ΠΗΓΑΜΕ ΣΤΟ PALAZZO REALE ΤΟΥ ΜΙΛΑΝΟΥ ΚΑΙ «ΧΟΡΤΑΣΑΜΕ» ΡΟΥΜΠΕΝΣ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΝΙΟΤΗΣ ΤΟΥ

Στην περιήγησή μας στην έκθεση «χορτάσαμε» γυναικεία και παιδικά πρόσωπα σαν ονειρικά χερουβίμ και κορμιά πληθωρικά με έντονο μαγνητισμό, φτιαγμένα τέσσερις αιώνες πριν! Αποκλείεται το βλέμμα να μη «χαθεί» μέσα σε τέτοιες φιγούρες αλλά και να μην χαζέψει κανείς με τις μοναδικά πιστές λεπτομέρειες της αναπαράστασης: οι δαντέλες των γιακάδων, τα τσουλούφια των μαλλιών, η ροή των υφασμάτων, οι μύες που «γράφουν» κάτω από την επιδερμίδα των σωμάτων, τα γεμάτα συναίσθημα βλέμματα και στόματα καθηλώνουν πραγματικά. Μιλάμε βέβαια για μια ωραιοποιημένη, ουμανιστική απεικόνιση βασισμένη στα ιδεατά πρότυπα εκείνου του καιρού. Εντοπίσαμε επίσης τις έντονες χρωματικές αντιθέσεις (κιαροσκούρο) που επηρέασαν τόσο την αγγλική σχολή προσωπογραφίας του 18^ου αιώνα αλλά και τη νεωτεριστική κίνηση σε πορτρέτα και σκηνές δράσης.

Μπορεί να μην είδαμε τις πασίγνωστες «Τρεις Χάριτες» αλλά χάρη στο «δανεισμό» μουσείων και πινακοθηκών Ρώμης, Φλωρεντίας, Γένοβας, Τορίνου, Μαδρίτης, Βιέννης, Μονάχου, Βερολίνου, Λιλ, Αγίας Πετρούπολης, Οξφόρδης, Λονδίνου βρέθηκαν μαζί στο Μιλάνο «τα καλύτερα» της ιταλικής περιόδου του Ρούμπενς. Πρώτη παρουσιάζεται μια αυτοπροσωπογραφία. Μετά βλέπεις το «Πορτρέτο της Κλάρα» (της κόρης του), το «Πορτρέτο του Dio Carlo Doria» σε άλογο, τη «Σφαγή των αθώων». Εδώ μεταφέρθηκαν και οι γνωστοί πίνακες «Ο θάνατος του Σενέκα»,  «Ρωμύλος και Ρέμος», «Ο Γανυμίδης και ο αετός», «Ο Κρόνος καταβροχθίζει ένα από τα παιδιά του», «ο Σαμψών», «Ο Ηρακλής αφού σκότωσε τη Λερναία Υδρα», «Η Μαγδαληνή σε έκσταση»,  «Aποκαθήλωση», «Aνάσταση»,  «Η Σουζάννα και οι Γέροι». Ειδικά το γυμνό γυναικείο σώμα πρωταγωνιστεί με έναν θεαματικό αισθησιασμό ενώ οι άνδρες φαντάζουν υπερβολικά αθλητικοί, μυώδεις, εκπροσωπώντας κοινωνικούς ρόλους- σωτήρες, ήρωες, σύζυγοι, συγγενείς, βασιλειάδες, πολεμιστές…

*Αν δεν έχετε ποτέ ασχοληθεί με τον εν λόγω ζωγράφο, μάθετε πως γεννήθηκε το 1577 στη Γερμανία και σε όλη του τη ζωή συναναστρεφόταν βασιλείς και ευγενείς, ως επίσημος ζωγράφος και διπλωματικός σύμβουλος σε βασιλικές αυλές της Ευρώπης. Μετά τις σπουδές του στην Ιταλία ξαναγύρισε στην Αμβέρσα όπου και πέθανε (1640) έχοντας δημιουργήσει το ατελιέ του. Με «κληρονομιά» 2000 έργων θεωρείται ένας από τους πιο παραγωγικούς και μεγαλύτερους ζωγράφους όλων των εποχών. Πίνακές του βρίσκονται στα σημαντικότερα μουσεία της υφηλίου. Ακόμα κι αν σας μοιάζει παλιομοδίτικη περίπτωση πρέπει να δείτε οπωσδήποτε έναν ζωγράφο τέτοιου βεληνεκούς.

*Μπαίνοντας στο Palazzo Reale είδαμε πολλές –πολλές επισκέψεις μαθητών –από παιδιά νηπιαγωγείου ως έφηβους, να ξεναγούνται. Πώς θα ήταν αλήθεια τα δικά μας τα παιδιά να βγαίνουν από την τάξη και να βλέπουν… Ρούμπενς; Θα διαρκέσει ως 26/2 αν ταξιδέψετε εκεί.