Σκέψεις και ερωτήματα για τον ΕΝΦΙΑ

Από τον συμπολίτη κ. Δημήτριο Δελέγκο λάβαμε και δημοσιεύουμε την εξής επιστολή:

«Εντύπωση μου προξένησε το άρθρο της κ. Ντάτσικα με αντικείμενο τον ΕΝΦΙΑ. Και πιο συγκεκριμένα, ότι η ΝΔ θα μειώσει τον συγκεκριμένο φόρο που πλήττει τους ιδιοκτήτες ακινήτων. Όπως βέβαια εντύπωση μου προκαλεί η μονιμοποίηση της αναβολής της προεκλογικής δέσμευσης του ΣΥΡΙΖΑ ότι: «ο φόρος αυτός δεν αλλάζει, αλλά καταργείται».

Επισταμένα και επιμελώς προσπάθησα να εντοπίσω στοιχειώδεις διαφορές ανάμεσα στην εκ νέου εξαγγελία της ΝΔ, αλλά και του καθεστωτικού πλέον φόρου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Θα πρέπει βέβαια να σημειώσουμε ότι διαφορές εντοπίζει κάποιος όταν εξετάζει ή αναλύει διαφορετικά δεδομένα και όχι όταν επί της βάσεως τα δεδομένα αυτά είναι ίδια. Απαραίτητο στοιχείο επίσης για την ενδελεχή ανάλυση του οποιοδήποτε θέματος είναι η ιστορία του. Πάμε λοιπόν.

Ένα μεσημέρι του Σεπτεμβρίου του 2011, ο τότε υπουργός Οικονομικών, Ευάγγελος Βενιζέλος παρουσίαζε στη Θεσσαλονίκη έναν έκτακτο, όπως είχε τονίσει, φόρο ακινήτων, το περίφημο «χαράτσι» μέσω της ΔΕΗ. Ο φόρος αυτός μόνο έκτακτος δεν αποδείχθηκε, αφού άλλαξε μόνο όνομα και μορφή, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα των κυβερνήσεων που ακολούθησαν. Μιλώντας στο πλαίσιο της ΔΕΘ, στις 11 Σεπτεμβρίου, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπανδρέου ανακοίνωσε το πακέτο μέτρων που αποφάσισε το υπουργικό συμβούλιο, με βασικό το «Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Χώρων».

Ένα άλλο μεσημέρι του Ιουλίου του 2013 πιο καλοκαιριάτικο, «στο νέο Ζάππειο που είναι δίπλα από το γνωστό Ζάππειο», επί κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά, με υπουργό Οικονομικών τον Γιάννη Στουρνάρα, έπειτα από μαραθώνιες επαφές του ΥΠΟΙΚ με την τρόικα, έμελλε να γραφτεί το φινάλε του ΕΕΤΗΔΕ με την αντικατάστασή του από τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων, τον γνωστό ΕΝΦΙΑ, ο οποίος θα περιελάμβανε και τον ΦΑΠ.

Κορυφαίο στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών ανέφερε τότε ότι η τρόικα δέχθηκε να μην εισπράττεται ο φόρος για τα ακίνητα μέσω της ΔΕΗ το 2014, αλλά μέσω των ΔΟΥ, προσθέτοντας ότι το σχετικό νομοσχέδιο θα κατατεθεί προς ψήφιση στο τέλος Σεπτεμβρίου. Αρκετούς μήνες μετά, στις 20 Δεκεμβρίου του 2013, με 152 «ναι» ο ΕΝΦΙΑ ψηφίστηκε από τη Βουλή, όμως ο δρόμος ήταν ακόμα... μακρύς. Το καλοκαίρι του 2014 κορυφώθηκε το αλαλούμ με τον υπολογισμό των δόσεων, αφού εστάλησαν ραβασάκια με υπέρογκα ποσά και καθυστέρησε η καταβολή τους, με αντίκτυπο στον Προϋπολογισμό.

Ο τότε πρωθυπουργός κ. Σαμαράς δήλωνε από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ότι θα δώσουν λόγο οι υπεύθυνοι για τα λάθη στον φόρο, ενώ 21 βουλευτές της ΝΔ ζητούσαν κεφαλή του «αρχιτέκτονα» του ΕΝΦΙΑ, Νίκου Καραβίτη –συμβούλου, επί πίνακι, μέχρι την αποχώρηση του κ. Στουρνάρα από το ΥΠΟΙΚ.

Εκτοτε ακολούθησε η εποχή του ενθουσιασμού και μετέπειτα η εποχή της λήθης. Ο φόρος έμεινε, ενώ οι εξαγγελίες από αυτόν που τον σκαρφίστηκε και τον νομοθέτησε συνεχίζονται ακόμη και σήμερα. Ουσιαστική και θεμελιώδη διαφορά ανάμεσα στη πρότερα εποχή και στην επόμενη από αυτή δεν υφίσταται, διότι η αδικία απλά συνεχίζεται.

Έρχεται λοιπόν ο κ. Μητσοτάκης και εξαγγέλλει 30% μείωση του άδικου φόρου, ενώ ήταν στους 152 βουλευτές που ψήφισαν την αδικία και επειδή τυγχάνει να διαθέτει και ύψος η χείρα του προεξήρχε. Ακολουθεί η κ. Ντάτσικα η οποία τονίζει την έκπτωση της αδικίας επί της αδικίας που καλούμαστε να πληρώσουμε και φυσικά δεν τονίζει τίποτα από τα παραπάνω, σκοπίμως.

Γιατί δεν λέει κάποιος από δαύτους ότι ο φόρος είναι άδικος και θα τον καταργήσει την πρώτη εβδομάδα της θητείας του;

Γιατί δεν λέει κάποιος ότι το συνολικό ποσό του ΕΝΦΙΑ μπορεί να το εξοικονομήσει από την τερατώδη φοροδιαφυγή, και όχι με εκβιαστικό τρόπο από τον έλληνα φορολογούμενο;

Γιατί δεν λέει κάποιος ότι οι κατοικίες που έχουν αγοραστεί με στεγαστικά δάνεια και η κυριότητα τους ανήκει στην τράπεζα απ’ όπου έχει εκταμιευτεί το δάνειο, o ΕΝΦΙΑ πρέπει να πληρώνεται από την τράπεζα μέχρι την αποπληρωμή του δανείου και όχι από τον ιδιοκτήτη;

Γιατί;

Προσωπικά την απάντηση σε όλα τα παραπάνω την γνωρίζω και οι περισσότεροι από τους συμπολίτες μας την ξέρουν. Αυτό που επιδιώκω είναι να απαντήσει το πολιτικό όν επί των παραπάνω ερωτημάτων, και απαραιτήτως να πάρει θέση στην πολιτική ιστορία του θέματος. Όπως και αν αρθρογραφούσε ένα άλλο πολιτικό όν που εκπροσωπούσε την κυβέρνηση, το ίδιο επίσης θα επιδίωκα.

Κ. Ντάτσικα πριν μου απαντήσετε να σας θυμίσω την ρήση του Γεωργίου Σεφέρη (1900-1971): «Η μνήμη όπου και να την αγγίξεις πονεί».»