Μάκης Σέργιος στο thebest.gr: «Ο λαός στον οποιονδήποτε ψευτοηγέτη, ψάχνει να βρει …Μεσσία!»

Μια ιστορία μυθιστορηματική και συνάμα τόσο πραγματική. Αφήγηση και ροή γεγονότων με ρυθμό που σε παρασύρει και πρόσωπα που, γι΄αλλού ξεκίνησαν κι αλλού τελικά η ζωή τους πήγε. Και χωρίς να το καταλάβουν, κατηύθυναν οικονομίες και ζωές ανθρώπων σε δύσβατα μονοπάτια.   «Οι Αριβίστες» είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Μάκη Σέργιου. Ένα βιβλίο που σε συγκινεί και δεν θες να το αφήσεις από τα χέρια σου, μέχρι να φτάσεις στο  τέλος του.

Παλιός γνώριμος στον χώρο του Τύπου της Πάτρας αλλά και της Ναυπακτίας, ο Μάκης Σέργιος ξανάπιασε την πένα, αλλά αυτή τη φορά για μια μεγάλη αφήγηση και όχι για ένα άρθρο. Με σαφείς τις αφορμές  και τη γνώση γεγονότων από την ενασχόλησή του με τα ΜΜΕ, έπλεξε ένα πολυσέλιδο αφήγημα, με ζωντανούς διαλόγους και αρκετούς ήρωες – αντιήρωες, με φόντο την τελευταία 20ετία.

Από την εποχή του Χρηματιστηρίου όπου πολλοί έμαθαν τη Σοφοκλέους, ενώ δεν ήξεραν παρά το πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ της γειτονιάς τους, στο σκάσιμο της φούσκας. Και από την κατάρρευση της Lehman Brothers  στην οικονομική κρίση  και την Ελλάδα των μνημονίων.

Το βιβλίο ξεκινάει  συστήνοντάς μας  τρεις νέους ανθρώπους, άγνωστους  μεταξύ τους, που βρίσκονται μπροστά σε αποφάσεις, οι οποίες πρόκειται να αποδειχτούν καθοριστικές για τις ζωές τους. Ο Δημήτρης Πετρόπουλος, απόφοιτος της ΑΣΟΕΕ, υποδιευθυντής υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας, στην Αθήνα. Με ακόρεστη δίψα για σεξ και περίεργες διασυνδέσεις και δράσεις, διακινδυνεύει τα πάντα, προκειμένου να εκμεταλλευτεί προς όφελός του, την ακατάσχετη μανία της εποχής της Σοφοκλέους για γρήγορο και άκοπο πλουτισμό.

Ο Ντράγκαν Ατσίμοβιτς, μηχανικός και προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών, παιδί του πολέμου, από το Βελιγράδι. Εξαντλημένος από την καθημερινή του επαφή με τον θάνατο και γεμάτος μίσος και δίψα για εκδίκηση προς όλους εκείνους που σχεδίασαν και επέβαλαν την καταστροφή της πατρίδας του, αποφασίζει να την εγκαταλείψει οριστικά, επιστρέφοντας στον τόπο που μεγάλωσε και σπούδασε, στη Θεσσαλονίκη.

Η Φωτεινή Ασλανίδη από την Κύπρο, φέρελπις υποψήφια διδάκτωρ των οικονομικών, στο πανεπιστήμιο της Λευκωσίας. Διαθέτοντας σπάνια ομορφιά και την πίστη πως ακριβώς αυτή η ομορφιά είναι το εισιτήριό της για το ταξίδι προς την κορυφή, αποφασίζει πως, ο καθηγητής της, ο διεθνούς φήμης οικονομολόγος Μάριος Αναγνώστου, είναι το πιο κατάλληλο πρόσωπο να την οδηγήσει εκεί.

Μέσα στη δίνη της ανόδου του Χρηματιστηρίου της Αθήνας, αρπάζοντας ο καθένας την ευκαιρία που του δίνεται, χαράζουν μία αδίστακτη πορεία προς την πραγματοποίηση κάθε ονείρου και φιλοδοξίας τους. Νέα Υόρκη, Μαρτινίκα, Καραϊβική, Αιγαίο πέλαγος, το θέατρο της τελικής τους αναμέτρησης... Ένα συναρπαστικό πολιτικό και οικονομικό θρίλερ περιπέτειας, μυστηρίου, έρωτα και δράσης.

Τον Μάκη Σέργιο τον συνάντησα πρώτη φορά το 1998, μόλις 19 ετών τότε, όταν έγραψα το πρώτο ρεπορτάζ της ζωής μου για την εφημερίδα «Επικοινωνία», εβδομαδιαία εφημερίδα της Πάτρας, την οποία ίδρυσε μαζί με άλλους δύο συνεργάτες. Η επόμενη συνάντηση έγινε προ ημερών με αφορμή τους «Αριβίστες» του. Διστακτικά ξεκίνησε τη συγγραφή, αλλά τώρα  εισπράττει άφθονα ενθουσιώδη σχόλια των αναγνωστών του βιβλίου του, με έναν από αυτούς μάλιστα,  να τον χάνουν από την παρέα  στη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, για τρεις ολόκληρες  μέρες! Μέχρι να… το τελειώσει!

Της Ελευθερίας Μακρυγένη

Πώς ξεκίνησε αυτή η πρώτη επαφή με τη συγγραφή;

«Πάντα είχα τη φιλοδοξία να γράφω. Πηγαίνοντας πίσω, στα σχολικά μου χρόνια, θυμάμαι ότι οι εκθέσεις μου ήταν υπόδειγμα. Με ανέβαζε η καθηγήτρια επάνω για να τις διαβάζω. Όπως και για να μπω στο Πανεπιστήμιο, το μόνο μάθημα στο οποίο δεν έκανα φροντιστήριο ήταν η έκθεση και έγραψα 19. Από εκεί κι έπειτα η δουλειά μου, ως στέλεχος σε εφημερίδες κι αργότερα εκδότης και δημοσιογράφος, απαιτούσε να γράφω. Αυτό όμως που ένιωθα υποχρεωμένος να επιδιώκω, ήταν να έχω άμεση επαφή με την επικαιρότητα, ώστε να ξέρω τι συμβαίνει και για ποια πράγματα θα γράψω. Από εκεί βγαίνει και η σχέση μου με την δημοσιογραφία. ‘Ετσι, ως δημοσιογράφος, από κάποια στιγμή, επιχειρούσα ν΄αποκαλύψω  στους αναγνώστες  μου τι ακριβώς συνέβαινε από την εποχή του χρηματιστηρίου μέχρι σήμερα, γύρω από τα οικονομικά. Τα πραγματικά γεγονότα, τις αιτίες, τις κρυμμένες πτυχές. Τα έγραφα αλλά τα… διάβαζα μόνος μου! Το δημοσιογραφικό κείμενο δεν το διαβάζει πια ο κόσμος! Θέλει την είδηση έτοιμη, μασημένη, με φωτογραφία,  βίντεο, να τη δει και να την ξεχάσει. Να μη βγάλει συμπέρασμα. Όταν ήρθε η ώρα να χρησιμοποιήσω τον άφθονο ελεύθερο χρόνο που μου προέκυψε, αναρωτήθηκα τι θα ήθελα να κάνω. Τότε ήταν που αποφάσισα να δοκιμάσω να δώσω την άποψή μου για το τι συνέβη στην παγκόσμια οικονομία, μέσω μιας μυθοπλαστικής γραφής, μιας ιστορίας με σασπένς και έντονες ανατροπές. Το έκανα και δεν μετανιώνω».

Πόσο καιρό σου πήρε η συγγραφή;

«Η εφημερίδα μου έκλεισε τον Απρίλιο του 2016 και περίπου τότε, με άφθονο ελεύθερο χρόνο πλέον, ξεκίνησα. Το βιβλίο το ολοκλήρωσα τον Οκτώβριο».

Ως προς το ζήτημα τις γλώσσας, τι σε δυσκόλεψε; Δεν θα έγραφες ένα άρθρο, ένα δημοσιογραφικό κείμενο…

«Υπήρχε η αγωνία μέσα μου αν αυτό που δημιουργώ είναι λογοτεχνία. Είχα όμως πάντοτε  άριστη σχέση με την ελληνική γλώσσα. Στη συνέχεια υπήρξαν δύο - τρεις δικοί μου άνθρωποι  που γνωρίζουν καλά, τόσο τον χώρο των εκδόσεων όσο και από Φιλολογία, στους οποίους έδειξα τις πρώτες σελίδες. Αυτοί μου έδωσαν τρομακτική ώθηση, εφόσον εξέφρασαν τον ενθουσιασμό τους για τον τρόπο γραφής μου. Με βοήθησαν να ξεπεράσω τη δειλία του… «ποιος θα το πει βιβλίο; Ποιος θα το πει μυθιστόρημα;». Ως προς το θέμα της γλώσσας θα φέρω παράδειγμα τους διαλόγους. Διαβάζοντας πάρα πολύ, δεκαετίες τώρα, με ενοχλούσε όταν η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν τα πρόσωπα, ήταν εξεζητημένη ή αφύσικη. Αυτό, πάντα με ξένιζε. Δεν υπήρχε περίπτωση να γράψω έτσι... Θα έγραφα όπως μιλάμε και οι «ήρωές» μου θα μιλούσαν όπως μιλάμε όλοι, μεταξύ μας».

To μυθιστόρημα είναι πολυσέλιδο, έχει  πολυεπίπεδη δράση και πολλά πρόσωπα. Για τους ήρωες ή για κάποιους απ΄αυτούς,  άντλησες στοιχεία, πτυχές ή  γεγονότα από υπαρκτά πρόσωπα;

«Υπάρχουν κάποια στοιχεία  που είναι και προσωπικά βιώματα. Ακόμα, έχω βάλει κάποιους πρωταγωνιστές μου να ενεργούν όπως ενήργησαν υπαρκτά πρόσωπα. Κι επειδή μίλησες για «ήρωες», οι δικοί μου είναι μάλλον αντι-ήρωες. Και οι τρεις που πρωταγωνιστούν. Ακόμα και τα πρόσωπα που βρίσκονται στο περιβάλλον τους. Δεν γίνεται να μην έχουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά, δεν μ’ αρέσουν οι αφύσικοι ρόλοι σε μια ιστορία. Και επίσης, δεν γίνεται να υπάρχει πάντα happy end στη ζωή, πράγμα που το χρησιμοποιεί κατά κόρον η λογοτεχνία».

Είσαι ρεαλιστής δηλαδή…

«Θα έλεγα σουρεαλιστής. Όσον αφορά δε τη γραφή, σαν φάρο μου έχω μια ρήση του Άλμπερ Καμύ, που λέει ότι… «τα πολύπλοκα και δυσνόητα κείμενα έχουν σχολιαστές ενώ τα ευνόητα και απλά έχουν αναγνώστες». Αν και αυτός που με έχει καταγοητεύσει σε ό,τι κι αν έχει γράψει είναι ο Χέμινγουέι , αλλά και o Χένρι Μίλλερ».

Γράφεις δεύτερο βιβλίο;

«Nαι , κοντεύει να τελειώσει. Ο  καμβάς, πάνω στον οποίο πλέκεται η ιστορία, είναι πάλι ένα φαινόμενο εγκληματικό, που άπτεται της οικονομικοπολιτικής κατάστασης  της χώρας μας. Θα μου επιτρέψεις να μην αποκαλύψω περισσότερα προς το παρόν. Είναι ένα κάπως επικίνδυνο θέμα. Κάποιος φίλος μάλιστα, που του ζήτησα πληροφορίες, μια και είχε υπηρετήσει επαγγελματικά στον σχετικό χώρο, με προειδοποίησε  ότι μπορεί ακόμα και να υπάρξουν κίνδυνοι. Δεν επιδιώκω όμως να γράψω ένα βιβλίο αποκαλυπτικό ούτε καταγγελτικό. Πάλι ως καμβά χρησιμοποιώ αυτού του είδους τις δράσεις στη χώρα μας, για ν΄ αναπτύξω πάνω τους τη μυθοπλασία. Επί της ουσίας, είναι πάλι ένα αστυνομικό και ερωτικό θρίλερ».

Για τους «Αριβίστες»,  είχες αντιδράσεις για τα πραγματικά περιστατικά πάνω στα οποία «στήθηκε» το στόρι; Φοβήθηκες για το ενδεχόμενο να σε κατηγορήσουν για σκοπιμότητα ή για το ότι «δείχνεις» συγκεκριμένα πολιτικά ή άλλα πρόσωπα και καταστάσεις;

«Αντιδράσεις, όχι…  Αλλά όσο διαρκούσε η συγγραφή,  είχα εσωτερικά την ανάγκη, αφενός να διασταυρώσω όσες πληροφορίες χρησιμοποίησα αφετέρου ν’ ασχοληθώ με καταστάσεις που έχουν πάρει και νομικά τη σφραγίδα του σκανδάλου ή της εκτός νόμου δράσης, ώστε να μην αμφισβητήσει κανείς τα κίνητρά μου. Από αυτούς τους έξι μήνες που μου πήρε για να γράψω το βιβλίο, τους δύο τους αφιέρωσα σε αναζητήσεις στοιχείων».

Στο μυθιστόρημα αναφέρεσαι στην κατάρρευση της Lehman Brothers και στο ντόμινο που προκάλεσε σε πολλές οικονομίες, όχι μόνο στη δική μας.  Ένας από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας, ο Ντράγκαν, δεν άντεξε το ότι οι πολιτικοί ηγέτες δεν είχαν τη δυνατότητα ή τη διάθεση να επιβληθούν στις οικονομικές εξουσίες, περιορίζοντας τις…

«Η πλάνη του Ντράγκαν «ζωγραφίζει» την πλάνη όλων μας. Των ψηφοφόρων, των λαών, των ίδιων των πολιτικών. Όπως  έχει αποδειχτεί περίτρανα πλέον, η εποχή μας χαρακτηρίζεται από απόλυτη έλλειψη ηγετών! Δεν υπάρχουν εκείνες οι προσωπικότητες που θα μπορούσαν να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι και να υποδείξουν στον κάθε τραπεζίτη, λομπίστα, μεγάλο, μεσαίο ή μικρό οικονομικό παράγοντα, σε όλους αυτούς που περιγράφονται με τον εύηχο τίτλο… «αγορές», ότι εδώ έχουν να κάνουν με ανθρώπους. Κι όμως… Οι κοινωνίες, εξακολουθούν να αναζητάνε ανάμεσα σ’ αυτούς τους ψευτοηγέτες, έναν… μεσσία! Είναι προφανές ότι  επικρατεί η αφέλεια στους λαούς, κυριαρχεί αυτή η ανόητη πίστη ότι οι ηγέτες που εκλέγουμε νοιάζονται, θέλουν και μπορούν να μας προστατεύσουν από τέτοιου είδους απειλές. Όλα όσα περιγράφονται στους «Αριβίστες» - πλην της μυθοπλασίας - δεν ήταν ευρέως γνωστά αλλά συνέβαιναν! Εδώ, έπαιξε τον βρώμικο ρόλο του και ο κατευθυνόμενος Τύπος, που δεν αποκάλυψε ποτέ τίποτα, αλλά και που αν αποκάλυπτε, έχει «εκπαιδευτεί» έτσι ο κόσμος, που κανείς δεν θα έδινε σημασία! Ένα άλλο στοιχείο, το οποίο κατά τη δική μου προσέγγιση έχει βοηθήσει στο να δημιουργηθούν όλα αυτά, είναι η κατακόρυφη αύξηση παραγωγής… οικονομολόγων! Υπάρχουν στον χώρο της οικονομίας, τόσα φωτισμένα μυαλά! Ε, όλο και περισσότεροι είναι σε θέση  να εκπονήσουν περίτεχνα σχέδια, να εντοπίσουν τις αδυναμίες - ή τις δυνατότητες - των καπιταλιστικών μηχανισμών, για να βγάλουν πολλά και εύκολα λεφτά. Εφόσον τα ποινικά, διοικητικά και ηθικά όρια είναι ασαφέστατα  για το τι είδους και εύρους οικονομικό σχεδιασμό μπορεί να κάνει κάποιος, η μπάλα χάθηκε. Εκπονούνται και εφαρμόζονται σε αφθονία, τα πιο τέλεια σχέδια για το πώς… δουλεύοντας λιγότερο θα βγάλεις περισσότερα και από περισσότερους! Κι αυτό, το ζούμε πλέον όλοι, στο πετσί μας».

Το βιβλίο θα παρουσιαστεί τον Οκτώβριο στην Πάτρα και μέχρι τα Χριστούγεννα στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Το βράδυ του Σαββάτου 16 Σεπτεμβρίου, 8.00 με 10.00, ο Μάκης Σέργιος θα βρίσκεται στο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο , στο περίπτερο του εκδοτικού Οίκου «Ωκεανός» - από τον οποίο κυκλοφόρησαν οι «Αριβίστες» του - για να συνομιλήσει με αναγνώστες και να υπογράψει αντίτυπα.

Λίγα λόγια για τον Μάκη Σέργιο

O Μάκης Σέργιος, γεννήθηκε στην Πάτρα το 1957,  όπου και μεγάλωσε, εργάστηκε και ζει μέχρι σήμερα.  Σπούδασε στο Φυσικό τμήμα του Πανεπιστημίου της Αθήνας(1975-1980) και δίδαξε Φυσική, Χημεία και Μαθηματικά, τα πρώτα χρόνια μετά τις σπουδές του αλλά, επαγγελματικά, τον κέρδισε ο κόσμος των Μέσων Ενημέρωσης.

Από το 1988 μέχρι το 1996, εργάστηκε στην εφημερίδα Ημέρα της Πάτρας, αναλαμβάνοντας και την οικονομική της διαχείριση. Το 1998, ιδρύει μαζί με δύο συνεργάτες, την εβδομαδιαία εφημερίδα της Πάτρας Επικοινωνία, που απετέλεσε τομή για τα εκδοτικά πράγματα της πόλης του.

Μετά από τρία χρόνια, η Επικοινωνία μεταβιβάζεται σε γνωστή ανώνυμη εταιρεία της Πάτρας και ο Μάκης Σέργιος αγοράζει και εκδίδει συνεχώς, από το 2001, την εβδομαδιαία εφημερίδα Εμπρός, στη γειτονική Ναύπακτο. Δημοσιογραφεί και αρθρογραφεί σε κάθε φύλλο, κρατώντας και τη διεύθυνση έκδοσής της.  Μέλος της Ένωσης Ιδιοκτητών Επαρχιακού Τύπου, ασχολήθηκε και με τα συνδικαλιστικά του χώρου των επαρχιακών εφημερίδων. Η εφημερίδα του, Εμπρός Ναυπάκτου, αφού κατέγραψε μια λαμπρή δεκαπενταετή διαδρομή, έκλεισε το 2016, μη αντέχοντας τα απόνερα της οικονομικής κρίσης, δίνοντας ωστόσο, πεντάχρονο, άνισο αγώνα.

Είναι παντρεμένος με την Καθηγήτρια Δερματολογίας του Πανεπιστημίου Πάτρας, Σοφία Γεωργίου και έχει δύο παιδιά, την Μαρτίνα, κοινωνική λειτουργό, κάτοικο Λονδίνου και τον Σπύρο, υποψήφιο διδάκτορα Θαλάσσιας Γεωλογίας, στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Οι Αριβίστες είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.

.