Η Κοινωνία χρειάζεται ρεαλιστική ελπίδα τη χρονιά που έρχεται

"Φέτος οι καλύτερες ευχές πρέπει να επικεντρώνονται στη δυνατότητα επιβίωσης του ατόμου, του εργαζομένου, του συνταξιούχου, της νεολαίας, της κοινωνίας, του κράτους. Και όταν λέμε επιβίωση εννοούμε πνευματική και βιολογική επιβίωση.

Αν είσαι εργαζόμενος σου ευχόμαστε να μην απολυθείς, να μη σου μειώσουν κι άλλο το μισθό, να μπορείς να μεγαλώνεις παιδιά.

Αν είσαι συνταξιούχος σου ευχόμαστε να ζήσεις αξιοπρεπώς από τη σύνταξή σου, να μη χρειαστείς ιατρική περίθαλψη και αν χρειαστείς να τη βρεις χωρίς πολλές δυσκολίες. Δηλαδή το αυτονόητο για τον 21ο  αιώνα.

Αν είσαι άνεργος σου ευχόμαστε να βρεις μια δουλειά που σου ταιριάζει η οποία και να μπορεί να σε συντηρεί. 
Αν είσαι νέος σου ευχόμαστε ένα μέλλον που θα σου επιτρέπει να νοιώθεις σιγουριά και ελευθερία, που θα σου επιτρέπει να είσαι δημιουργικός, δηλαδή το αυτονόητο για τον 21ο  αιώνα.

Ευχόμαστε σε όλους δυνατότητα πρόσβασης στις γνήσιες αξίες του πολιτισμού, τη δυνατότητα ενός καθαρού περιβάλλοντος, μια δίκαιη κοινωνία και γενικά να χαίρονται τη ζωή.

Ευχόμαστε δηλαδή τα απολύτως αυτονόητα. 
Δεν θάπρεπε να ευχόμαστε τα αυτονόητα. Αλλά τα αυτονόητα δεν είναι αυτονόητα σήμερα. Είναι ευχές. Δεν είναι καν ευχές. Είναι κραυγές αγωνίας. Και για να κατακτήσεις το αυτονόητο ή ακόμα και να το διατηρήσεις δεν αρκούν οι ευχές. Χρειάζεται επαγρύπνηση, χρειάζεται ατομικός και συλλογικός αγώνας.

Σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές πρέπει να εγκαταλείψουμε την πρακτική του βωβού παρατηρητή, την πρακτική του καναπέ, την πρακτική της αποχής από παντού. 
Ας ευχηθούμε ακόμα: για μια νέα προοπτική, για ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης. Ας ευχηθούμε – γιατί επιβάλλεται – να περάσουμε από την εποχή της αλαζονείας, σε μια εποχή διαλόγου, συναίνεσης, συνεργασίας, γοργών μεταρρυθμίσεων.

Ας φύγουμε όμως μακριά από την κατάθλιψη που μας έχει βυθίσει η ανικανότητα της κυβέρνησης, μιας κυβέρνησης που θα μείνει στην ιστορία σαν η πιο καταστροφική που γνώρισε ο τόπος. 
Και ας ευχηθούμε και κάτι άλλο.

Ας ευχηθούμε σε όλους αλλά και στους εαυτούς μας να διατηρήσουμε άσβεστη τη φλόγα της Ελπίδας. Ελπίδα για μας, για την οικογένειά μας, Ελπίδα για την πατρίδα. Έτσι κι αλλιώς όπως κάθε νέο ξεκίνημα, όπως κάθε επανεκκίνηση, έτσι και το ξεκίνημα της νέας χρονιάς εμπεριέχει στα σπλάχνα του το σπέρμα της Ελπίδας.

Με την ανατολή της  νέας  χρονιάς, ανατέλλουν και οι προσδοκίες μας για ένα καλύτερο μέλλον, για μια καλύτερη κοινωνία. 
Ας χαράξουμε το δρόμο της αλήθειας, της εργατικότητας, της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς, της ευημερίας. Και ας στρατολογήσουμε την Ελπίδα για να μην παρεκκλίνουμε απ’ αυτόν. Ας θρέψουμε τη ψυχή μας με τους χυμούς της Ελπίδας. Γιατί η Ελπίδα είναι ψυχολογική ανάγκη κάθε Έλληνα σήμερα.

Η Ελπίδα είναι σήμερα ανάγκη ολόκληρης της κοινωνίας. Μια ελπίδα όμως που θα είναι ρεαλιστική. Μια ελπίδα αληθινή. Γιατί αυτό είναι το όραμα που θερμαίνει τις καρδιές. Είναι και η προοπτική που δίνει διεξόδους σε αγωνίες και δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα.

Ας αναζητήσουμε όλοι μας την ελπίδα της αλήθειας. Ας αναζητήσουμε τα Όμορφα και τα Αληθινά. Δεν έχουν χαθεί ούτε χάνονται ποτέ. Υπάρχουν και βρίσκονται γύρω μας. Διαθεσιμότητα ψυχής και καρδιάς χρειάζεται για να τα διακρίνουμε από τα υπόλοιπα"

Ανδρέας Μαζαράκης

Πρόεδρος ΝΟΔΕ ΝΔ Αχαϊας