ολοκληρωμένο τρόπο, τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής ιδεολογίας, το «συναμφότερον» του εθνικού μας χαρακτήρα σε όλες του τις εκφράσεις. Ενός εθνικού χαρακτήρα που έχει διαμορφωθεί σε μια πορεία τριών χιλιάδων χρόνων, τουλάχιστον, μέσα από περιπέτειες, μεταπτώσεις και αλλαγές, που δεν έχει ίσως γνωρίσει κανένας άλλος ιστορικός λαός: από το ζενίθ της κλασικής αρχαιότητας και της φιλοσοφίας, στη διαμόρφωση ενός οικουμενικού πολιτισμού στην κατάρρευση των Αλώσεων, στην αναγέννηση του ’21, στο ναδίρ της σημερινής παρακμής.