Ξέρουν από vespa- Oι Πατρινοί που είναι "τρελοί" για το δίτροχο και το έκαναν αφορμή για Club -Η "Λίλα" η "Μαιρούλα" και η βόλτα στη ...ζωή

Το μεγαλύτερο μέλος του club είναι 84 ετών και το μικρότερο 22

Υπάρχουν κάποιοι Πατρινοί, που την ζωή την παίρνουν όχι όπως είναι, αλλά όπως θα έπρεπε να είναι: μια βόλτα στην πόλη ή την εξοχή, με το κορίτσι στο πίσω κάθισμα και τους φίλους να κορνάρουν δίπλα σου σε μια διαδρομή κόντρα στον άνεμο, που δεν φυσσάει πάντα όπως το θέλει η καρδιά μας.

Αυτή την ανάγκη, την έκαναν κατάσταση και την κατάσταση την έκαναν ... club.

Όλα ξεκίνησαν το 2001 από μια παρέα περίπου 50 φίλων οι οποίοι αποφάσισαν να κάνουν κάτι που θα τους ενώνει με την συγκολλητική ουσία του κοινού ενδιαφέροντος. Τι ήταν αυτό που έκανε τα ενδιαφέροντα να...μοιάζουν; Η αγάπη για τη vespa, αυτό το λατρεμένο δίτροχο που εμφανίστηκε στα 1946, έγινε το σήμα κατατεθέν της γείτονος Ιταλίας και έκανε την εποχή του ’60 για έναν ακομη λόγο...ακαταμάχητη.

Κάπως έτσι προέκυψε το Vespa Club Achaias και ξεκίνησε μια ιστορία χαράς, εξερεύνησης και ταξιδιού σε έναν κόσμο που επιμένει να κινείται όπως ο Γκρέγκορι Πεκ και η Όντρεϊ Χέμπορν στα 1953 στην περίφημη ταινία «Διακοπές στη Ρώμη», όταν ο Πεκ υποδυόταν τον δημοσιογράφο Τζόε Μπράντλεϋ και η συνεπιβάτης Όντρεϊ καθισμένη στα πλάγια, έκαιγε καρδιές και έκοβε αμέτρητα εισιτήρια στο σινεμά της ανέμελης νιότης.

Σκοποί της Λέσχης που συνεδριάζει κάθε Δευτέρα και Τετάρτη ώρες 21.00-23.00 στην οδό Ιωάννου Βλάχου 23 είναι:

-η προώθηση του δικύκλου και ειδικότερα της Vespa ως μέσου μεταφοράς και μετακίνησης.

-η διοργάνωση ταξιδιών, εκδρομών, αγώνων και τεχνικών σεμιναρίων.

-η διοργάνωση διαφόρων εκπολιτιστικών, αθλητικών, ψυχαγωγικών εκδηλώσεων καθώς και συμμετοχή σε κοινωνικά δρώμενα.

-η σύσφιξη των δεσμών μεταξύ των μελών της.

-η αλληλοβοήθεια των μελών της Λέσχης και συνεργασία τους για την επίλυση διαφόρων προβλημάτων τους.

Μια μεγάλη παρέα δηλαδή που κάνει το ...κομμάτι της και όπως μου λέει ο Σωτήρης Βλαχοστάθης έχει μεγάλο...κόλημμα με τη vespa.

"Kάθε μέλος μπορεί να διατηρεί και τρεις και τέσσερις και πέντε βέσπες, παλιές ή νέωτερες. Έχουμε την τρέλα μας. Μέχρι και ονόματα τους έχουμε δώσει. Δεν λέμε ας πούμε η κόκκινη βέσπα του Σωτήρη, αλλά η Λίλα, η Μαιρούλα κλπ"

Το μεγαλύτερο μέλος του Vespa Club Achaias είναι 84 ετών και το νεώτερο 22. Υπάρχουν και οι πολλοί μικρότεροι που περιμένουν να πάρουν δίπλωμα για να γίνουν μέλη.

Όπως μου λέει ο Σωτήρης τα τελευταία χρόνια παρατηρείται γενικώς μια στροφή στο κλασσικό και από αυτή την υπόθεση δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί η vespa. Είναι πλέον αρκετοί αυτοί που αναζητούν βέσπες του '80 και του ΄90 ή και πιο παλιές, τις συντηρούν και μετά τις ...βολτάρουν στος δρόμους της Πάτρας ή ακόμη και σε συναντήσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, με το ανάλογο ενδυματολογικό στυλ.

Τα μέλη του club δίνουν πάντα το παρόν σε συναντήσεις που πραγματοποιούν λέσχες vespa στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Τελευταία είχαν πάει στην Κροατία και πέρυσι στην Ιταλία, ενώ έχουν λάβει πολλές διακρίσεις σε αγώνες, φεστιβάλ και... καλλιστεία vespa.

Σε συνεργασία με άλλες λέσχες διοργανώνουν και λαμβάνουν μέρος σε συναντήσεις εντός Ελλάδας και προωθούν κοινές δράσεις. Στις 11 Οκτώβρη πάνε Στυμφαλία και το επόμενο ραντεβού θα είναι μάλλον στον Πειραιά. Και το καλοκαίρι; Κρήτη!

H πρόσκληση για την Στυμφαλία, έχει ως εξής: "Τρεις λέσχες, τρεις βεσποπαρέες, από τρεις πόλεις, σε ένα !! Είπαμε να αναβιώσουμε την συνάντηση του Ξυλόκαστρου και να γράψουμε πορείες από Πάτρα, Πειραιά και Αθήνα, να συναντηθούμε στο Κιάτο και να ανηφορίσουμε όλοι μαζί, για τη λίμνη Στυμφαλία.

Μια ορεινή περιοχή της Κορινθίας, μέσα από μια πολύ εντυπωσιακή διαδρομή, με τη λίμνη και τα ωραία της. Θα δούμε το εκπληκτικό μουσείο περιβάλλοντος Στυμφαλίας (http://goo.gl/WKno0e), θα φάμε καλά, θα πιούμε με μέτρο, θα γελάσουμε πολύ και θα κάνουμε το γύρο της λίμνης".

Στόχος των μελών του vespa club achaias είναι να αναβιώσουν την "διαμάχη" μεταξύ των ροκάδων με τις μηχανές και των κλασικών με τα βεσπάκια της δεκαετίας του '60, με αφορμή την έλευση ενός γνωστού συγκροτήματος τοκ στην Πάτρα. Με κοστούμια, μηχανές και βεσπάκια σε ένα θέαμα που θα ...κλέψει ματιές.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ VESPA

Η αγορά αυτοκινήτου δεν είχε κίνητρο να αναπτυχθεί στα πρώτα χρόνια μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, καθώς τόσο η οικονομία, όσο και το οδικό δίκτυο της Ιταλίας είχαν πληγεί ανεπανόρθωτα.

Ο Ενρίκο Πιάτζιο, γιος του ιδρυτή της Piaggio Ρινάλντο Πιάτζιο αποφασίζει να εγκαταλείψει την αεροναυπηγική και να ξεκινήσει την παραγωγή ενός νέου, σύγχρονου και οικονομικού μεταφορικού μέσου για τις μάζες που εκείνη τη χρονική στιγμή είχε ανάγκη η Ιταλία.

Ο Φερντινάντο Ινοτσέντι που πριν τον πόλεμο ήταν ιδιοκτήτης της βιομηχανίας κατασκευής σωλήνων που έφερε το όνομά του, ανέθεσε στον Κοραντίνο Ντ'Ασκάνιο, πρώην μηχανικό αεροναυπηγικής και πλέον υπάλληλο της Piaggio, την σχεδίαση ενός οχήματος για άνδρες και γυναίκες που να είχε τη δυνατότητα να μεταφέρει και δεύτερο επιβάτη και να μην λερώνει τα ρούχα του οδηγού του.

Ο Ντ'Ασκάνιο που μισούσε τις μοτοσυκλέτες σχεδίασε ένα εντελώς ξεχωριστό όχημα. Το νέο αυτό όχημα είχε προστατευτικό κάλυμμα και οι αλλαγές των ταχυτήτων ήταν στο χέρι, ενώ ο κινητήρας ήταν τοποθετημένος στον πίσω τροχό. Η μπροστινή ασπίδα κρατούσε τον αναβάτη καθαρό και στεγνό σε σύγκριση με τους αναβάτες των μέχρι τότε κλασικών μοτοσυκλετών. Το μπροστινό ψαλίδι μιμείτο το σύστημα προσγείωσης των αεροσκαφών, επιτρέποντας την εύκολη αλλαγή της διεύθυνσης του οχήματος.

Η εσωτερική μετάδοση κίνησης κατευθείαν στον τροχό, καταργούσε αυτόματα την αλυσίδα στον πίσω τροχό που συνδυαζόταν με βρωμιά, μυρωδιά λαδιού και αισθητική μιζέρια.

Αυτή ήταν η βασική σχεδίαση του νέου μοντέλου και έτσι ο Ντ'Ασκάνιο πήγε τα σχέδια του στον Ενρίκο Πιάτζιο ο οποίος στη συνέχεια κατασκεύασε τη Βέσπα το 1946. Η γέννηση της πρώτης Βέσπα ήταν πλέον γεγονός.

Το μεσημέρι της 23ης Απριλίου 1946 στο κεντρικό γραφείο εφευρέσεων και κατασκευών του Ιταλικού Υπουργείου Βιομηχανίας και Εμπορίου στη Φλωρεντία, η Piaggio έλαβε την πατέντα για μια μοτοσυκλέτα σύμπλεγμα οργάνων και υλικών συνδυασμένα με ένα πλαίσιο που κάλυπτε όλα τα μηχανικά μέρη.

Περιλαμβάνονταν το σχέδιο του προστατευτικού καλύμματος και που θα επέτρεπε να αναπτυχθούν καινούργια στοιχεία, έτσι ώστε να κυκλοφορήσουν πολύ γρήγορα στο άμεσο μέλλον νέα μοντέλα του οχήματος. Η μοτοσυκλέτα αυτή είχε στο πίσω μέρος ένα μαξιλαράκι για τον συνεπιβάτη, το οποίο μπορούσε να αντικατασταθεί προαιρετικά με ένα κουτί αποσκευών. Περιλάμβανε εμπρός ποδιά που αρχικά ήταν επίπεδη, στη συνέχεια όμως άλλαξε σε μια διπλή καμπυλωτή ποδιά έτσι ώστε στην εσωτερική μεριά της να δημιουργηθεί ντουλαπάκι όπως εκείνα των αυτοκινήτων.

Το καπάκι για το ντεπόζιτο της βενζίνης ήταν κάτω από το κάθισμα κάτι που σήμαινε για τον οδηγό, λιγότερα έξοδα για μια τάπα ασφαλείας με κλειδαριά και την επιπλέον επεξεργασία που χρειάζονταν τα ντεπόζιτα των κοινών μοτοσυκλετών. Είχε άκαμπτη ανάρτηση πίσω και μικρή 8-ιντση ρόδα που έδινε τη δυνατότητα, για μια συμπαγή σχεδίαση και πολύ χώρο για τα πόδια του οδηγού. Ο κινητήρας του ήταν τοποθετημένος στον πίσω τροχό, ήταν δίχρονος και 98 κυβικών εκατοστών.

Ο δίχρονος κινητήρας λειτουργούσε με μίγμα λαδιού και βενζίνης που παρήγαγε έντονο καπνό ενώ παρήγαγε έναν χαρακτηριστικό ήχο που έμοιαζε με της σφήκας.

Η πρώτη αυτή μοτοσυκλέτα είχε τον αριθμό MP5 και ονομάστηκε Paperino, που ήταν το όνομα του ήρωα της Ντίσνεϊ Ντόναλντ Ντακ στην Ιταλία και που δόθηκε από τους εργάτες της Piaggio, λόγω του παράξενου σχήματός του. Ο σχεδιασμός του δεν άρεσε στον Ενρίκο Πιάτζιο και ζήτησε από τον Ντ'Ασκάνιο να το ξανασχεδιάσει και το έκανε με πιο αεροδυναμική άποψη. Η δεύτερη μοτοσυκλέτα είχε τον αριθμό MP6 και όταν την παρουσίασαν στον Πιάτζιο και άκουσε τον ήχο του κινητήρα φώναξε "ακούγεται σαν σφήκα" και έτσι αυτό το όνομα έμεινε για πάντα. Vespa στα ιταλικά σημαίνει σφήκα και υιοθετήθηκε ως το νέο όνομα της αυτής της μοτοσυκλέτας, εξαιτίας του οξύ ήχου του κινητήρα και του σχήματός της.