Πέτρος Φιλιππίδης στο thebest: "Αυτό που μου προσφέρει κάθε φορά το κοινό της Πάτρας είναι κάτι το... αδιανόητο"

Πριν από οτιδήποτε άλλο θα ήθελα να μάθω για την σχέση που έχετε με την Πάτρα και το κοινό της…

Δεν περιμένετε να ακούσετε από εμένα για την αξία της πόλης… αλλά αυτό που θα ήθελα να πω για την Πάτρα είναι ότι από το 1996 που έρχομαι στην πόλη ως πρωταγωνιστής στις Αριστοφανικές κωμωδίες, αυτό που βλέπω να συμβαίνει κάθε φορά δεν είναι απλά εντυπωσιακό, είναι ανατριχιαστικό. Είναι συγκινητικό. Προσωπικά, αυτό που μου προσφέρει το κοινό της Πάτρας είναι κάτι το αδιανόητο. Είναι τόσο ζεστό. Τις τελευταίες φορές ήρθα με την «Ειρήνη» και το «Ωχ Ηλέκτρα».

Είδα ένα γεμάτο θέατρο. Το κοινό της Πάτρας  με τιμά με την παρουσία του.  Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό.  Άλλωστε η Πάτρα έχει μια ιστορία στο θέατρο, ένα ΔΗΠΕΘΕ που έχει κάνει πάρα πολύ σημαντικά πράγματα. Πέρα από αυτό όμως όλα αυτά γίνονται από τον κόσμο . Αυτό εμένα με συγκινεί.

Ερχόμαστε με τρομερή όρεξη. Δεν είναι ωραίο να ξεχωρίζεις γιατί φαίνεται σαν κολακεία αλλά αυτό που συμβαίνει με την Πάτρα είναι κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω.

Αυτή την φορά θα παρουσιάσετε τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία  και διασκευή του Γιώργου Κιμούλη. Τι σας έκανε να πείτε «ναι» σε αυτή την δουλειά;

Αυτή η συνεργασία ξεκίνησε από εμένα. Μίλησα με τον παραγωγό μας, είπα ότι ήθελα να κάνω τον «Πλούτο» ο οποίος βοηθά την συνύπαρξη των συγκεκριμένων πρωταγωνιστών. Πάντα ήταν επιθυμία να δουλεύω με σημαντικούς ανθρώπους. Με ενδιαφέρουν οι συνεργασίες. Με τον Γιώργο ζήσαμε έναν πετυχημένο χειμώνα στο θέατρο «Μουσούρη» με το «Δάφνες και πικροδάφνες». Με τον Γιάννη Μπέζο θέλαμε παρά πολύ να δουλέψουμε μαζί και ειδικά στον Αριστοφάνη. Είμαστε ένα «αχτύπητο» δίδυμο.  Ο Γιώργος Κιμούλης έχει κάνει μια εξαιρετική διασκευή και σε αυτή την παράσταση αποδεικνύει πόσο καλός σκηνοθέτης είναι.

Ο «Πλούτος» είναι ένα έργο που έχει ανέβει πολλές φορές. Αυτή την φορά όμως φαίνεται ότι έχει γίνει πραγματικά μια διαφορετική προσέγγιση. ..

Είναι αλήθεια αυτό.  Η βάση του έργου είναι ότι ο πλούτος βρίσκεται στο «μαζί». Αυτό συμβαίνει και στην σκηνή. Όλα στηρίζονται στην συνεργασία, στο να βρίσκονται οι άνθρωποι μαζί. Η μοιρασιά πρέπει να γίνεται δίκια. Είναι μια παράσταση με γέλιο αλλά και συγκίνηση.

Είναι μια πλήρης παράσταση με ποιητικά φιλοσοφικά στοιχεία η οποία βρίσκεται μέσα σε δυο αγκύλες.Υπάρχει μια έναρξη και ‘ένα φινάλε που είναι εκτός έργου. Σχολιάζουμε την αδράνεια και το ότι οι άνθρωποι πρέπει να παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους, να αποφασίζουν  για την ζωή τους και να κάνουν κάτι γι’ αυτήν. Πρόκειται για μια παράσταση που κατά την γνώμη που πιθανόν να αφήσει στίγμα.

Φαντάζομαι ότι ήδη έχετε καταλάβει τι αίσθηση αφήνει η παράσταση στον θεατή…

Η προσέλευση του κοινού είναι μεγάλη. Το πιο σημαντικό όμως δεν είναι πόσοι θεατές έρχονται αλλά πώς φεύγουν.  Φεύγουν αγαλιασμένος.

Γενικότερα, αυτός είναι ο στόχος σας στο θέατρο; Πότε αισθάνεστε καλά;

Όταν αυτό που δίνω στον κόσμο το αντιλαμβάνεται. Όταν συμβαίνει να φεύγει ο κόσμος ενθουσιασμένος, έχοντας πάρει μια ανάσα. Όταν πετυχαίνει αυτή η επικοινωνία- σχέση με τον θεατή.

Φαίνεται ότι σας αρέσει να δοκιμάζεστε. Το έχετε κάνει στην τηλεόραση, στο θέατρο, στον κινηματογράφο… Υπάρχει ακόμα κάτι που δεν έχετε κάνει και το θέλετε;

Όχι στο επίπεδο του είδους αλλά των έργων και των συνεργασιών, των ρόλων… Αν ένας καλλιτέχνης σταματήσει να οραματίζεται, να φαντάζεται, να ονειρεύεται  καλύτερα να πάει στο σπίτι του.

Έχετε μετανιώσει για επιλογές σας;

Όχι. Γιατί ότι έχω κάνει με έφερε εδώ.

Υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να σας κρατήσει μακριά από την υποκριτική;

Η οικογένεια. Αλλά δεν υπάρχει τέτοιο θέμα… Το πιο σημαντικό όμως στην ζωή ένός ανθρώπου είναι τα παιδιά του…

Θα σας άρεσε ο γιος σας να ακολουθήσει τα βήματα σας;

Θα μου άρεσε να είναι ευτυχισμένος , να κάνει αυτό που θα ήθελε…

Πόσο σας επηρεάζει το πλαίσιο μέσα στο οποίο ζει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια;

Συμπίπτει με μια περίοδο και μια εποχή που αναθεωρώ κάποια πράγματα στη ζωή μου. Συμπίπτει με την φάση όπου σκέφτομαι ότι ο υλικός πλούτος δεν έχει καμία σημασία. Προσπαθώ να απαλλαγώ από αυτά. Το θέμα είναι ότι χρειάζεσαι το χρήμα για να είσαι ελεύθερος. Παντού χρωστάμε. Σε εφορίες, τράπεζες κλπ κλπ. Πιστεύω ότι θα κατορθώσουμε να βγούμε από αυτό. Η ανθρωπότητα έχει δείξει ότι… ο άνθρωπος είναι πολύ δυνατός. Οι Έλληνες είναι ένας δυνατός λαός που έχει ανταπεξέλθει σε πολλές δυσκολίες. Δεν θα μας «ρίξει κάτω» αυτό.

Τι υπάρχει στα μελλοντικά σας σχέδια;

Στο θέατρο «Μουσούρη» θα ανεβάσουμε δυο έργα την επόμενη σαιζόν. Το «Πρόσωπο με πρόσωπο» με την Λυδία Κονιόρδου και  από Φλεβάρη θα κάνουμε με τον Γιάννη Μπέζο τον «Αμερικάνικο Βούβαλο».

Σχεδιάζετε κάτι για την τηλεόραση;

Αν και γίνονται συζητήσεις, δεν υπάρχει κάτι σίγουρο…

Έχετε ζήσει μεγάλες τηλεοπτικές  επιτυχίες... Σας λείπει η τηλεόραση;

Δεν μου λείπει όσο πίστευα, Στην αρχή μου έλειπε αλλά βλέπω ότι φθίνει  αυτό. Δεν λέω ότι δεν θέλω να κάνω τηλεόραση αλλά νιώθω πλήρης με το θέατρο. Θα είμαι εκεί όμως αν έρθει μια καλή πρόταση.

Ευχές για τους αναγνώστες που θα δουν την παράταση αλλά και για αυτούς που δεν θα την δουν καθώς τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν…

Εύχομαι καλή διασκέδαση σε αυτούς που θα δουν την παράσταση, να περάσουν καλά όπως θα περάσουμε κι εμείς. Θα ήθελα όλος ο κόσμος να δει την παράσταση αλλά δυστυχώς υπάρχουν και πρακτικά προβλήματα.. Μακάρι να μπορούσαμε να μείνουμε περισσότερο στην Πάτρα…

Το έργο
Ο Χρεμύλος, πνιγμένος στα χρέη, αναζητά στο Μαντείο των Δελφών χρησμό για τον σωστό τρόπο να μεγαλώσει το γιο του: τίμιο και φτωχό ή πλούσιο και απατεώνα; Η Πυθία, όπως πάντα ομιχλώδης, τον προτρέπει να πάρει σπίτι του τον πρώτο που θα συναντήσει αποχωρώντας από το Μαντείο. Αυτός είναι ένας τυφλός γέρος, ο Θεός Πλούτος, τιμωρημένος από τον Δία για να μη βλέπει που μοιράζει τα πλούτη, ο οποίος αρνείται να θεραπευτεί γιατί φοβάται την οργή του Θεού. Μεταπείθεται ωστόσο από τον Χρεμύλο και τον υπηρέτη του, Καρίωνα , ώστε να διαθέτει τον πλούτο σε όσους τον αξίζουν και όχι στους φαύλους ρήτορες και τους απατεώνες . Η θεά Πενία παρεμβαίνει και προσπαθεί να πείσει πως ο πλούτος θα καταστρέψει τους πολίτες, μιας και οι φτωχοί θα επαναπαυθούν, με αποτέλεσμα να γίνουν τεμπέληδες. Εξανίστανται επίσης όλοι οι επιτήδειοι -των ιερέων μη εξαιρουμένων- οι οποίοι χάνουν τα προνόμιά τους.

Συντελεστές:

Μετάφραση: Κ.Χ. Μύρης
Σκηνοθεσία - Διασκευή: Γιώργος Κιμούλης
Σκηνικά: Γιώργος Πάτσας
Κοστούμια: Σοφία Νικολαϊδη
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Στίχοι: Ισαάκ Σούσης
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Χορογραφίες: Ελπίδα Νίνου, Θανάσης Γιαννακόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Παναγιώτης Τσεβάς
Παραγωγή: Αφοί Τάγαρη

Παίζουν:
Γιώργος Κιμούλης (Πλούτος & Πενία), Γιάννης Μπέζος (Χρεμύλος), Πέτρος Φιλιππίδης (Καρίων), Τάσος Γιαννόπουλος (Βλεψίδημος, Δίκαιος, Γριά, Ερμής), Αλμπέρτο Φάϊς (Συκοφάντης & Ιερέας)

Χορός: Γκιζέλη Χριστέλα, Δαβάκη Βερόνικα, Ζησάκης Ευθύμης, Ζουγανέλης Αλέξανδρος, Κατσώλης Παναγιώτης, Μαούτσου Κατερίνα, Σπατιώτη Χριστίνα, Στασινοπούλου Ντένια, Τσαβά Ειρήνη, Τσιμπρικίδου Ελένη, Τσουρής Γιώργης, Χιώτης Χάρης