Χρήστος Ασημακόπουλος: Ένας άνθρωπος της παρέας, της δουλειάς, της τέχνης, της προσφοράς

Ο Χρήστος Ασημακόπουλος ήταν άνθρωπος της παρέας, της δουλειάς, της τέχνης, της προσφοράς. Γνωστός στην πόλη, σε ποικίλα κοινά. Άλλοι τον γνώρισαν ως επιχειρηματία-εστιάτορα άλλοι μέσα από την καλλιτεχνική του διαδρομή στα θεατρικά δρώμενα της Πάτρας, άλλοι ως φίλο, συνομιλητή, έναν ευχάριστο άνθρωπο, πάντα πρόθυμο για καλή κουβέντα, για ωραίο γλέντι, για ποιοτική συναναστροφή.

(Πάτρα: Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή ο Χρήστος Ασημακόπουλος-ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ)

Πολλοί νεότεροι τον ήξεραν ως τον πατέρα της χορογράφου Μαριμίλλης Ασημακοπούλου, που -πάντα
στο πλευρό της, πατρικά, ανθρώπινα και καλλιτεχνικά- κατάφερνε να γίνεται σε όλους αγαπητός όσο κι εκείνη.

Διατηρούσε επί χρόνια την ταβέρνα Ναυαρίνο, στην ομώνυμη οδό της Πάτρας και ένα ακόμη καλοκαιρινό εστιατόριο στο Ίσωμα, Αχαΐας. Ήταν άνθρωπος του θεάτρου, του τραγουδιού, της τέχνης και του κεφιού. Συμμετείχε σε παραστάσεις του Ερασιτεχνικού Σχήματος Πάτρας Ρεφενέ (αξέχαστη η ερμηνεία του στην παράσταση «Γιαννούλα η Κουλουρού» το 2003, στο θέατρο «Αγορά»), αλλά ανταποκρινόταν πρόθυμα σε καλέσματα φορέων και ομάδων, ανεβαίνοντας στη σκηνή για να παίξει μικρούς, συμβολικούς και καταλυτικούς ρόλους, σε παραστάσεις, εκδηλώσεις και αφιερώματα.

Το Φθινόπωρο του 2014 συμμετείχε στην Εκδήλωση Μνήμης που διοργάνωσε το «Πλήρωμα 94», για λογαριασμό της «Γέφυρας Α.Ε», με αφορμή τη συμπλήρωση 10 χρόνων από τα εγκαίνια της Γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου. Το θεατρικό δρώμενο είχε τίτλο «Χαρίλαος Τρικούπης: η ιστορία μιας Γέφυρας» και παρουσιάστηκε αρχικά στο Αρχαίο Θέατρο της Μακύνειας και κατόπιν σε Μεσολόγγι και Πάτρα. Ο Χρήστος Ασημακόπουλος υποδύθηκε το ρόλο του παππού, που λύνοντας τις απορίες των εγγονιών του εξιστορούσε όλη την ιστορία της Γέφυρας από την έμπνευση του Τρικούπη μέχρι την υλοποίηση του έργου.

Μιλήσαμε με τους συνεργάτες του σε εκείνη την πολυπρόσωπη παραγωγή. Εκθείασαν τον συνδυασμό του επαγγελματισμού και της τρυφερότητάς του. «Συνεπής και πειθαρχημένος απομνημόνευσε το κείμενο του και το απέδωσε υπέροχα. Με πολλή αγάπη περιέβαλλε τα δύο κοριτσάκια που ήσαν οι εγγονές του επί σκηνής. Με πολύ σεβασμό συμπεριφερόταν σε όλα τα μέλη της παραγωγής. Και στα ξενύχτια μετά τις πρόβες είχε πάντα να πει έναν καλό λόγο για τον καθένα, μια ενδιαφέρουσα ιστορία απ’ το παρελθόν, μια σοφία ζωής από την πολυκύμαντη ζωή του».

Λιτό και περιεκτικό το αποχαιρετιστήριο μήνυμα της ομάδας:
«Μεγάλη τιμή μας που συνεργαστήκαμε. Μεγάλη η στενοχώρια για την απώλεια! "Καλό Παράδεισο!".

Πρόσφατα, την Άνοιξη του 2016, έπαιξε τον τελευταίο του ρόλο, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του «Φάρου Ποντίων» να συμμετάσχει σε μία εκδήλωση για την οικογένεια Υψηλάντη και την προσφορά της στον Αγώνα. Όπως έγραψε, χαρασκτηριστικά, στο Facebook και η Βιβή Λουκοπούλου –μέλος, μέχρι πρότινος, του ΔΣ του Σωματείου- «Όταν του ζητήσαμε να καταθέσει το υποκριτικό του ταλέντο στην εκδήλωση του Φάρου Ποντίων Πατρών για τη συμβολή της οικογένειας Υψηλάντη στην Επανάσταση του 1821, δέχθηκε με μεγάλη χαρά και προθυμία. Με τη συμμετοχή του στο θεατρικό αναλόγιο (ήταν ο Τούρκος πασάς) που παρουσιάσαμε, τίμησε αυτή τη ποντιακή οικογένεια Υψηλάντη, κι ας μην ήταν πόντιος! Ήταν μεγάλη μου τιμή και χαρά που συνεργάσθηκα μ’ έναν τόσο αληθινό άνθρωπο!»

Τις τελευταίες μέρες το Facebook έχει κατακλειστεί από σχόλια ανθρώπων που τον γνώρισαν, τον αγάπησαν και συνεργάστηκαν μαζί τους. Ήταν ένας άνθρωπος της παρέας και του κεφιού, που άφησε το στίγμα του όσο ζούσε και η απώλειά του αφήνει κενό στις ζωές των ανθρώπων του κύκλου του. Κυρίως στην οικογένειά του. Βαρύς ο πόνος για τη σύζυγό του Ιωάννα και τις κόρες του Βανέσα και Μαριμίλλη.

Σημειώνεται πως η κόρη του Μαριμίλλη Ασημακοπουλου παρουσιάζει απόψε στο Ρωμαϊκό Ωδείο την παράσταση «Ορνίθια», την προετοιμασία της οποίας στήριξε ποικιλοτρόπως ο εκλιπών μέχρι και τη μέρα του θανάτου του. Η παράσταση θα δοθεί κανονικά από τους συνεργάτες της Μαριμίλλης Ασημακοπούλου και η κηδεία του Χρήστου Ασημακόπουλου θα τελεστεί αύριο το πρωί.