Γιάννης Ανδρόπουλος: Πώς ο Καλαβρυτινός από το Λειβάρτζι έγινε ο ισχυρότερος παίκτης στις κατασκευές διεθνώς - Η πολυκύμαντη ζωή του

Γεννήθηκε το 1926 στο Λειβάρτζι των Καλαβρύτων και σήμερα στα 90 του χρόνια, έχοντας ζήσει μια κινηματογραφική ζωή, με απίστευτα πλούτη, επιχειρηματικές ίντριγκες και σκαμπανεβάσματα, ο Γιάννης Ανδρόπουλος, συνιδρυτής μια από τις μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρίες διεθνώς, ταράζει τα νερά με την αυτοβιογραφία του. «Η γενιά η δική μου είναι μια ταλαιπωρημένη γενιά. Γεννήθηκα την εποχή του Μεσοπολέμου, σπούδασα στην Κατοχή και τον Εμφύλιο, και εγκαταλείποντας την ασφάλεια του Δημοσίου, αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου και να γίνω εργολάβος. Θα πρέπει να ξέρετε ότι για να γίνεις εκείνες τις εποχές εργολάβος θα έπρεπε να έχεις το ένα πόδι στον τάφο και το άλλο στη φυλακή… Να θυμάστε όμως ότι τονίζοντας ότι ταλαιπωρία σημαίνει μακροζωία» είπε ο ίδιος κατά την παρουσίαση της αυτοβιογραφίας του.

Στο βιβλίο του αποκαλύπτει τις θυελλώδεις σχέσεις των μετόχων της εταιρίας, τα πάθη, τις ίντριγκες, τις τεταμένες σχέσεις τους ενώ έχει και ιστορικοπολιτικό ενδιαφέρον καθώς αναφέρεται μέχρι και στο δείπνο με Ανδρέα Παπανδρέου και Δήμητρα Λιάνη στην Εκάλη.

Ήταν βλέπετε δικό του το σπίτι στην Εκάλη που νοίκιασε ο Ανδρέας Παπανδρέου, πριν χτίσει την ροζ βίλα. Από τα σπίτια στη Γενεύη και το Παρίσι, τα ελβετικά σχολεία για τα τρία του παιδιά από του δύο του γάμους, τις διακοπές στο Γκστάαντ, τη ζωή στο Μονακό και τις Κάννες, μέχρι το ράντζο στο Τέξας περιγράφει γλαφυρά τις εναλλαγές της πολυκύμαντης ζωής του.

«Ένας αιώνας δράση» ο τίτλος του βιβλίου

Η καλή του τύχη φάνηκε από νωρίς. Όταν ο Γερμανός στρατιώτης τον πέρασε για παιδί και τον άφησε να φύγει από τα Καλάβρυτα στα 17 του χρόνια. Έτσι γλίτωσε τη μεγάλη σφαγή του 1943. Στην κατοχή τέλειωσε με δυσκολία το 6ταξιο γυμνάσιο και κατάφερε να περάσει στο Πολυτεχνείο. Εγκατέλειψε τη θέση του μηχανικού στο υπουργείο συγκοινωνιών για τον ιδιωτικό τομέα. Πήγε στη Λιβύη χωρίς να γνωρίζει καν την γλώσσα και έκανε εντατικά μαθήματα κάθε βράδυ για να μπορέσει να ανταπεξέλθει, ενώ παράλληλα δημιούργησε την εταιρία Αρχιρόδον η οποία αναδείχθηκε σε κορυφαία κατασκευαστική με έργα δισεκατομμυρίων δολαρίων στη Σαουδική Αραβία. Δημιουργεί σταδιακά 30 εταιρίες σε ΗΠΑ και άπω ανατολή, από τον χώρο των κατασκευών μέχρι ναυτιλιακές, επενδύει σε ακίνητα, μεταξύ των οποίων ένα ράντζο στο Τέξας που αποδείχθηκε ότι στο υπέδαφος του έκρυβε πετρέλαιο και φυσικό αέριο.

Ο ίδιος έχει δηλώσει: «Εάν είχαμε αποφασίσει να επενδύσουμε στις κατασκευές στην Ελλάδα αυτοί που κυριαρχούν σήμερα στον κλάδο δεν θα υπήρχαν».

Αν και δεν συμπαθούσε πολιτικά τον Ανδρέα Παπανδρέου συναντήθηκε μαζί του όταν 1989 δέχθηκε ένα τηλεφώνημα από το Ωνάσειο. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ζήτησε να ενοικιάσει την βίλα στην Εκάλη που έζησε με την Δήμητρα Λιάνη δείπνησαν μαζί, του είπε τις ενστάσεις του και δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ.

Εν τω μεταξύ ο Ανδρόπουλος είχε προχωρήσει σε δεύτερο γάμο, μετά το θάνατο της πρώτης του συζύγου, με την γραμματέα του Μαρία Μιχαήλ. Κρατούσε καθημερινά ημερολόγιο και βασισμένος σε αυτό ξετυλίγει στην αυτοβιογραφία του και στοιχεία από τις προστριβές με τον συνέταιρο και κουμπάρο του Κωνσταντίνο Καρπίδα. Εξαιτίας της θυελλώδους σχέσης τους αποχώρησε από την Αρχιρόδον στις αρχές της δεκαετίας του 90. Αφήνει πολλές αιχμές για τον συνέταιρο και την αγγλίδα σύζυγό του, για το πάθος του με τον ιππόδρομο. Περιγράφει πώς εξωθήθηκε σε παραίτηση, πώς τον παρακάλεσε να επιστρέψει όταν η εταιρία πήρε την κάτω βόλτα, πώς το ποσοστό του 15% που θα ελάμβανε ως ανταμοιβή έγινε τελικά 3%. Οι σχέσεις του δεν αποκαταστάθηκαν ποτέ.