Νίκος Αργυρόπουλος στο thebest.gr: "Πάντα ήθελα να κερδίζω τις εντυπώσεις στο γήπεδο"

Ο Πατρινός αθλητής κάνει τον απολογισμό της μεγάλης καριέρας του

Μία μεγάλη καριέρα, όπως αυτή του Νίκου Αργυρόπουλου ολοκληρώθηκε τη φετινή σεζόν, με τον Πατρινό αθλητή να μιλά στο thebest.gr για τα είκοσι επαγγελματικά του χρόνια, αλλά και για την πρώτη του επαφή με το παρκέ.

Ο αρχηγός του Απόλλωνα Carna στο τελευταίο παιχνίδι της ομάδας του φέτος, κρέμασε τα παπούτσια του, έχοντας όμως αφήσει πίσω του πολλές επιτυχίες.

Επιτυχίες που αφορούν δύο τελικούς κυπέλλου, δύο ανόδους στη μεγάλη κατηγορία με τον Απόλλωνα, κορυφαίες στιγμές με τον Ολυμπιακό, τον Πανελλήνιο και τον Άρη, ενώ δεν θα ξεχάσει ποτέ τον υποβιβασμό με τους "μελανόλευκους".

Μία κορυφαία καριέρα σαν τη δική σου ολοκληρώθηκε, τα συναισθήματά σου;

Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα και ιδιαίτερα περίεργα. Για 25 χρόνια συνολικά ήμουν σε ένα γήπεδο και έκανα πάντα ό,τι καλύτερο μπορούσα για να είμαι χρήσιμος, βοηθώντας να κερδίζει η ομάδα μου, ακόμη και σε μικρότερη ηλικία. Παρόλο όμως που ήμουν συνειδητοποιημένος για την απόφασή μου, οι τελευταίες προπονήσεις ήταν ιδιαίτερα φορτισμένες συναισθηματικά.

Εκτός από την εκτίμηση και την αναγνώριση του μπασκετικού κόσμου, έχεις κερδίσει και την μεγάλη αγάπη των φιλάθλων. Ικανοποιημένος;

Είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή, γιατί ο κόσμος έδειξε ότι αναγνωρίζει την πορεία μου τόσα χρόνια και ότι έχω καταφέρει. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό για έναν αθλητή γιατί εκτός από την προσωπική ικανοποίηση βλέπεις ότι κάποιοι άνθρωποι όντως ήταν δίπλα σου και σέβονταν την προσπάθεια που έκανα.

Παρά την επιτυχημένη καριέρα σου, είσαι ιδιαίτερα προσιτός με τον κόσμο...

Σίγουρα όλα έχουν να κάνουν και με την παιδεία που έχουμε από την οικογένειά μας. Σε όλη μου τη ζωή προσπαθώ να είμαι ο εαυτός μου και σε καμία περίπτωση δεν μπήκα στην διαδικασία να το ...παίξω. Άλλωστε όταν συμφωνείς με μία ομάδα οι προπονητές και οι παράγοντες, αποφασίζουν και με βάση τον χαρακτήρα του κάθε αθλητή, ανεξάρτητα από το ταλέντο του. Πάντα ήθελα να κερδίζω τις εντυπώσεις μέσα στο γήπεδο και όχι εκτός με την συμπεριφορά μου.

Πώς αποφάσισες την τελευταία φορά να έρθεις στον Απόλλωνα και να αγωνισθείς στην Α2 Εθνική;

Αυτό θεωρητικά ήταν ρίσκο στην καριέρα μου, να φύγω δηλαδή από τον Άρη και να έρθω στον Απόλλωνα, αλλά πίστευα στις δυνατότητες τις δικές μου, των συμπαικτών μου και του προπονητή μας, του Νίκου Βετούλα, όπως και στον αείμνηστο Ανδρέα Μολφέτα που ήταν τότε στη διοίκηση. Η αλήθεια είναι ότι πίστευα ότι θα τα καταφέρναμε να φέρουμε τον Απόλλωνα στην μεγάλη κατηγορία όπου του αξίζει.

Τι έκανε τον Απόλλωνα να ξεχωρίσει;

Ήμασταν μία οικογένεια ήταν αρκετοί Πατρινοί στο ρόστερ και υπήρχε ένα ξεχωριστό κλίμα που φαινόταν και στο γήπεδο.

Ένα πατρινό ρόστερ είναι και το μυστικό για να γεμίζει το γήπεδο;

Η αλήθεια είναι αυτή και ένας βασικός στόχος του Απόλλωνα από εδώ και πέρα, θα πρέπει να είναι να συνεχίσει την προσπάθεια στις ακαδημίες προκειμένου να αναδείξει νέα παιδιά που θα πλαισιώσουν το ρόστερ. Και σίγουρα ένα γήπεδο γεμίζει πιο εύκολα όταν έχει η ομάδα δικά της παιδιά.

Οι περισσότεροι αθλητές έχουν κάποια γούρια. Εσύ έχεις;

Μπορεί να είμαι από τους ελάχιστους που δεν έχω και δεν είχα ποτέ και κανένα.

Τι θα μπορούσε να σε "χαλάσει" σε έναν αγώνα;

Λίγα πράγματα μπορούσαν να με επηρεάσουν γιατί πάντα φρόντιζα να φτιάχνω την ψυχολογία μου. Από εκεί και πέρα ένα ευχάριστο γεγονός ή ένα γήπεδο γεμάτο σου φτιάχνει την ψυχολογία. Ακόμη και το να βλέπεις στα μάτια των συμπαικτών σου ότι είναι έτοιμοι σε ανεβάζει.

Θεωρεί ότι είσαι πρότυπο για τα νέα παιδιά;

Σίγουρα ένας αθλητής που είναι τόσα χρόνια στην ίδια πόλη κερδίζει την αγάπη των μικρότερων αθλητών. Ωστόσο η δική μου καριέρα πέρασε και θέλω να δω νέα παιδιά να διακρίνονται στις ομάδες της Πάτρας.

Εσύ θα είσαι στον Απόλλωνα. Τη νέα σεζόν;

Η αλήθεια είναι ότι χρειάζομαι ξεκούραση αυτή τη χρονική στιγμή, για να μπορέσω στη συνέχεια να πάρω τις αποφάσεις μου γενικότερα. Σίγουρα όμως θα είμαι πάντα δίπλα στον Απόλλωνα, απλά δεν ξέρω αν θα είμαι στην κερκίδα ή σε κάποια άλλη θέση.

Οι καλύτερες στιγμές στην εικοσάχρονη καριέρα σου;

Ήμουν προνομιούχος και τυχερός που έπαιξα μέχρι τα 38 μου και είχα αυτές τις διακρίσεις, όπως οι δύο τελικοί με τον Απόλλωνα και οι άνοδοι, ενώ σημαντικές ήταν οι τρεις μεταγραφές, όπου αγωνίσθηκα σε μία ομάδα που ήταν όνειρο ζωής τον Ολυμπιακό, όπως και στον Πανελλήνιο και τον Άρη, που όλοι μεγαλώσαμε με την μεγάλη του ομάδα με τον Γκάλη.

Έχεις και κάποιες στιγμές που δεν θέλεις να θυμάσαι;

Να μην θέλω να θυμάμαι όχι, ίσα – ίσα δεν μπορώ να ξεχάσω τον υποβιβασμό με τον Απόλλωνα την περίοδο '98-'99. Ήταν ένα γεγονός που με άλλαξε σαν αθλητή και σαν άνθρωπο, ήταν έντονα τα συναισθήματα. Θυμάμαι πηγαίνοντας σπίτι είπα ότι δεν θέλω να το ξαναζήσω και αποφάσισα να είμαι ακόμη περισσότερες ώρες στο γήπεδο για να δουλέψω περισσότερο και να μην το ξαναζήσω. Και τον υποβιβασμό όμως δεν θα τον άλλαζα.

Ξεχωρίζεις κάποια ταλέντα είτε στον Απόλλωνα, είτε σε άλλη ομάδα;

Είναι μερικά παιδιά στον Απόλλωνα, 3-4 που μπορούν να συνεχίσουν, αλλά έχουν δρόμο ακόμη.

Θεωρητικά ο Απόλλωνας που θα πρέπει να στοχεύσει του χρόνου;

Φέτος δεν ήμασταν στα πλέι οφ, αφού δεν καταφέραμε στο τέλος να κάνουμε μία νίκη. Για μένα ο Απόλλωνας θα πρέπει να είναι πάντα στην οκτάδα και με μία καλή πορεία να προσπαθήσει για την εξάδα.

Είχες όλα αυτά τα χρόνια ανθρώπους που σε στήριζαν;

Όλα αυτά τα χρόνια με βοήθησε σημαντικά η οικογένειά μου, όπου είχα δίπλα μου δικούς μου ανθρώπους, στις καλές και κακές στιγμές μου, αλλά τώρα νομίζω ότι θα πρέπει να σκεφτώ και εγώ το θέμα της δικής μου οικογένειας.

Πώς φαντάζεσαι τη ζωή σου χωρίς να παίζεις μπάσκετ;

Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη εντελώς, σίγουρα θα συνεχίσω να αθλούμαι και θα είμαι στο γήπεδο. Έχω χόμπι το διάβασμα που θέλει χρόνο, αλλά σίγουρα θα πρέπει να διαχειριστώ και εγκεφαλικά την αλλαγή αυτή στη ζωή μου.