Πρόταση "όνειρο" για την ανάπλαση του θαλασσίου μετώπου της Πάτρας- Ο αρχιτέκτονας Κωσταντίνος Μπάρλας μιλά στο thebest.gr- ΦΩΤΟ

Η πρόθεση

Η πρόθεση μας είναι το παλαιό λιμάνι της Πάτρας να αποδοθεί πάλι στην πόλη και η πόλη να αποκτήσει ξανά την χαμένη της σχέση με την θάλασσα. Το λιμάνι να ενωθεί με την πόλη, να λειτουργεί ως συνέχεια της. Να επανέλθουν τα στοιχεία εκείνα και οι σχέσεις που θα επαναφέρουν την συλλογική μνήμη και την ζωντάνια.  Θεωρούμε ότι η σχέση αυτή θα δημιουργηθεί  όταν η περιοχή του λιμανιού λειτουργήσει ως ένα αστικό πάρκο, με κύριες χρήσεις αναψυχής, περιπάτου, άθλησης, πολιτισμού, εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας για τους κατοίκους της πόλης. Θα μπορούσε να αναπτυχθεί και ένα μικρό εμπορικό κομμάτι χωρίς όμως αυτή η δραστηριότητα να αλλοιώσει την γενική λειτουργία της πόλης. Η πρόθεση μας είναι να δημιουργηθούν νέες συνθήκες, νέες οπτικές,  για την πόλη και τους κατοίκους της.

Με την μεταφορά του λιμένα στο νέο λιμάνι δεν αποκτά η Πάτρα μόνο στέρεο έδαφος για να αναπτυχθεί ένα αστικό πάρκο, αλλά αποκτά μια οριοθετημένη περιοχή νερού, κλειστή και προστατευμένη, που ελάχιστες πόλεις διαθέτουν στον κόσμο. Πρόθεση μας είναι να «εκμεταλλευτούμε» και να αναδείξουμε αυτή την δεξαμενή νερού και να δημιουργήσουμε νέες σχέσεις και συνθήκες. Να αποκτήσουν οι κάτοικοι της μια ιδιαίτερη σχέση με το νερό και να γίνει η  Πάτρα μια μοναδική πόλη.

Πρόθεση μας είναι η επέμβαση μας να συντέλεση στην βιώσιμη ανάπτυξη της πόλης. Έτσι θα δοθεί έμφαση και στην βιοκλιματική προσέγγιση.

Η σχεδιαστική μας πρόθεση είναι, λόγω ότι αναφερόμαστε σε ένα αστικό πάρκο με έντονο το στοιχείο του νερού και όπου η διάθεση είναι ποιο χαλαρή, οι χαράξεις να είναι πιο ρευστές. Να ξεδιπλώνονται, σαν σερπαντίνες, μέσα από την πόλη προς την περιοχή επέμβασης. Να ξεδιπλώνονται από την ορθοκανονικότητα της πόλης, προς μια πιο ελεύθερη, ρευστή διαφορετική κατάσταση. Οι  πορείες  να ξεδιπλώνονται σαν σερπαντίνες και τα σημεία ενδιαφέροντος και στάσης να διασκορπιστούν σαν κομφετί  μέσα στην περιοχή.

Η πρόταση – ιδέα

Πλατεία νερού

Η μεγάλη οριοθετημένη έκταση νερού μεταξύ των αποβάθρων και του κυματοθραύστη μας δημιούργησε την έντονη επιθυμία να ενταχθεί η περιοχή του νερού στην πρόταση και να διαδραματίσει τον κυρίαρχο ρόλο στην πρόταση. Έτσι δημιουργείται στον χώρο τον λιμενοδεξαμενών η πλατεία νερού, η οποία έχει τα χαρακτηρίστηκα μιας συνηθισμένης πλατείας με την διαφορά ότι είναι πάνω στο νερό. Έχει «διαδρόμους» κίνησης, χώρους στάσης και ξεκούρασης, τα «δέντρα» της, τα σιντριβάνια της, τους χώρους συνάθροισης και εκδηλώσεων, τα «αγάλματα» της, τους χώρους άθλησης της.

Η διαφορά της σε σχέση με μια συνηθισμένη πλατεία, είναι στις διαφορετικές και ρευστές σχέσεις και ποιότητες που δημιουργούνται σε αυτήν. Η πλατεία νερού αποτελείται από πλωτές πλατφόρμες που ανάλογα την κατάσταση και τις ανάγκες μπορούν να συνενωθούν  και να δημιουργήσουν μεγαλύτερες επιφάνειες, και να υποδεχτούν τις ανάλογες χρήσεις.

Τα «δέντρα» της είναι φωτιστικά στοιχεία που δημιουργούν μια ψευδαίσθηση δέντρων και φυτών, η κίνηση φυσικά γίνεται με βάρκες ή άλλα πλωτά στοιχεία, τα σιντριβάνια είναι πίδακες νερού, και τα αγάλματα είναι εγκαταστάσεις τέχνης πάνω στο νερό. Οι πλατφόρμες θα μπορούσαν να υποδεχτούν χρήσεις όπως αναψυχής, θερινού σινεμά, καθιστικών, μικρών συναυλιών κλπ. Η αναστροφή της σχέσης νερού-στεριάς  που επιχειρείται με την δημιουργείται της πλατείας νερού εντείνεται με την περί αυτής διαδρομής –περιπάτου που δημιουργείται και με την στροφή προς αυτήν των περισσοτέρων χρήσεων που  βρίσκονται στην στεριά όπως το πχ το θέατρο, αλλά και των προβλητών και του κυματοθραύστη.

Διαδρομή σερπαντίνα

Η διαδρομή σερπαντίνα είναι μια τεθλασμένη διαδρομή που αναπτύσσεται κατά μήκος της περιοχής επέμβασης σε μια μικρή απόσταση από την θάλασσα. Ο ρόλος της είναι να δημιουργηθεί μια ενιαία διαδρομή-περιπάτου αλλά και σύνδεσης όλων των περιοχών της επέμβασης. Λειτουργεί ως μια σπονδυλική στήλη που πάνω της κουμπώνουν όλες οι συνδέσεις και πορείες που οδηγούν προς τους χώρους επεμβάσεων, αλλά  και παραλαμβάνει και τις προεκτάσεις των δρόμων της πόλης στο λιμάνι. Τέλος συνδέει την νότια πλευρά της παραθαλάσσιας περιοχής με την βόρεια πλευρά.

Παράλληλη διαδρομή πεζόδρομος

Δημιουργείται μια παράλληλη διαδρομή-πεζόδρομος με μέσω όρο πλάτος οκτώ περίπου μέτρων μπροστά από τα κτήρια της πόλης. Αυτό επιτυγχάνεται  με την επέκταση των πεζοδρομίων κατά  3 μέτρα. Έτσι πιστεύουμε ότι θα πάρει ζωή η παραλιακή αυτή ζώνη  και θα αναβαθμιστούν και θα αναδειχτούν τα αξιόλογα κτίρια της που αυτή τη στιγμή είναι κενά και υποβαθμισμένα. Επίσης οι κάθετοι δρόμοι που διασταυρώνονται με τον πεζόδρομο περιορίζονται στα 3 ή στα 6 μέτρα, ανάλογα τον δρόμο, στα σημεία διασταύρωσης. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται η συνέχεια του πεζόδρομου και αποτρέπεται η στάθμευση αυτοκινήτων στην πορεία του.

Σύνδεση με τη πόλη

Η σύνδεση της πόλης με την περιοχή επέμβασης επιτυγχάνεται με την κατάργηση του ορίου της περίφραξης του παλαιού λιμένα,  με την μείωση του πλάτους του αυτοκινητόδρομου στις δυο λωρίδες κυκλοφορίας, χαμηλής ταχύτητας (6 μέτρα) και ενός  λεωφορειόδρομου (3μέτρα), με την επέκταση των σημαντικών αξόνων της πόλης στην επέμβαση και την διατήρηση των οπτικών φυγών της πόλης.

Οι δρόμοι που επιλέγονται για να επεκταθούν είναι η Τριών Ναυάρχων, ο πεζόδρομος της Κανάρης, η Γούναρη, ο πεζόδρομος της Παντανάσσης, η Γεροκωστοπούλου που συνδέει την πλατεία Γεωργίου με το λιμάνι, η Κολοκοτρώνη, η Ζαΐμη.

Στα σημεία αυτά έχουμε την συνέχεια του υλικού των διαμορφώσεων και την διακοπή της ασφαλτόστρωσης του αυτοκινητόδρομου.

Για να ενισχυθεί και ο άξονας της Αγ. Νικολάου και να συνδεθεί ο μόλος με την πλατεία Τριών Συμμάχων  ο δρόμος υπογειοποιείται.  Έτσι δημιουργείται  μια συνέχεια στον δημόσιο χώρο και μια ανεμπόδιστη πορεία για τον πεζό. Η γραμμή του τρένου με την διέλευση ανά μιας ώρας του προαστιακού ο οποίος κινείται με χαμηλή ταχύτητα δεν μπορεί κατά την κρίση μας να θεωρηθεί ένα εμπόδιο στην σύνδεση με την πόλη.

Ιδιαίτερα αν μεταξύ των γραμμών φυτευτεί και χαμηλό πράσινο (γκαζόν). Επίσης στον κόμβο της Αγ. Διονυσίου δημιουργείται μια πεζογέφυρα-πλατεία με πλάτος περίπου δέκα μέτρων  που ενώνει τον πράσινο υπαίθριο χώρο του ΟΣΕ με την παραλιακή ζώνη.

Ο μόλος της Αγ. Νικολάου

Ο μόλος της Αγ. Νικολάου είναι το κεντρικό τμήμα του λιμανιού και με ιδιαίτερη ιστορική σημασία. Βλέπει και στις δυο κεντρικές λιμενολεκάνες και είναι η κατάληξη ή η αρχή ενός άξονα που συνδέει το λιμάνι και το κέντρο της πόλης, μέσα από τις σκάλες της Αγ. Νικολάου, με την άνω πόλη το κάστρο και το παλιό νοσοκομείο (αρχιτέκτονας Hansen). Είναι ο μόλος που σε αυτόν βρίσκονταν ο Φάρος, τοπόσημο για την πόλη για πολλά χρόνια, είχε πάντα αστική και δημόσια χρήση, ήταν η εκτόνωση της πόλης προς την θάλασσα, χώρος κοινωνικών, πολιτιστικών και πολιτικών εκδηλώσεων. Είχε πάντα ξεχωριστεί θέση στην συνείδηση και την μνήμη των κατοίκων της πόλης.

Αποτελούσε την κατάληξη της καθημερινής βόλτας των πατρινών που ξεκινούσε από την πάνω πόλη και διέσχιζε το κέντρο της πόλης ως το λιμάνι. Σήμερα υπάρχουσες  διαμορφώσεις έχουν φθαρεί παρουσιάζοντας μια εικόνα εγκαταλείψεις.

Με την υπογειοποίηση της Όθωνος Αμαλίας ο μόλος συνδέεται άμεσα με την πόλη και αποτελεί μια συνέχεια και κατάληξη μιας διαδρομής. Ο μόλος αποκτά διαφορετικό πιο δυναμικό σχήμα για να εκφραστεί η ξεχωριστεί θέση που έχει στο λιμάνι, αλλά και  για την πόλη αλλά και στην θέση που κατέχει στη συνείδηση και την μνήμη των πολιτών. Για την επαναφορά της μνήμης, αλλά και την δημιουργία ενός νέου σημείου που θα λειτουργεί ως τοπόσημο για την περιοχή, δημιουργείται  στην απόληξη του μόλου ένα παρατηρητήριο, όπου θα μπορούν οι πολίτες να απολαμβάνουν την θέα προς την θάλασσα, την πλατεία νερού αλλά και την πόλη.

Οι χαράξεις και οι πορείες που δημιουργούνται στο μόλο προκύπτουν ως συνέχεια από τις γειτονικές περιοχές αλλά και ως συνέχεια και κατάληξη από την  πόλη. Ο μόλος βαθμιδωτά βυθίζεται για να έρθει σε επαφή με το νερό. Μέσα από τις χαράξεις προκύπτει σε νέα θέσει το καφέ αναψυκτήριο.

Ο χώρος μεταξύ των μόλων Αγ. Νικολάου και Γούναρης

Η περιοχή αυτή είναι σημαντική λόγο της κεντρικής θέσης που έχει σε σχέση με το λιμάνι και το κέντρο της πόλης. Σε αυτήν την περιοχή εκτονώνονται οι κεντρικοί   κάθετοι οδοί της πόλης.

Για να είναι απρόσκοπτη η θέα προς την θάλασσα από την πόλη γκρεμίζονται όλα τα κτήρια που βρίσκονται σήμερα στην περιοχή αυτή. Στη περιοχή αυτή τοποθετούνται δυο πισίνες, με ανάκληση στην μνήμη, μια ολυμπιακών διαστάσεων και μια αναψυχής, οι εγκαταστάσεις του ναυταθλητισμού, παιδικές χαρές, υπαίθριο γυμναστήριο.

Ο μόλος της Γούναρη

Ο μόλος της Γούναρης, είναι προέκταση της λεωφόρου Γούναρης που ενώνει πολλές και σημαντικές περιοχές της πόλης. Στην άκρη του προς το λιμάνι, μεταξύ στεριάς και νερού τοποθετείται το ανοιχτό θέατρο. Το θέατρο βλέπει προς την πλατεία νερού και αποτελεί μέρος αυτής. Εδώ φανταζόμαστε να διαδραματίζονται και παραστάσεις που θα έχουν άμεση σχέση με το νερό. Το παλαιό κτήριο του Λιμένα διατηρείται και γίνεται πολιτιστικό κέντρο. Έτσι εκτός από χώρους περιπάτου, δημιουργούνται και διακριτικοί χώροι στάθμευσης που στεγάζονται κατά μέρος από τις διαμορφώσεις.

Ο χώρος μεταξύ Αγ. Νικολάου και Αγ. Διονυσίου

Στον χώρο αυτόν στη θέση του παλαιού υπόστεγου, δημιουργείται ένα νέο πλέγμα κτιρίου με άμεση αναφορά στο παλαιό υπόστεγο. Αυτός ο χώρος θα μπορεί να  φιλοξενεί πολλές διαφορετικές χρήσεις όπως υπαίθρια αγορά, εκθέσεις, συναυλίες κλπ. Επίσης στο μέσο της περιοχής διαμορφώνεται μια προβλήτα για την καλύτερη λειτουργία της μαρίνας με τα μέγα γιοτ.

Ο μόλος της Αγ. Διονυσίου

Στον μόλο της Αγ. Διονυσίου τοποθετείται το μουσείο της πόλης στην πλευρά του λιμανιού με θέα στην πλατεία νερού. Έτσι δημιουργούνται τρία σημεία αναφοράς στην περιοχή, μια τριλογία, το μουσείο, το θέατρο και το παρατηρητήριο. Ένα σε κάθε ένα από τους τρεις κύριους μόλους. Το δώμα του μουσείο λειτουργεί και ως πλατεία.  Επίσης στον μόλο αυτόν τοποθετούνται τα υποστηρικτικά κτήρια της μαρίνας.

Ο κυματοθραύστης

Μεταξύ του κυματοθραύστη και του μόλου της Γούναρης δημιουργείται μια πεζογέφυρα η οποία έχει την δυνατότητα να ανοίγει για όταν αυτό απαιτείται. Έτσι ο κυματοθραύστης συνδέεται με το υπόλοιπο τμήμα της περιοχής. Γίνεται μέρος της βόλτας. Ο επισκέπτης αποκτά διαφορετική οπτική και θέα της πόλης και της πλατείας του νερού. Έρχεται στο «απέναντι» και αποκτά αυτήν άλλη οπτική της πόλης. Ο  κυματοθραύστης σε ορισμένα σημεία του διαπλατύνετε και αποκτά χώρους στάσεις και αναψυχής και μια πισίνα. Έτσι συμμετέχει ενεργά στην λειτουργία της υδάτινης πλατείας. Αποτελεί μέρος της. Επίσης δίνεται η δυνατότητα στον επισκέπτη μέσω επιπέδων να βρεθεί και από την έξω πλευρά του κυματοθραύστη.

Ο χώρος της ιχθυόσκαλας και του αλιευτικού καταφυγίου

Στον χώρο μεταξύ του πεζόδρομου της ιχθυόσκαλας και του αλιευτικού καταφυγίου δημιουργείται χώρος φορτοεκφορτώσεις και χώρος στάθμευσης  αυτοκινήτων για τους επισκέπτες και εργαζόμενους της ιχθυόσκαλας. Επίσης οργανώνεται ο χώρος της λεμενολεκάνης του αλιευτικού καταφυγίου με την τοποθέτηση μιας προβλήτας στο κέντρο της, για να εξυπηρετηθούν και να γίνεται καλύτερη η πρόσβαση στα αλιευτικά. Επίσης προτείνεται μια μικρή υπαίθρια λιανική αγορά ψαριών.

Ο χώρος γύρω από την βόρεια λιμενολεκάνη

Ο χώρος αυτός μαζί με την λιμενολεκάνη προβλέπεται για την υποδοχή κρουαζιερόπλοιων. Στους δυο μόλους διαμορφώνονται στέγαστρα για τουριστικά λεωφορεία και ταξί και κλειστοί χώροι αναμονής. Επίσης  το κτίριο «Κανελλόπουλου» θα εξυπηρετεί την υποδοχή των κρουαζιερόπλοιων, διατηρώντας καφέ-εστιατόριο, καταστήματα, αίθουσες αναμονής και γραφείο πληροφοριών. Οι δρόμοι διαμορφώνονται για την καλύτερη εξυπηρέτηση, και είσοδοι και έξοδοι στον χώρο διαμορφώνονται στο ύψος της Αγ. Διονυσίου και κοντά  στην σημερινή έξοδο. Τον  υπόλοιπο χώρο τον καταλαμβάνουν διαμορφώσεις πρασίνου και χώροι αθλοπαιδιών.

Συμβολή  της πρότασης στην οικονομική αναζωογόνησης της περιοχής

Με την ανάπλαση της περιοχής θεωρούμε ότι οι κάτοικοι της πόλης όχι μόνο θα έχουν όφελος στην καθημερινότητα τους που θα βιώνουν την ανάπλαση, αλλά θα έχουν και όφελος οικονομικό λόγω ότι η πόλη θα γίνει πόλος έλξης για τους επισκέπτες της περιοχής. Επίσης θα μπορούσε η περιοχή της ανάπλασης να φιλοξενήσει σημαντικές εκδηλώσεις παγκόσμιου ενδιαφέροντος, όπως παγκόσμιους αγώνες ναυταθλητισμού.

Η διαμόρφωση και ο εξοπλισμός των ελεύθερων χώρων- Υλικά, και κατασκευαστικές επιλογές

Σχεδιάζουμε τον αστικό εξοπλισμό, ο οποίος θα αποτελέσει τον πυρήνα για να μπει το design στην εικόνα της πόλης, αναβαθμίζοντας την. Μια σειρά από καθιστικά, κάδους απορριμμάτων, φωτιστικά, βρύσες ή στάσεις για ποδήλατα, στέγαστρα, ακόμα και δημιουργία τουαλετών είναι προς αυτή τη κατεύθυνση.

Στις διαμορφώσεις, ενοποιούμε με τσιμεντοειδή υψηλής αντοχής τους πεζόδρομους και τον ποδηλατόδρομο. Το ίχνος της μάντρας που σε κάποια σημεία γίνεται κάθισμα, σε κάποια στέγαστρο και σε κάποια σημεία απλά ίχνος στο έδαφος, αποτελείται από corten (οξειδωμένος χάλυβας), ενώ οι διαμορφώσεις κοντά στην θάλασσα επενδύονται με συνθετικό deck.

Πράσινο βασικές αρχές

Οι νέες φυτεύσεις, πέρα από τη συμβολή τους στη βελτίωση των μικροκλιματικών συνθηκών, επιδιώκουν να εμπλουτίσουν την αντιληπτική πολυπλοκότητα του χώρου, ώστε να αυτός να αποκτήσει μεγαλύτερο ενδιαφέρον, αναγνωρίσιμο ύφος και να ενοποιηθεί ως σύνολο. Από τις υφιστάμενες φυτεύσεις, κυριαρχεί η δενδρο-στοιχία από Πεύκα κατά μήκος της Όθονος- Αμαλίας.

Διατηρούνται τα δέντρα εκείνα που έχουν αναπτυχθεί σωστά και η θέση των οποίων δεν έρχεται σε αντίθεση με τις αρχές σχεδιασμού που εφαρμόζονται. Η υπάρχουσα βλάστηση εμπλουτίζεται με αειθαλείς και φυλλοβόλους θάμνους και δένδρα, με ιδιαίτερη καλλωπιστική αξία, που επιλέγονται βάσει της εποχιακής τους ανθοφορίας, του χρώματος των καρπών ή του φυλλώματός, του σχήματος ή του αρώματός, αλλά και της σημειολογικής τους ταύτισης με την πόλη, τη θάλασσα.

Η επιλογή των φυτικών ειδών σχετίζεται άμεσα με τα κλιματικά δεδομένα της περιοχής.  Η επιλογή των δένδρων και των υπολοίπων φυτών γίνεται με το βασικό κριτήριο την αντοχή στις ιδιαίτερες συνθήκες της περιοχής που γειτνιάζει με την θάλασσα. Τα  υδροσταγονίδια της θάλασσας, επιτρέπουν μόνο σε ορισμένα μόνο φυτικά είδη να αναπτυχθούν (π.χ. χαμαίρωψ-Trachycarpus fortunei ή Chamaerops excelsa).

Επίσης, επιλέγονται φυτά ανθεκτικά στην ξηρασία και με μικρές απαιτήσεις σε νερό, ώστε να ελαχιστοποιούνται και οι απαιτήσεις συντήρησης. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, χρησιμοποιούνται εναλλάξ εκτάσεις με χλοοτάπητες και με θαμνώδη εδαφοκάλυψη. Επιλέγονται φυτικά είδη, ανάμεσα στα “ιθαγενή” φυτά. Επιλέγονται επίσης ορισμένα “ξενικά” είδη, δοκιμασμένα στις συγκεκριμένες συνθήκες Η ικανότητα προσαρμογής στις τοπικές συνθήκες, συμβάλει στην αειφορικότητα της επέμβασης. Στην επιλογή των φυτικών ειδών λαμβάνεται υπόψη και ο παράγοντας της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και της χαμηλής ποιότητας του εδάφους.  Προτείνονται είδη ανθεκτικά στις συνθήκες των πόλεων.

Βοκλιματική προσέγγιση

Η πρόταση βασίζεται στις αρχές του βιοκλιματικού σχεδιασμού υπαίθριων αστικών χώρων, με στόχο τη βελτίωση των μικροκλιματικών συνθηκών και την διεποχική εξασφάλιση συνθηκών άνεσης (θερμικής, οπτικής, ακουστικής). Αυτό επιφέρει και τα αντίστοιχα περιβαλλοντικά και ενεργειακά οφέλη στην περιοχή επέμβασης αλλά και στην ευρύτερη περιοχή με στόχο την ποιοτική της αναβάθμιση, εφαρμόζοντας ένα πρότυπο εφαρμογής αστικής ανάπλασης, που ενσωματώνει στοιχεία περιβαλλοντικού και βιοκλιματικού σχεδιασμού. Οι αρχές που εφαρμόστηκαν για την επίτευξη των παραπάνω είναι οι εξής:

α. Χωροθέτηση των βασικών δραστηριοτήτων με βάση το μικροκλίμα και τις συνθήκες ηλιασμού και αερισμού της περιοχής, β. σκιασμός και ηλιοπροστασία, γ. χρήση ΑΠΕ δ. δημιουργία ανάγλυφου μέσω πρανών και κερκίδων  και αστικού εξοπλισμού, ε. διατήρηση της βλάστησης και δημιουργία νέας, ζ. υδάτινο στοιχείο με την παράλληλη δημιουργία υδάτινων υπόγειων και υπέργειων δεξαμενών για την συλλογή των όμβριων νερών.

Κυκλοφοριακές παρεμβάσεις

Ο παραλιακός δρόμος της Όθωνος -Αμαλίας αποκτά δύο λωρίδες κυκλοφορίας χαμηλής ταχύτητας πλάτος συνολικά 6 μέτρων και έναν λεωφορειόδρομο πλάτος 3 μέτρων. Η φορά των αυτοκινήτων παραμένει όπως είναι σήμερα, ενώ η φορά του λεωφορείων έχει την αντίθετη διεύθυνση. Αυτό γίνεται για δυο λόγους:  για να μην παραβιάζεται από τα αυτοκίνητα και για να δημιουργηθούν οι στάσεις από την πλευρά  της πόλης.

Άλλη παράλληλη οδό της πόλης θα παραλάβει την αντίθετη διεύθυνση των λεωφορείων. Για την ομαλή εισαγωγή των λεωφορείων στο λεωφορειόδρομο της μελέτης μας τα λεωφορεία θα κινούνται κεντρικά σε έναν λεωφορειόδρομο στην οδό Ακτή Δημαίων. Στον κόμβο της Αγ. Διονυσίου προβλέπεται κυκλικός κόμβος για την ομαλή κίνηση τον οχημάτων. Στο ύψος της πλατεία Τριών Συμμάχων υπογειοποιείται ο δρόμος για να υπάρχει ελεύθερη κίνηση των πεζών.

Η γραμμή του προαστιακού παραμένει στην θέση που βρίσκεται σήμερα. Δημιουργείται ποδηλατόδρομος  πλάτος δύο μέτρα, παράλληλος και σε απόσταση από τη γραμμή του προαστιακού και διατρέχει όλη την περιοχή.

Χώροι στάθμευσης αυτοκίνητων δημιουργούνται σε σημεία κατά μήκος της περιοχής.

Οικονομική βιωσιμότητα της περιοχής ανάπλασης

Θεωρούμε ότι αν η περιοχή έχει μια ενεργειακή αυτονομία, δηλαδή βασιστεί στα ΑΠΕ, στα παθητικά συστήματα, στην συλλογή και αξιοποίηση των όμβριων υδάτων κλπ, μαζί με την εξασφάλιση πόρων από διάφορες εκδηλώσεις που θα λάβουν χώρα στην περιοχή ανάπλασης,  η περιοχή θα εξασφαλίσει την οικονομική της βιωσιμότητα της.

«Ουσιαστικά η Πάτρα αποκτά αυτή τη μοναδικότητα. Αποκτά αυτό τον χώρο, τον υγρό, τον ασφαλή, τον κλειστό που λίγες πόλεις στον κόσμο θα έχουν την ευκαιρία να την αξιοποιήσουν. Αυτή την επαφή του κέντρου με μια θαλάσσια δεξαμενή που θα μπορούν να γίνουν πολλές δραστηριότητες. Αυτή τη μοναδικότητα θέλαμε να αξιοποιήσουμε.

Στόχος είναι να αποκτήσουμε κάποιες άλλες δυνατότητες στο δημόσιο χώρο για τους Πατρινούς αλλά αυτή μοναδικότητας θα φέρει κι άλλους ανθρώπους να δουν αυτό το μοναδικό στοιχείο. Θέλουμε να αναδείξουμε αυτό το δυναμικό στοιχείο και να δημιουργήσουμε ένα αστικό πάρκο κατά μήκος της θαλάσσιας γραμμής», εξηγεί ο κ. Μπάρλας.

Βλέποντας και τις παλιές εικόνες της πόλης, σε αυτή τη ζώνη γίνονταν αγώνες κολύμβησης, πόλο, βλέποντας τα καράβια που γέμιζαν το λιμάνι, διαπιστώνεις ότι υπήρχε μια άμεση σύνδεση κι ο κόσμος δεν ήταν ξεκομμένος από το λιμάνι. «Θέλαμε λοιπόν αυτό πλέον στην σύγχρονή του μορφή, ε νέα πράγματα αποκτήσουμε και πάλι αυτή την επαφή. Να δώσουμε στον κόσμο την ευκαιρία να τις επεκτείνει τις δραστηριότητές του σε αυτόν τον χώρο και ν’ αποκτήσει άλλη προοπτική η πόλη γι’ αυτό θελήσαμε να αναβαθμίσουμε το δημόσιο χώρο για να έχει πολίτης μια διέξοδο. Εμείς κοινοποιήσαμε τις ιδέες μας, αυξάνοντας τις δραστηριότητες του χώρου είμαστε σίγουροι για τη βιωσιμότητά του.

Το βλέπουμε στο Νότιο Πάρκο όπου στην ουσία ήταν ένας χώρο με μπάζα και τώρα ο κόσμος πάει, αθλείται, πάνε τα παιδιά, κάνουν οι πολίτες μια βόλτα. Αυτό που πιστεύουν κάποιοι ότι ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός είναι ακριβός είναι μύθος, θα μπορούσε δηλαδή και για το Νότιο Πάρκο, να γίνει ένα διαγωνισμός, να πέσουν ωραίες ιδέες και αυτές μετά μπορούν να αξιοποιηθούν», υπογραμμίζει ο κ. Μπάρλας.

Φυσικά παραδέχεται ότι το μέγεθος του παλαιού λιμένα για να γίνει όλο αυτό το πράγμα, θέλει και χρόνο και χρήμα.

«Μπορούμε όμως σιγά-σιγά να καλυτερεύσουμε τις συνθήκες. Δεν χρειάζεται όλο αυτό να γίνει με μια προσπάθεια. Να δούμε ως πολίτες τι θέλουμε σε αυτόν τον χώρο. Η δική μας συνεισφορά είναι να συμμετέχουμε σε έναν διάλογο κι όχι μόνο για το λιμάνι αλλά για όλη την πόλη. Θα μπορούσαν να γίνουν αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί για πάρα πολλά σημεία της πόλης που αυτή την στιγμή, είναι κακοσυντηρημένη και κακοφτιαγμένη. Όταν κάτι είναι ενεργό φέρνει και οικονομικό όφελος σε έναν χώρο, μένοντας έτσι τα πράγματα δεν καλυτερεύουν και δεν αλλάζουν», υποστηρίζει.

Για το κατά πόσο ο Δήμος λαμβάνει υπόψη τις προτάσεις που κατατέθηκαν και είναι σε μια επαφή με τους επιστήμονες που συμμετείχαν στο διαγωνισμό προκειμένου να αξιοποιήσει κάποιες από τις ιδέες που κατέθεσαν ο κ. Μπάρλας σχολιάζει:

«Υπάρχει μια κινητικότητα, υπάρχει μια εικόνα για το πώς μπορεί να γίνει αυτό ο χώρος από εκεί πέρα πρέπει ο Δήμος και οι φορείς να κάτσουμε γύρω από ένα τραπέζι κι να κουβεντιάσουμε τι θέλουμε για την πόλη, τα πράγματα να γίνουν πιο ανοικτά και να εκμεταλλευτούμε το δυναμικό των αρχιτεκτόνων που υπάρχει.

Ας πούμε τώρα γίνεται η προσπάθεια ανάπλασης του ιστορικού κέντρου της πόλης, αυτό έγινε πίσω από κλειστές πόρτες, για μένα θα έπρεπε να είναι πιο ανοικτό. Καλό θα είναι να είμαστε συμμέτοχοι γιατί έχουμε πράγματα να συνεισφέρουμε».