Back to Top
#TAGS ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ Αιγιάλεια Νάσος Νασόπουλος Ρούλα Πισπιρίγκου Βασιλιάς Κάρολος της Αγγλίας Κέιτ Μίντλετον
Αγγελίες
Μην ψάχνεις, βρες στο
THE BEST

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

/

Β. Λάζαρης:«Κάποιοι σήμερα θέλουν να παραποιήσουν τα ιστορικά γεγονότα,να αναδομήσουν την ιστορική αλήθεια»

Β. Λάζαρης:«Κάποιοι σήμερα θέλουν να παρ...

Nέο βιβλίο από τον Πατρινό ιστορικό για μια ταραγμένη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας

Ο Βασίλης Λάζαρης είναι λάτρης της ιστορίας και ένας ακούραστος ερευνητής και συγγραφέας. Με επιμονή, υπομονή και διεισδυτική ματιά αναμοχλεύει ιστορικά γεγονότα, τα φέρνει στο φως και τα ερμηνεύει. Δείχνει να μην κουράζεται ποτέ, όσο επίπονη κι αν είναι μια τέτοια εργασία. Μετά από 25 χρόνια ολοκληρώνει ένα από τα πιο σημαντικά έργα του, την «Πολιτική Ιστορία της Πάτρας», με τον πέμπτο τόμο, στον οποίο αναδεικνύεται τεκμηριωμένα , μια ταραγμένη περίοδος,από το 1950 έως το 1974.

Η «Πολιτική Ιστορία της Πάτρας 1950 – 1974» από τις εκδόσεις «Διαπολιτισμός» θα παρουσιαστεί την Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου και ώρα 20.00 στην αίθουσα του Επιμελητηρίου Αχαΐας Μιχαλακοπούλου 58 (Πεζόδρομος Ρήγα Φεραίου & Κολοκοτρώνη).

Λίγο πριν ο Βασίλης Λάζαρης άνοιξε την πόρτα του στο thebest.gr για μια συζήτηση με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου, που πήγαινε από το χθες στο σήμερα.

Της Ελευθερίας Μακρυγένη

«Η ιστορία είναι ένα ρεπορτάζ του παρελθόντος που θέλει πολύ έρευνα, αλλά δεν εκπληρώνει τον προορισμό της, αν παράλληλα δεν ερμηνεύει τα ιστορικά γεγονότα. Η απλή καταγραφή αποτελεί χρονικό, ενώ η ιστορία που είναι επιστήμη και να καταξιωθεί, πρέπει να ερευνήσει και εν συνεχεία να ερμηνεύσει τα γεγονότα», λέει στην αρχή της κουβέντας κι αμέσως προκύπτει το ερώτημα πόσο αντικειμενική μπορεί να είναι η ερμηνεία;

«Στο σημείο της ερμηνείας προκύπτει ένα πρόβλημα. Πολλοί λένε  ότι η ιστορία πρέπει να είναι αντικειμενική . Τι σημαίνει να είναι αντικειμενική. Λένε, ότι για να είναι αντικειμενική πρέπει να ερμηνεύει σωστά τα γεγονότα. Όμως, όλοι οι αναγνώστες, δεν έχουν την ίδια αντίληψη περί σωστής ερμηνείας των γεγονότων. Κάθε ένας του αρέσει τα γεγονότα να ερμηνεύονται σύμφωνα με τις δικές του απόψεις. Επομένως, απ΄αυτή την πλευρά δεν μπορεί να υπάρχει αντικειμενική ιστορία. Αλλά αν δεν υπάρχει αντικειμενική ιστορία, πρέπει να απορριφθεί η ιστορία ως επιστήμη. Γι΄αυτό, αντικειμενική δε λέγεται η ιστορία που ερμηνεύει κατά τον ά ή β΄ τρόπο τα γεγονότα, αλλά εκείνη η οποία προβάλει τα γεγονότα στις πραγματικές τους διαστάσεις. Από εκεί και πέρα ο κάθε ιστορικός, ανάλογα με την ιστορική σχολή στην οποία ανήκει, ερμηνεύει τα γεγονότα κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Για παράδειγμα έχουμε δύο μεγάλους ιστορικούς. Τον Κωνσταντίνο Παππαρρηγόπουλο και τον Γιάννη Κορδάτο. Ο καθένας από αυτούς ανήκει σε διαφορετική ιστορική σχολή. Όμως και οι δύο είναι πάρα πολύ σημαντικοί και είναι ο καθένας από την πλευρά του αντικειμενικοί, ως προς την αναφορά των ίδιων των γεγονότων και όχι ως προς την ερμηνεία»

Το ζητούμενο είναι να μην θέλει κάποιος σκόπιμα να αλλοιώσει τα γεγονότα.

«Μιας και το θίξατε σήμερα παρατηρείται η τάση μερικών, οι οποίοι  θέλουν να παραποιήσουν τα ιστορικά γεγονότα, να αναδομήσουν στην κυριολεξία την ιστορική αλήθεια».

Πού το εντοπίζεται αυτό; Αφορά συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους;

«To εντοπίζω σε συγκεκριμένους σημερινούς ιστορικούς, οι οποίοι ουσιαστικά υπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες.  Υπάρχει μια τάση από ορισμένους να εμφανίσουν τα γεγονότα της κατοχής, κάτω από ένα διαφορετικά πρίσμα και συγκεκριμένα τα τάγματα ασφαλείας, τα οποία ήταν προδοτικά στρατιωτικά τμήματα, εχθρικά όχι μόνο στους εθνικούς μας αγώνες, εχθρικά και στη γενικότερη συμμαχική προσπάθεια για την αντιμετώπιση του φασιστικού κινδύνου που εκπροσωπούσε η Ιταλία και κυρίως  η Γερμανία, τα εμφανίζουν όχι ως προδοτικά. Αλλά απλώς αντίπαλα του ΕΑΜικού κινήματος.. Γιατί το ΕΑΜικό κίνημα τους ενοχλεί πάρα πολύ».

Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της  περιόδου 1950-1974 . Πώς αντανακλώνται στην Πάτρα;

«Tα χαρακτηριστικά είναι τα εξής. Ο αντικομμουνισμός, ο οποίος εκφράζεται μέσα από συγκεκριμένους διωγμούς, εξορίες, φυλακίσεις, στρατοδικεία, θανατικές εκτελέσεις κλπ. Είναι σαν να συνεχίζεται ο εμφύλιος πόλεμος με αυτό τον τρόπο. Κάθε αστικό πολιτικό κόμμα, πρώτα απ΄όλα προβάλει τον αντικομμουνισμό του προκειμένου να  γίνει αποδεκτό από τον ξένο παράγοντα, τον αμερικανικό.

Δεύτερον, η αριστερά παρά την ήττα την οποία υπέστη στο Γράμμο και στο Βίτσι το καλοκαίρι του 1949, κατόρθωσε να ανασυγκροτηθεί πολιτικά και το 1958 να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση μέσα στη Βουλή, όταν ήρθε σαν δεύτερη πολιτική δύναμη η ΕΔΑ. Η ΕΔΑ είναι ένα πολιτικό δημιούργημα της αριστεράς, του Κομουνιστικού Κόμματος στην πραγματικότητα, η οποία έδρασε κάτω από πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι στον ιδεολογικό τομέα νικητής υπήρξε η αριστερά, παρόλο ότι στον πολιτικό και στρατιωτικό τομέα είχε ηττηθεί. Αυτό είναι ευκολοερμήνευτο γιατί η δεξιά και το κέντρο της εποχής δεν είχαν πραγματικές ιδεολογικές θέσεις, εκτός από εκείνες τις  τετριμμένες, τις παλιές, που όλοι τις γνωρίζουμε και  σήμερα. Αυτό είχε αντανάκλαση , εκτός όλων των άλλων και στην τέχνη. Έτσι στην τέχνη κυριαρχεί η αριστερά. Ένα θαυμάσιο περιοδικό αυτής της περιόδου είναι «Η επιθεώρηση τέχνης». Πρόκειται για ανεπανάληπτο περιοδικό. Παράδειγμα στον κινηματογράφο διακρίνουμε και μέσα στιε απλές κωμωδίες, να υπεισέρχεται το αντιαμερικανικό πνεύμα. Θαυμάσιο κινηματογραφικό έργο είναι ο Δράκος του Κούνδουρου, στο οποίο παρουσιάζεται κάποιος ότι είναι δολοφόνος και τον κυνηγάει η αστυνομία, αλλά στην πραγματικότητα αποδίδεται με πολύ άμεσο τρόπο η αστυνομοκρατία εκείνης της εποχής.Είναι μια φοβερή περίοδος, η οποία όσον αφορά την Πάτρα σημαδεύεται εκτός των άλλων και από δύο πολύ σημαντικά γεγονότα.

Το ένα είναι η μαθητική διαδήλωση η οποία γίνεται στην Πάτρα, (Νοέμβριος 1955) με αφορμή το Κυπριακό, η οποία εξελίσσεται σε παλλαϊκή διαδήλωση και στην οποία για πρώτη φορά χρησιμοποιούνται όπλα από μέρους της αστυνομίας. Άνοιξαν πυρ κι έχουμε τραυματίες, όχι νεκρούς ευτυχώς.

Το δεύτερο περιστατικό είναι η δολοφονία, γιατί περί δολοφονίας πρόκειται, ενός στρατιώτη του Διονύση Κερπινιώτη, στις εκλογές βίας και νοθείας του 1961. Είναι Πατρινός και ήταν στρατιώτης,μέρος μια φρουράς αστυνομικού τμήματος σε άλλο μέρος, αρνήθηκε να ψηφίσει το κόμμα που του υπέδειξαν και τον δολοφόνησαν. Τον ελόγχησαν δηλαδή, τον σκότωσαν με λογχισμούς κι εν συνεχεία τον πυροβόλισαν στο κεφάλι. Επειδή μιλάμε για μάρτυρες, γιατί περί μαρτύρων πρόκειται, να αναφέρουμε και τον Σαμούρη, ο οποίος έχει σκοτωθεί έξω από το Πολυτεχνείο.Εδώ , να πούμε μια αλήθεια, η οποία μπορεί να στεναχωρήσει κάποιους. Ενώ πολλοί από τους πρωταγωνιστές των γεγονότων του Πολυτεχνείου στην Αθήνα, εξαργύρωσαν τις υπηρεσίες τους, με κυβερνητικές και άλλες θέσεις, στην Πάτρα κανένας από τους αγωνιστές δεν εξαργύρωσε τις υπηρεσίες του. Όλοι με αγνές προθέσεις αγωνίστηκαν και βασανίστηκαν, εξαιτίας των αγώνων τους».

ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΥΦΟΣ ΔΥΟ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΩΝ ΚΑΙ Ο...ΜΑΙΖΩΝ

«Στην Πάτρα υπάρχουν τρεις φυλακές. Η μία είναι στου Μαργαρίτη, απέναντι από το υδραγωγείο,η δεύτερη της Ιταλικής Σχολής,  εκεί που είναι σήμερα το Στρούμπειο και η τρίτη σε ένα νεοκλασικό στα Ψηλά Αλώνια, απέναντι από το εργοστάσιο του Κρητικού και ήταν φυλακές ανηλίκων. Το 1949 οι φυλακές ανηλίκων καταργήθηκαν και έμειναν οι άλλες δύο. Συνεχίζεται μονομερώς πια ο εμφύλιος κι αυτό καταδεικνύεται εκτός από τα γεγονότα, τα οποία έχουν ζήσει οι παλιότεροι και τα θυμούνται , και από τα γραπτά τεκμήρια και οτιδήποτε αναφέρεται  στο βιβλίο,αξιολογείται και όλα βασίζονται σε έγγραφα, ας πούμε του αντιπάλου. Ακούμε τι λέει ο αντίπαλος, ώστε να μην υπάρξει περίπτωση διάψευσης.

Κάνω επίσης παρουσίαση  δύο πολιτικών προσώπων, του Γεωργίου Παπανδρέου και του Παναγιώτη Κανελλόπουλου. Αυτά τα οποία κατά καιρούς έχουν δηλώσει και τα οποία υπάρχουν καταγεγραμμένα σε έγγραφα και εφημερίδες, πιστοποιούν τις αντιλήψεις τους. Δηλαδή τι συμπέρασμα μπορεί να βγάλει κανείς ως προς το πολιτικό ύφος ενός από του δύο, ο οποίος αναφερόμενος στο Νικόλαο Πλαστήρα, ο οποίος και αυτός έχει τα αρνητικά του, τον αποκαλεί «ηθικώς απαράδεκτον». Τι χαρακτηρισμός είναι αυτός; Και με  ποιο δικαίωμα δίνεται ένας τέτοιος χαρακτηρισμός; Όπου τα στρατοδικεία, δηλαδή τα θανατοδικεία, ονομάζονται εθνικά δικαστήρια. Αυτά όλα είναι καταγεγραμμένα και δεν έχουν ειπωθεί.

Επίσης, οι Άγγλοι στην Κύπρο προσπαθώντας να καταπνίξουν το ενωτικό κίνημα, κρέμασαν δύο αγωνιστές. Τον Καραουλή και τον Δημητρίου. Το Δημοτικό Συμβούλιο της Πάτρας, πολύ σωστά αποφάσισε τη μετονομασία, ενός τμήματος της Μαιζώνος, σε οδό Καραολή και Δημητρίου. Παρενέβην πολιτικός παράγοντας, ο οποίος είχε πολιτικές θέσεις  και είπε ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει γιατί ο Μαιζών είχε ελευθερώσει την Πάτρα, ενώ ο Μαιζών δεν είχε ελευθερώσει την Πάτρα, απλώς την είχε καταλάβει ,με σκοπό να μετατρέψει την Πελοπόννησο, αμέσως μετά το 1821 σε Γαλλικό Προτεκτοράτο.Αλλά αυτά ερμηνεύονται , από το πνεύμα εκείνης της εποχής, το οποίο σήμερα δεν μπορούμε να το συλλάβουμε».

 

Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΗ ΜΕΤΕΜΦΥΛΙΑΚΗ ΠΑΤΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΥ

«Η αριστερά δεν έχει μεγάλη δύναμη , όχι μόνο στην Πάτρα, μετά την ήττα της και ήταν λογικό. Ο δυναμισμός της όμως της επέτρεψε να διατηρηθεί και να αναπτυχθεί. Το ότι στις εκλογές του 1958 ήρθε δεύτερη δύναμη οφείλεται σε άλλους λόγους, όχι ότι πραγματικά πίστεψαν στα ιδανικά της οι περισσότεροι και την ψήφισαν. Τρίτη δύναμη ήταν στην πραγματικότητα. Πολλοί ήθελαν να ψηφίσουν την αριστερά αλλά δεν έβλεπαν ότι η αριστερά  μπορούσε να κατακτήσει την εξουσία. Δεν θα την άφηναν. Και μια παρένθεση. Όταν κάποιος σου δίνει την εξουσία, γιατί καταλαβαίνεις ότι την πραγματική εξουσία την κατέχουν άλλοι και οι κυβερνήσεις είναι διαχειριστές της, πάει να πει ότι προηγουμένως έχεις δεχτεί κάποιους όρους, οπότε παύεις να είσαι αριστερά. Είσαι ψευδεπίγραφη αριστερά κι αυτό το ζούμε σήμερα. Η αριστερά αντιμετώπισε και το εξής και αυτό οφείλεται στην στρατιωτική και πολιτική ήττα της. Ότι πολλοί που ήταν καλών προθέσεων άνθρωποι, απελπίστηκαν και επομένως ήσαν ευάλωτοι από τους άλλους. Ο Πλαστήρας, ο Παπανδρέου και άλλοι, τους προσέλκυσαν και έχασε η αριστερά τις δυνάμεις τις οποίες είχε στην κατοχή. Αλλά παρόλα αυτά διατήρησε δυνάμεις και πρέπει να σημειωθεί ότι στην Ελλάδα έγινε ένα πείραμα πλήρους εξοβελισμού της αριστεράς, με διάφορα μέσα, ένα από τα οποία ήταν και η βία, ούτως ώστε αν πετύχαινε να εφαρμοζόταν κι αλλού. Αυτό εκφράζεται στη Μακρόνησο.

Όταν όμως έγιναν οι εκλογές του 1950, πρώτη δύναμη στη Μακρόνησο. ήρθε η Δημοκρατική Παράταξη, η οποία  ήταν ο πρόδρομος της ΕΔΑ. Το πείραμα απέτυχε. Οι ψήφοι  που πήρε η Δημοκρατική Παράταξη και η ΕΠΕΚ του Πλαστήρα, ήταν περισσότερες από τον αριθμό των κρατουμένων, πράγμα που δείχνει ότι ορισμένοι από τη φρουρά της Μακρονήσου, ψήφισαν αυτά τα δύο κόμματα. Αν θέλουμε να συγκρίνουμε  την κατάσταση εκείνη με τη σημερινή, θα πω  ότι εκείνη ήταν σκληρή, η οποία είχε όμως προοπτικές κι ελπίδα, κάτι περιμένανε να διορθωθεί.

Σήμερα δεν υπάρχει ελπίδα πια κι αυτό είναι το χειρότερο. Αν και από πολιτική άποψη η σημερινή κατάσταση είναι πολύ καλύτερη. Υπάρχει ελευθερία, δεν θα μπορούσαμε να πούμε το αντίθετο. Μπορείς να πεις ότι θέλεις, όπως εγώ αυτή τη στιγμή.Τότε δεν υπήρχε τίποτα. Και βέβαια η σημερινή  οικονομική κρίση είναι μια μορφή από τη γενικότερη κρίση, που είναι κρίση του καπιταλιστικού συστήματος.

Αφού και η φροντίδα και η εξασφάλιση ενός συμφώνου όχι επιβίωσης που χρειαζόμαστε, αλλά επιβίωσης είναι δείγμα παρακμής. Διαφωνώ απολύτως για το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλόφιλων ζευγαριών. Είναι εκχυδαϊσμός κατ έμέ. Μπορεί να λέγεται συντηρητισμός αυτό, αλλά δε νομίζω να είναι . Και μερικοί που αναφέρουν τους Αρχαίους Έλληνες, θα ήθελα να τους ρωτήσω εάν γνωρίζουν ακριβώς ποιες ήταν οι σχέσεις μεταξύ των ομοφυλόφιλων στην αρχαία Ελλάδα, γιατί δεν το ξέρω, ούτε από τα αρχαία κείμενα βγαίνει κάτι τέτοιο».

Από ποια άποψη το λέτε εκχυδαϊσμό;

«Κάθε τι που παραβιάζει τη φύση είναι εκχυδαϊσμός. Είναι ένας φυσικός νόμος που λέει ότι τα ετερόφυλα έλκονται, τα ετερώνυμα γενικότερα, ενώ τα ομώνυμα απωθούνται».

 

ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΉ ΕΝΟΣ ΤΕΤΟΙΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

«Για να γραφτεί ένα τέτοιο βιβλίο η δυσκολότερη δουλειά είναι η συγκέντρωση στοιχείων. Συμβαίνει το εξής στην πόλη μας και ίσως συμβαίνει και σε άλλες, υπάρχουν προσωπικά αρχεία τα οποία τα φυλάνε σαν κόρην οφθαλμού και δεν είναι προσβάσιμα. Βέβαια μπόρεσα και εξασφάλισα ένα πλούσιο αρχείο.

Στη συνέχεια είναι η αξιολόγηση. Για παράδειγμα βρίσκω ένα μονόφυλλο της κατοχής, στο οποίο κατονομάζονται οι γυναίκες εκείνες, οι οποίες πήγαιναν με Ιταλούς. Τα ονόματα δεν τα  χρησιμοποιώ, γιατί η ιστορία δεν είναι κουτσομπολιό. Το μόνο το οποίο αναφέρω είναι ότι κατά κανόνα ανήκαν στην υψηλή κοινωνία και κατά δεύτερο λόγο ορισμένες από αυτές, δεν περιορίζονταν μόνο σε τρυφερές περιπτύξεις και τα υπόλοιπα, αλλά  προχωρούσαν και σε καταδόσεις πατριωτών.  Κατόπιν είναι η ταξινόμηση.

Η πολιτική ιστορία της Πάτρας είναι μια τοπική ιστορία αλλά δεν νοείται τοπική ιστορία χωρίς να είναι τοποθετημένη στο γενικότερο πλαίσιο της Ελληνικής ιστορίας και δεν μπορούν να κατανοηθούν τα γεγονότα αν δεν αναφέρεται το  γενικότερο πλαίσιο».

 

Τι είναι για σας η ιστορία. Πάθος, αγάπη;

«Πρέπει να αγαπήσεις κάτι για να προκόψεις. Όταν ήμουν παιδί με συγκινούσαν οι μύθοι και  από τότε ήθελα να βρω τι κρύβεται πίσω από αυτούς, γιατί για παράδειγμα ήξερα ότι δεν υπήρχαν κένταυροι. Ύστερα, αναρωτιόμουν για ποιο λόγο η Κλυταιμνήστρα σκότωσε τον Αγαμέμνονα και γιατί η Πηνελόπη περίμενε πιστή τον Οδυσσέα; Η πρώτη δεν θέλει να αποδεχτεί το πατριαρχικό σύστημα γι΄αυτό τον σκοτώνει».

 

 

 

Info

Για το βιβλίο, εκτός από τον συγγραφέα θα μιλήσουν ο καθηγητής Ιστορίας της Εκπαίδευσης & των Πολιτικών Ιδεών του Πανεπιστημίου Πατρών Παντελής Κυπριανός, και ο δικηγόρος και τέως βουλευτής Δημήτρης Γεωργόπουλος. Την εκδήλωση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Παναγιώτης θεοδωρακόπουλος.

Who is who

 

Ο Βασίλης Κων. Λάζαρης  γεννήθηκε στην Πάτρα το 1930. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και δούλεψε σε γυμνάσια και λύκεια για τριάντα χρόνια, χρημάτισε δε και νομάρχης. Η χούντα τον είχε απολύσει από τη θέση του και είχε μείνει έξω από τη δημόσια εκπαίδευση ολόκληρη την επταετία. Είναι τακτικός συνεργάτης σε εφημερίδες και περιοδικά πάνω σε ιστορικά, αισθητικά, κοινωνιολογικά και φιλοσοφικά θέματα.

Έχουν εκδοθεί τα έργα του «Τέχνης Σημεία» (1983), «Πολιτική Ιστορία της Πάτρας», σε 4 τόμους (1986-1991), «Οι ρίζες του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος» (1996), «Παναγιώτης Συνοδινός» (2000), «Καποδιστριακή Πάτρα» (2002), «Η ιστορική πορεία του Εμπορικού Συλλόγου Πατρών "Ερμής"» (2003), «Ο λαός και η νεολαία της Πάτρας στον αγώνα κατά της χούντας» (2003) και «Ο εμφύλιος πόλεμος στην Αχαΐα» (2006).

Έχουν κυκλοφορήσει, εξάλλου, με δική του επιμέλεια, εισαγωγή και σημειώσεις: «Ιστορία της πόλεως των Πατρών», του Στέφ. Θωμόπουλου, σε τέταρτη έκδοση και σε δύο τόμους (1998-1999), «Σχεδίασμα περί της Ανεξιθρησκίας», του Ευγενίου Βουλγάρεως (2001), «Πολιτικά Κείμενα», του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη Φαλέζ (2005), «Περί διχονοιών των εν ταις εκκλησίαι της Πολωνίας», του Βολταίρου (2008) και «Τα σωζόμενα πρακτικά του Δημοτικού Συμβουλίου της Πάτρας», σε 3 τόμους (2006-2008), «Η Αχαΐα στην Κατοχή 1941 – 1944» (2014).

 

 

 

 

 

 

Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr

Ειδήσεις