Το φωτεινό παράδειγμα του πολίτη Βλάσση

Πάντα να πολεμάς και ν’αντιστέκεσαι,

κι ας μένεις μόνος.

Μονάχος, έρημος, γαλήνιος,

Να πολεμάς για το καλό του Ανθρώπου.

{Αλίμονο στη χώρα που έχει ανάγκη από ήρωες, έλεγε ο Μπρεχτ.

Και δυστυχώς η χώρα μας τους έχει σήμερα απόλυτη ανάγκη, ειδικά στα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος.

Ένας από αυτούς είναι ο Βλάσσης Βελλόπουλος.  Ένας ταπεινός δικαστικός επιμελητής από την Πάτρα, ο οποίος στις 5 Ιουνίου – Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος- θα παραλάβει  το βραβείο που απονέμει το πρόγραμμα περιβάλλοντος του ΟΗΕ, σε άτομα και οργανισμούς  για  «εξαιρετικές περιβαλλοντικές προσπάθειες». Το βραβείο θα δίνεται μέχρι το 1991, που θα συμπληρωθεί ο αριθμός 500 βραβευθέντων από όλο τον κόσμο. Γι’αυτό άλλωστε λέγεται βραβείο των «παγκοσμίων 500».

Το βραβείο αυτό δεν είναι το πρώτο για το Βλάσση Βελλόπουλο. Ως γνωστόν το 1984 η Ακαδημία Αθηνών τον είχε βραβεύσει για την περιβαλλοντική του δράση.

Η αγωνιστική πορεία του, έχει αφετηρία τα μέσα της δεκαετίας του 70. Τότε που τα σημάδια υποβάθμισης του περιβάλλοντος, άρχισαν να γίνονται ορατά.

Η ισχυρή συναίσθηση του δικαιώματός του ως πολίτη, να χαρεί και να υπερασπιστεί το φυσικό περιβάλλον τον οδήγησε σε δικαστικό αγώνα κατά 12 βιομηχανιών της Πάτρας που ρύπαιναν με τα απόβλητά τους τον Πατραϊκό κόλπο. Η δίκη απέκτησε χαρακτήρα συνεδρίου και ευαισθητοποίησε το πανελλήνιο. Το αποτέλεσμα ήρθε να δικαιώσει τον «αγωνιστή του ουράνιου τόξου».

Από τότε μέχρι σήμερα οι παρεμβάσεις του Βλάσση και των συντρόφων του-καταρχήν της Εταιρείας Προστασίας Τοπίου και Περιβάλλοντος και αργότερα της Οικολογικής Ομάδας Πάτρας- είναι αναρίθμητες.

Ρίχνουν τα συρματοπλέγματα καταπατητών του αιγιαλού, διαδηλώνουν κατά της τσιμεντοποίησης της Πάτρας, αναλαμβάνουν αγώνα για τη διάσωση του δάσους της Καλογριάς –Στροφυλιάς κ.λ.π κ.λ.π..

«Οι τοπικοί αγωνιστές» γράφει ο Βλάσσης στο συλλογικό έργο για το οικολογικό κίνημα στην Ελλάδα «διαθέτουν μια αυθόρμητη δυναμική που είναι δύσκολη σε συμβιβασμούς  και αμετάθετη σε στόχους. Οι αγώνες τους δίνουν νόημα ζωής και οι Έλληνες πάντα χρειάζονται ένα νόημα ζωής για το οποίο πρέπει να αγωνιστούν».

Γι’αυτό θα βραβευθεί ο Βλάσσης.

Για το νόημα ζωής που προσφέρει.

Και του αξίζει.

Γιατί με τον αγώνα του στεριώνει την ελπίδα ότι «μια μέρα θα ανακαλύψουμε τον αληθινό μας παράδεισο μέσα από τη φύση, το χαμόγελο, τις αληθινές ανθρώπινες σχέσεις».}

(Σημ. Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, στις  4 Ιουνίου 1989).

Στη μνήμη του ανθρώπου που πάντα ήταν πρωτοπόρος.

Στη μνήμη του ανθρώπου που η στάση ζωής του,

αποτελεί τον ορισμό του ενεργού πολίτη,

Στη μνήμη του ανθρώπου που δίδαξε με τη στάση του.

Στη μνήμη του ανθρώπου που ανέδειξε το μικρό του όνομα,

σε πηγή έμπνευσης και αγώνα.

Καλό ταξίδι Βλάσση.

Νίκος Τζανάκος