Tα κάστανα, τα καρύδια και η πίστη

Είναι πολλές περιπτώσεις κατά τις οποίες αναρωτιέσαι, διαβάζοντας για ένα γεγονός, ή μια είδηση, αν είναι πραγματική ή αποτελεί κατά το μοντέρνο λεγόμενο, troll. Kάπως έτσι την «έπαθα» σήμερα διαβάζοντας για το κάστανο του γέροντα Παΐσιου. Εν ολίγοις , ένα… κάστανο, που είχε βράσει ο γέροντας Παΐσιος πριν από 27 χρόνια προσκύνησαν πιστοί, κατά την αγρυπνία που τελέστηκε, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου, στο Αγρίνιο, με αφορμή τον εορτασμό του Αγίου, ο οποίος είχε περάσει από την πόλη ως στρατιώτης.

Σε ανακοίνωσή του ο Ιερός Ναός αναφέρει μεταξύ άλλων ότι «κατά την Αγρυπνία, εκτέθηκαν για προσκύνηση η εικόνα του Οσίου Παϊσίου, λείψανα του Αγίου Ιωάννη του Βραχωρίτη και του Οσίου Παϊσίου, καθώς και ένα αντικείμενο, δοσμένο από τον Όσιο Παΐσιο». Αναφέρει επίσης η εκκλησία ότι «τον Οκτώβριο του 1990, ο Γέροντας Παΐσιος είχε δώσει ως ευλογία βρασμένα κάστανα σε μια ομάδα φοιτητών που τον είχε επισκεφθεί. Ένας εκ των φοιτητών, ο οποίος τυγχάνει να είναι και ο ένας εκ των δύο Ιερέων που τέλεσαν την Αγρυπνία, φύλαξε το βρασμένο κάστανο που πήρε, το οποίο έως σήμερα, 27 χρόνια μετά, παραμένει κατά θαυμαστό τρόπο, αναλλοίωτο, ενώ ακούγεται ακόμη και ο καρπός μέσα σε αυτό».

Πλήθος πιστών έσπευσε να προσκυνήσει ένα ...κάστανο που είχε βράσει ο γέροντας Παΐσιος πριν 27 χρόνια - ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ

Όσοι γνώρισαν τον γέροντα μιλούσαν για έναν Άγιο, πολύ πριν αγιοποιηθεί επίσημα, κάποιοι που έχουμε διαβάσει έστω και ένα από τα βιβλία με τις διδαχές του και τον βίο του, έχουμε αισθανθεί την ευλογία του.

Κυρίως  όμως θεωρώ ότι ο Παΐσιος έδειξε το δρόμο για την την πραγματική πίστη,  την ανιδιοτελή αγάπη, την ουσιαστική προσευχή. Κι όλα αυτά εκτιμώ πως δεν περνούν από κάστανα, καρύδια ή κι από τη λιτάνευση μιας παντόφλας, ακόμα κι αν σε αυτή είχε βάλει το πόδι του κάποιος Άγιος.

Ο δρόμος της πίστης και της προσευχής είναι μάλλον πολύ πιο δύσκολος και  βιωματικός. Σε όποιο Θεό κι αν πιστεύει κανείς. Σε μια συνέντευξή του ο πατήρ Χαράλαμπος Παπαδόπουλος μου είχε πει «πρέπει να φτάσεις στο σημείο να μην κάνεις προσευχή, αλλά να είσαι προσευχή. Δηλαδή όλη η ύπαρξή μου μετέχει την παρουσία του Θεού στα πάντα. Σε ένα λουλούδι, σε ένα ηλιοβασίλεμα, σε ένα πρόσωπο, σε ένα χαμόγελο, σε μια αγκαλιά. Σε όλη τη ζωή».

Προ ημερών δε, σε μια ανάρτηση ιερέα στο facebook διάβασα την παρακάτω ιστορία:

Η Προσευχή και τα… καρύδια!

Ένας άνθρωπος ζούσε μόνος στο αγρόκτημά του. Κάποια στιγμή αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει μια απλή προσευχή. Το μεσημέρι, πριν το φαγητό. Και το βράδυ πριν κοιμηθεί. Μια μέρα αποφάσισε να κρατά λογαριασμό των προσευχών του! Έτσι, για κάθε προσευχή που έκανε, έβαζε ένα καρύδι μέσα σε ένα γυάλινο βάζο. Αυτό συνεχίσθηκε για χρόνια. Το σπίτι του γεωργού γέμισε ράφια με γυάλινα βάζα γεμάτα καρύδια. Και καθώς ο αριθμός τους όλο αύξανε, ο άνθρωπός μας αισθανόταν όλο και μεγαλύτερη ικανοποίηση. Του φαινόταν, σαν να μεγάλωνε η περιουσία του! Τότε είδε ένα όνειρο: Ο Χριστός στάθηκε μπροστά του και τον ρώτησε: «Τι σημαίνουν όλα αυτά τα γεμάτα βάζα;» Ο γεωργός απάντησε: «Κύριε, κάθε καρύδι αντιπροσωπεύει μια προσευχή».

Και τότε ο Χριστός του είπε: «Πάρε ένα σφυρί και σπάσε όλα τα καρύδια, ένα προς ένα». Αμέσως εκείνος υπάκουσε. Τι έκπληξη όμως! Όλα τα καρύδια ήταν κούφια! Από τόσα καρύδια έμεινε μόνο ένας μεγάλος σωρός από τσόφλια! Τότε ο Χριστός του είπε: «Οι προσευχές σου ήταν το ίδιο κούφιες. Γιατί τις είχες καταντήσει μια τυπική παγερή συνήθεια. Τις έλεγες μόνο με το στόμα, χωρίς να τις αισθάνεσαι με τον νου και την καρδιά σου!».

«Όλα τα θαύματα του Ιησού έχουν άγγιγμα.Κι εμείς φοβόμαστε σήμερα να δείξουμε την αγάπη μας»

Στο Βατοπαίδι η παντόφλα του Αγίου Σπυρίδωνα – ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ