Η ηθοποιός Αγλαΐα Παππά επιστρέψε στην Πάτρα και μίλησε στο thebest- "Η πιο επαναστατική αντίδραση είναι η ενότητα"

Ποια είναι η σχέση σας με την Πάτρα;

Η Πάτρα είναι η πόλη που γεννήθηκα. Έζησα εδώ τα δυο πρώτα χρόνια της ζωής μου. Για τον κάθε άνθρωπο η γενέθλια πόλη του είναι εξαιρετικά σημαντική. Μπορεί μετά να περιπλανήθηκα αλλά η Πάτρα είναι..πάντα η Πάτρα. Για έναν περίεργο λόγο πάντα σε αυτή την πόλη έχω καλές επιδόσεις στις παραστάσεις μου.Έχω γλυκά αισθήματα για την πόλη. Τελευταία φορά σαν ηθοποιός είχα έρθει πριν δυο χρόνια με τις «Βάκχες» όπου έκανα τον Διόνυσο.

Λένε ότι το πατρινό κοινό γνωρίζει από καλό θέατρο…

Η Πάτρα είναι μια πόλη που έχει κοσμοπολιτικές ρίζες. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι της έχουν την δυνατότητα να ταξιδέψουν και να επικοινωνήσουν με μεγαλύτερη ελευθερία. Αυτό δίνει μια παιδεία.Αυτό είναι ένα από τα προσόντα της πόλης και των κατοίκων της. Αν περπατήσεις στην πόλη το αντιλαμβάνεσαι… Είναι κάτι που μεταφράζεται σε ένα φιλοθεάμον κοινό που έχει καλή σχέση με τις τέχνες.

Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου…

Είναι ένα έργο γραμμένο από τον Κωνσταντίνο Χατζή και πρόκειται για μια ιστορική αυθαιρεσία. Ό Κωνσταντίνος έχει στήσει μια παγίδα στην ιστορία και έχει αυθαιρετήσει θέτοντας ένα ερώτημα. «Τι θα γινόταν και πώς θα είχε εξελιχθεί η ιστορία αν η Μάγκντα Γκέμπελς δεν είχε αυτοκτονήσει τις παραμονές της είσοδο των συμμαχικών στρατευμάτων στο Βερολίνο, αυτή και τα παιδιά της, και είχε κρατήσει ζωντανό το τελευταίο της παιδί και το είχε μεγαλώσει κάπου κρυφά;

Τι θα γινόταν αν το έδινε πίσω στην κοινωνία γαλουχημένο με τις δικές της ιδέες για να συνεχίσει αυτό που κάποτε άρχισε;

Από εκεί και ύστερα υπάρχουν και οι προεκτάσεις…

Τι σημαίνει μεγαλώνω ένα παιδί;

Τι σημαίνει διαπαιδαγωγώ;

Τι σημαίνει χειραγωγώ τον νου κάποιον;

Τι σημαίνει ετοιμάζω κάποιον για να τον παραδώσω στην κοινωνία

Πώς παραδίδω ένα πολίτη στην κοινωνία; Με τι εφόδια;

Πώς  αυτός ο πολίτης μπορεί να είναι ένας άγγελος ή ένα τέρας…

Αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο. Να αναδείξουμε ότι οι άνθρωποι αυτόι έχουν και μια πολυπλοκότητα μέσα στην ψυχοσύνθεση τους . Δεν είναι τυχαίοι άνθρωποι μέσα στην ιστορία. Όταν λοιπόν αναφερόμαστε μέσα από την τέχνη σε τέτοια πρόσωπα πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε σαν μια ολότητα.Αυτό μας το δίνει η ευαισθησία μας, το κείμενο ή οι αφορμές που μας δίνει τοκείμενο.

Τι είναι αυτό που σας έκανε να πείτε «ναι» σε αυτή την παράσταση;

Το γεγονός της συνάντησης μου με ανθρώπους πολύ νεότερους από εμένα. Τολμηρούς ανθρώπους που προσπαθούν να βρουν και να χαράξουν τον δικό τους δρόμο έκφρασης  μέσα από το θέατρο. Έχω δυο τρόπους για να δουλέψω… Ο ένας είναι να   αφοσιώνομαι σε μεγάλους σκηνοθέτες και δασκάλους του θεάτρου όπως ο Τερζόπουλος, ο Βογιατζής…

Ο άλλος είναι ότι μαθαίνω να το δίνω απλόχερα και γενναιόδωρα σε νεότερους ανθρώπους οι οποίοι στηρίζονται πάνω μου. Αυτό είναι ένα δίπολο στην δουλειά μου. Η δικιά μου μαθητεία, που δεν τελειώνει ποτέ… και η δικιά μου η προσφορά σε αυτούς τους  ανθρώπους που έρχονται.  Πολύ δύσκολο θα αρνηθώ σε κάποιον νεότερο άνθρωπο που θα μου ζητήσει να συνεργαστούμε.

Ποια θα λέγατε ότι ήταν η πρόκληση στον συγκεκριμένο ρόλο;

Το ίδιο το κείμενο είναι γραμμένο με μια καθημερινότητα που κρύβει ποίηση  με συγκίνησε από την πρώτη στιγμή.  Δεν πρόκειται για μια μονοδιάστατη διαχείριση αυτού του ιστορικού προσώπου. Αυτό το ιστορικό πρόσωπο είναι μόνο η αφορμή.  Δεν μας  ενδιαφέρει να παρουσιάσουμε την  Μάγκντα Γκέμπελς αλλά να μιλήσουμε σαν αυτή. Τα αρνητικά πρόσωπα έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Δεν πρέπει να αναδείξεις μόνο το αρνητικό που έχει καταγραφεί. Ένας άνθρωπος δεν είναι ποτέ άσπρο ή μαύρο. Ακόμα και στο πιο αρνητικό υπάρχει κάτι θετικό.

Αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο. Να αναδείξουμε ότι οι άνθρωποι αυτόι έχουν και μια πολυπλοκότητα μέσα στην ψυχοσύνθεση τους.Δεν είναι τυχαίοι άνθρωποι μέσα στην ιστορία,  Όταν λοιπόν αναφερόμαστε μέσα από την τέχνη σε τέτοια πρόσωπα πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε σαν μια ολότητα.Αυτό μας το δίνει η ευαισθησία μας, το κείμενο ή οι αφορμές που μας δίνει το κείμενο.

Ποια είναι η σχέση που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στην κρίση και την τέχνη;

Κατά την γνώμη μου δεν έχουμε σταθεί αντάξιοι των περιστάσεων. Το θέατρο είναι η πιο ζωντανή παραστατική τέχνη. Μπορεί να μιλήσει και αυτόματα να εγείρει συνειδήσεις με τον έναν ή με τον  άλλο τρόπο. Όπως όλη την κοινωνία μας βρήκε και εμάς αρκετά απροετοίμαστους. Περιγράφουμε την κρίση αλλά δεν μιλάμε παρεμβατικά γι αυτήν. Δεν βοηθάμε τους συνανθρώπους μας.

Το ποσοστό ανεργίας των ηθοποιών είναι μεγάλο, ο επαγγελματισμός μας κοντεύει να γίνει ανύπαρκτος. Ο καθένας από την θέση του και την πολιτική του σκέψη παίρνει μια στάση αλλά αν με ρωτάτε τι είναι το πιο επαναστατικό αυτή την στιγμή θα σας έλεγα… η ενότητα. Το να είμαστε μαζί. Όλα τα ζητήματα μας διχάζουν και μάλιστα σε μια «γηπεδική» κατάσταση.

Ένα μήνυμα για τους αναγνώστες μας..

Ψυχραιμία και υπομονή. Δεν έχουμε φτάσει στο τέλος. Έχουμς δρόνο  μπροστά μας μας και γι αυτό τα χρειαζόμαστε…