Back to Top
#TAGS ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ Αιγιάλεια Νάσος Νασόπουλος Ρούλα Πισπιρίγκου Βασιλιάς Κάρολος της Αγγλίας Κέιτ Μίντλετον
Αγγελίες
Μην ψάχνεις, βρες στο
THE BEST

SPORTS

/

Παναχαϊκή: Μία ιστορία 125 χρόνων - ΔΕΙΤΕ σπάνιο φωτογραφικό υλικό

Παναχαϊκή: Μία ιστορία 125 χρόνων - ΔΕΙΤ...

Μια αναδρομή στην ιστορία της πατρινής ομάδας από το 1981 μέχρι και σήμερα

Η Παναχαϊκή γιόρτασε πριν λίγες ημέρες τα 125 χρόνια της και το thebest.gr κάνει μία αναδρομή στην ιστορία της. Το ταξίδι λοιπόν ξεκίνησε από εκείνη τη ζεστή μέρα του Ιουνίου το 1891, τότε που ο Ιωάννης Κρητικός δημιούργησε το ιστορικό σωματείο.

Δεν ήταν όμως πάντα έτσι.

Η κορυφαία και «χρυσή» σελίδα της μακρόχρονης ιστορίας της ήταν αναμφίβολα η κατάκτηση της 4ης θέσης την αγωνιστική περίοδο 1972-73 και βέβαια η μετέπειτα έξοδος της στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο UEFA (η πρώτη επαρχιακή ομάδα που πέτυχε κάτι τέτοιο) όπου πέρασε τον α’ γύρο νικώντας την Αυστριακή Στουρμ Γκρατς ενώ κατόπιν έχασε από την Ολλανδική Τβέντε, δυναμικής ανάλογης του Άγιαξ.

Λαμπρές στιγμές της και οι παρουσίες στην Ά Εθνική το διάστημα από το 1971-72 έως και το 1981, ενώ έφτασε και δύο φορές στους «4» του Κυπέλλου Ελλάδος, το 1979 και το 1997 όπου αποκλείστηκε από την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό αντίστοιχα.

Το BEST δεν περιορίστηκε στα αναδρομικά στοιχεία, θυμήθηκε τις πιο συγκλονιστικές στιγμές της αλλά και τους «πρωταγωνιστές» της, ορισμένοι από τους οποίους μίλησαν στο περιοδικό από τον «μάγο» της μπάλας Βασίλη Στραβοπόδη και τον Μίμη Σπεντζόπουλο, ο οποίος είχε βάλει το κρίσιμο γκολ με την Αυστρία στο UEFA, μέχρι τον «κουμανταδόρο» της ομάδας Πέτρο Λεβεντάκο.

ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΟ ΜΑΚΡΙΝΟ 1891

Η απαρχή της Παναχαϊκής χρονολογείται στις 14 Ιουνίου 1891, όταν με μία ολιγόλογη είδηση η εφημερίδα «Φορολογούμενος» ανήγγειλε την ίδρυση του πρώτου αθλητικού συλλόγου της Πάτρας, του «Παναχαϊκού Γυμναστικού Συλλόγου». Την πρωτοβουλία είχε ο Ιωάννης Κρητικός, πτυχιούχος της δημόσιας σχολής γυμναστών της εποχής ενώ όπως σημειώνει στο βιβλίο του «Ο Πατραϊκός Αθλητισμός» ο δημοσιογράφος Νίκος Ε. Πολίτης, «το 1ο Διοικητικό συμβούλιο του Παναχαϊκού είχαν συγκροτήσει οι Γεώργιος Τζίνης - πρόεδρος, Γερ. Ευσταθίου-αντιπρόεδρος, Α. Ανδρεόπουλος - γ. γραμματέας, Χρήστος Νικολάου - ταμίας, Βασ. Γριμάνης- έφορος οργάνων, Ιωάννης Κρητικός - επόπτης ασκήσεων και οι Στέφανος Θωμόπουλος, Λεωνίδας Κανελλόπουλος και Δημ. Παραμυθιώτης-σύμβουλοι».

«Ψυχή» του Παναχαϊκού Γυμναστικού Συλλόγου υπήρξε ο γιατρός Χρήστος Κορύλλος, ενώ ο1ος ποδοσφαιρικός αγώνας του Παναχαϊκού Γ.Σ. διοργανώθηκε στις 18-1-1899 με αντίπαλους Άγγλους ναύτες του πλοίου Boxier. Την ομάδα του Παναχαϊκού αποτελούσαν τότε αθλητές του στίβου καθώς το ποδοσφαιρικό τμήμα δημιουργήθηκε το 1902. Νικήτρια είχε αναδειχθεί η πατρινή ομάδα με σκορ 4-2 ενώ στη ρεβάνς στις 15-2-1899 επικράτησε και πάλι με σκορ 4-0.

Στο μεταξύ από το Νοέμβριο του 1894 διαφωνούντα μέλη του Παναχαϊκού είχαν προχωρήσει στη δημιουργία της Γυμναστικής Εταιρείας Πατρών (ΓΕΠ). Τα δύο σωματεία επιδόθηκαν σε έναν ισχυρό ανταγωνισμό ενώ συνέβαλαν καθοριστικά στην ανάπτυξη του ποδοσφαίρου έχοντας τις δικές τους ιδιόκτητες εγκαταστάσεις στην Παναχαϊκού και Γεωργίου Ολυμπίου και στη Σμύρνης και Σολωμού αντίστοιχα.

Η ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΤΟΥ 1923

Στις 12 Φεβρουαρίου 1923 οι δύο σύλλογοι μετά από παλαιότερες απόπειρες αποφάσισαν τελικά να συγχωνευτούν ενώ πρώτος αιρετός πρόεδρος εκλέχθηκε ο Μένιος Τσαφόπουλος, ιδιωτικός υπάλληλος και παλιός αθλητής. Το τμήμα της Παναχαϊκής που προσέλκυσε το μεγαλύτερο αριθμό αθλητών ήταν το ποδοσφαιρικό. Στην ώθηση και ανάπτυξή του συνέβαλαν και οι πολλοί νεαροί πρόσφυγες της Μικράς Ασίας που ήσαν εξοικειωμένοι με το ποδόσφαιρο και εντάχθηκαν αθρόα στην Παναχαϊκή. Έτσι το 1924 η ΠΓΕ διέθετε ήδη 2 ποδοσφαιρικές ομάδες Α’ και Β’ κατηγορίας.

Ο πρώτος αγώνας της Παναχαϊκής εκτός έδρας δόθηκε στις 26-8-1923 στην Αμαλιάδα ενώ ως έμβλημα της λαοφιλούς ομάδας καθιερώθηκε ο Ηρακλής που στεφανώνεται από τη Νίκη και ως χρώματα της, το κόκκινο και το μαύρο.

Το πρώτο στάδιο και τα γραφεία της ομάδας ήσαν στη συνοικία Χαλκωματά ενώ για πολλά χρόνια χρησιμοποιούνταν με ενοίκιο το γήπεδο της Ιταλικής σχολής. Κατόπιν η έκταση πουλήθηκε και αγοράστηκε άλλη στην Αγυιά στο σημείο όπου σήμερα βρίσκεται το γήπεδο και έδρα της Παναχαϊκής. Τα συμβόλαια για την ίδρυση πλήρους σταδίου στη συνοικία του Αγίου Αλεξίου που βρισκόταν στο τέρμα του τότε εγκεκριμένου σχεδίου της πόλεως των Πατρών υπογράφηκαν (τα οριστικά) στις 6 Μαΐου του 1934.

Τα εγκαίνια του σταδίου πραγματοποιήθηκαν το 1938 και η 1η εξέδρα κατασκευάστηκε το 1955. Το 1969 ολοκληρώθηκε η κατασκευή των κερκίδων με το πέταλο και τη βορινή νυν σκεπαστή ενώ το 1973 για τις ανάγκες του αγώνα του κυπέλλου UEFA μεταξύ Παναχαϊκής και Τβέντε τοποθετήθηκε χορτάρι στον αγωνιστικό χώρο για πρώτη φορά. Το 1982 κατασκευάστηκε το κλειστό γυμναστήριο και το 2000 μπήκαν πλαστικά καθίσματα και προβολείς.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι η Παναχαϊκή για ένα διάστημα είχε τα γραφεία της στο κτίριο «Μινέικο» στη γωνία Αθανασίου Διάκου και Υψηλών Αλωνίων. Όπως σημειώνει ο αθλητικογράφος Τάσσος Σταθόπουλος στο εξαιρετικό ερευνητικό βιβλίο του «Αχαϊκό ποδόσφαιρο 120 χρόνια 1891-2010», (εκδόσεις Πικραμένος), η Παναχαϊκή αγόρασε το οίκημα που ήταν ίσως το ωραιότερο αρχοντικό της Πάτρας, μνημείο της τοπικής αρχιτεκτονικής του 19ου αιώνα, από τους κληρονόμους Παναγιώτη Βουρλούμη (πιο πριν ανήκε στην οικογένεια Μόρφι), επί προεδρίας του Ανδρέα Μουτούση στις 30 Ιουνίου του 1959, ενώ το έδωσε για αντιπαροχή το 1968 οπότε και το κτίριο κατεδαφίστηκε για να ανεγερθεί πολυκατοικία.

Η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Πατρών ξεκίνησε από την ίδρυση της, το 1927 να διεξάγει τοπικό πρωτάθλημα όπου η Παναχαϊκή πρωταγωνίστησε πολλές φορές έως το 1959 οπότε και συστάθηκαν από την Εθνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (Ε.Π.Ο.) οι εθνικές κατηγορίες.

Η Παναχαϊκή τη δεκαετία του ’50 έγινε η 1η ομάδα της περιοχής των Πατρών που έλαβε μέρος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα τις χρονιές 1954, 1956, 1957 και 1958.

Το 1961 συμμετείχε για πρώτη φορά στην ιστορία της στη ΄Β ΄Εθνική και το αξιοσημείωτο είναι ότι μέχρι και το 2006, για 45 ολόκληρα χρόνια αγωνίστηκε μόνον στην Α’ και τη Β’ εθνική κατηγορία.

Η δεκαετία του ’60 αποδείχθηκε «χρυσή» για την Παναχαϊκή. Από το 1965 και μετά εξελίσσεται σε κυρίαρχη ομάδα της περιοχής και η επιτυχία της αυτή οφειλόταν αφ’ ενός στη μεγάλη οικονομική επιφάνεια και δύναμη των διοικούντων της και αφετέρου στο ότι ευτύχησε να διαθέτει μία ταλαντούχα φουρνιά από νέα παιδιά που βγήκαν από τον Σπύρο Βουλγαράκη, έναν από τους μεγαλύτερους παράγοντες στην ιστορία της Παναχαϊκής και του αχαϊκού ποδοσφαίρου, και οδήγησαν την ομάδα σε μία θριαμβευτική, ανοδική τροχιά.

ΟΙ ΚΟΚΚΙΝΟΜΑΥΡΟΙ «ΠΑΙΚΤΑΡΑΔΕΣ» ΣΤΟ UEFA

 

Η 1η άνοδος και συμμετοχή της στο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής συνέβη το 1969-1970 όπου όμως στη συνέχεια για εξωαγωνιστικούς λόγους υποβιβάστηκε. Το 1971-72 επέστρεψε δριμύτερη στην Α’ Εθνική καταλαμβάνοντας την 6η θέση ενώ την επόμενη χρονιά ήρθε 4η πετυχαίνοντας την έξοδο της στην Ευρώπη, με 16 νίκες, 12 ισοπαλίες και 6 ήττες.

Ένα από τα σημαντικά στοιχεία εκείνης της μεγαλειώδους, ασυναγώνιστης περιόδου, ήταν όπως εξιστόρησε στο BEST ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και «πρωταγωνιστής» εκείνης της ομάδας Βασίλης Στραβοπόδης, ότι οι περισσότεροι παίκτες προέρχονταν από την Πάτρα.

«Τότε συνέπεσε να μαζευτούν παιδιά με μεγάλο ταλέντο που είχαμε γίνει μία οικογένεια, τρώγαμε ο ένας στο σπίτι του άλλου και το όλο φιλικό κλίμα συνετέλεσε στο να έχουμε μία καλή, δεμένη ομάδα. Ο Ανδρέας Μιχαλόπουλος, εγώ, ο Γιώργος Σίδερης, ο Θέμης Ρήγας, ο Κώστας Δαβουρλής, ο Χρήστος Νικολάου, ο Λεβεντάκος, ο Κυριάκος Ανδρούτσος βγήκαμε από την Πάτρα». Στον α’ γύρο του UEFA η Παναχαϊκή επικράτησε της Γκρατς στο γήπεδο Απόστολος Νικολαΐδης στην Αθήνα, στις 20/9/1973 με σκορ 2-1, με γκολ του Μιχαλόπουλου στο 16’ και του Σπεντζόπουλου στο 43’ ενώ στην Αυστρία η Παναχαϊκή νίκησε με σκορ 0-1 πάλι με τέρμα του «γκολτζή» Μίμη Σπεντζόπουλου.

 

Στο β’ γύρο με την Τβέντε τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα και στον πρώτο αγώνα στο γήπεδο της Αγυιάς στις 24-10-1973 ήρθε ισόπαλη με 1-1 ενώ στις 7-11-1973 στην έδρα της Τβέντε στο Ένσεντε υπέστη βαριά ήττα με σκορ 7-0.

 

Όπως αφηγήθηκε στο BEST o Μίμης Σπεντζόπουλος, «στην Πάτρα παίξαμε στην Αγυιά με το καινούριο γκαζόν. Προηγηθήκαμε 1-0 με πέναλτι του Δαβουρλή στο 11ο λεπτό ενώ στη συνέχεια μας ισοφάρισαν. Στο δεύτερο παιχνίδι στο Ένσεντε ήμουν στο πάγκο, δεν έπαιξα γιατί είχα πάθει θλάση. Είχαμε για προπονητή τον Άγγλο Γουίλφ Μακ Γκίνες που ήταν παλιός παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και εκεί πάθαμε συντριβή καθώς δεχτήκαμε 7 γκολ στο δεύτερο ημίχρονο. Δεν είναι ντροπή να χάσεις με ένα τέτοιο σκορ, αν ο αντίπαλος εκμεταλλευτεί κάποια λάθη σου μπορεί να έχει τρεις ευκαιρίες και να σκοράρει και τις τρεις. Την επόμενη χρονιά η Παναχαϊκή τερμάτισε 6η ενώ η πτώση άρχισε μετά το ’79, με αποτέλεσμα στο τέλος της περιόδου ’80-’81 να πέσει στη Β’ Εθνική. Είχε μεγαλώσει η ομάδα, δεν υπήρχε πίσω «βάθος» ώστε να βγουν αντικαταστάτες και επήλθε η φθορά. Την επόμενη χρονιά η Παναχαϊκή πήρε το πρωτάθλημα της Β’ εθνικής και επέστρεψε στην Α’ ωστόσο για μένα ήταν άτυχη στιγμή καθώς έσπασα το πόδι μου. Μετά αναγεννήθηκε η ομάδα, είχε στο μεταξύ από το 1979 δημιουργηθεί το επαγγελματικό ποδόσφαιρο με τις ΠΑΕ ενώ το 1983 ανέλαβε τη διοίκηση ο Άρης Λουκόπουλος που παρέμεινε στο τιμόνι της Παναχαϊκής όσο κανένας άλλος για είκοσι χρόνια».

Το καταστατικό ίδρυσης της ΠΑΕ Παναχαϊκή με 47 άρθρα υπογράφηκε στο συμβολαιογραφείο του Χρ. Τζαβέλλα στις 27 Ιουλίου του 1979.

Τα ρεκόρ εισιτηρίων της ομάδας είναι πολλά. Το μεγαλύτερο είναι στο ματς της Α’ Εθνικής με τον Ολυμπιακό, το 1977 όπου στο γήπεδο της Αγυιάς κόπηκαν 18.378 εισιτήρια. Επίσης, όπως απαριθμεί στο βιβλίο του ο Τάσσος Σταθόπουλος, την περίοδο 1971-72 που η Παναχαϊκή επανήλθε στην Α’ Εθνική, κόπηκαν συνολικά 149.143 εισιτήρια (κατά μέσο όρο 8.773 ανά παιχνίδι).

ΟΙ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ- ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟ ΣΤΟΝ ΚΑΤΣΟΥΡΑΝΗ

Τη δεκαετία του ’80 και του ’90 η ομάδα ανεβοκατέβαινε μεταξύ Α’ και Β’ κατηγορίας με καλύτερη θέση στο πρωτάθλημα της Α’ την 11η το 1993 και το 2001.

Όπως επισημαίνει ο πρόεδρος του Συλλόγου των Παλαιμάχων της Παναχαϊκής Δημήτρης Κίζας, ο οποίος έπαιξε στην κοκκινόμαυρη ομάδα το 1980 και από το 1982 έως το 1989, «η Παναχαϊκή δεν έπρεπε να πέφτει κατηγορία» ενώ το γεγονός ότι ούτε η Β’ τη χωρούσε ούτε στην Α΄ μπορούσε να σταθεί, προβλημάτιζε παίκτες και φιλάθλους.

«Από το 1979 που έγινε επαγγελματικό το ποδόσφαιρο έπρεπε οι εκάστοτε διοικήσεις της ομάδας να βάλουν τα πράγματα σε άλλες βάσεις. Αντίθετα αφέθηκε η ομάδα να πηγαίνει όπως παλιά ενώ έπρεπε να λειτουργήσει σε αυστηρά επαγγελματικά πρότυπα και να δημιουργήσει τις ακαδημίες των νέων παιδιών.

Το γεγονός ότι ανεβοκατεβαίναμε δεν μου άρεσε. Θυμάμαι μάλιστα ότι όταν πέφταμε στη Β’ κατηγορία η ομάδα ήταν τόσο καλή που η επόμενη χρονιά ήταν σχεδόν περίπατος. Επίσης η ομάδα διέθετε ντόπιους παίκτες (οι 20 από τους 23) ενώ σήμερα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.

Η Παναχαϊκή είναι μία ομάδα με μεγάλη ιστορία και τα υπόλοιπα παιδιά των μετέπειτα δεκαετιών από το ’70, αναγνώριζαν και σέβονταν αυτή την σπουδαία ιστορία και προσπάθησαν για το καλύτερο. Εκτός από την κορυφαία ομάδα του ’70, η Παναχαϊκή έβγαλε κι άλλους παίκτες που πρόσφεραν μετέπειτα στο ελληνικό ποδόσφαιρο όπως τους: Γιάννη Ψαρρά, Μπάμπη Σπανοσωτηρόπουλο, Χρήστο Βασιλόπουλο, Βασίλη Χαρδαλιά, Γιώργο Ιωακειμίδη, Βασίλη Γεωργόπουλο, Πάρι Γεωργακόπουλο, ο οποίος ήταν από τα μεγάλα ταλέντα, συμμετείχε στην εθνική ομάδα και μετά πήγε στον Παναθηναϊκό, Νίκο Κουρμπανά αλλά και τον Γρηγόρη Γεωργάτο που έπαιξε στην Εθνική και στον Ολυμπιακό, την ΑΕΚ και την Ίντερ και φυσικά τον Ευρωπαίο πρωταθλητή μας του Euro 2004, Κώστα Κατσουράνη που κατόπιν έπαιξε στην ΑΕΚ, την Μπενφίκα και τώρα στον Παναθηναϊκό», ανέφερε ο κ. Κίζας.

Από τους αθλητικούς δημοσιογράφους ο Κατσουράνης θεωρείται ο πιο επιτυχημένος από όλους τους ποδοσφαιριστές της περιοχής, ο οποίος ξεκίνησε από τη Δόξα Χαλανδρίτσας και την Παναχαϊκή.

Η ΜΑΧΗ ΣΤΗ Γ’ ΕΘΝΙΚΗ KAI H ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ Β' ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΗΝ Γ' ΕΘΝΙΚΗ

Στη μακρά πορεία της Παναχαϊκής άλλοι σταθμοί ήταν η συμμετοχή της το 1996 το καλοκαίρι στο Κύπελλο Ιντερτότο όπου έπαιξε με ομάδες όπως η Ντιναμό Μόσχας αλλά και η συγχώνευση της το 2005 με τον Πατραϊκό, ομάδα της Β’ Εθνικής τότε χωρίς χρέη, που είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία της ΠΑΕ Παναχαϊκή 2005.

Ωστόσο η ομάδα τερμάτισε στην 15η θέση και κατέληξε επεισοδιακά για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Γ' Εθνική, ενώ τα τελευταία χρόνια συμμετάσχει στο πρωτάθλημα της Β' Εθνικής.

Πρόεδρος της ομάδας τα προηγούμενα χρόνια ήταν ο γνωστός ποινικολόγος Αλέξης Κούγιας ο οποίος τον Μάιο του 2009 εξαγόρασε το πλειοψηφικό πακέτο της ομάδας από τον προηγούμενο πρόεδρο, τον Ελληνοαυστραλό ομογενή με καταγωγή από την Κόρινθο, Κώστα Μακρή, ενώ πέρυσι πρόεδρος ήταν ο Ποτής Τσιριμπής.

Η ΠΑΕ Παναχαϊκή είναι ανώνυμος εταιρεία, ενώ στην Ερασιτεχνική που διαχειρίζεται το στάδιο και έχει τα υπόλοιπα αθλήματα όπως στίβο και πυγμαχία, πρόεδρος είναι από φέτος ο Νικόλαος Οικονομόπουλος.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ

 

Ένα σπουδαίο κεφάλαιο της Παναχαϊκής αποτελεί αναμφίβολα ο Ανδρέας Μιχαλόπουλος, ο διεθνής σέντερ φορ και μετέπειτα προπονητής της ομάδας. Έπαιξε στην Παναχαϊκή για δέκα χρόνια, από το 1966 έως και το 1976 και εθεωρείτο το επιθετικό ατού της ενώ μαζί με τους Βασίλη Στραβοπόδη, Κώστα Δαβουρλή και Θέμη Ρήγα ήσαν και στην Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου. Ο Μιχαλόπουλος ξεπήδησε από το «φυτώριο» του Σπύρου Βουλγαράκη, τον Πανιώνιο Πατρών όπως κι άλλα «αστέρια» της ομάδας, ανάμεσα τους ο Κώστας Δαβουρλής, ο Χρήστος Νικολάου, ο Τάκης Κυριακόπουλος, κ.α.

Θυμάται με συγκίνηση ότι με τους Δαβουρλή και Στραβοπόδη την περίοδο που υπηρετούσαν μαζί στο στρατό, είχαν παίξει στην εθνική ομάδα ενόπλων και είχαν νικήσει την Εθνική Ελλάδος με σκορ 4 -1. Τα γκολ είχαν βάλει, 1 ο ίδιος και από 2 ο Στραβοπόδης και 1 ο Δαβουρλής ενώ το μοναδικό τέρμα της Εθνικής είχε πετύχει ο Θέμης Ρήγας με αποτέλεσμα οι εφημερίδες να γράψουν, Παναχαϊκή-Εθνική Ελλάδος 4-1!

Ο Ανδρέας Μιχαλόπουλος θυμάται ότι η Παναχαϊκή είχε κατακτήσει το σεβασμό των φιλάθλων και των ποδοσφαιριστών σε όλη την Ελλάδα.

ΠΕΤΡΟΣ ΛΕΒΕΝΤΑΚΟΣ

 

Από 11 χρονών ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο ο Π. Λεβεντάκος ο οποίος δήλωσε στο BEST ότι ήταν στα «τσικό» της Παναχαϊκής, ένας γηγενής παίκτης της. Η καριέρα του άρχισε το ’64 στον Εθνικό Πειραιώς, ως παίκτης του οποίου μετείχε και στην Εθνική ενώ το ’71 επί Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού Κώστα Ασλανίδη, ήρθε στη Παναχαϊκή όπου και παρέμεινε έως και το 1976.

Έπαιξε με τη φανέλα 10 που του έδωσε ο Δαβουρλής, έβαλε 57 γκολ στην Α’ εθνική και ήταν κεντροεπιθετικός, ο κουμανταδόρος της ομάδας.

ΜΙΜΗΣ ΣΠΕΝΤΖΟΠΟΥΛΟΣ

 

«Προτίμησα να έρθω το ’73 στην Παναχαϊκή γιατί δεν είχε καμία διαφορά από τις άλλες ομάδες αλλά και γιατί είχα γνωριστεί με τη γυναίκα μου που είναι από το Αγρίνιο και έτσι ήρθα πιο κοντά. Τότε οι παίκτες έμεναν μόνιμα στην ομάδα και αυτή η σταθερότητα στην ενδεκάδα έφτιαχνε ένα συμπαγές σύνολο. Η αξία της Παναχαϊκής έχει εμπεδωθεί πανελλαδικά. Η δόξα τότε ήταν μεγάλη, ήταν ωραία χρόνια, τα εισιτήρια προπωλούνταν γρήγορα, τις Κυριακές μύριζε το φαγητό στο σπίτι, έτρωγε ο κόσμος και ερχόταν στο γήπεδο με τα παιδάκια του. Θυμάμαι στην Εθνική Τράπεζα όπου δούλεψα 34 χρόνια και πήρα σύνταξη, είχε έρθει προϊστάμενος στο κατάστημα της Έλληνος Στρατιώτου ο Ανδρέας Μουστάκας και μόλις έμαθε για μένα, μου είπε ότι ο πατέρας του, του έδινε χαρτζιλίκι για να πάρει τυρόπιτα στο σχολείο κι αυτός το φύλαγε για να έρθει στο γήπεδο. Με στενοχωρεί σήμερα η πορεία της ομάδας και δεν μου αρέσει όταν μου λένε στα εξήντα μου χρόνια, μπες μέσα στο γήπεδο να παίξεις, είναι λυπηρό. Η ομάδα πρέπει να κοιτάζει μπροστά και να έχει στόχο να ανέβει στη σημερινή super league. Εμείς οι παλιοί να είμαστε μία καλή ανάμνηση και παράλληλα να υπάρξει μία ανάλογη συνέχεια. Τότε που παίζαμε εμείς, σχεδόν όλοι είχαμε παράλληλα και τις δουλειές μας. Ο Σωτήρης Αυγερινόπουλος είχε τη ντίσκο Σαμάνθα πίσω από το δικαστικό μέγαρο, ο Στραβοπόδης πρακτορείο προπό όπως και σήμερα, ο Νίκος Καραμανλής ήταν υπάλληλος στην Τράπεζα Πειραιώς όπως και ο Καλφίν, ο Κίζας καθηγητής γυμναστής, κ.α. Θυμάμαι η γυναίκα μου με έβλεπε μόνο το βράδυ που τελείωνα από την προπόνηση, απορώ πώς άντεξα, είχαμε και τα παιδιά μικρά στο σπίτι ενώ κάθε δεύτερο σαββατοκύριακο έφευγα για Θεσσαλονίκη ή Καστοριά για τα ματς».

ΣΠΥΡΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ

Ο παλιός ποδοσφαιριστής της Παναχαϊκής και θρυλικός προπονητής στο φυτώριο και θυγατρικό σωματείο της ομάδας, τον Πανιώνιο που προπονούνταν στο γήπεδο της Αγυιάς, Σπύρος Βουλγαράκης, σε παλιότερες δηλώσεις του εξηγούσε, ότι τη χρυσή εποχή της δεκαετίας του ’70, αν κέρδιζε μία ομάδα της Α’ εθνικής την Παναχαϊκή το θεωρούσε μείζον κατόρθωμα.

«Η ομάδα που κατέβαινε στην Πάτρα και έπαιρνε ισοπαλία θεωρούσε τιμητικό το αποτέλεσμα. Σκεφτείτε ότι ο Ολυμπιακός συνήθως έχανε στην Αγυιά. Όλοι οι ποδοσφαιριστές τότε είχαν βγει από τον Πανιώνιο Πατρών. Ποδοσφαιριστές της Παναχαϊκής έχουν παίξει σε όλες τις μεγάλες ομάδες. Εγώ στην ομάδα ήμουν χαφ και έπαιρνα θέση όπου υπήρχε ανάγκη. Όταν σταμάτησα δούλεψα ως προπονητής ενώ παράλληλα εργαζόμουν στην Πειραϊκή Πατραϊκή απ’ όπου και πήρα σύνταξη».

Ο Σπύρος Βουλγαράκης δεν ξεχνούσε επίσης ότι για την Παναχαϊκή την οποία υπηρέτησε έως και το 1987, πήγε για λίγο μέχρι και στη φυλακή καταδικασθείς για δωροδοκία στο ματς με τον Άρη που στοίχισε τον υποβιβασμό της Παναχαϊκής το 1970. Κάποιος έπρεπε να πάρει την ευθύνη και τα φορτώθηκα όλα στην πλάτη μου», δήλωνε στο περιοδικό BEST πριν μερικά χρόνια ο μεγάλος δασκαλος.

Έφυγε από την ζωή ο μεγάλος "δάσκαλος" Σπύρος Boυλγαράκης

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΤΡΑΒΟΠΟΔΗΣ

 

«Ξεκίνησα από τον Ολυμπιακό Πατρών και όταν έγινε η συγχώνευση των τοπικών ομάδων το 1967 μεταπήδησα με κομπίνα στην Παναχαϊκή. Έπαιξα από το ’67 έως το ’79 και νιώθω περήφανος καθώς εισπράττω την αγάπη του κόσμου μέχρι σήμερα. Θυμάμαι με την εθνική ενόπλων δυνάμεων τη συμμετοχή μου σε 2 παγκόσμια κύπελλα, το ένα στη Λεωφόρο και το άλλο στη Βαγδάτη. Από τα παιχνίδια θυμάμαι πολλά καλαμπούρια όπως τότε που βγαίνοντας από το ξενοδοχείο Φλόριντα για να πάμε να παίξουμε, βρήκαμε τα αυτοκίνητα μας σε τάκους, χωρίς τις ρόδες. Την πλάκα την είχε κάνει ο Ρήγας. Η Παναχαϊκή είναι κομμάτι από τη ζωή μου, όποτε με χρειάστηκε ήμουν πάντα παρών, έχω διατελέσει προπονητής της και στην Α’ και στη Β’ και στη Γ’ κατηγορία».

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΙΖΑΣ

«Όταν πρωτοήρθα στην Παναχαϊκή από τον Παναθηναϊκό το 1980, το πρώτο παιχνίδι στην Πάτρα έτυχε να είναι με τον Παναθηναϊκό. Θυμάμαι ότι ήταν ένα γήπεδο- καμίνι με 17.000 κόσμο ενώ η παράδοση ήταν εναντίον της Παναχαϊκής καθώς δεν είχε καταφέρει να κερδίσει ποτέ τον ΠΑΟ. Σε εκείνο τον αγώνα κερδίσαμε 1-0 ενώ η φάση του γκολ είχε ξεκινήσει από μένα, από πίσω με τελικό σκόρερ τον Σπεντζόπουλο. Μετά ερωτώμενος ο προπονητής Σενέκοβιτς αν γνώριζε ότι εγώ το νούμερο 5 της Παναχαϊκής προερχόμουν από τον Παναθηναϊκό, απήντησε ότι το ήξερε και πως απορούσε γιατί έφυγα. Αυτή ήταν μία δικαίωση εκ των υστέρων για μένα».

 

Η «ΜΑΥΡΗ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΕΤΡΑ» - ΚΩΣΤΑΣ ΔΑΒΟΥΡΛΗΣ

Για τον αξέχαστο Κώστα Δαβουρλή, τη «μαύρη διαμαντόπετρα» του ελληνικού ποδοσφαίρου, τον ταλαντούχο αυτό κυνηγό και αποτελεσματικό γκολτζή που είχε γεννηθεί στις 4-1-1948 και έφυγε από τη ζωή στις 23 Μαΐου του 1992, έχει γράψει χαρακτηριστικά ο βετεράνος σπίκερ Βασίλης Γεωργίου στο βιβλίο του «Αγαπητοί ακροατές… μία ζωή στο μικρόφωνο».

«Αυτός ο ποδοσφαιριστής ήταν ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες όλων των εποχών με φοβερό σουτ, αέρινη ντρίπλα, με μυαλωμένες κινήσεις και εκπληκτικές εκτελέσεις φάουλ. Και τι δεν είχε ο παικταράς αυτός». Σε συνέντευξη του στον Βασίλη Γεωργίου ο Κώστας Δαβουρλής είχε μοιραστεί και τις αναμνήσεις του από τη θρυλική νίκη της Παναχαϊκής επί του ΠΑΟΚ μέσα στην Τούμπα που είχε ως αποτέλεσμα την έξοδο της πατρινής ομάδας στην Ευρώπη. «Αν έβλεπες τι μπάλα παίξαμε στη Θεσσαλονίκη με τον ΠΑΟΚ θα νόμιζες ότι είμαστε η Μίλαν. Πολλά γκολ, όλα γκολάρες. Ο Θέμης Ρήγας ήταν βέλος αλλά και ποιο παιδί δεν ήταν υπέροχο; Θέλαμε τη νίκη, τα δώσαμε όλα και στο τέλος η Παναχαϊκή δοξάστηκε».

Πάτρα: 24 χρόνια χωρίς τον Κώστα Δαβουρλή

ΤΟ ΣΠΑΝΙΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΤΟΥ ΘΕΜΗ ΡΗΓΑ

 

Ο Θέμης Ρήγας είχε γεννηθεί στην Πάτρα το 1945 και έφυγε απροσδόκητα από τη ζωή στις 13 Ιανουαρίου του 1984 σε ηλικία μόλις 38 ετών. Υπήρξε από τα καλύτερα χαφ του ελληνικού ποδοσφαίρου και έκανε μεγάλη καριέρα στην Παναχαϊκή. Το παρατσούκλι του ήταν το «τραίνο» γιατί ήταν πολύ γρήγορος μέσα στο γήπεδο σαν δρομέας ενώ φημιζόταν για την ντρίπλα του.

Όπως ανέφερε στο BEST, η κόρη του Ελένη Ρήγα, ο πατέρας της είχε τρέλα με το ποδόσφαιρο από μικρός και μάλιστα ήταν το πειραχτήρι της ομάδας, ζωηρός και γελαστός. Ο Θέμης Ρήγας είχε γεννηθεί στην περιοχή της Αγίας Σοφίας και είχε μεγαλώσει στη συνοικία του Αγίου Νεκταρίου ενώ ο συμπαίκτης του με τον οποίο είχε τις πιο στενές σχέσεις ήταν ο Ανδρέας Μιχαλόπουλος. Η Ελένη Ρήγα θυμάται τις πλάκες του πατέρα της στον Χρήστο Νικολάου ενώ είχε και 5 συμμετοχές στην Εθνική Ελπίδων. Η φανέλα που φορούσε στην Παναχαϊκή ήταν το νούμερο 7 ενώ για ένα διάστημα είχε ασχοληθεί στην κοκκινόμαυρη ομάδα και ως προπονητής.

Ο Θέμης Ρήγας είχε παίξει και στο εξωτερικό στην ομάδα «Όμηρος» του Τορόντο στον Καναδά. Επαγγελματικά διατηρούσε ένα πρακτορείο προπό στο πάνω μέρος της πλατείας Γεωργίου και κατόπιν ένα εμπορικό κατάστημα με δερμάτινα είδη στην Αγίου Νικολάου, δίπλα από τον Ευφραιμίδη. Με τη σύζυγό του Γιολάντα είχαν αποκτήσει μία ακόμη κόρη την Λαμπρινή.

Τη νέα αγωνιστική περίοδο η Παναχαϊκή εκτός εξαιρετικού απροόπτου αναμένεται να αγωνισθεί στην Γ' Εθνική, όπου πληροφορίες θέλουν να ηγείται αυτής της προσπάθειας ο Κώστας Κατσουράνης, μαζί με Πατρινούς επιχειρηματίες.

Τα στοιχεία, οι δηλώσεις και οι φωτογραφίες είναι από το περιοδικό Best!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Παναχαϊκή: Νέος πρόεδρος της Ερασιτεχνικής ο Νικόλαος Οικονομόπουλος

Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr

Sports