Τον συναντήσαμε στην πλατεία που προπονείται
Φοιτητής στο Τμήμα Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του Πανεπιστημίου της Πάτρας, με σημαντικές διακρίσεις στο παρκούρ, ο 18χρονος Χρήστος Κριλής επέστρεψε μόλις από την Σαντορίνη όπου διαγωνίστηκε με τους καλύτερους του κόσμου και μιλάει στο thebest.gr για την μεγάλη του αγάπη για το άθλημα που του έχει αποφέρει δυο φορές την πρώτη θέση DK’s Tour of Motion, αλλά και το σάκχαρο που μπήκε στην ζωή του πριν κάποια χρόνια αλλά δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο στο να ακολουθήσει αυτό που αγαπά και ονειρεύεται.
Το thebest.gr τον συνάντησε στην πλατεία που βρίσκεται στο τέλος της οδού Ερμού. Εκεί προπονείτε καθημερινά με σκοπό να ... «ανεβαίνει ψηλότερα». Ευγενικός, χαμογελαστός και προσιτός μας μίλησε για όλα.
Της Κωνσταντίνας Τσίχλα
Φωτογραφίες- Δημήτρης Χριστοδουλόπουλος
Τι θα έλεγες ότι είναι το Παρκούρ σε κάποιον που δεν το γνωρίζει;
Θα έλεγα ότι είναι μια "περίπλοκη ιδεολογία" την οποία ο καθένας βλέπει διαφορετικά. Κάποιοι την λένε «Τέχνη φυγής», άλλοι την λένε «Τέχνη της κίνησης» κι άλλοι «Πολεμική τέχνη». Το να την χαρακτηρίσεις είναι καθαρά ατομική υπόθεση. Για εμένα, το Παρκούρ είναι μια τέχνη που σε κάνει να αισθάνεσαι ελεύθερος.
Πότε και πώς μπήκε στη ζωή σου το Παρκούρ;
Κάποιοι φίλοι είχαν την ιδέα και μου πρότειναν να δοκιμάσω κάποια κόλπα εύκολου επιπέδου. Όταν σταμάτησαν οι φίλοι μου εγώ συνέχισα... βρήκα αυτό τον χώρο στην Πάτρα, γιατί μένω έξω από την πόλη, και κάποιους άλλους που ασχολούνταν. Αρχικά έκανα μόνος μου προπόνηση αλλά στην συνέχεια δημιουργήθηκε μια "κοινότητα".
Το παρκούρ απαιτεί καθημερινή προπόνηση;
Σίγουρα. Ειδικά στην Πάτρα δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις, ούτε γυμναστήρια. Εγώ κάνω 6-7 χρόνια παρκούρ. Κάποιος που πάει γυμναστήριο μπορεί να φτάσει το επίπεδο μου σε τρία χρόνια. Όμως το να πηγαίνεις στα γυμναστήρια και μετά να «χτυπιέσαι» πάνω στους τοίχους δεν είναι το νόημα του παρκουρ.
Έχεις και κάποιες συμμετοχές σε διαγωνισμούς…
Έχω βγει πρώτος στην Πάτρα στο DK’s Tour of Motion για δυο συνεχόμενες χρονιές. Πριν λίγες μέρες βρέθηκα στην Σαντορίνη και διαγωνίστηκα με τους καλύτερους. Εκεί προσπαθούμε αρκετά.
Πρόκειται για ένα υψηλό επίπεδο. Είναι μια υπέροχη εμπειρία που πρέπει να ζήσουν όσοι αγαπάνε το παρκουρ. Βλέπεις πώς προπονούνται και πώς διασκεδάζουν οι καλύτεροι του κόσμου. Εκεί ξεχωρίζουν όσοι ρισκάρουν. Είναι άλλο να θέλεις να πας για να περάσεις καλά και άλλο να θέλεις να νικήσεις.
Από αυτή την επαφή, τι κατάλαβες να διαφέρει στην Ελλάδα και το εξωτερικό σχετικά με το παρκούρ;
Το ότι στο εξωτερικό υπάρχουν πολλά γυμναστήρια και εγκαταστάσεις ενώ στην Ελλάδα υπάρχει με «το ζόρι» ένα γυμναστήριο στην Θεσσαλονίκη... δείχνει πολλά.
Ωστόσο οι Έλληνες ήταν πιο δημιουργικοί. Δεν σκέφτονται τι δεν έχουν αλλά τι μπορούν να κάνουν σε έναν χώρο, πώς μπορούν να τον αξιοποιήσουν.
Τι θα μπορούσε να γίνει στην Πάτρα για να προπονούνται όσοι ασχολούνται με το παρκούρ;
Θα μπορούσαν να γίνουν αρκετά πράγματα. Θα πω δυο. Θα μπορούσε για παράδειγμα να φτιαχτεί ένα πάρκο παρκούρ στην έκταση που υπάρχει στον Φάρο. Θα μπορούσε να παραχωρηθεί ένα τμήμα για να φτιαχτεί μια πίστα.
Θα μπορούσε επίσης να δημιουργηθεί ένας σύλλογος παρκούρ. Ακόμα δεν είναι εφικτό να γίνει λόγω κάποιων προβλημάτων. Θα μπορούσε να ζητηθεί ένας χώρος στο ΣΕΓΑΣ όπου θα μπορούσαν να γίνουν μαθήματα, αν μας τον παραχωρούσαν. Εκεί έχοντας στρώματα, ασφάλεια κ.λπ. θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε και νέα κόλπα. Θα μπορούσαν τα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν να ξεκινήσουν πιο οργανωμένα. Όχι στο δρόμο όπως ξεκίνησα εγώ για παράδειγμα.
Έχει κινδύνους η προπόνηση έξω; Σε μια πλατεία σαν αυτή που βρισκόμαστε;
Βέβαια. Από την άλλη πρέπει να "εμπιστεύεσαι" τα εμπόδια. Αν φοβάσαι, θα πέσεις. Δεν πρέπει να αμφιβάλεις, να σκέφτεσαι ότι θα χτυπήσεις. Πρέπει να σκέφτεσαι: «Μπορώ να το κάνω». Όλα έχουν να κάνουν με την εμπιστοσύνη που έχεις στο μυαλό σου και με το πόσο ελέγχεις το σώμα σου όσο είσαι στον αέρα. Φυσικά χρειάζεται να υπάρχει και προσοχή.
Ποιες είναι οι δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει κάποιος που ασχολείται με το παρκούρ;
Το να ασχοληθείς κατευθείαν με το παρκούρ είναι δύσκολο. Χρειάζεται μια προετοιμασία. Εγώ για παράδειγμα ασχολήθηκα για πέντε χρόνια με το μπάσκετ πριν καταπιαστώ με το παρκούρ. Βρισκόμουν σε ένα καλό επίπεδο στα πόδια, που είναι και το βασικό. Από εκεί και πέρα ο πρώτος χρόνος ενασχόλησης με τον παρκούρ έχει να κάνει με την ενδυνάμωση του σώματος, των μυών αλλά και με την ψυχική ενδυνάμωση.
Μου κάνει εντύπωση η μπλούζα που φοράς... Τυχαία επιλογή;
Καθόλου. Έχω σάκχαρο. Θα ήθελα να τονίσω ότι όταν κάποιος αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα, δεν πρέπει να θεωρήσει ότι έχει τελειώσει τη ζωή του, να κλειστεί στο σπίτι του. Το σάκχαρο όπως και το παρκούρ έχει γίνει τρόπος ζωής για εμένα.
Με τον καιρό κατάφερα να τα συνδυάσω. Γενικά άρχισα το παρκουρ μαζί με το σάκχαρο. Ήρθαν την ίδια στιγμή και προσαρμοζόμουν και στα δυο. Υπήρχαν στιγμές που το σάκχαρο έπεφτε και δεν είχα ενέργεια να κάνω παρκούρ, αν και ήθελα. Υπήρχαν μέρες που το σάκχαρο ανέβαινε και οι μύες κουράζονταν πιο εύκολα. Υπήρχαν στιγμές που όλα ήταν μια χαρά. Γενικά όμως δεν είναι κάτι που φοβάμαι. Το προσέχω και με προσέχει.
Από εδώ και πέρα;
Είμαι free styler. Αυτοσχεδιάζω. Το μόνο σίγουρο είναι ότι συνεχίζω.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
