"Η ηρωίδα μου θέλει να ζήσει αλλά δεν ξέρει πώς"
Στην Πάτρα βρίσκεται η γνωστή ηθοποιός Κοραλία Καράντη καθώς φέτος πρωταγωνιστεί στην νέα παραγωγή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας που κάνει πρεμιέρα απόψε, Σάββατο 3 Δεκεμβρίου. Για τους επόμενους μήνες θα βρίσκεται στην πόλη και το thebest.gr την συνάντησε λίγο πριν την πρεμιέρα.
Της Κωνσταντίνας Τσίχλα
Σας συναντάω στην Πάτρα, λίγο πριν την πρεμιέρα των "Μικροαστών". Ποια ήταν η σχέση σας μέχρι σήμερα;
Έχω έρθει παλιότερα με παραστάσεις, στο καρναβάλι. Όταν ήμουν παιδί έκανα διακοπές κοντά στην Πάτρα, στον Λόγγο. Έχω τρομερά καλές και αγαπημένες αναμνήσεις από εκείνη την εποχή. Ουσιαστικά η πιο στενή επαφή με την πόλη είναι αυτή που αναπτύσσεται τώρα.
Είναι μια εντυπωσιακή πόλη σε σχέση με τα κτίρια που έχει, τους πεζόδρομους, τις πλατείες, τις εκκλησίες. Έχει μια ωραία ατμόσφαιρα. Δεν μπορώ να πω όμως ότι την γνωρίζω πολύ καλά. Όπως καταλαβαίνετε η περίοδος των προβών και των γενικών δοκιμών κρατάνε τον ηθοποιό σε εξωστρέφεια.
Πώς προέκυψε η πρόταση και η συνεργασία με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ;
Μου είχε γίνει πρόταση και παλιότερα από τον Λευτέρη Παπαβασιλείου αλλά εκείνη την εποχή ο γιός μου ήταν σε μικρή ηλικία και δεν μπορούσα να φύγω από την Αθήνα. Έδωσα προτεραιότητα στο μεγάλωμα του για μεγάλο διάσυημα. Είχα αποτραβηχτεί γιατί θεωρούσα σημαντικό να δώσω την προσοχή μου εκεί.Τα τελευταία χρόνια που ο γιος μου έχει φύγει για σπουδές, είμαι και εγώ οδοιπόρος. Αυτή είναι η τέταρτη χρονιά που παίζω εκτός Αθηνών.
Τα τια τρία προηγούμενα χρόνια ήμουν στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Εκεί έπαιξα δυο εκπληκτικούς ρόλους σε δυο μοναδικά έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Τώρα λοιπόν, ήρθε σε μια καλή στιγμή για εμένα η πρόταση από τον Κώστα Καζάκο για αυτό το πάρα πολύ σημαντικό έργο.
Να πούμε δυο λόγια για το έργο…
Οι «Μικροαστοί» του Γκόργκι ανήκει στην κατηγορία των μεγάλων έργων του παγκόσμιου ρεπερτορίου σε συγκεκριμένα στην χρυσή εποχή της ρωσικής λογοτεχνίας και πεζογραφίας. Είναι η εποχή που άνθισαν τα γράμματα και το θέατρο στην Ρωσία. Είναι η εποχή του Τσέχωφ από τον οποίο επηρεάστηκε ο Γκόργκι. Πρόκειται για ένα δράμα δωματίου που ακολουθεί μια γνωστή φόρμα.
Ο Γκόργκι εκμεταλλεύεται αυτή την θεατρική φόρμα γιατί ξέρει ότι μπορεί έτσι να επηρεάσει τους ανθρώπους κι έτσι αρθρώνει πολιτικό λόγο. Εκτός από το δράμα που βλέπουμε να εξελίσσεται πάνω στη σκηνή ακούγονται και πράγματα που έχουν να κάνουν με την πολιτική και κοινωνική στάση που θα έπρεπε να έχει κανείς.
Είναι ένα έργο που ταιριάζει στο σήμερα;
Κάθε κλασσικό έργο σαφώς έχει σχέση με το σήμερα. Γι΄ αυτό άλλωστε είναι και κλασσικό. Γενικά ανήκει στην κατηγορία των έργων που παίζονται ξανά και ξανά γιατί ανάλογα με την ματιά που τους δίνεις την συγκεκριμένη στιγμή που τα ανεβάζεις φωτίζεις και διαφορετικά πράγματα που είναι πλήθος μέσα στην ύπαρξη, την οντότητα, του πυρήνα του έργου.
Τι είναι αυτό που μπορεί να σας έχει κεντρίσει περισσότερο στον ρόλο σας;
Αγαπώ πολύ την Ρώσικη λογοτεχνία. Μεγάλωσα με αυτή. Γενικά η ρώσικη κουλτούρα έχει κάτι το ελκυστικό για κάθε ηθοποιό γιατί είναι τόσο πολύ η ψυχή του ανθρώπου σε πρώτο πλάνο, είναι τόσο ορατή και έχει ενδιαφέρον για έναν ηθοποιό να βουτήξει μέσα εκεί, να ψάξει και να αναδυθεί στην συνέχεια.
Για μένα έχει ενδιαφέρον ότι πέρσι έκανα την Αρκάντινα στον «Γλάρο» του Τσέχωφ, έναν εξωστρεφή ρόλος μιας ματαιόδοξης και εγωκεντρικής μάνας κι εδώ κάνω κάτι εντελώς αντίθετο. Μια εσωστρεφή κοπέλα που είναι ευάλωτη και αυτοκτονική. Δεν έχει γίνει μητέρα και δεν έχει καταφέρει καν να ζήσει. Αυτή είναι η αγωνία της. Θέλει να ζήσει αλλά δεν ξέρει πώς. Αυτό και μόνο η ουσία του ταξιδιού που θέλει να κάνει κάθε ηθοποιός, Να κάνει διαφορετικά και να «ψάχνεται» μέσα από αυτά. Κι αυτό όχι με έναν εγωκεντρικό τρόπο. Αυτή είναι η ουσία της δουλειάς μας.
Αν σας ρωτούσα τι αναζητάτε μέσα από τις δουλειές σας, αυτή θα ήταν η απάντηση;
Κατά κύριο λόγο, σημασία έχει να δίνεται σε κάποιον η δυνατότητα να κάνει την δουλεία του ειλικρινά. Όχι συμβατικά. Να μην αναγκάζεται να κάνει εκπτώσεις κι αυτό το αποτέλεσμα να μπορεί να σημαίνει κάτι για τον αποδέκτη του, το κοινό. Αυτό είναι το σημαντικό και μπορεί να συμβεί και σε έργα που δεν είναι κλασσικά. Σημασία έχουν οι συνθήκες. Εδώ, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Είναι ένα «θερμοκήπιο» έχει μια ιστορία. Πολλή σημαντική. Έχουν περάσει από εδώ σπουδαίοι άνθρωποι του θεάτρου.
Μπορώ να αναφερθώ στην δασκάλα μου, την Μάγια Λυμπεροπούλου που ανέβασε το συγκεκριμένο έργο στην αρχή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ και είναι μια γλυκιά και ευχάριστη σκέψη αυτή για εμένα , να προσπαθώ σκεφτώ πώς μπορεί να ανέβηκε τότε η παράσταση, τι μπορεί να έκανε η Μάγια τότε.
Έρχεστε από ένα κρατικό θέατρο… Θα μπορούσατε να εξηγήσετε γιατί περνάνε τόσο δύσκολα τα ΔΗ.ΠΕ,ΘΕ και τα κρατικά θέατρα;
Όλα οφείλονται στην κρίση. Είναι δύσκολο να επιβιώνουν οι οργανισμοί που χρηματοδοτούνται από το κράτος. Το ΔΗ.ΠΕ,ΘΕ της Πάτρας είναι προφανώς ακόμα εύρωστο επειδή υπάρχει από πίσω του ένας ισχυρός Δήμος. Για παράδειγμα, στην Θεσσαλονίκη, στο κρατικό θέατρο τα οικονομικά προβλήματα είναι μεγάλα.
Ποια είναι η μεγαλύτερη σας ανασφάλεια- αγωνία σε σχέση με την δουλειά;
Πρόκειται για μια δουλειά που είναι γεμάτη ανασφάλειες πολλών ειδών. Στις μέρες με ακόμη περισσότερες. Αυτό που δύσκολα μπορεί να αντέξει ένας ηθοποιός είναι να αναγκάζεται να δουλεύει σε συνθήκες που δεν του επιτρέπουν να κάνουν την δουλειά του. Να ρίχνει τα standards του απλώς και μόνο για να μπορεί να δουλεύει. Μην ξεχνάτε ότι πρόκειται για μια δουλειά. Όσο κι αν, πολλές φορές, ο κόσμος δεν το καταλαβαίνει και θεωρεί ότι είναι γκλαμουράτη μένοντας στην επιφάνεια, είναι δουλειά με άγχος .
Μια δουλειά χ\ψυχοφθόρα γιατί συνεχώς βρίσκεσαι σε έκθεση, ταλαιπωρείς τον εαυτό σου, τον φτάνεις στα όρια του , τον αμφισβητείς, τον σπρώχνεις να βρει νέους τρόπους έκφρασης, να είναι αληθινός σε μια εποχή που είναι όλα δήθεν. Μέσα σε όλα αυτά πρέπει να ζήσεις από αυτή τη δουλειά.
Τι έχει αλλάξει στον χώρο σας τα τελευταία χρόνια;
Πολλά όπως σε όλες τις δουλειές. Αναγκάζεσαι να υποχωρείς, να κάνεις πράγματα που ίσως δεν ήθελες. Το κυριότερο όμως είναι ότι έχει χαθεί η δυνατότητα της διάκρισης του ει είναι καλό και τι είναι κακό. Υπάρχει πάρα πολύ σκουπίδι και σε αυτή την υπερπληθώρα πραγμάτων πολύ δύσκολα ο θεατής μπορεί να διακρίνει ποιο είναι αυτό που πραγματικά αξίζει τον κόπο να του δώσει την προσοχή του, να το στηρίξει.
Πολλές φορές χειραγωγείται ο ο θεατής για το τι είναι ή δεν είναι καλό. Για να το διακρίνεις πρέπει να έχεις την παιδεία. Δεν την έχουμε. Γενικά στην χώρα μας δεν προσέχουμε πολύ αυτά τα πράγματα. Τα θεωρούμε ασήμαντα. Δυστυχώς έχουμε μια τάση να κάνουμε φασαρία και να μένουμε στο «φαίνεσθε». Μας αρέσει. Από την άλλη μεριά είμαστε συναισθηματικοί και όταν κάποιος ή οι συνθήκες είναι τέτοιες που μας δειχθεί το αληθινό το αναγνωρίζουμε και συγκινούμαστε από αυτό.
Έχετε κάνει υποχωρήσεις ;
Όταν ήμουν μικρότερη έλεγα συχνά «όχι». Αυτό είναι κάτι που το πλήρωσα γιατί το «όχι» σε κρατάει σε μια απομόνωση. Δεν ήθελα να μπω στα πράγματα με κάθε όρο. Μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Σημασία έχει να προσπαθείς να κάνεις όσο καλύτερα μπορείς τα πράγματα ακόμα και σε όχι και τόσο καλές συνθήκες. Υπάρχουν κάποια πράγματα που ίσως δεν θα ήθελα να έχω κάνει. Από την άλλη δεν μετανιώνω κιόλας.
Πώς σκέφτεστε για το μέλλον;
Δεν είναι εποχή για να βάζει κανείς στόχους. Πρέπει να παίρνει τα πράγματα όπως έρχονται. Είναι τόσο ρευστά όλα γύρω μας και για όλους μας.Υπάρχει τόση στεναχώρια και αγωνία που θα ήταν εγωκεντρικό να μπαίνεις στην διαδικασία του «τι θα κάνω εγώ μετά».
Εκείνο που θα ήθελα και που εύχομαι χωρίς να μπορώ να το οργανώσω και να το δρομολογήσω εί ναι να μπορώ να δουλεύω με ηρεμία, να μπορώ να δουλεύω πραγματικά και αληθινά για πολλά χρόνια ακόμα. Πιστεύω ότι αυτή την δουλειά δεν την μαθαίνεις ποτέ και ότι όσο μεγαλώνεις την πλησιάζεις περισσότερο. Η ωριμότητα και η εμπειρία σε φέρνουν πιο κοντά στην ουσία της.
Πώς σας αρέσει να περνάτε τον ελεύθερο χρόνο σας; Σκέφτεστε οτι δεν έχετε κάνει πολλά πράγματα για τον εαυτό σας;
Η αλήθεια είναι οτι δεν έχω χρόνο για τον εαυτό μου. Ακόμα και τώρα. Για παράδειγμα, σε αυτή τη φάση ασχολούμαι πολύ με την μητέρα που είναι σε μεγάλη ηλικία και χρειάζεται φροντίδα.
Παρόλα αυτά η ψυχαγωγία είναι απαραίτητη για κάθε άνθρωπο. μου αρέσει να βλέπω ξένες σειρές και ταινίες, βλέπω παραστάσεις και διαβάζω βιβλία.
*Πρεμιέρα το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου.
Παραστάσεις κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19:00
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Μετάφραση: Λυκούργος Καλλέργης
Προσαρμογή-Σκηνοθεσία: Κώστας Καζάκος
Σκηνικά-Κοστούμια: Θάλεια Ιστικοπούλου
Μουσική: Σοφία Καμαγιάννη
Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Έλενα Αλεξανδράκη
Διανομή:
Μπεσσέμενωφ: Κώστας Καζάκος
Ακουλίνα: Μελίνα Βαμβακά
Πιοτρ: Αλμπέρτο Φάις
Τατιάνα: Κοραλία Καράντη
Νηλ: Αντώνης Καραστεργίου
Περτσίχιν: Διονύσης Βούλτσος
Πόλια: Γεωργία Σωτηριανάκου
Έλενα: Βίκυ Μαραγκάκη
Τέτερεφ: Φάνης Δίπλας
Σίσκιν: Γεράσιμος Ντάβαρης
Τσβετάιεβα: Ήρα Ρόκου
Στεπανίντα: Ιωάννα Στεφανάτου
Γιατρός: Περικλής Βασιλόπουλος
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
