Διανοούμενοι και «διανοούμενοι»

Με κάθε πολιτικό αγώνα και πολιτική αντιπαράθεση πάντα εξελίσσεται παράλληλα και μια αντιπαράθεση σε άλλα μέτωπα. Το πιο κυρίαρχο από αυτά είναι το μέτωπο  των γραμμάτων και τεχνών. Με άλλα λόγια η αντιπαράθεση απόψεων και αισθητικής μεταξύ διανοουμένων (κατά όνομα και κατά ευφημισμό). Το ετερόκλητο αντι-ΣΥΡΙΖΙΚΟ μέτωπο κοσμείται από «υψηλού» επιπέδου διανοητές με αντίστοιχα επιχειρήματα. Σταχυολογώ:

n  «Ποιητής», κατά δήλωση του, ο  Θανάσης Χειμωνάς, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος Πολιτισμού(!) του ΠΑΣΟΚ και κληρονόμος πραγματικά βαρύγδουπων γονιδίων, αφού απάντησε σε συνομιλήτρια του στο facebook: « Το λέω στη δικιά σου μάννα όταν τη γ***** από τον κ**** και τραγουδάει Πάριο» «συνομιλεί» με δημοσιογράφο ο οποίος του έκανε μήνυση γιατί τον συκοφάντησε (Σημ. δική μου: ο Χειμωνάς) ότι πληρώνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ «..Φέρε τους μπάτσους σπίτι μου ρε μ*****. Δεν σε φοβάμαι. Θα μου κλάσεις τα α******».

n  Μεγαλόσχημη «συγγραφέας», κατά την αντίληψη της, η Σώτη Τριανταφύλλου θιασώτης της αλήστου μνήμης Πολιτικής Κίνησης των «58», αφού διαπιστώσει ότι «..όσα υφιστάμεθα από τους ισλαμιστές (όχι μόνον την τρομοκρατία αλλά την καθημερινή πίεση, τη συμπεριφορά μίσους) δεν οφείλονται στις «επεμβάσεις» της Δύσης στις χώρες της Ανατολής, αλλά στην πολεμοχαρή και φθονερή φύση του Ισλάμ..» και ζητήσει την απαγόρευση δημιουργίας τζαμιού στην Αθήνα, θα αναρωτηθεί «..Είναι «χρήσιμη» η εμπειρία μιας αρρώστιας που μας αφήνει ανάπηρους; Είναι χρήσιμη η τοξικομανία, ο αλκοολισμός, τα ατυχήματα, το να κάνεις και να λες βλακείες; Όχι δεν είναι. Γιατί να είναι χρήσιμη μια ευκαιρία σε κόμμα (Σημ. δική μου: του ΣΥΡΙΖΑ) που πάσχει από τρέλα του μεγαλείου και που, επιπλέον, μοιάζει με ανάσταση νεκρών…».

n  «Ταλαντούχος» επιφυλλιδογράφος, τουλάχιστον κατά τον Διευθυντή της εφημερίδας «Καθημερινή», (είναι βέβαιο ότι τρίζουν τα κόκαλα του αείμνηστου Αντώνη Καρκαγιάννη) ο Τάκης Θεοδωρόπουλος, αφού πρώτα ψυχαναλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως «..παιδούλα της ελληνικής αριστεράς (που) έχασε την παρθενία της και την αθωότητά της. Μας βασάνισε, φώναξε τον μπαμπά της, επικαλέσθηκε το δίκαιο των ανθρώπων, όμως εντέλει παραδόθηκε. ..Τώρα το παίζει ταπεινωμένη και καταφρονεμένη. Όμως, όταν περάσει η πρώτη ταραχή, αν της εξηγήσουμε όλοι μαζί πως η ρήξη του παρθενικού υμένα δεν είναι δα και το τέλος του κόσμου, είμαι βέβαιος πως θα τα πάει καλά. Βύθισε τη χώρα στο τέλμα της απραξίας τόσους μήνες τώρα, επειδή φοβόταν ότι θα χάσει την αθωότητά της, επειδή φοβόταν, με άλλα λόγια, να αναλάβει τις ευθύνες της ως κυβέρνηση. Τώρα, που έχασε την αθωότητα και την παρθενία της, μπορεί να μάθει να αναλαμβάνει και ευθύνες παρθενία και η αθωότητα είναι πάντα επικίνδυνες όταν κάνουν πολιτική. Το απέδειξε η αριστερά..» μετά την επίσκεψη των 3 θρησκευτικών ηγετών στη Μυτιλήνη ανακουφισμένος γράφει: «Επιτέλους, η συμπαράσταση προς τους πρόσφυγες αποκτά τη σοβαρότητα που της αρμόζει, αν σκεφθείτε ότι μέχρι στιγμής την κοινότητα του δυτικού κόσμου εκπροσώπησε το μελό Ρεντγκρέιβ και Αντζελίνα Τζολί, κοντά και ο πιθηκόμορφος Κινέζος performer». Ο... πιθηκόμορφος Κινέζος performer είναι ο Ai Wei Wei, ένας από τους σημαντικότερους εικαστικούς του εικοστού πρώτου αιώνα!

n  Τέλος, ο (πραγματικά) βραβευμένος συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης σε μια έξαρση ηρωισμού και θυσίας κραυγάζει «..Κόβω τον αριστερό μου όρχι, αν ο Τσίπρας ξέρει τη Λούξεμπουργκ»! (ερωτώ εγώ: γιατί τον αριστερό;).

Τέλος πράγματι; Δυστυχώς όχι. Γιατί ως γνωστόν «Η μυλωνού τον άνδρα της τον θέλει με τους πραματευτάδες». Τοπικής κοπής «διανοούμενος», όχι φανατικός αρνητής της  παραπαιδείας, με σταθερή αλλά δυστυχώς ατελέσφορη φιλοδοξία για απόκτηση πανελλαδικού ακροατηρίου αποφάσισε να συναγωνισθεί τους προρρηθέντες. Έτσι αφού, προφανώς εκτελών τουλάχιστον φιλική υπηρεσία, αρθρογράφησε περί των σατανικών ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ συνδικαλιστών που θέλουν να βάλουν χέρι στο Κέντρο Αποκατάστασης του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου για να το διαλύσουν (Τι γυρεύεις εσύ Στρατηγέ, ένας Υδραίος στη Λάρισα;) πρόσφατα σε άρθρο του ανακράζει: «..Το  μεγαλύτερο πλήγμα που έχει προκαλέσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική ζωή του τόπου –και όσο ήταν στην αντιπολίτευση και στο  διάστημα που κυβερνάει τη χώρα –  είναι η διασάλευση της κοινής λογικής,  η ανατροπή των κανόνων του ορθού λόγου. Η αποκοτιά και το αλλόκοτο έχει αντικαταστήσει τα αυτονόητα  και τα προφανή. .».

Νομίζω ότι τα λόγια δυο πραγματικά μεγάλων ποιητών τους αρμόζουν:

-       Δεν φταίει αυτός, τόσος ήτανε (Μ. Αναγνωστάκης)

-       Ο καθείς και τα όπλα του (Ο. Ελύτης).